เรื่องเด่น เรื่องเล่า "นักขุดกรุ"มือขลัง ขมังเวทย์ที่สุดในแผ่นดิน

ครับ น้องมากิฯ วอร์ม อัพ ตอนเช้า
เดี๋ยวไปออกเหงื่อลุยป่าเขายามบ่าย
พรุ่งนี้ จับสลากให้ครึกครื้นอีกครา
โอ้ย...ทู้นี้มันส์ ขอบคุณครับ

เวลานัดรัดตัว แว่บเจอเพียงนี้
บ่ายค่อยร่ายรำอักษรอีกที เผ่นแล้ว

 

สวัสดีวันพุธสุดสดชื่น
ขอจงยืนด้วยศรัทธาว่าเข้มแข็ง
มีกำลังสู้ไปได้เรี่ยวแรง
ธรรมะแฝงในกระทู้ดูงดงาม

รอลุ้นรับของดีมีค่ายิ่ง
จากใจจริงพี่WANWIในสยาม
ช่วยแพร่ธรรมะดีที่สวยงาม
ให้ทุกนามรับรู้คู่ความดี.....






สวัสดี ครับ
มึนๆ ตึงๆ
ทักทายสายนิด..

 

เพียรพยายามตามอ่านมาหลายวัน สนุกได้ความรู้ดีมาก ขอบคุณมากครับท่านวันวิ

 

เห็นภาพคุณต๊อตแล้ว เจ้าเสือตัวล่างนี่ เห็นแล้วสยองเลย มันเปรียวน่าดู ดุเอาเรื่อง มีทั้งกำลังและความเร็ว ยากนักถ้าเจอกันตัวต่อตัวที่จะรอด น่ากลัวมาก พี่ X คุงคุณน้า Wanwi น่าจะลำบากเอาเรื่อง เพราะไม่ได้มา 1 แต่มีถึงสอง ส่วนฝั่งมนุษมี 1 แม้มีเครื่องทุ่นแรงอย่าง 5 นัด หากมันบุกพร้อมกัน บอกได้เลยว่าไม่น่าจะรอด แม้หากรอดต้องมีรอยฝากแน่ ส่วนทางฝั่งเสือปกติมันจะไม่ลุยคู่ คือจะลุย 1 อีกตัวคอยระวัง หลัง
ลุ้นๆๆๆ ครับ
เ

 

อา...ท่านบก.ทำฟาร์มหอยสำนักวัดกลางฯชัดๆ
เสียดายเหลือแค่ตัวเดียว...แต่ก็ยังดีกว่าหมด

ของผมถ่ายรูปแล้ว เดี๋ยววานน้องต้อดฯลง
ยังหาตะกรุดไม่เจอ ตู้พระเยอะจัด5-6ตู้
ต้องค่อยๆค้น ไม่รู้อยู่ตู้ไหน?

หัวอกพ่อ-แม่ ก็เป็นเช่นนี้ รอลูกเต้าถึงฝั่ง
เรือข้ามฟากไร้น้ำหนัก ลอยลำสบายใจ-ฮ่า

 

กำลังซน พูดเก่งเป็นต่อยหอยเชียว
เดือนหน้าวันเกิดแล้ว เดี๋ยวมีของขวัญให้

ใกล้วันทวงได้ ไม่ว่ากัน กันผมผิดคำพูด

 

มีสมัครใหม่ กับรื้อยูสเซอร์เข้าใหม่
เพราะกระทู้นี้ เห็นด้วยกับน้องณัธฯ

แต่เป็น"แม่เหล็ก"ให้กับเว็ปด้วย... นี่ไม่แน่ใจ
โดยเฉพาะ"เกณฑ์"หรือมาตรฐานคนทำโฆษณา
เขาใช้เกณฑ์วัดแบบไหน สำหรับแต่ละกระทู้?
ผู้ใดเชี่ยวชาญ อธิบายหน่อยจะเป็นพระคุณ!

 

คนไม่อยากเป็นมักได้ แต่จิตที่ตั้งมั่นดี
ไม่ขอกลับมาเกิด อันนี้ตรงกันเบื่อชาติภพ
ลองไปตรงนี้ให้ได้ก่อน อย่างอื่นตามมาเป็นพรวน

 

ภาพสง่างามของเจ้าป่าพันธุ์สีดำ น่าทึ่ง
ต้องขอร่ายรำทำเพลงให้ชุดนี้ว่า

"ดาว"ไร้ลาย.......กลายพันธุ์"ดำ"
เสือไม่ขำ..........คนหน้าเขียว
เจ้าดำปลอด.......ยอดแมวเปรียว
ขนลุกเกรียว.......เหลียวหนหนี!

