เรื่องเด่น เรื่องเล่า "นักขุดกรุ"มือขลัง ขมังเวทย์ที่สุดในแผ่นดิน

สวัสดีเช้าวันจันทร์...วันพระที่หนาวๆเย็นๆครับคุณอา wanwi...และท่านสมาชิกทุกท่านครับ...

 

วันที่ ๑๐ มกราคม พ.ศ. ๒๕๖๕ ตรงกับวันจันทร์ ขึ้น ๘ ค่ำ เดือน ๒ ปีฉลู
ใส่บาตรในเช้าวันนี้
โมทนาบุญร่วมกันครับ
สุทินนัง วะตะเม ทานัง อาสะวักขะยาวะหัง
นิพพานะ ปัจจะโย โหตุ อนาคะเตกาเล

 

สวัสดีครับอาจารย์วันวิ พี่น้องทุกท่าน
อนูโมทนาบุญกับทุกท่านครับ
ขอให้อาจารย์ พี่น้องและครอบครัวทุกท่าน มีสุขภาพแข็งแรง มั่งมีเงินทอง เดินทางปลอดภัย ร่ำรวยๆๆ ทุกท่านครับ

 

ย้อนไปอ่านแล้วติดหนึบจริงด้วย ตอนนี้70-187อยู่ค่ะ

 

สวัสดีครับคุณอา วันวิและสมาชิกนักขุดกรุทุกท่าน
เริ่มต้นวันแรกของสัปดาห์ก็ WFH กันเลยทีเดียว
ตัวเลขยังเพิ่มขึ้นตลอด ถือหลักปลอดภัยไว้ก่อนเป็นดี
ขอบคุณสำหรับเรื่องเล่าจากตะนาวศรีครับคุณอา เข้มข้นชวนติดตามเหมือนเดิม

 

เปิดเช้าวันจันทร์ วันพระกับอากาศค่อนข้างเย็น สลับร้อนในบางวันอย่างน้องประเวชทัก ให้สมาชิกระวังรักษาสุขภาพทุกท่านครับ

 

เย็น ร้อน ฝน บุญยามเช้าก็ดำเนินไปให้ได้ร่วมอนุโมทนา วันนี้วันพระข้างขึ้น คนทำบุญกรวดน้ำเรียบง่ายเสร็จสรรพ ตามอนุโมทนาเย็นใจ

 

กลับมาทักตรงวันจันทร์สำหรับน้องน้อต พรดีครบทุกประการที่มอบผ่านลมเย็นๆมาจากสุพรรณฯ ขอรับไว้ด้วยความชื่นบานชื่นใจ ทั้งมอบคืนกลับไปเป็นเท่าตัวเช่นเคย

 

ระวัง อย่าติดจนลืมแฟน...เอ้ย เสียงานเสียการ ทุกคนเป็นอย่างนี้แหละ ขนาดลูกน้องให้ก็อปเรื่องออกมา กว่าจะก๊อบเสร็จใช้เวลาตั้ง 2-3 เดือน ถามว่า...ทำไมทำงานช้ายิ่งกว่าเต่าคลาน?

เธอบอกว่า...อ่านไปด้วยทำงานไปด้วย ติดหนึบหนับ อ่านซ้ำหลายที ไม่รู้ใครเขียน ทำไมเขียนดีอย่างงี้-ฮ่า

อย่าลืมบอกแฟน+เพื่อนฝูง เข้ามาอ่านกัน แก้เครียดเจ้าโคบ้าที่ทำท่าว่าจะป่วนเมืองรับปีใหม่อีกรอบ ต้องใช้เรื่องดีๆอย่างเรื่องเล่า-นักขุดกรุฯกับธรรมะชั้นดีในเว็บ"พลังจิต"เข้าขย่มครับ

 

