เรื่องเด่น เรื่องเล่า "นักขุดกรุ"มือขลัง ขมังเวทย์ที่สุดในแผ่นดิน

เหรียญพัดยศ
"หลวงพ่อขอม"
วัดไผ่โรงวัวปี11
============

หนึ่งในเหรียญหลักนักสะสมสาย หลวงพ่อขอม วัดไผ่โรงวัว สุพรรณบุรี เพราะสร้างน้อยแค่หลักพันต้นไม่เกิน2-3,000 เหรียญ เนื้อทองแดงรมดำ รูปไข่...

ได้รับความนิยมมากในยุคนั้น จนต้องสร้างเพิ่มเติมวาระ 2 ด้วยเนื้ออัลปาก้า-กาหลั่ยเงิน และยังมีวาระ 3 ตามมาต่อเนื่องด้วยเนื้ออัลปาก้า-ชุบนิเกิ้ล

แต่เนื้อทองแดงรมดำ สร้างเพียงหนแรกหนเดียวเท่านั้น!!

เป็นวาระสำคัญที่ท่านได้รับ"พัดยศ" พระครูอภัยภาดาทร ในขณะที่กำลังก่อสร้าง"พระพุทธโคดม"องค์ใหญ่ที่สุดในโลกเป็นที่ฮือฮาทั้งแผ่นดินตั้งแต่ ปี 2500 จนถึง ปี 2512 ท่านก็บรรลุเป้าหมาย ใช้เวลา 12 ปี เป็นแบบอย่างของพระใหญ่วัดบ้านนอกที่ถูกพิชิตด้วยน้ำพักน้ำแรงความมุ่งมั่นตั้งใจทำนุบำรุงพระศาสนา ที่เรียกได้ว่า น่าจะเป็นพระภิกษุรูปแรกๆของเมืองไทยที่มีความสามารถทำได้ขนาดนั้น

ปูชา จ ปูชนียานํ = "บูชาผู้ที่ควรบูชา" 1 ใน "มงคลชีวิต 38 ประการ" อันพระบรมมหาศาสดาตรัสไว้ชัดแจ้ง

นี่แหละพระสงฆ์ที่ควรได้รับการเคารพบูชาสูงสุดรูปหนึ่งเมืองไทย...

นำ เหรียญพัดยศ ปี 11มาให้ร่วมบุญบูชากับเหรียญหลักหายาก ยิ่งสวยงามแชมป์เรียกพี่ รมดำอยู่เต็มครบ 100 % ยิ่งยากจักหา...

=======3,500=======

เหรียญพัดยศรมดำเต็ม ปี 11 ถ่ายภาพสีซีด เหรียญจริงงามกว่ามากมายอีกตามเคย ไม่เคยผ่านการใช้ เก็บรักษายอดเยี่ยม

ภาพด้านหลังดร็อปเพราะให้แสงมาก องค์จริงงามอย่างที่คุยว่า รับประกันความพอใจ มีเหรียญเดียวไม่มีเหรียญที่สองสำหรับของงามและหายาก

ต้องมีคู่เทียบ
ภาพชัดเจนขึ้น

 

เหรียญเสมาห่วงเชื่อม
"หลวงพ่อขอม"-ปี 05
=============

อีกหนึ่งเหรียญปีลึก ยุคต้น ของ หลวงพ่อขอม วัดไผ่โรงวัว เหรียญทรงเสมา รูปท่านครึ่งองค์หันข้าง สุดแสนจะหายาก สร้างในปี 05 ด้านหลังเป็นเลข ๕ เครื่องหมาย เสาร์5-5เสาร์ในปีนั้น

เป็นที่น่าเสียดายเหรียญนี้ ไม่ผ่านการใช้ แต่ผ่านการล้างจากเจ้าของมือแรกเพราะเก็บรักษาไม่ดีจนเหรียญสกปรก ทั้งยังล้างไม่เป็นอีก ทำให้รมดำหายเกลี้ยง ดีที่ว่าผ่านกาลเวลามายาวนาน ผิวเหรียญคืนกลับงดงามตาไปอีกแบบ

ให้ร่วมบุญบูชาในราคาตามสภาพ...