เป็นอีกหนึ่งชุด ประกอบเรื่องเยี่ยมสุด
ขอบคุณน้องต้อดฯอีกที ตีมือให้ดังๆ

 

ภาพวาดวิวชนบทแสนงามน้องบัวฯ
ดูแล้วชื่นตา ชื่นบานใจ ให้ความสดชื่น
ให้พลังสู้วันใหม่ ตอบช้าหน่อย-ไม่ว่ากัน

 

น้องฤทธิ์เคยเป็น เขยเมืองแป้
แต่อย่าเสียดายที่พลาดเรื่องพระ
สมัยนั้น ลพ.วัดดอนตัน เมืองน่าน
โด่งดังที่สุดย่านนั้น ใครก็มุ่งไปหา

แต่ถ้าคนจากแพร่ไป ท่านวัดดอนตันจะยืนยัน
มาทำไม"ครูบาแก้ว"แจ๋วที่สุด-กลับไป
บังเอิญว่าครูบาแก้ว สร้างวัตถุมงคลน้อย
จึงขาดแรงจูงใจ ดึงดูดพวกคลั่งไคล้เข้าหา

 

อากาศเดี๋ยวหนาว-ร้อน มึนเป็นธรรมดา แต่ขนาดมึน
ยังเขียนกลอนได้ น้องชาติไม่ธรรมดา-ฮ่า

 

ขอบคุณการพากเพียร ตามจนทัน
งั้นเพียรติดตามของใหม่ต่อไป-ฮ่า

 

จะอยู่หรือไป รอดได้แบบไหนในเรื่องราว
ต้องมีเหตุ มีผล ควรเชื่อถือครับน้องสุทินฯ
ไม่ใช่นึกเขียนตามใจชอบ ตามดูสนุกทุกตอน

ว่าแล้วก็เข้าตะลุยแหลกตะนาวศรียกต่อไป
หลังจากไล่ล้วง โพสท์ที่ค้างเบามือ-เบาใจ
รอการจิ้มตามปกติของผม ชั่วครู่แน่นอน

 

(ต่อ)...อาถรรพ์"เหล็กไหล"-ประจันหน้า"เจ้าถ้ำ"!!!
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
ความเดิม...ผมเหลือบมองคู่ร่วมชะตากรรมที่หมอบหลัง เยื้องทางซ้ายมือ เธอยกมือภาวนาสวดมนต์บทใด ไม่รู้เงียบๆ...!
__________________________________________________

ในความอึดอัด เจียนคลั่งตาย แสงตะวันจู่ๆก็แผดกล้า ทวีแสงแรงขึ้น เหมือนพระอาทิตย์ท่านหลุดพ้นจากหมู่เมฆา ชักพระรถหนีพ้นโอษฐ์ท้าวเทพ อสุรินทรา องค์พระราหู!!!

รัศมีแห่งเทพสุริยะสาดประกายเจิดจ้ารุนแรง ไม่ใยดี สัตว์โลกตัวใดจะไหม้เกรียม...?!

พลังแสงกระแทกเข้าเต็มหน้า เต็มตาคู่รักดำทมิฬที่ผินหน้ารับ ร่างที่ยืนหยัดจังก้า พลันร้องลั่น"โฮก"กระหึ่มป่า ผินหน้าหนีรัศมีแรงร้อน เจ้าตัวอยู่ริมน้ำกับคู่ตุนาหงันที่กระโดดมาทีหลัง คำรามกึกก้องทิ้งทวน ชวนกันกระโจนหายลับไปทางหินใหญ่

ภาพเสือดำคู่บนโขดเขาเหนือน้ำตก หากมิใช่นาทีเป็น-ตายแทบหยุดหายใจ ผมมาคิดทบทวนหนหลัง ลงความเห็นมั่นใจ...

เป็นภาพติดตา ตรึงใจมากที่สุดภาพหนึ่งในชีวิต!

ผมถอนใจพรืดใหญ่ ยกภูเขาออกจากอก ความรู้สึกมวนท้อง อยากอาเจียนพุ่งพรวด ต้องปล่อยเรอ "เอิ้ก อ้าก"ให้สะปอด สะใจ

ลดมือถือปืนลง ทรุดนั่งก้อนหินเต็มก้น เหงื่อกาฬทะลักพรั่งพรูหัว-หู ความเครียดก่อนทำศึก กับอะดรีนารีลที่หลั่งในภาวะต่อสู้ ช่างส่งผลรุนแรงต่อจิต-กาย-ใจพอกัน

คุณนงถลาเข้ามากอดแขนผมไว้ ครางฮือ ปากคอสั่น...