นี่ไง น้องโต้ดเข้ามาแจ้งว่าต้อง WFH อีกแหล่ว ก็มีหลายหน่วยงานที่ทะยอยสั่งให้ทำงานแบบนี้ เพราะเจ้าโอมิครอนติดเร็ว ลามไว แม้อาการไม่สาหัสเหมือนตัวแรก แต่ใครจะไปรู้ว่า ตัวเก่า+ตัวใหม่ มันจะผสมพันธุ์แล้วกลายพันธุ์เป็นสัตว์ประหลาดอีกยก ในวันไหน

เฮ้อ เห็นแล้วกลุ้ม ขอบคุณน้องโต้ดที่ทักทายและแจ้งว่า เรื่องเล่าฯยังสนุก พอคลายทุกข์ คลายเครียดได้ ซึ่งช่วงต่อจากนี้ ก็คงลงให้อ่านสลับกับลงวัตถุมงคลให้ร่วมทำบุญเล็กๆน้อยๆหลังจากมัวเขียนเรื่องพาเข้าป่า จนห่างหายการบุญไป 2 อาทิตย์

 

หลวงพ่อฤาษีฯกับวิธี
ปราบโลภโกรธหลง...

ลมลงฐาน..ผ่านตัวรู้
'หลง'ไหลลู่...กรูไกลกาม
ความ'โลภ'ไร้..'โกรธ'ไปตาม
"จิต"งดงาม.......ยาม'รู้ลม'!

 

ภาพหลวงปู่จากปี21
ประกอบ"พินัยธรรม"
บทยิ่งใหญ่'พาหุง'....

'ชัยมงคล'....ดลเด่นดี
ส่ง'บารมี'.....ศรีสิบทัศ
กำจัดพาล...ผ่านข้องขัด
เร่งฝึกหัด....ปฏิบัติเพียร
--พุทธมนต์...ประจญต้าน
--ดั่งลั่นดาล....มารหันเหียน
--เรียน'พาหุง'....ปรุงเสถียร
--กำราบเกรียน...ราบเหี้ยนเตียน!

 

พระชัยวัฒน์"ชินราช"ปี16
เปียกทอง-โค้ต-กล่องเดิม
===============

ประเดิมปี 65 กับมหามงคล พระพุทธชินราช พระพุทธรูปคู่บ้านคู่เมืองงามสุดในโลก เป็นพระในดวงใจของคนไทยองค์หนึ่ง!

จัดชุดหายาก เป็น"พระชัยวัฒน์" ซึ่งสร้างน้อย ไม่เหมือนพระกริ่งกับเหรียญที่หาตรงไหนก็มี

พระชัยวัฒน์ชินราชองค์นี้ สร้างปี 16 หลังพิธีมหาจักรพรรดินิดเดียว ใช้กรรมวิธี'เปียกทอง'อย่างโบราณ เปียกหนาจนเกือบเป็นทองคำแท้ แต่ไม่ใช่ทองคำ เพราะมีตอกโค้ต'อกเลาวิหาร'ด้านล่างถ้าเป็นเนื้อทองคำตอก 2 โค้ต ส่วนเนื้อเปียกทองโค้ตเดียว

ท่านมาพร้อมกล่องเดิมเก่าเก๋ากึ้กส์ อายุหย่อนครึ่งศตวรรษเพียงปีเดียว ทั้งยังมอบให้พร้อมกับเหรียญพระพุทธชินราช ปี๑๑วัดธรรมจักร ซึ่งเป็นต้นแบบเหรียญบางเหรียญของชุดพิธีมหาจักพรรดิ

เชิญร่วมบุญรับปีหกห้า เสือมหากาฬโลดแล่นผ่านตลอดด้วยพระมหาบารมีพระพุทธรูปคู่แผ่นดิน... ทู อิน วัน มีชุดเดียวไม่มีชุดที่สอง...