=======1,500=======

เหรียญปี 05 อายุสร้าง 60 ปีพอดี ผ่านการล้างรมดำหาย แต่ไม่ผ่านการใช้ ห่วงเชื่อมโบราณอยู่ครบ

หลัง"เสาร์๕-๕เสาร์" วันแรง เดือนแรง ปีแรง 2505 ลงเลข 5 ครบถ้วน การปลุกเสกแรงเข้มขลังด้วยพลังอริยสงฆ์ พลังศีล พลังปณิธานบริสุทธิ์ผุดผ่องที่สุด

ห่วงเชื่อมโบราณหายห่วง

 

เลขจัดส่งวันนี้

--ED 3146 7672 1 TH จตุจักร
--ED 3146 7673 5 TH บางบัวทอง

 

พระคาถา “นะซ่อนหัว” ใช้ได้จริงเป่าคับเนี่ย อ่านแล้วมันอิน 5555

 

ลองแล้วมาเล่าให้ฟังด้วยนะคะ

 

วันที่ ๑๖ กุมภาพันธ์ พ.ศ. ๒๕๖๕ ตรงกับวันพุธ ขึ้น ๑๕ ค่ำ เดือน ๓ ปีฉลู
ใส่บาตรในเช้าวันนี้
โมทนาบุญร่วมกันครับ
สุทินนัง วะตะเม ทานัง อาสะวักขะยาวะหัง
นิพพานะ ปัจจะโย โหตุ อนาคะเตกาเล

 

ได้ครับน้องแมงมุม ทุกคาถารจนาไว้โดยบูรพาจารย์ชั้นอ๋องไม่ใช่พระย้อมแมว"เก่ง"เพราะข้อเขียนของพวกลวงโลกที่มีมากมายเกลื่อนหน้าจอสมัยนี้

แต่จะทำได้จริง ต้องผ่านการ"ฝึกจิต" เข้มข้น อย่างน้อยต้องไปถึงขั้นจิตเป็น "ขณิกสมาธิ-อุปจารสมาธิ-อัปปนาสมาธิ" ต้น กลาง ปลาย และสามารถใช้งานได้...เมื่อไปถึงตรงนั้น คาถาสูตรไหน บทใด ก็ใช้ได้ตามอุปเท่ห์ทั้งหมด

ลองดูก็ได้ ฝึกจิตให้เป็นสมาธิเบื้องต้นก่อน ก็พอกล้อมแกล้มเห็นผลแล้ว ไม่ใช่พูดลอยๆแบบไอ้ขี้เท่อไร้ความรู้ที่มีเกลื่อนว่า ต้องทำจิตให้มั่นคง!

มั่นคงแบบไหนก็ม่ายรุ?...แบบที่ว่า ซื้อพระของพวกมันเอาไปใช้แล้วรวยแน่ แต่ที่แท้มีแต่พวกนิทานต้มตุ๋นเท่านั้นที่รวย...คนซื้อ-คนใช้ รวยแต่มะเขือ ใช้แล้วตายอีกต่างหาก-ฮ่า

 

ลองเองก็ได้น้องจิ้ง อุตส่าห์บำเพ็ญเพียรมายาวนาน อธิษฐานบารมีทำดูสักครั้งสองครั้ง ไม่สำเร็จก็ไม่เป็นไร เพราะเราไม่เคยทำอยู่แล้ว ฟลุคสำเร็จขึ้นมา ก็รู้ได้ด้วยตัวเอง ดีกว่าฟังเขาเล่าว่า...

 

วันพระที่ถนนสายบุญเข้มข้นด้วยคนใส่บาตรทำบุญไม่วายเว้น เราทำบุญเองแล้วก็มาร่วมอนุโมทนาอีกยก รับบุญสองเด้ง-สามต่อ

 

พินัยธรรม "หลวงปู่"
การ"ให้"สุขใจที่สุด...

เป็น'ผู้รับ'......นับมีบุญ
คนเกื้อหนุน...จุนเจือเจ้า
คละเคล้าสุข..ทุกค่ำเช้า
จดจ่อเฝ้า.......เขาแจกจ่าย
--'ให้' สิยาก.......ลำบากคิด
--หนักหน่วงนิด..จิตแหนงหน่าย
--คลายสักครั้ง...ยังห่อนสาย
--เป็น "ผู้ให้".......สุขใจทวี!

