เรื่องเด่น เรื่องเล่า "นักขุดกรุ"มือขลัง ขมังเวทย์ที่สุดในแผ่นดิน

อรุณสวัสดิ์เช้าวันอาทิตย์ครับพี่วันและแฟนคลับ สภาพอากาศที่พัทยาเช้านี้แจ่มใส พรรคพวกชวนออกรอบ เฮ้อ เสียดาย เจ้าตัวเล็กดันป่วย เลยอด555 สงสัยรู้ว่า เลยป่วย แกล้งป๊าซะเลย ซักผ้าดีกว่า แดดดี

 

สวัสดีตอนเช้าครับอาจารย์ wanwi และ FC ทุกท่านครับ#เลื่อนอ่านพรานXสองทีหมดแย้ว#ดอกไม้ป่า

 

ว่าไปตามเนื้อผ้าน้องบานชื่น
ในบันทึกเขาบู๊ เราก็บู๊สนุกได้
เขาเดินป่า เหนื่อยสาหัสไร้บทยิง
เราไปแต่งยิงป่ากระจุยก็น่าเกลียด-ฮ่า

 

ธรรมะวันวาน เขียนวันนี้
เริ่มที่ท่านหลวงปู่ลี..."ใจ"

จับที่ใจ..........ฝึกให้มั่น
มิต้องพรั่น......หวั่นใจวิ่ง
ภาวนา............ดูใจนิ่ง
ด้วยทุกสิ่ง.......อิงที่ใจ!

ลป.แหวน เอ่ยประโยคเดียว
ต้องพึ่งท่าน"สุนทรภู่"นำทาง...

.....รู้อะไรไม่สู้รู้วิชา
.....รู้รักษาตัวรอดเป็นยอดดี
.....รู้ทุกอย่างบนทางโลกโลกีย์
.....ฤาเทียมที่"รู้ธรรม"จำจงดี!!!

ขอบคุณท่านเปลือกไม้
ให้ลับนิ้ว-รู้ธรรมทุกเวลา

 

ธรรมมะสวัสดีวันนี้ครับ

 

น้องเฮอร์มิตได้ของดีเพิ่มเติม
เข้าตำราของดีดึงดูดของมีคุณ
เข้ากฏแห่งการดึงดูดทางโลก

หากเป็นผมจะแบ่งจีวรกับเกศาบางเส้น
ติดหลังรูปเหมือนของท่าน ส่วนยาฉุน
นำเกศาที่เหลือปั้นเป็นลูกอม เลี่ยมไว้
ได้คุณวิเศษครบถ้วนทุกสถาน!

 

ตะกรุดไผ่ตัน มักเป็นของทำเฉพาะตัว
แจกจำเพาะคน มีไม่มากในแต่อาจารย์
เพราะไผ่ตัน เป็นหนึ่งทนสิทธิ์ธรรมชาติ
ที่หาของแท้ พบเจอของจริงยากมากๆ

ที่ผมเคยเห็นอจ.นองจะเขียนด้วยหมึก
ลงจารแบบนี้ เพิ่งเห็นดอกนี้แหละ
แต่เราต้องเชื่อที่มา รับจากผู้ใหญ่
ซึ่งมอบให้ด้วยความรัก ไม่ได้ซื้อหา
แถมผ้ายันต์ก็มีประสบการณ์ รีบโมทนา
อย่ามี วิจิกิจฉา ลังเลสงสัย อันนำทางไปสู่
ความไม่ขลังทางจิต เสื่อมทางวัตถุ เพราะจิต
ไม่เชื่อมต่อสิ่งที่ ครูอาจารย์ทำไว้ ยามคับขัน

 

น้องเมษ แนะแนวทาง ให้สมองบรรเจิด
เกิดไอเดีย ให้จัดเกมส์มหาสนุกอีกแบบ
หลังทำบุญประมูลหลวงปู่โต๊ะค่าโฮสท์
กับกฐินแสนกอง มารับสมองลองเชาว์
ทายพระเครื่อง ล่ารางวัลกันต่อ-ฮ่า

 

ท่านบก.วินิจฉัยได้ถูกต้อง
เล่นเครื่องราง อันดับแรก
เชื่อที่มา และรักษาสืบทอด
ต่อไปให้ดี อย่าโลเลให้ที่มาดี
เพี้ยนกลายเป็นที่ไหนก็ไม่รู้

 

กทม.ก็อากาศดีน่าออกรอบ
แต่ช่วงบ่ายแก่ ดูแล้วอบอ้าว
นั่งจิ้มเรื่องเล่าฯมีน้องเรย์
เป็นเพื่อน รออ่านดีก่า-ฮ่า

 

น้องไพเรทอุตส่าห์หาดอกไม้ป่างามๆ
มาประดับเรื่องเล่าฯตอนที่เพิ่งผ่าน
มาช้าไปนิด ยังดีกว่าไม่มา-ฮ่า

 

