คลังเรื่องเด่น

เสียงธรรมจากวัดท่าขนุน วันพุธที่ ๒๓ ตุลาคม ๒๕๖๗

เสียงธรรมจากวัดท่าขนุน วันอังคารที่ ๒๒ ตุลาคม ๒๕๖๗

ถาม : ตั้งใจว่าจะบวชสิบวัน ถือว่าน้อยเกินไปหรือเปล่าครับ ?
ตอบ : การทำความดีไม่ถือว่าน้อยนะ หลวงพ่อวัดท่าซุงท่านเคยเปรียบเอาไว้ว่า บวชน้อยแต่ทำความดีก็เหมือนกับเพชร ถึงเม็ดเล็กก็มีค่าสูง บวชมากถ้าทำแต่ความชั่วก็เหมือนกับขี้ ยิ่งกองใหญ่ก็ยิ่งเหม็นมาก เพราะฉะนั้น..สำคัญอยู่ที่การปฏิบัติของเรา

ถ้านับอานิสงส์แล้วทันทีที่ ญัตติ พอเขาบอกว่า อุปสัมปันโน สังเฆนะ บัดนี้ได้รับการอุปสมบทเป็นสงฆ์แล้ว ในวินาทีนั้น อานิสงส์ ๖๐ กัปป์เป็นของคุณแน่นอน หลังจากนั้นแล้วอยู่ต่อ จะเพิ่มขึ้นหรือลดลงอยู่ที่การปฏิบัติของเรา ถ้าทำความดีก็บวกเพิ่มขึ้นไป ถ้าทำความชั่วก็ขาดทุนไปเรื่อย เพราะฉะนั้น..คุณบวชเสร็จปุ๊บ จะสึกเดี๋ยวนั้นเลยก็ได้ เพราะอานิสงส์ได้เต็มแล้ว
...................................
พระครูวิลาศกาญจนธรรม, ดร. วัดท่าขนุน
www.watthakhanun.com

เสียงธรรมจากวัดท่าขนุน วันจันทร์ที่ ๒๑ ตุลาคม ๒๕๖๗

.
"ปัจจุบันอย่างไร อนาคตอย่างนั้น"

" .. เรามีบุญก็มีเดี๋ยวนี้ เรามีกรรมมีกุศลก็มีเดี๋ยวนี้ "เราไม่ต้องคำนึงถึงอดีต อนาคต" อนาคตคนเรานั้นจะไปอยู่ตรงไหนเราก็รู้ไม่ได้ "อดีตนั้นล่วงมาแล้ว เราก็เลยมาแล้ว เวลานี้เราก็ต้องดูในปัจจุบันนี้" ท่านบอกว่าอย่างนี้

"ปัจจุบันนี้เป็นอย่างไร อนาคตก็เป็นอย่างนั้น" ที่เราทั้งหลายพากันรู้จักว่าการทำบุญการกุศลนั้นมันไม่ได้อยู่ในต้นไม้ภูเขาเหล่ากอ ไม่ได้อยู่ในฟ้าอากาศ ท่านบอกไว้ว่า "กามาวจรํ กุสลํ จิตตํ อุปปนฺนํ โหติ" จิตเรานี้แหละเป็นตัวกุศล อกุศล ตัวบุญนั้นเป็นอย่างไร ก็ตัวของเราที่นั่งอยู่นี้แหละ"

ลักษณะของบุญนั้น "ได้แก่ใจของเราดี ใจของเรามีความสุข ใจของเรามีความสบาย ใจของเรามีความเยือกเย็น" ก็นี่เวลานี้ใจของเราสบายหรือยัง พากันตรวจดูซิ ต่างคนต่างฟังเทศน์อย่าไปฟังแต่เสียง ต้องฟังถึงรูปธรรมนามธรรมของเรา .. "

"การฟังและการปฏิบัติ" (หลวงปู่ฝั้น อาจาโร)
วัดป่าอุดมสมพร สกลนคร ๓ กันยายน ๒๕๑๑
ม.ร.ว. ส่งศรี เกตุสิงห์ ถอดจากแถบบันทึกเสียง