=======1,500=======

พระชัยวัฒน์ชินราช เปียกทอง องค์งามสุด

ด้านหลังกับด้านหน้า งามเสมอกัน

โค้ตอกเลาวิหาร

พร้อมกับเหรียญ
วัดธรรมจักรปี๑๑

ด้านหลังคู่

ขนาดพระชัยฯ

กล่องเดิมอายุ
หย่อนครึ่งร้อย
ผิวพรรณองค์จริง
ดังทองคำตามภาพนี้
กดที่ภาพขยายชมได้เลย

 

ชมพระชัยวัฒน์ชินราชองค์งามอร่ามดังทองคำกันแล้ว ได้เวลาเดินทางหาความสำราญอีกมุมกับเรื่องเล่าฯ หอบหิ้วชาวคณะเข้าป่ายามเย็นตอนรอยต่อช่วงราตรี

ความอภิรมณ์ทั้งปวง รอการจิ้มชั่วครู่เช่นเดิม

 

รับครับ

 

(ต่อ)...อาถรรพ์"เหล็กไหล"-ประจันหน้า'เจ้าถ้ำ'!!!
===============
ความเดิม...แม้ผมเองที่เคยปรามาสในใจช่วงต้นการเดินป่า ก็ยังทึ่งและให้ราคาจอมขมังเวทย์เพิ่มขึ้นอีกอักโข อย่างจริงใจ!
------------------------

ลุงพรานขยับเข้าสะกิดผมอย่างเกรงใจคนอื่น ๆ รอบวง

"ไปทำที่ดักกัน..นายทหาร เวลาจวนตัว..ลุงกลัวไม่ทัน"

ทุกคนรีบพยักเพยิดหนุนผมกับลุง รีบไปปฏิบัติการวิถีพราน เรา 3 ทหารเสือพ่วงเจ้ามะเร่งเดินทาง ออกทางทิศที่คุณชาติฟาดเก้งดงมาเป็นเหยื่อ อาวุธสำคัญเที่ยวนี้นอกจากปืน เป็นมีดพร้ามีดหัวตัดประจำกาย ต้องใช้คมของมันมากกว่าคมกระสุน!

"บักดวง..ไอ้น้องหุงข้าวที มื้อนี้กินปลากระป๋องเน้อ"...

พ่อครัวหัวป่าก์มิวายห่วงใยปากท้องชาวคณะ หันกลับมาตะโกนสั่งความ อดีตเณรน้อยตอบรับแข็งขัน โบกมือบอกให้รีบไป เรื่องกองทัพเดินด้วยท้อง ข้อยจัดการเอง

แสงแดดแจ่มใส ทัศนวิสัยกระจ่างงาม ป่ากำลังเริงร่า เอื้ออำนวยการล่า พรานเฒ่านำพวกเราไต่มอเล็ก ข้ามเข้าหาป่าโปร่งแต่ระเกะต้นไม้ระโยงระยางด้วยเถาวัลย์ เดินลึกเข้าไปห่างจากทุ่งหญ้าที่พอมองเห็นด้านขวามือ

ลุงกำลังเสาะหาชัยภูมิเพื่อวางกับดักสัตว์กีบ จตุบาทเนื้อหวานอาหารจานโปรดของจอมพิฆาตที่มีเขี้ยวเล็บทั้งหลาย แถวนี้มีเก้ง กวาง อีเห็น แมวป่า หมูป่า ฯลฯ ดาษดื่น แต่ก่อนวางที่ดัก ก็ต้องหาอุปกรณ์สร้างกับดักเสียก่อน เจ้าเครื่องมือจากภูมิปัญญาคนป่าดงดอย ประสิทธิภาพเยี่ยมไม่แพ้ลูกปืนที่ลุงรับรองว่าเชื่อใจได้ ถ้าเอาผลงานอย่างเดียว

ทว่า..ข้อเสียของมันก็มีมาก กับดักเหล่านี้ไม่เลือกเหยื่อ ทำให้เราเจาะจง "เหยื่อ" ดังใจปรารถนาไม่ได้ ไม่เหมือนลูกปืนก็ตรงนี้ที่เราเลือกลั่นไกเฉพาะที่ต้องการ