 

วันพระใหญ่ชาวพุทธ
"มาฆบูชา"-รับ'โอวาท
ปาฏิโมกข์'พระศาสดา...

"มาฆะ"ฤกษ์...เบิกอวยชัย
วันพระใหญ่...ใฝ่ฝึกฝน
หนห้วงเหว.....เลวเหลือล้น
พากเพียรพ้น..ค้นความดี
--ละเรื่องชั่ว....กลัวเกรงบาป
--จิตจ้วงจาบ...หยาบวิถี
--ศรีเรืองรุ่ง....มุ่งมนตรี
--ผุดผ่องพลี...หนีบ่วงเวร!

***ขอบารมีแห่งองค์สมเด็จพระบรมมหาศาสดา กับ ปวงอรหันต์มหาเถระเจ้า 1,250 รูป ซึ่งถึงพร้อมอภิญญา 6 ประการ ทุกรูปเป็น "เอหิภิกขุสัมปทา"(รับการบวชโดยพระพุทธองค์) จงแผ่ปกป้องคุ้มครอง สมาชิกทุกท่านกับครอบครัว มีความสุข ความเจริญ ปราศจากโรคภัยไข้เจ็บ ถึงพร้อมซึ่งสมบัติทางโลก และมีโอกาสถึงที่หมายทางธรรมด้วยเทอญ. ***

 

วันหยุด วันพระใหญ่ ก่อนไปฟังเทศน์ฟังธรรมเวียนเทียนสำหรับบางท่านที่วัดไม่ไกลบ้าน แวะเข้า" ตะนาวศรี" ดูบทบาทตอนมันส์สักหน่อยน่าจะเข้าที

รออ่านชั่วครู่ เป็นเครื่องย่อยอาหารหลังมื้อเที่ยง แค่รอจิ้มรอแก้อันน่ารำคาญตามปกติ

 

(ต่อ)...อาถรรพ์"เหล็กไหล"-ประจันหน้า'เจ้าถ้ำ'!!!
===============

"อาจารย์ เล่น 'ไรกันนี่ หัวใจวายตายได้นะ"!

คุณชาติบ่นอุบส่วนคุณนงค้อนตาคว่ำ ไม่มีใครอยู่ตรงนี้ ผมต้องโดนกำปั้นน้อยทุบปึ้กปั้กแหง ๆ

"ลองวิชาบางอย่างกับน้องพราน พวกข้างล่างมันเล่นของ ต้องระวังตัวกันไว้ ห้ามวางใจ"

ประโยคซ้ำกับที่เตือนผม งัดมาเตือนหมู่คณะอีกที หัวหน้าทีมมุดจากเต็นท์มาสมทบ พอรู้ความก็ทำหน้าย่นไม่สบอารมณ์

"ไม่ถูกชะตา ไม่ถูกขี้หน้าไอ้พวกนี้เลย พับผ่าเถอะ"!!!

ผมเลี่ยงจากวงไปดูลุงพรานกำลังช่วย 3 สหายรุ่นเล็ก 2 สัญชาติที่มารวมตัวกันกลมเกลียว กองไฟใหญ่ลุกโชน กองย่อยสำหรับทำอาหารพรักพร้อม คว้าไม้ปิ้งย่างมาช่วยเหลา มือทำงานปากก็เล่าเรื่องที่อาจารย์เตือนให้เพื่อนร่วมเป็นร่วมตายรับรู้ไม่ตกหล่น

ลุงพรานเฒ่าเจนสังเวียนพยักหน้าหงึกหงัก

"นึกอะไรไม่ผิด พวกเขมรลาวเดิมทางนี้ เล่นของกันมาก"!

ฟังลุงบ่นแล้วต้องขมวดคิ้วกังขา เขมรก็อยู่ส่วนเขมร ลาวก็อยู่ส่วนลาว กลายเป็นชน 'เขมรลาวเดิม' อีท่าไหนหว่า ?