เสียงธรรมจากวัดท่าขนุน วันอาทิตย์ที่ ๒๐ ตุลาคม ๒๕๖๗

เสียงธรรมจากวัดท่าขนุน วันเสาร์ที่ ๑๙ ตุลาคม ๒๕๖๗

สังฆเภท ทำให้สงฆ์แตกกัน ทำให้เสื่อม
และปิดมรรค ผล นิพพาน
“ ท่านพุทธบริษัททั้งหลาย..
ท่านจะทำกรรมอะไรที่ท่านอดทนไม่ได้
ทำไปเถอะขออย่างเดียว อย่าไปเผลอทำ อนันตริยกรรมก็แล้วกัน อนันตริยกรรมนั้น ถ้าทำลงไปแล้วเสื่อมจากมรรคผล นิพพาน ตั้งอยู่ในฐาน ปาราชิก คือ ผู้พ่ายแพ้ในพระพุทธศาสนา อย่าทำมันบาปหนัก
๑. ฆ่าบิดา
๒. ฆ่ามารดา
๓. ทำร้ายพระพุทธเจ้าให้ห้อพระโลหิตขึ้น
๔. ฆ่าพระอรหันต์
๕. ทำลายสงฆ์ให้แตกกัน
ระวังนะ เวลาพระวัดใดวัดหนึ่ง ขัดผลประโยชน์กันแตกสามัคคีกัน ทะเลาะเบาะแว้งกันญาติโยมอย่าไปสนับสนุนฝ่ายใดฝ่ายหนึ่งเดี๋ยวจะกลายเป็น "อนันตริยกรรม" ไม่รู้ตัว เช่นอย่าง หลวงพ่อวัดใต้ หลวงพ่อวัดเหนือ ต่างก็มีหน้าที่กันเยอะแยะขัดผลประโยชน์กันแล้วก็ไปทะเลาะถีบเถียงกัน ต่างคนก็ต่างมีลูกศิษย์ ทั้งพระทั้งโยมแตกกันเป็นพรรคเป็นพวก ยกพวกขึ้นมารบกันถ้าพระสงฆ์แตกสามัคคีกันเป็นกลุ่มตั้งแต่ฝ่ายละ ๔ รูปขึ้นไป นั่นเป็น สังฆเภท
ในเมื่อ "สังฆเภท" แล้วก็เป็น อนันตริยกรรม ทำลายสงฆ์ให้แตกกัน บาปนัก บาปหนาเพราะฉะนั้นการกระทำกรรม ให้ระวังอนันตริยกรรมให้มากๆ...

เสียงธรรมจากวัดท่าขนุน วันศุกร์ที่ ๑๘ ตุลาคม ๒๕๖๗

ช่วงนี้เป็นช่วงของกาลกฐิน คำว่ากาลนั้น กาละ แปลว่า เวลา เวลาของกฐิน กฐินจริง ๆ ความหมายก็คือ ผ้าสะดึง ผ้าที่ขึง เครื่องขึงที่ยึดผ้าให้ตึง จะได้ประกอบให้เป็นสิ่งโน้นสิ่งนี้ได้ ไม่ว่าจะเย็บปักถักร้อยอะไรก็ทำได้ง่าย

กาลกฐินเป็นเรื่องกำหนดตามระเบียบพิธีของสงฆ์ โดยเฉพาะพระภิกษุที่จำพรรษาแล้วเป็นเวลาครบถ้วน ๓ เดือน สมัยก่อนนั้นพระพุทธเจ้าท่านอนุญาตให้เปลี่ยนจีวรได้ คราวนี้ว่าการเปลี่ยนจีวรนี้ต้องสมเหตุสมผล คือว่าเป็นผู้ที่จีวรเก่าจริง ๆ ชนิดที่เรียกว่าหมดสภาพแล้ว ก็อนุญาตให้เปลี่ยนได้ ท่านให้เสาะหาผ้าที่จะมาทำจีวร