"โอย...หัวใจแทบวาย สวดมนต์ไม่ถูกเลย"

"สวดมนต์ ไปกี่บทล่ะครับ?"...ผมชวนคุย ให้หายเครียดเขม็งเกลียวอาการปั่นป่วนเหมือนมีผีเสื้อกระพือในช่องท้อง ค่อยผ่อนคลาย

"โอ๊ย...แค่อิติปิโส วนไป เวียนมาประโยคเดียวแหละค่ะ ลืมหมดว่า คำอื่นท่องไปไง"...เธอตอบอายๆ

นี่เป็นอีกหนึ่งตัวอย่าง ชี้ชัดว่าจิตใจยามตกผลึกสู่ความคับขัน ภาวะคับข้องเป็น-ตายบนเส้นแบ่งเกือบเป็นเส้นเดียวกัน ส่งอารมณ์ผู้คนกระเจิง เตลิดเปิดเปิงได้ขนาดไหน?!

คำสอนพระที่พร่ำสวด พร่ำเตือนให้คนใกล้ตายน้อมนำจิตจับพระไว้ตลอดเวลา ทุกวินาที ทุกลมหายใจ... จึงทรงคุณค่ายิ่ง

ผู้ใดที่ไม่เคยทำ แต่กระหยิ่มยิ้มย่องใจว่า ตูรู้แล้ว ใกล้ตายจริงๆเมื่อไหร่ก็ทำได้...ที่สอนมาจำได้หมดแล้ว

เชื่อเถิด...หมอนั่นหรือเธอ ตายจริง ตัดตรงไปนรกก่อนทุกราย!!!

แม้นพระพุทธองค์ก็ยังทรงย้ำสั่งในวาระห้วงน้ำแห่งมรรคาชีวิตเหือดแห้ง...

"ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย สังขารย่อมมีความเสื่อมเป็นธรรมดา เธอจงทำตนให้ถึงพร้อมซึ่งความไม่ประมาท"!

ปัจฉิมโอวาทแห่งองค์สมเด็จพระบรมมหาศาสดา ย้ำเตือนว่า การบำเพ็ญจิตในยามที่ชีวิตยังมีลมหายใจ เป็นสิ่งสำคัญยิ่งยวด

ความไม่ประมาท...ประโยคเดียว คือใบเบิกทางนำวิญญาณท่องสู่แดนสว่าง ห่างพ้นอบายทั้งทางโลก-ทางธรรม-ทางทุกข์...!

 

(ต่อ)...เหล็กไหลฯ
~~~~~~~~~~~
~~~~~~~~~~~

เรากวักน้ำเย็นต้นน้ำตก ลูบหน้าตาเนื้อตัว น้ำช่วยปลดปล่อยพลังบีบรัดหัวใจด้วย เติมน้ำใส ไหลเย็นเต็มกระติก ผมบอกคุณนงให้มายืนรับแดดแรงๆชั่วครู่...

"ไรแดง พวกเห็บน้ำตกตัวจิ๋ว กัดเจ็บ คันนาน แต่มันไม่ชอบไอร้อน"

เจ้าเห็บปีศาจพวกนี้ ตัวกระจิ๋ว เกือบมองไม่เห็นด้วยตาเปล่า พิษสงร้ายกาจเหนือกว่าทาก ชอบหมกตัวอยู่ที่ชุ่มชื้นพอกัน ลองกัดแล้วจะฝังเขี้ยวในเนื้อเป็นวัน เมื่อผละไปจะทิ้งความคันคะเยอมโหฬารไว้ให้

บางคนแพ้จนไข้ขึ้น ถ้าไม่แพ้ก็เจ็บเอาเรื่อง เกิดรอยผื่นแดงติดตัว เป็นนานกว่าจะหาย

ผมกับคุณนงเดินผ่านหินตะไคร่ด้านล่างมากมาย ในช่วงอากาศเย็นยะเยือก ทุกก้อนหินพวกเห็บนี้ชอบนัก

เที่ยวน้ำตกจึงพึงระวัง อย่านั่งบนก้อนหินเปียกชื้นอุดมตะไคร่น้ำปกคลุม เฟิร์นป่า หญ้ามอร์สสวย เห็บจังไรชอบแฝงกาย ซุ่มซ่อนรอกระโดดเกาะในสภาพนั้น

ผมเพียงแต่กันไว้ดีกว่าแก้ เพราะเราแก้ผ้าผิงไฟริมคลองปลายักษ์เบื้องล่างมาแล้ว...นั่นเป็นวิธีไล่เห็บจิ๋ว-ไรแดงดีที่สุด ที่นักเดินป่า ควรนำไปใช้

เจ้าเห็บตระกูลนี้ โดนไอร้อนไม่ได้ ลนลานหนีเหมือนผีกลัวความสว่าง!