มันอาจเป็นจตุบาทพันธุ์ใดก็ได้ ที่พรวดพราดเข้ามาติดกับ บางทีเป็น 'ลูกอ่อน' ฝ่าฝืนกฏเหล็ก แหกกฏพรานที่ลุงตั้งไว้กับพวกเรา ก็มีสิทธิ์เป็นไปได้ทั้งนั้น

นี่เองที่ทำให้ลุงพรานเลิกวางกับดักสัตว์มานาน อีกข้อที่ลุงเฉลยขำ ๆ ระหว่างเดินช้า ๆ ดวงตาคู่เล็กแต่สายตาแหลมคมปานเหยี่ยว สอดส่ายหาทำเลเหมาะ ๆ...

"เจอะกวางป่า ไอ้กวางม้าตัวโต ลุงแบกไม่ไหว"

"อ้าว.ลุงปล่อยมันบ่ เสียดายแย่"...ไอ้น้องเล็กกังขา ลุงพรานหัวเราะ..หึ..หึ

"ต้องปล่อย ถ้ามาหลายคนก็ยิง หามไปแบ่งกัน"...!

ผมนึกถึงภาพเหยื่อตัวโตน่าเวทนา ติดกับดักแล้วยังต้องถูกพิฆาตตรงนั้นเพื่อเหล่าพรานทำงานตัวเองสะดวก...คิดแล้วก็บอกกับตัวเองว่า ถูกต้องที่ลุงไม่เคยถ่ายทอดวิชาพรานด้านนี้ให้ แต่กับบักสมผู้ปักใจเกินร้อยกับอาชีพนี้ ก็ต้องแล้วแต่เจ้าน้องรักมันจะเลือก!

(((ยังมีต่อ)))
-------------------------

 

(ต่อ)..."เหล็กไหลฯ"
=============

"ตรงนี้...มุมนี้"...!

พรานเฒ่าน้ำเสียงสบอารมณ์กับการชี้จุดวางกับดัก เมื่อเราเดินเข้าใต้ต้นไม้ขนาดคนโอบที่ยืนชลูดเป็นคู่ ถัดไปอีกหน่อยเป็นลานเล็กแบบลานไก่เขี่ยชนบทบ้านนอก ด้านหน้าเป็นกอไผ่ย่อมๆ หลุดอีกหลายสิบก้าวคือดงไม้ทึบมีเถาวัลย์ขนาดท่อนขาท่อนแขนห้อยยาวทิ้งตัวลงกับพื้นป่า เมื่อลมพัดผ่าน แต่ละเถาพลิกพริ้วราวอสรพิษกำลังบิดตัวเริงร่า

ดินร่วนซุยสมเป็นป่าอันแสนอุดมสมบูรณ์ ลุงบอกมะกับบักสมใช้ปลายมีดหัวตัดแซะพื้นดินออกเป็นวงกลม รัศมีไม่เกิน 3 เมตร 3ก้าวของคนตัวสั้น 2 ก้าวของผมในการเดินข้าม

"เราจะทำกับดักบ่วง ขอลูกเก้ง ลูกกวางกำลังโต ดีที่สุด"

ลุงว่าอย่างกับเลือกได้ พร้อมกับชวนผมตัดเถาวัลย์ที่ห้อยระย้าเต็มป่าย่านนั้น คัดเถาแก่สีเขียวเข้มเกือบดำ เอายาวที่สุด 2 เส้น นำแแต่ละเส้นผูกโยงเหนือปากหลุมตื้นขนาดกึ่งกลางหน้าแข้งบักสม 2เส้นคู่นี้ห้อยชิดกับต้นไม้ไม่เป็นที่สะดุดตา ส่วนปลายเถาผูกบ่วงรูด จัดวางเป็นวงกลมด้านในขอบหลุม