ภายหลังการเสาะหาผ้าเต็มไปด้วยความยากลำบาก นางวิสาขาก็ดี อนาถบิณฑิกเศรษฐีก็ดี จึงทูลขอให้รับคหปติจีวร คือจีวรที่มีผู้น้อมมาถวายได้ คราวนี้พอจำพรรษาแล้วครบสามเดือนแล้วมีสิทธิรับกฐินได้ กาลกฐิน คือ เวลาของการรับกฐิน เริ่มตั้งแต่แรมหนึ่งค่ำเดือนสิบเอ็ด ไปสิ้นสุดเอากลางเดือนสิบสอง เป็นเวลาหนึ่งเดือนเต็ม

ช่วงระยะนี้วัดไหนก็ตามที่มีเจ้าภาพ ตั้งใจว่าจะถวายกฐิน ก็จะจัดให้ถวายกฐินขึ้นมา คราวนี้กฐินเป็นงานบุญพิเศษ ความจริงกฐินเป็นสังฆทานเหมือนกัน แต่ว่าจำกัดด้วยเวลา คือ...

.
"อุปนิสัย"

" .. คำว่า "อุปนิสัย" นี้คือ "เชื้อแห่งคุณงามความดีอันสำคัญที่อยู่ภายในใจ อุปนิสัยฝังแล้ว ที่จะสำเร็จมรรคผลนิพพานมีอยู่เต็มที่แล้ว" เป็นแต่เพียงยังไม่เบิกกว้างให้ธรรมชาตินี้แสดงตัวออก พอเราสร้างเหตุคือคุณงามความดี "มีการภาวนาเป็นต้นขึ้นมารองรับ สิ่งที่เคยสั่งสมมาที่เรียกว่าอุปนิสัยนี้ก็จะแสดงตัวออกมาทันที"

"อุปนิสัย" นี้จะเกิดขึ้นมาได้ "ด้วยจากการให้ทาน การรักษาศีล การเจริญเมตตาภาวนาและคุณงามความดีประเภทต่าง ๆ ทั้งหลายนั่นแหละเป็นเครื่องหนุน" หนุนเข้าไป ๆ มากเข้า ๆ หนุนขึ้นสูงขึ้น

พอเต็มที่แล้วมองดูอะไร ๆ ที่ไหน ๆ ก็จะเป็นเครื่องสร้างความกังวลไปหมด "เป็นเหตุสร้างความวุ่นวายไปหมด นั่นก็เพราะอำนาจแห่งบุญแห่งกุศลความดีพอแล้ว จึงทำให้เห็นเป็นอย่างนั้น"

มองดูอะไร ๆ ดูวุ่นวาย ดูยุ่งไปหมดทุกอย่าง ดูคับแคบตีบตันไปหมด "ไม่ยุ่งแต่ทางที่จะออกปฏิบัติธรรมเพื่อความพ้นทุกข์โดยถ่ายเดียวนั่นล่ะ" ออกเลยนั่นอย่างนั้นล่ะนะ

"นี่อุปนิสัยมันแก่แล้ว มันจะแก่อย่างนั้นได้ก็มาจากการสร้างคุณงามความดีเรื่อย ๆ มานี่แหละ" สร้างไม่หยุดไม่ถอย สร้างไป ๆ เพิ่มเข้าไป ๆ...

ในส่วนของงานกฐินนั้น ที่สำคัญอีกอย่างก็คือผู้ครองผ้ากฐิน ถ้าว่ากันโดยพระธรรมวินัยแล้ว ท่านให้บุคคลที่มีจีวรเก่าที่สุดในวัดได้ผ้านั้นไป แต่ว่าระยะหลัง ส่วนใหญ่เจ้าอาวาสมักจะเป็นผู้ครองผ้ากฐิน

เหตุที่เป็นเช่นนั้นเพราะ บางท่านถือว่าผู้ครองกฐินจึงมีสิทธิ์ที่จะรับบริวารกฐินทั้งหมด ผู้อื่นไม่มีสิทธิ์รับ เจ้าอาวาสก็เลยมักจะครองกฐินเสียเอง แต่ความจริงแล้วเป็นการเข้าใจผิด เพราะว่าบางวัดมีพระไม่ครบ ๕ รูป ไม่สามารถที่จะรับกฐินได้ ต้องไปยืมพระวัดอื่นมา