ความรู้ใหม่ที่ซักไซ้ไล่เรียงไปก็เปล่าประโยชน์ กว่าพรานเฒ่าจะเรียบเรียงเล่าเรื่องจบหิวข้าวตายพอดี...รู้เพียงพรานพื้นเมืองรายนั้นน่าเป็นคนเขมรที่มีมากในราชบุรีดั้งเดิม เป็นเค้าลางว่ามันต้องมีวิชาสายมืดเขมรต่ำไม่เบา ให้เราระมัดระวังตัวเพิ่มขึ้น

มัววุ่นวายทางโน้นนิดทางนี้หน่อย หวิดหลงลืมหัวมหิงสาว่ายังอยู่ดีฤาไฉน?...รีบชวนลุงพรานเดินเลาะไปด้านหลังที่เกือบเป็นเหวหน้าตัด ทางเดินเล็กแคบมีซอกหินใหญ่ที่ยัดหัวควายป่าขนาดยักษ์ซ่อนไว้

ด้านนี้แม้ไม่มีมนต์บังตากำกับ ก็เป็นมุมอับที่ยากจะมีคนเดินเข้ามา ยกเว้น 'กลิ่น' เหม็นเน่ามันชักพา...

มันยังอยู่ดี แดดแรงกล้าที่แผดเผาทุกวันรีดน้ำเนื้อหนังมันแห้งหลุดลุ่ยเหลือแต่กระดูก หนอนชอนไชของเน่าหายเกลี้ยง ทานความแรงกล้าแสงสุริยาไม่ไหว

ชาวกรุงตามมาข้างหลัง เห็นสภาพเขาโง้งงุ้มเป็นมันเลื่อมสะท้อนแสงแดดยามเย็น ความสง่าประสมความใหญ่อลังการน่าเกรงขามทำทุกคนฉีกยิ้ม คุณชาติรีบพูด...

"แจ๋วเลย...ใส่เปลกลับเหมือง ไม่เปลืองแรงคนหิ้ว"

เปลจำเป็น วัสดุพื้น ๆ หาได้เกลื่อนจากป่าดงดิบ ใช้ประโยชน์เอนกประสงค์เกินคาด สมแล้วที่เจ้าน้องเล็กแกล้งอำ...ออกป่ามื้อหน้า อย่าลืมพกเปล!

สุริยศรีสีส้มดวงโตลับเหลี่ยมผา ทิวากำลังโบกมือลาด้วยลำแสงผีตากผ้าอ้อม มันฉายแสงสุดท้ายแว่บเห็นชัดเจน หลายครั้งหว่างรอยต่อของกลางวันกับกลางคืนที่เราสามารถมองเห็นทาบทับกันชั่วเสี้ยววินาทีในป่าดงดิบ...

มนตรามหัศจรรย์ของธรรมชาติที่สายตาไม่มีวันพบพานในป่าคอนกรีต!!!

เนื้อเก้งนุ่มหอมหวานละมุนอุ่นทั่วกระพุ้งแก้ม เป็นมื้อค่ำบนขุนเขาให้ความรู้สึกดื่มด่ำอร่อยล้ำรสชาติ เราล้อมวงรอบกองไฟ 9 ชีวิต ขาเก้งส่วนหนึ่งทาเกลือเสียบไม้หมุนย่างบนไฟ ให้เฉือนกินตามสบายเหมือนนักเลงปืนหนังคาวบอย

อีกส่วนพ่อครัวหัวป่าก์แล่ทำลาบดิบ ใส่เครื่องในที่ยังสดคาวปรุงคลุกเคล้าเหล้าบรั่นดีที่ขอหัวหน้าทีมเหยาะดับกลิ่น มีเครื่องปรุงพริกขี้หนู กระเทียม น้ำปลา น้ำตาล เกลือที่เหลือจากแม่ครัวชาวเหมืองอภินันทนาการ ผักสดเก็บระหว่างทางวางบนเปลหอบใหญ่ ฝีมือบักสมดึงเอาความกลมกล่อมของเนื้อสดหวานไร้กลิ่นคาวออกมา แตะปุ่มลิ้มรสของลิ้นได้เต็มปากเต็มคำ

เพลิดเพลินเจริญอาหารมื้อใหญ่ ก็ปรากฏภาพชวนแปลกใจ 'เส็ง' หัวหน้าทีมข้างล่าง เดินหายใจหอบแรง ๆ ขึ้นมากับเจ้าหนวดจิ๋ม ในมือทั้งคู่ถือจานคนละใบ

"สวัสดีครับ ผมเอาอาหารมาให้ เห็นอยู่กันหลายคนกลัวไม่พอทาน"...!