บักสมเรียนรู้วิธีผูกเงื่อนกับดักบ่วงตาไม่กระพริบ เจ้ามะมอญหนุ่มก็อาศัยเป็นครูพักลักจำ ชีวิตของมอญแกร่งยังอาศัยพึ่งพาป่ายังชีพอีกยาว ยิ่งมีวิชาพรานติดตัวมาก ยิ่งเอาตัวรอดได้นาน

ลุงพรานกำลังทำตัวสลักหรือตัวกระตุกเมื่อสัตว์เดินมาสะดุด แต่เสียตรงเถาวัลย์ป่าเส้นใหญ่มาก เอามาพันสลักตัวน้อยและโยงเข้าร่องบากตัวกระตุกไม่ได้

จอมเฒ่าเจ้าไพรหันซ้ายหันขวาแลหาวัตถุดิบธรรมชาติอะไรก็ได้ที่เป็นเส้นเล็กเรียว สมองคนหนุ่มความจำดีของผม นึกถึงบางอย่าง...

"ลุง...เอ็นตกปลาไง"!

แค่นั้นแหละ พรานเฒ่ายิ้มเหงือกแดง รีบควักกล่องน้อยเอนกประสงค์ เอ็นตกปลาที่เคยทำผมพิศวงเมื่อคราวตกไอ้ปลาแก้มแดง ถูกตัดมาทำกลไกกระเดื่องทันที

จบกรรมวิธีภูมิปัญญาบ้านป่าที่ถ่ายทอดกันมายาวนาน และคงคืบยาวไกลไปอีกนับกาลไม่ถ้วน ตราบยังมีป่าให้อาศัย พรานไพรต้องยังชีพกับป่าด้วยวิชาพรานรอบตัว เลือกหยิบฉวยใช้ให้ตรงกับสถานการณ์

พวกเราช่วยกันหอบใบไม้แห้ง ใบไผ่แห้งกรอบที่มีดาษดื่น จัดวางเกลี่ยเหนือปากหลุมพรางซึ่งลุงผ่าไม้ไผ่เป็นซี่เล็กๆรองรับน้ำหนักไว้ก่อนถึงปากหลุม โปรยดินร่วนบางเบาแลเห็นเป็นพื้นธรณีป่าล้วนๆไม่ต้องสงสัย เมื่อกลบร่องรอยมนุษย์ไม่เหลือหรอ กับดักกลมกลืนเข้ากับภูมิประเทศ ชนิดตัวเราเองก็มีสิทธิ์เดินติดกับ หากไม่รู้ล่วงหน้า

ระหว่างต้นไม้คู่ก่อนเข้าหาหลุม พรานเฒ่าสั่งยกขอนไม้ผุสูงขนาดเลยตาตุ่มเล็กน้อย ตั้งขวางไว้...

"เก้ง กวาง กระจง ชอบกระโดดข้าม กระโดดลงหลุมพอดี เจ้าหมูป่ามันดุน เราไม่ต้องการหมู"

คำอธิบายยาวของลุง ทำบักสมหูตาเป็นประกาย เจ้ามะก็ตั้งใจฟังไม่ตกหล่น เพราะลุงพูดช้าๆจงใจสอนเจ้ามอญหนุ่มน้ำใจงามด้วย

"ถ้าดักไม่เลือก ไม่ต้องวางขวางให้มันกระโดด"...

ลุงสาธยายประโยคสุดท้าย ชวนพวกเราเคลื่อนทัพไปทางทุ่งหญ้า คราวนี้บอกบักสมกับมะนำทางขึ้นเนินสูงพอท่วมหัว เจ้าน้องเล็กเล่าว่า เนินนี้มันกับคุณชาติซุ่มยิงเก้ง ส่วนไอ้ลายโผล่ให้เห็นฝั่งตรงข้าม ช่วงนั้นเป็นเนินมีก้อนหินใหญ่โดดเด่น ชัยภูมิที่นักล่าใช้เขี้ยวคม เล็บมฤตยูชอบแฝงกาย