การไปยืมพระวัดอื่นมานั้น พระวัดอื่นที่มานั้น ไม่มีสิทธิ์ไม่มีส่วนในกฐินนั้นทั้งสิ้น ให้เฉพาะบุคคลที่จำพรรษาในวัดนั้นเท่านั้น ดังนั้น...จึงมีการเข้าใจผิดกันว่า ถ้าไม่ครองกฐินแล้วจะไม่มีโอกาสได้รับบริวารกฐิน ซึ่งก็คือไม่มีสิทธิ์รับเงิน ก็ขอให้เข้าใจให้ถูกเสียใหม่

สำหรับวัดท่าขนุนของเรานั้น ครองกฐินกันไปตามอายุพรรษา ก็คือถ้าปีนี้ไปถึงใคร ปีหน้าท่านถัดไปก็จะรู้เองว่าถึงคิวของตนเองครองกฐินแล้ว สำหรับผู้ครองกฐินนั้นต้องรับภาระหนัก เพราะว่าต้องเป็นผู้รักษาผ้าครองแทนพระทั้งวัด ในเมื่อเป็นผู้รักษาผ้าครองแทนพระทั้งวัด...

เสียงธรรมจากวัดท่าขนุน วันจันทร์ที่ ๑๔ ตุลาคม ๒๕๖๗

ขอบคุณที่มา https://www.youtube.com/@Crisprtransformationacademy

'
"จิตนี้มันต้องอาศัยสติ จึงจะสงบ"

" .. ต่อนี้ไปพึงพากันตั้งใจให้ดี สำรวมใจของตนให้แน่วแน่ อย่าส่งใจไปทางอื่น "เพราะการส่งใจไปนอก มันทำให้ใจฟุ้งซ่านสงบลงไม่ได้" ต้องทวนกระแส่จิตเข้ามาภายใน คือว่า ทวนความคิดความนึกนั่นเข้ามาภายใน "ไม่ส่งจิตคิดออกไป อันนี้เป็นบทบาทเบื้องตนแห่งการภาวนา ถ้าว่าใครทวนกระแส่เข้ามาภายในนี้ไม่ได้แล้ว ก็ภาวนาไม่เป็น จิตสงบลงไม่ได้"

เพราะฉะนั้น "ต้องน้อมสติระลึกเข้าไปตามลมหายใจเข้าออก จิตนั้จึงจะหยุดคิดลงได้" ไม่เช่นนั้นหยุดไม่ได้ "เพราะว่าจิตนี้มันต้องอาศัยสติเป็นเครื่องประคับประคอง มันจึงหยุดนิ่งอยู่ได้" ถ้าไม่มีสติกำกับแล้วมีแต่มันคิดเรื่อยเปื่อยไปในเรื่องต่าง ๆ ภายนอก

ดังนั้นพึงพากันเข้าใจ "ที่ท่านสอนให้ฟึกภาวนาสมาธิ ก็เพราะเหตุผลดังกล่าวมาเนี่ย" ครั้นเมื่อใจมันไม่ตั้งมั่นอยู่ภายในแล้ว "มันก็ไปเทียวเกาะเทียวข้องอยู่กับเรื่องราวของโลกภายนอกโน่น อะไรต่ออะไรมันยึดถือสิ่งใดไว้ มันก็ไปวิตกวิจารณ์อยู่ในส่งนั้น" ก่อให้เกิดความเสียใจบ้าง ดีใจบ้าง ก่อให้เกิดความหลงความเมาไป โดยไม่มีประโยชน์อะไร

หมายความว่า "ความคิดไปนั้น มันไม่มีประโยชน์อะไร...

เสียงธรรมจากวัดท่าขนุน วันอาทิตย์ที่ ๑๓ ตุลาคม ๒๕๖๗

เสียงธรรมจากวัดท่าขนุน วันเสาร์ที่ ๑๒ ตุลาคม ๒๕๖๗

.
"ศีล พืชแห่งความดีอันยอดเยี่ยม"

" .. "ศีล คือ รั้วกั้นความเบียดเบียนและทำลายสมบัติร่างกายและจิตของกันและกัน" ศีล คือ "พืชแห่งความดีอันยอดเยี่ยมที่ควรมีประจำชาติมนุษย์ ไม่ปล่อยให้สูญหายไป" เพราะมนุษย์ไม่มีศีลเป็นรั้วกั้น เป็นเครื่องประดับตัว จะไม่มีที่ให้ซุกหัวนอนหลับสนิทได้โดยปลอดภัย