(((ยังมีต่อ)))

 

(ต่อ)...เหล็กไหลฯ
=============

นายเส็งกล่าวอย่างอ่อนน้อม ผมลุกขึ้นรับตามมารยาท กับธรรมเนียมไทย แขกมาเยือนต้องต้อนรับ กล่าวเชิญชวนทั้งสองนั่งล้อมวงด้วยกัน แต่ทั้งคู่โบกมือปฏิเสธ บอกเกรงใจคนเยอะแล้ว เชิญทานกันตามสบาย ที่เอามาเป็นแกงไก่ออกจะเผ็ดสักหน่อยสำหรับคนไม่ทานเผ็ด

จาระไนพอเป็นพิธีชายร่างท้วมกับนายหุ่นจิ้งเหลนหนวดจิ๋มก็ผละไปเงียบ ๆ เช่นเดียวกับขาขึ้นมา ผมวางจานทั้งคู่ลงกลางวง

"อย่าแตะต้องกินมันเป็นอันขาด"!!!

จอมขมังเวทย์ห้ามขึงขังเมื่อ 2 ร่างลับตา แต่ถึงไม่ห้ามก็หามีใครคิดแตะต้อง แกงป่าไก่ของคนแปลกหน้า พวกเราไม่ใช่คนหูหนาตาเร่อ ตะกละเห็นแก่กิน!

"ดวง...เอาจอกรินน้ำสะอาดมาให้ 'จารย์ที"

ทุกสายตารอบวงรอบกองไฟจับจ้อง จอมขมังเวทย์ควักห่อ 'ทันตธาตุ' ออกจากกระเป๋า ชูท่านเหนือหัวด้วยสองมือพนม ปากขมุบขมิบพระคาถา นำลงไปวนในน้ำ 3 รอบ...

"เราไม่มีวัสดุพิสูจน์ยาเบื่อ ลองดูวิธีนี้ อาจารย์คิดได้สด ๆ ร้อน ๆ เดี๋ยวนี้เอง...ทันตธาตุก็เหมือนงาช้าง พิสูจน์พิษได้เหมือนกัน อาราธนาบารมีของท่านใช้น้ำเป็นสื่อ...น่าจะได้ผล"

จบความอธิบายค่อนข้างยาว อาจารย์ยื่นมือขอจานแกงไก่จากผมถือด้วยมือซ้ายชูตรงหน้า ใช้มือขวารินน้ำมนต์ 'ทันตธาตุ' ใส่กลางจาน...

"ฉ่าาาา ซู่ววว"!!!

เสียงราวกับเราราดน้ำลงกลางกองไฟ ควันสีเทาพวยพุ่งขึ้นเป็นทางพร้อมกลิ่นเหม็นไหม้ร้ายกาจ กลิ่นเผาซากอสุภะ ทำกับอีกจานก็บังเกิดผลเช่นเดียวกัน ยังดีลมแรงบนภูพัดพาเอากลิ่นชวนขย้อนของเก่าหายไปรวดเร็ว

"ยาเบื่อ...ไม่ก็ยาสั่งผสมหนังคางคกพวกจงโคร่ง 'หมาน้ำ' คนเล่นของชั้นต่ำชอบใช้พวกนี้มาก"

จอมขมังเวทย์ว่าแล้ว โยนทั้ง 2 จานใส่กองไฟใหญ่ มองมันมอดไหม้ท่ามกลางความตะลึงของพวกเรา ที่ได้เห็นเดรัจฉานวิชาชั้นกเฬวรากต่ำเตี้ยเรี่ยดินเต็มตา

ผมกระโดดผลุงขึ้นยืน คว้าไอ้ห้านัด โกรธตัวสั่น...

"ผมไปจัดการมันเอง เอาไว้ไม่ได้ไอ้เลวระยำพวกนี้ ไม่เคยพบเคยเห็น"!!!