ลูกกระต่ายกับน้องเหมียว
กระโดดหยองเหยงครื้นเครง
มองน่ารักดี แต่สัญชาติญานแมว
อาจเผลอรุมตะครุบเอา ภาพต่อไป
จึงน่าเป็นห่วง-ฮ่า

 

รอพระสิวลี ลป.โต๊ะจาก พี่ wanwi อยู่นะครับ อิๆๆๆ

 

กลับมาเข้าเว็ปช่วงบ่าย
อากาศอ้าวฝน ร้อนตับแล่บ
อย่ากระนั้นเลย อ่านธรรมะ
ให้ใจร่มรื่นก่อนลุยป่ากันเถอะ

เริ่มที่หลวงตา-สอนวิธีดูจิต

ธรรมชูชื่น.......รื่นชูใจ
จิตคลำไว้.......มิสั่นไหว
พึงสังเกต.......เหตุเป็นไป
ใจจ่อใจ..........ไม่สัก(แต่)ทำ!

ท่านพ่อลี-กับวิธีสร้างตน

พึงทำดี............ที่ตนเอง
เลิกคร่ำเคร่ง.....เกรงครูสอน
เน่งต่อหน้า.......ลับหลังนอน
ใครจักสอน.......ป้อนดีได้!

หมายเหตุ.....เน่ง = นิ่ง แน่

จบที่ลป.มั่น พระอจ.ใหญ่
สอนให้ระวัง-ไม่ประมาท

วัน-เวลา...........แลวารี
ล้วนเร็วรี่..........ไหลปรี่หาย
ประมาทลง.......หลงอบาย
ในบั้นท้าย.........ตายทั้งเป็น!

สามท่อนรื่นอุรา คลายร้อน
ขอบคุณท่านเปลือกไม้ผู้ส่ง

 

สิวลีใบลานผมอาราธนาใช้
เนื้อเกสรมีความพิเศษที่ยากตัดใจ
เป็นองค์ที่ตะกรุดแทงยาวนอกเนื้อ
น้องณัฐฯท่าทางตาดีสังเกตเห็น
เป็นแบบนี้ไม่กี่องค์ในกระบวนสิวลี

วันนี้เปิดตู้เซฟหลวงปู่-วัดประดู่ได้อีกเป็นสิบ
จะลงให้ชมเพลินๆ ตั้งแต่ยุคต้น-กลาง-ปลาย
แท้ดูง่าย ให้ชมเป็นครูทุกกาละและโอกาส

ยังมีอีกมาก ไม่อยากโชว์นัก
กลัวคนหาว่าพิมพ์กับมือ-ฮ่า
อีกอย่างเกรง ผบ.จะสังเกตเห็น
เพราะส่วนใหญ่ รีบเอาพระยัดตู้นู้น ตู้นี้
ทำทีว่า ที่เห็นนั่นนะของเดิมๆทั้งน้าน
เวลาหาเข้าชุดสักครั้ง จึงวุ่นฉะนี้แล

ก่อนชมพระกับทำบุญ
มาลุ้นลุยตะนาวฯอีกยก
รอจิ้มสักแป็บครับ

 

สวัสดีครับคุณอา Wan และทุกๆคนครับไม่ได้เข้ามาหลายวันไล่อ่านตาแฉะสนุกเหมือนเดิมครับ มีของมาฝากทุกๆท่านด้วยครับ "มีดหมอ"

 

(ต่อ)...อาถรรพ์"เหล็กไหล"-ประจันหน้า"เจ้าถ้ำ"!!!
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
ความเดิม...เช้านี้ น่าเป็นเช้าที่สดชื่นรื่นรมย์...ทว่า ผมคิดแบบนี้ทีไร มักคิดผิดเป็นประจำ...พับผ่าซี!
_____________________________________________

ลุงนำทางแหวกหญ้ารก หนทางสูง ต่ำ คลำไปทางขวามือ ทิศตะวันออกเฉียงใต้ เลี่ยงเดินตรงเข้าหาภูนมโต ไม่ต้องปีนผาสูงที่ซ่อนตัวรออยู่เบื้องหน้า

ป่าดิบชื้นแฉะ ทากรบกวนมากเป็นปกติ อาศัยยาเส้นชุบน้ำลุงเฒ่าทาแขน ขาบรรเทา ส่วนไหนกันไม่พ้น ก็สละเลือดเป็นทาน...

รับทานเนื้อสัตว์ป่า ทำปาณาฯขั้นอุกฉกรรจ์ไม่น้อย คืนเลือดกลับไปมั่ง ชดใช้เล็กๆน้อยๆเป็นไรมี?!