"แม้โลกเจริญด้วยวัตถุจนกองสูงกว่าพระอาทิตย์ แต่ความรุ่มร้อนแผดเผาจะทวีคูณยิ่งกว่าพระอาทิตย์" ถ้ามัวคิดว่า วัตถุมีค่ามากกว่าศีลธรรม ศีลธรรมเป็นเพียงสมบัติของมนุษย์ "พระพุทธเจ้าผู้ค้นพบ และนำมาประดับโลกที่กำลังมืดมิดให้สว่างไสว ร่มเย็นด้วยอำนาจศีลธรรมเป็นเครื่องปัดเป่า"

"ความคิดของมนุษย์ผู้มีกิเลส ผลิตอะไรออกมาทำให้โลกร้อนจะบรรลัยอยู่แล้ว" ยิ่งปล่อยให้ความคิดตามอำนาจ โดยไม่มีศีลธรรมช่วยเป็นยาชโลมไว้บ้าง "จะผลิตยักษ์ใหญ่ทรงพิษขึ้นมากว้านกินมนุษย์จนไม่มีอะไรเหลืออยู่บ้างเลย"

"ความคิดของคนสิ้นกิเลสที่ทรงคุณอย่างสูง คือพระพุทธเจ้า" มีผลให้โลกได้รับความร่มเย็นซาบซึ้ง "ความคิดที่เป็นกิเลส" มีผลให้ตนเองและผู้อื่นได้รับความเดือดร้อนจนคาดไม่ถึง ผิดกันอยู่มากควรหาทางแก้ไขผ่อนหนักให้เบาลงก่อนจะหมดทางแก้ไข...

วัตถุมงคล มีพุทธคุณ จริงหรือ?? มาดูหลักฐานในพระไตรปิฎกกัน

**********

ขอบคุณที่มา
พระครูอินเดีย
https://www.youtube.com/@Phrakhuindia

=AZWMZCB8lH_mNxQMrjzX1ttSs6Orc7kW3M_i2JU664JEKCYAw0TGvwVhLH5ufKIgwjkK9gk6v4z3IjPvxiRlNgCMEa7DZJfDR4QRLWftlAseS3mLns8-CKUMaiv0kGIVHD9Kab3vvAo4-whzZWKK15QpJk8La7frJVBcxZeYphUCYIsmzRDaGHEEkxgsyA_IxBCEIKM-ANIFFJ-Z46yrDu-lFnP8XNzzT0whlYHPtADWuyrUMlPk6ikfkIIFxT7ifTI&__tn__=*NK-y-R']เรื่องสร้างพระ ดีกว่า =AZWMZCB8lH_mNxQMrjzX1ttSs6Orc7kW3M_i2JU664JEKCYAw0TGvwVhLH5ufKIgwjkK9gk6v4z3IjPvxiRlNgCMEa7DZJfDR4QRLWftlAseS3mLns8-CKUMaiv0kGIVHD9Kab3vvAo4-whzZWKK15QpJk8La7frJVBcxZeYphUCYIsmzRDaGHEEkxgsyA_IxBCEIKM-ANIFFJ-Z46yrDu-lFnP8XNzzT0whlYHPtADWuyrUMlPk6ikfkIIFxT7ifTI&__tn__=*NK-y-R']สร้างกิเลส

เคยมีท่านเจ้าคุณรูปหนึ่งถามท่านพ่อลีว่า...
ในเมื่อเป็นพระกรรมฐาน ดำเนินในปฏิปทาของ
ท่านพระอาจารย์มั่น ภูริทัตโต
แล้วทำไมท่านจึงชอบนำพาเหล่าบรรดาญาติโยม
จัดงานบุญงานกุศลสร้างพระอยู่เป็นประจำ
ไม่มุ่งเน้นพาเหล่าบรรดาญาติโยม
ให้ปฏิบัติภาวนาล่ะ
ท่านพ่อลีท่านก็ตอบท่านเจ้าคุณรูปนั้นว่า...
เกล้ากระผม ทำนาไม่ได้เอา
"ข้าว" อย่างเดียว (มรรคผล)
"แกลบ" ผมก็เอา (เนกขัมมบารมี)
"รำ" ผมก็เอา (บุญกุศล)
"ฟาง" ผมก็เอาขอรับ...