"อย่า...น้องพราน ยังไม่ถึงเวลาจำเป็นต้องใช้กำลัง"!

อาจารย์เลิศโบกมือห้ามพัลวัน...ในขณะที่ทุกคนกำลังขยับตัวจะลุกตามผม

"หนามยอกตัองเอาหนามบ่ง มันส่งมาเราก็ส่งคืน"!!!

"อาวุธลับ 'จารย์ไม่มีแล้วนี่"?!

หัวหน้าคณะท้วง อย่างกับกำลังจะเตรียมตัวทำศึกไสยดำต้องใช้เครื่องทุ่นแรงศาสตร์มืดที่อาจารย์เลิศโดนนางถ้ำใช้อิทธิฤทธิ์กระทืบแหลกสิ้น ควายธนู, หุ่นพยนต์, กุมารทอง, ไม้เรียวหรือแส้พระยม กระทั่ง 'มีดหมอ' ก็ไม่เหลือ!

"ฮ่า ฮ่า ฮ่า"...จอมขมังเวทย์ระเบิดเสียงหัวเราะถูกใจเป็นครั้งแรก...

"มนต์ชั้นต่ำอย่างนั้น ไม่ต้องพึ่งเครื่องทุ่นแรงน้องเทพ มันส่งอะไรมา เราส่งกลับด้วยวิชาสะท้อน ตอนนี้ทำแกล้งเฉยอย่ากระโตกกระตาก ให้มันคิดว่าเรากินแกงเข้าไปเรียบร้อย คืนนี้มันต้องส่งของใส่เราเพิ่ม...นั่นแหละโอกาสเปิด เพราะตอนส่ง คนทำของพวกนี้จะไม่ระวังตัว คิดทำฝ่ายเดียว ช่องว่างในตัวเปิดทุกทวาร"!

ศึกไสยดำ เวทย์ชั้นต่ำของแท้ จักได้เห็นกันค่ำนี้ ในแสงไฟไหวระริกที่โดนลมบนภูพัดพริ้วสะบัด สีหน้าจอมขมังเวทย์แดงก่ำด้วยความตื่นเต้น...

อาการของนักรบกระหายออกศึก...เป็นศึกที่จอมขมังเวทย์ถนัด หลังจากโดนเทพเจ้าถ้ำเรืองฤทธิ์เหนือโลกซัดมางอมพระราม...

การศึกกับนักเลงไสยเวทย์ต่ำชั้นนี้ จึงเปรียบกับของเด็กเล่นสำหรับอาจารย์ มันเสมือนได้ลับเขี้ยวเล็บกับคนธรรมดา ไม่ใช่มารระดับเทพเยี่ยงเจ้าถ้ำ...

อาจารย์เลิศจึงกระเหี้ยนกระหือรือ อยากทดสอบวิชามารจนตัวสั่น!!!

-----------------------
*** เรื่องเล่า-นักขุดกรุฯ ทุกตอน มีลิขสิทธิ์ตาม พรบ.ลิขสิทธิ์ ห้ามนำเผยแพร่ ก็อปปี้ ลอกเลียน ดัดแปลงทำซ้ำทุกกรณีโดยไม่ได้รับอนุญาต มิฉะนั้นจะถูกดำเนินคดีตามกฏหมายสูงสุด ***

 

วันที่ ๑๗ กุมภาพันธ์ พ.ศ. ๒๕๖๕ ตรงกับวันพฤหัสบดี แรม ๑ ค่ำ เดือน ๓ ปีฉลู
ใส่บาตรในเช้าวันนี้
โมทนาบุญร่วมกันครับ
สุทินนัง วะตะเม ทานัง อาสะวักขะยาวะหัง
นิพพานะ ปัจจะโย โหตุ อนาคะเตกาเล

 

สมาธิที่พี่วันสรุปมานั้น สำหรับปุถุชนคนธรรมดาเป็นอะไรๆ ที่ไม่ง่ายเลยครับ

 

สวัสดีคุณอาวันวิและแฟนคลับทุกท่าน

 

ผ่านวันพระใหญ่เข้าสู่วันลุ้นโชค หลวงตารับบาตรตามปกติ ร่วมอนุโมทนาตามไปให้มีความเฮงติดปลายนวม