ต้องชมเชย คุณชาติ-คุณนง ไม่ปริปากเข่นเขี้ยว เคี้ยวฟัน นิ่วหน้ากับอุปสรรคผืนป่า หากเรา3 สหายไม่โอดโอย พิโธ่คร่ำครวญ คู่หมั้นชาวกรุงก็มุ่งมั่นลุยอย่างทรหด

เส้นทางป่าที่ปราศจาก ป้ายบอกแห่งหนถนนคนเดินหรือสัตว์สัญจร พาเข้าหาป่าแฉะ คล้ายๆป่าพรุอีกครั้ง...หนนี้ลุงพรานออกอาการระแวง ระวัง ตะแก เดินแล้วหยุด สำรวจร่องรอยบนพื้นนุ่ม มองเห็นง่าย คืบไปไม่กี่ก้าวก็หยุดอีก

ผมเห็นรอยเท้าสัตว์กีบเป็นคี่ กับคู่ดูสับสน หลายรอยจมลึกลงเป็นหลุม น้ำขังดูไม่ออกว่ารอยสัตว์จำพวกใด แต่การจมก็บอกได้ว่า มันตัวโต น้ำหนักมาก อาจเป็นกวางเดี่ยวตัวใหญ่

ที่แน่ๆมิใช่รอยเสือ ช้าง...ย่างก้าวก็ไม่ถ่างห่างแบบกระทิงหรือควายป่า...

บักสมเจ้าพรานน้อยปราดไปสมทบข้างตัวลุง ซุบซิบเสียงเบา ลุงเฒ่าชี้นิ้วไปทางขวา ทำนองว่า เลี่ยงไปทางนี้อีกหน่อย เจ้าพรานหนุ่มน้อยก็พยักสำนอง ตามใจลุง

เราขยับเท้าตามกัน ไม่ว่ากระไร เรื่องแนวทาง เส้นทิศในป่าทึบ ต้องพึ่งพาเรดาห์เปื่อยๆจากสมองเหลาเหย่ แต่ใช่ว่าแก่แล้ว แก่เลย มันมีความเที่ยงตรง คงกะพันเกินวัย เกินการพิสูจน์ทราบไปแล้ว

ผมมองเข็มทิศบนนาฬิกาข้อมือ คณะเดนตาย ล่องออกทางตะวันออกเฉียงใต้ ยังไม่ผิดทิศทาง ค่อยเดินกลับเป็นรูปตัวยู เข้าหาภูนมโต ที่แลลิบเหมือนไม่ไกลเกินเอื้อม

วิธีพาเดินยังกับขี่ม้าเลียบค่าย ไม่ยอมลัดตัดตรง อ้อมป่าพรุทำให้ผลาญเวลาใช่น้อย ผมชักหงุดหงิด แต่คิดว่าลุงคงสำเหนียกกลิ่นอันตรายพงไพรบางอย่าง...

ตาเฒ่าเจ้าไพร อยากถึงภูนมโตเร็วไว น้อยกว่าใครซะที่ไหน!

ต้นไม้ขนาด 2 คนโอบเบื้องหน้า ขึ้นเป็นแถวแนว ทิ้งช่วงเป็นดงขนาดย่อมยังกับมีเทพารักษ์ท่านปลูก ผมเร่งฝีเท้าตัดผ่านคุณชาติ-คุณนงกับบักสมไปทันลุง...

"หยุดเขี่ยทาก ตรงนี้ก่อนเถอะ"

ลุงพรานหันมาแสยะยิ้มโรยๆ แววตาแลเหนื่อยอ่อน พยักหน้ารับคำ ไม่ว่ากระไร

เราจุดบุหรี่อีก 2 มวน ผลัดกันจี้ทากตัวอ้วนหลุดจากเนื้อ ต้องระวังอย่ากระชาก ปล่อยมันม้วนตัวคลายปากตะขอหล่นไปเอง บางตัวดูดเลือดแดง ใช้ยาฉุนขยี้ตรงปากแผล

ลมแรง พัดผ่านตัววูบ พาควันบุหรี่คลุ้งไปทางป่าพรุ ห่างตัวไม่เกิน 20หลา!

"ครืด ครืด ฟืด ฟาด"...

เสียงกระหืดหอบ สบัดหัว สะบัดตัวในน้ำตื้นๆชื้นแฉะได้ยินชัดถนัดหู ตามด้วยย่ำเท้าพรวดพราดสวบสาบ

ลุงพรานตาเหลือก.."หลบหลังต้นไม้"...ตะแกร้องลั่น

"คุณนงวิ่งไปหลังต้นโน้น"!

ผมตะโกนดังไม่ออมเสียง ปราดเข้าช้อนใต้รักแร้คุณชาติ ลากพรวดเดียวเข้าหลังต้นไม้ขนาด 2 คนโอบ นำคุณชาติยืนแอบ ...ไอ้ห้านัดพร้อมซัด ใจระทึก

อีกต้นไม่ไกลกันนัก 2 พรานต่างวัย พุ่งจู้ดเข้ายึดเป็นทำเล ไอ้ปืนโตกับอีแก่ จ้องเขม็งทางป่าพรุพร้อมกันคนละฟาก...!

 

สวัสดีคุณอาวันวิและแฟนคลับทุกท่าน

 

บทนี้แต่งได้เพราะมากครับ สาธุครับ