"เอาไงต่อดีค่ะ?"...สาวงามถามเข้าท่า ทางที่ต้องตะลุยกันต่อ เป็นทางเดียวกับคู่รัก"เสือแมลงภู่"กระโจนหายไป...คนคู่ต้องไปตามทางเสือคู่ แค่คิดก็สยองขนพอง

จะมีทางทิศไหนให้เลือกอีกเล่า?...ผมบุ้ยปาก บุ้ยหน้าให้เธออย่างอับจนปัญญา...

"ไปตามทางพวกมันผ่าน แต่รอก่อนดีกว่า ไม่ต้องรีบ โน่น เป้าหมายเราโผล่อีกแล้ว"

ผมชี้ให้คนงามมองยอดภูนมโต ผงาดง้ำแทงทะลุม่านเมฆ ทะเลหมอกออกมา เพราะพระอาทิตย์สำแดงศักดา ส่งมหิทธาไล่กวาดทุกสิ่งที่ขวางทาง ขวางหน้าแรงรัศมีแห่งองค์ท่าน

การปรากฏโฉมของเจ้าเสือแมลงภู่ทีเดียวเป็นคู่ ทำผมพรั่นใจกับวลีอมตะ...

"คืบก็ป่า ศอกก็ป่า"!...อีกวาระ!

หากสิ่งที่ผมเกินเข้าใจ...ใยเจ้าตัวร้าย จึงปรากฏกายขวางทางเราเป็นระยะ ทำยังกับ พญามาร คอยกีดขวาง กั้นทางนิพพาน?

หากเป็นนักพรตผู้มุ่งเสาะแสวงหาหนทางหลุดพ้น ผมพอเข้าใจได้...ด้วยวิถีแห่งการพากเพียรตัดทิ้งโลกีย์วิสัย ย่อมมีมารผจญรายทางทั้งกาย-ใจ!

แต่ผมกับคุณนงมิใช่นักบวชผู้บำเพ็ญพรต เราแค่คนธรรมดาสามัญ เศษธุลีในโลกกว้างใหญ่ไพศาล ต้องการเพียงเอาชีวิตรอดจากป่าดงดิบแห่งนี้...

มันมีบางอย่างผิดปกติวิสัย ผิดความจริงของโลกทั่วไป สำหรับเหตุบ้าบอคอแตก ที่โถมเข้าหาเราดั่งระลอกคลื่นคลั่ง ทะเลบ้า!!!

 

สองท่อนยาวเฟื้อย เชิญอ่านฉ่ำใจ
พักนิ้ว พักสายตา โพสท์ทักตามสบาย
พรุ่งนี้ จับสลาก"ครูบาแก้ว"7ท่าน
สลากจัดทำเรียบร้อยครับ โปรดรอ!

 

สุดยอดเลยครับคุณอา พักจากการทำงานเครียดๆ มาอ่านเรื่องของพี่เอ็กซ์ แล้วตื่นเต้นหายเครียด พร้อมกับการสอดแทรกคำสอนทางธรรม ที่เตือนสติอย่าประมาท ทุกห้วงขณะจิต ขอบคุณมากครับ

 

สองท่อนนี้ต้องเปลี่ยนจากถูกใจมาเป็นอนุโมทนาแล้วครับคุณน้า Wanwi ซาบซึ้งในธรรมครับ
ช่วงเช้าไปบริจาคโลหิต สังเกตุมาหลายครั้งครับ ในใจลึกๆคงกลัวตายมังครับ ท่องไม่ถูกเลย ลืมไปหมดจริงๆ จิตรไม่นิ่งเลย แล้วเวลาหน้าสิ่วหน้าขวาน จะทำไงดีครับเนี่ย ชักกลัวซะแล้วซิ
ฝึกปฏิบัติเป็นประจำแต่ยังกลัวตายอยู่ครับ จะพยายามปฏิบัติให้กว่านี้ครับ
ที่พยายามสวดมนต์ไม่ใช่ว่ากลัวนะครับ แต่ที่สวดมนต์นั้นอยากให้คนที่ได้รับหรือได้ใช้เลือดนี้ปลอดภัยหายจากโรคภัยครับ แต่สวดไปสักพักก็ลืมบทสวดมนต์ครับ คิดไม่ออกพยายามคิดบทต่างๆก็คิดไม่ออก อิติปิโส...เป็นหลักครับ