.
"พระนิพพานอยู่ฟากตาย"

พระอาจารย์ฝั้น ได้เทศน์สั่งสอนไว้ในตอนนั้นด้วยว่า ได้เคยบอกแล้วหลายครั้งว่า "พระนิพพานอยู่ฟากตาย ความสุขก็อยู่ฟากทุกข์" เราทำความเพียรภาวนาไป "พอถึงทุกข์ก็เกิดความกลัวทุกข์เสียแล้ว"

แล้วเมื่อใดจะพ้นทุกข์ไปได้เล่า "พาไปอยู่ป่าช้าก็กลัวผี พามาอยู่ในดงก็กลัวเสือ การกลัวผีก็ดีการกลัวเสือก็ดี นั่นไม่ใช่กลัวตายหรอกหรือ" ลองนั่งภาวนาดูซิว่า เสือมันจะมาคาบคอไปกินจริง ๆ ไหม

"การกลัวควรกลัวแต่ในทางที่ผิด คือกลัวความผิดไม่กระทำผิด กลัวว่าตนเองจะไม่พ้นจากวัฏทุกข์แล้วรีบเร่งบำเพ็ญความเพียรเข้าจึงจะถูก" .. "

"หลวงปู่ฝั้น อาจาโร"

เสียงธรรมจากวัดท่าขนุน วันศุกร์ที่ ๑๑ ตุลาคม ๒๕๖๗

.
"ยึดแล้วเอามาเผาใจ"

" .. "ความทุกข์กายเป็นสัตวทุกข์ มีอยู่เป็นสิ่งธรรมดา" ให้เราตั้งสติอบรมจิตใจของเรา อย่าให้มันไปยึดถือร่างกาย ถ้าแม้นมันไม่ยึดถือแล้ว ก็จะอบรมจิตใจของเราให้มันสบาย

"หากใจไม่สบายนี่มันทุกข์หลาย มันทุกข์ก็เพราะยึดเอาอารมณ์นั่นแหละเข้ามายึดถืออารมณ์ทั้งหลาย" อารมณ์ที่ไม่พอใจมันก็ยึดเข้ามา "ยึดเข้ามาแล้วก็เข้ามาเผาใจ" ไม่พอใจก็เป็นเหตุให้คับแคบตันใจ

"อารมณ์ที่พอใจนั้น เมื่อมันพลัดพราก" เป็นวัตถุภายนอกก็ตาม หรือแม้ญาติมิตรก็ตาม "พลัดพรากจากไปมันเป็นทุกข์ ก็เพราะไม่รู้เท่าอารมณ์" .. "

"อนาลโยวาท" (หลวงปู่ขาว อนาลโย)
เทศน์โปรด นพ.อวย เกตุสิงห์ และคณะ พ.ศ. ๒๕๑๓

เสียงธรรมจากวัดท่าขนุน วันพฤหัสบดีที่ ๑๐ ตุลาคม ๒๕๖๗

เสียงธรรมจากวัดท่าขนุน วันพุธที่ ๙ ตุลาคม ๒๕๖๗

.
"อานิสงส์ ความไม่เบียดเบียน"

" .. พยายามรักษาเจตนาในใจของตนไว้เสมอว่า "ไม่ให้มีเจตนาคิดเบียดเบียนบุคคลอื่นและสัตว์อื่นเลย" เมื่อบุคคลได้มาบำเพ็ญทานการกุศล "พร้อมด้วยการวิรัติละเว้นจากบาปโทษมลทิน" ต่าง ๆ ดังกล่าวมา

เช่นนี้แล้ว "ก็ย่อมจะได้รับอานิสงส์ผลทั้งในปัจจุบันและเบื้องหน้า" ในปัจจุบันนี้ก็เป็นผู้มากไปด้วยบริษัท บริวาร มิตร ญาติ สหาย "ไม่มีใครแสดงตนเป็นศัตรูเลย"