ผมยกกล้องติดไอ้ปืนโต ส่องไปทั่วทิศ ท้องทุ่งเบื้องล่างข้างหน้าเนื้อที่แค่สนามฟุตบอลสัก2สนาม ถือว่าเป็นทุ่งน้อยเล็กมากในป่าใหญ่ แต่มีสัตว์กีบเลาะเล็มหญ้าอยู่ทั่วไป บางตัวโผล่มาจากป่าทึบด้านข้างกินเสร็จก็หลบฉากหาย บ้างเดินตัดทุ่งหญ้านวยนาดมาทางเนินที่พวกเราซุ่มมอง ลัดเลาะผ่านหน้าเราไปทางที่พวกเราออกจากป่า

"ต้องรอนานบ่ลุง"?...ศิษย์เอกพรานเฒ่าชวนคุย

ลุงพรานเคี้ยวยาฉุนหยับๆข้างแก้ม ป้องมือหยีตาดูตะวันที่หลุดจากหมู่เมฆหนา คล้อยดวงผ่านหัว บอกเวลายามบ่าย

"ชั่วเคี้ยวหมาก ค่อยไปดูกัน บางทีติดไว นานวันติดก็มี กะยาก"

เป็นอีกหนึ่งข้อเสียของการวางกับดัก ทำให้พรานใจโหดบางคนใช้เครื่องมือทำสัตว์บาดเจ็บล้มตาย เพราะต้องวางทิ้งไว้เป็นวันเป็นคืน ถ้าใช้เถาวัลย์สัตว์บางชนิดกัดขาดหนีได้ จึงต้องใช้ลวดสลิงหรือลวดเหนียวที่ยิ่งดิ้นยิ่งบาดลึกหมดทางหนีนอกจากเจ็บตายอยู่กับที่ รอพรานใจโฉดมาปลดปล่อยความทุกข์ให้มันด้วยการฆ่า ซึ่งบางครามันอาจทรมานในกับดักมหาโหดนานกว่า20 ชั่วโมง!

เราบังคับผลักไส หรือเลือกสัตว์ทุกตัวเดินผ่านตรงนั้นไม่ได้ ต้องแล้วแต่สี่ตีนเดินมาจะมีหลังคามุงกระเบื้องอย่างที่เราชอบท่องเล่นตอนเป็นเด็กหรือไม่? จำต้องปล่อยเป็นเรื่องโชคชะตา ป่าลิขิต

ถ้าเป็นคนก็ต้องพูดว่า...อยู่ที่ใคร 'ดวงซวย' ในวันนั้น !?

-----------------------
*** เรื่องเล่า-นักขุดกรุฯ ทุกตอน มีลิขสิทธิ์ตามพรบ.ลิขสิทธิ์ ห้ามนำเผยแพร่ ก็อปปี้ ลอกเลียน ดัดแปลงทำซ้ำทุกกรณีโดยไม่ได้รับอนุญาต มิฉะนั้นจะถูกดำเนินคดีตามกฏหมายสูงสุด***

 

พระชัยวัฒน์ชินราชองค์งามที่สุด งามจริง แถมเป็นการสร้างยุคต้นๆ ซึ่งก่อนหน้านั้นก็มีสร้างแค่ไม่เกิน3 รุ่นเท่านั้น ยินดีมอบท่านเดินทางสู่แผ่นดินที่ราบสูงอีกชุด

อนึ่งเด็กแจ้งว่า คุณเทพได้โอนปัจจัยเกินไว้ 1,300 บาท ตั้งแต่ปลายปีที่แล้ว

ผมก็ถือโอกาสสวัสดีปีใหม่ สมนาคุณชุดนี้ด้วยราคาที่ส่งเงินมาเกิน ไม่ต้องโอนเงินเพิ่มแล้วครับ ขอบารมีองค์พระพุทธชินราช ดูแลปกป้องคุ้มครองคุณเทพกับทุกบ้านมีความสุขสำราญ ก้าวหน้าในงานดุจดังรัศมีองค์พระพุทธชินราชฉายฉานตลอดปี 65 นี้