118.เก็บเรื่องมาเล่า : ขึ้นภูกระดึง หนึ่งครั้ง คงยังไม่พอ

ช่วงกลางทางก่อนถึง ซำแฮก เพื่อนในกลุ่มเกิดหน้าซีดเป็นลม เพราะว่าเมื่อคืนแทบไม่ได้นอน เพราะรถตู้ที่นั่งมาสะเทือน สมาชิกในกลุ่มก็เลยเอาน้ำผึ้งให้กิน นั่งพักแป็บเดียวก็หายเป็นปกติ เดินต่อได้

​

 

ประมาณ 09.50 ก็มาถึง ซำแฮก ระยะทาง 200 เมตร เล่นเอา แฮกสมชื่อจริงๆ ทางโหดและชัน พวกเรานั่งพักที่ร้านขายของ ซื้อน้ำ ซื้อแตงโม ที่ซำนี้มีแมวส้มซึ่งใครๆ ก็จะพกอาหารมาเลี้ยงแมว แต่พวกเราไม่เจอแมวส้ม ลืมบอกไปอีกอย่าง ในทีมแต่ละคนที่เดินขึ้นมาพกกระบอกน้ำผสมเกลือแร่กันมาด้วย เพราะเสียเหงื่อกันเป็นลิตรๆ

​

 

​

 

​

 

ภาพจาก แมงดีด​

 

พักพอหายเหนื่อย อย่าพักนาน เดี๋ยวขาจะเดินไม่ออก พวกเราก็เดินกันต่อ 10.19 ออกเดิน ช่วงต่อไปเป็นทางราบ แบบค่อยๆ ชันขึ้นทีละน้อย ในใจนึกว่าคงไม่มีที่โหดกว่า ซำแฮก แล้ว ....แต่ นั่นแค่เริ่มต้น....

​

 

​

 

​

 

​

 

เดินไปพักไป 700 เมตร ก็ถึง ซำบอน เวลา 10.46 ซำนี้ไม่มีร้านขายของ

​

 

เดินไปพักไปต่อ ช่วงนี้เดินค่อนข้างง่ายก็ถึงระยะทาง 360 เมตร ซำกกกอก เวลา 11.09 ซำนี้ก็ไม่มีร้านข่ายของอีก ก้มหน้าก้มตาเดินต่อ

​

 

ก้มหน้าเดินดูดินมากๆ เริ่มเวียนหัว เดินมาได้อีก 200 เมตร ก็ถึง ซำกอซาง เวลา 11.18 น. ที่นี่มีร้านขายของ นั่งพักทานไอติมแก้ร้อน ส่วนน้องแมงดีด ไปนั่งช่วยพ่อค้าขายไอติมหลอดได้ลูกค้าหลายคน จนพ่อค้าไอติมให้กินฟรี

​

 

​

 

​

 

ที่นี่นั่งนานไปหน่อย จนเริ่มออกเดินอีกครั้ง 11.42 น.และก็เป็นอย่างที่เขาบอกมา ขาเดินไม่ออก นั่งพักนานไป จากตรงนี้ไปเป็นทางเดินเริ่มชันๆ สลับกับทางหลืบหินตลอดทาง

​

 

​

 

พวกเราเดินมา 240 เมตร ถึง พร่านพรานแป เวลา 11.54 น.

​

 

เดินกันต่อระหว่างทางก็เจอกับ อึช้างเป็นระยะ แมงดีดก็ไปจับอึช้างเล่น บอกว่า “พี่ ช้างกินพืชเป็นอาหาร มันไม่สกปรก” จ่ะ เล่นตามสบายเถอะ...

​

 

​

 

เรื่องช้างเคยอ่านจะในกระทู้ของคนอื่นที่เดินขึ้นภูกระดึงนานแล้ว คนนี้เขาเดินๆ ไป แล้วไปสะดุดตากับอะไรตะคุ่มๆ ริมทางเดิน ตัวดำๆ สูงๆ พอจ้องดีๆ เป็นช้างยืนอยู่ ซึ่งต้องระวัง เพราะช้างป่าที่นี่ดุ เคยมีข่าวทำร้ายคนและเจ้าหน้าที่เสียชีวิตมาแล้ว ก็นึกว่า เราอาจจะโชคดีเจอช้างเหมือนกับเขา ...