เพราะว่า "เป็นผู้มีใจคอกว้างขวาง ไม่ตระหนี่ในสมบัติข้าวของที่ได้มา แบ่งส้น ปันส่วนให้คนยากคนจนไป" เพราะฉะนั้น "มันจึงไม่มีใครคิดอิจฉา เบียดเบียนเลย ก็ย่อมอยู่ด้วยความเป็นผู้ไม่มีเวรไม่มีภัย" อันนี้เป็น อานิสงส์ในปัจจุบันซึ่งมองเห็นได้ชัด ๆ

เมื่อละโลกนี้ไปแล้วก็ย่อม "บันเทิงในสวรรค์ ย่อมได้เสวยผลแห่งบุญกุศลที่ทำมาไว้ในชาตินี้" โดย ไม่ต้องได้ทำไร่ไถนา ไม่ได้ทำการค้าขาย เหมือนอย่างมนุษย์โลกอันนี้ "บุญกุศลหากเนรมิตสมบัติพัสสถานต่าง ๆ ให้ตามต้องการ" .. "

"โอวาทธรรมหลวงปู่เหรียญ"
"พระสุธรรมคณาจารย์ (หลวงปู่เหรียญ วรลาโภ)

จิตมัวแบบนี้ มารจะมา

*******************

ที่มา https://www.youtube.com/@Putta-Channel

เสียงธรรมจากวัดท่าขนุน วันอังคารที่ ๘ ตุลาคม ๒๕๖๗

ช่วงนี้ต้องบอกว่าเป็นช่วงของบุญของกุศล โดยเฉพาะกฐินจัดเป็นสังฆทานและเป็นสังฆทานพิเศษเพราะจำกัดด้วยเวลา ทั้งปีมีสิทธิ์ทำได้แค่ ๒๙ วัน ก็คือตั้งแต่แรม ๑ ค่ำ เดือน ๑๑ จนถึงกลางเดือน ๑๒ ข้างแรมนั้นมีแค่ ๑๔ วัน ข้างขึ้น ๑๕ วัน รวมแล้วแค่ ๒๙ วันเท่านั้น ในเมื่อเป็นสังฆทานจำกัดเขต ถ้าหากว่าใครได้ทำอานิสงส์ก็จะมีมาก โดยเฉพาะถ้าตั้งใจเป็นเจ้าภาพ ซึ่งเป็นเรื่องที่เป็นไปโดยยาก

ในส่วนของกฐินนั้น แบ่งออกเป็นหลายประเภท ถ้าแบ่งอย่างเป็นทางการ ท่านว่ามีกฐินหลวงกับกฐินราษฎร์

สำหรับกฐินหลวงนั้นมีทั้งกฐินต้น คือ กฐินที่พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวเสด็จไปทอดด้วยพระองค์เอง มีกฐินพระราชทานที่พระองค์ท่านพระราชทานผ้าให้พระบรมวงศานุวงศ์เสด็จไปทอดแทน

ในส่วนของกฐินราษฎร์นั้นมีจุลกฐิน เป็นกฐินที่ต้องเตรียมการให้เสร็จภายในวันเดียว โดยเก็บฝ้าย ดีดฝ้าย ปั่นด้าย ทอและย้อม ตัดเย็บเป็นจีวรหรือสบงผืนใดผืนหนึ่ง สมัยก่อนไม่ได้มีผ้าให้ซื้อง่ายดายเหมือนสมัยนี้ สมัยเราต้องบอกว่าบุญดี ตอนอาตมาเด็ก ๆ กว่าจะทอได้แต่ละคืบแต่ละศอก ต้องว่ากันเป็นวันเป็นเดือน ยิ่งถ้าเป็นจุลกฐินด้วยแล้ว ต้องระดมกันมาทั้งหมู่บ้านหรือว่าทั้งตำบล...

อนุสติ เป็นทึ่พึ่งทางใจของเรา ระลึกถึงพระพุทธเจ้า
**********

อนุโมทนา และ ขอบคุณที่มา
https://www.youtube.com/@Channel-dhamma