ไม่มีอะไรให้ตัด ในเมื่อสรรพสิ่งเป็นธรรมะอยู่แล้ว แล้วจะตัดสิ่งใด?

แสงสว่างไม่สามารถรับแสงสว่างได้ ธรรมก็เช่นเดียวกันไม่สามารถรับธรรมด้วยกันได้

 

ธรรมที่แท้...อยู่นี่เอง สาธุ ท่านจขกท... ชอบติดตามกระทู้ของท่านนะ มนุษย์ส่วนใหญ่ล้วน"หลงทาง" ท่านน่าจะตั้งกระทู้บ่อยๆนะเผื่อว่าจะช่วยสะกิดต่อม"ปัญญา"ของผู้ที่ยังหลงอยู่มาก

 

ถ้าไม่ติด ก็ไม่ต้องตัด

ก็เพราะมันไปติดนะซี มันถึงต้องตัด

 

ขออนุญาตออกความเห็นนิดหนึ่งครับ
การที่เราทั้งหลายได้เวียนว่ายตายเกิด ผ่านภพผ่านชาติมานับไม่ถ้วน จิตได้ยึดติดกับการปรุงแต่ง
ต่างๆไว้มากมาย การที่เราคิดจะตัดหรือไม่ตัดสิ่งหนึ่งสิ่งใด ก็ลองพิจารณากันเป็นข้อๆไป ว่าสิ่งที่
เรายึดติดอยู่นำไปสู่ความเสื่อม ความถดถอยหรือไม่ ถ้าใช่ จะตัดหรือไม่ตัดดีละ ถ้าคิดจะตัด
ตัดได้ไหม บางคนตัดง่าย บางคนตัดไม่ได้ เพราะกำลังใจแต่ละคนต่างกัน หรือถ้าสิ่งที่เรายึดติดอยู่ไม่ได้นำไปสู่ความเสื่อม
แต่เป็นตัวถ่วงความก้าวหน้าในการปฏิบัติธรรม และเรายังต้องการบรรลุธรรมเพื่อความหลุดพ้น ยังจะเก็บไว้อีกหรือ จากหัวข้อกระทู้
"ไม่มีอะไรให้ตัด ในเมื่อสรรพสิ่งเป็นธรรมะอยู่แล้ว แล้วจะตัดสิ่งใด?"
ตรงนี้อาจมีความเข้าใจคราดเคลื่อนไปนิดหนึ่ง การที่จะตัดหรือไม่ตัดไม่ได้ขึ้นอยู่กับว่าสิ่งเหล่านั้นเป็นธรรมะ
ธรรมะเป็นสภาวะของสรรพสิ่งที่เกิดขึ้นมา มีสภาวะไม่เทียง ทั้งที่เป็นรูปธรรม และนามธรรม
แต่ขึ้นอยู่กับเหตุและผลที่เกิดจากการยึดติดในสิ่งนั้นๆ สุดท้ายไม่มีอะไรให้ตัดก็เพราะว่าตัดไปจนหมดสิ้นแล้วนั้นเอง
ถูกผิดประการใด โปรดชี้แนะด้วยครับ หากกล่าวสิ่งใดล่วงเกินไปขอโหสิกรรมด้วยครับ

 

-+ ก็เลยต้องมานั่งโพสต์อยู่นี่งัย
ไม่งั้นไปไหนต่อไหนแล้ววววว +-

 

[MUSIC]http://palungjit.org/attachments/a.1516252/[/MUSIC]

 

ถ้ายังแสดงออกถึง ทิฎฐิมานะ ก็แสดงว่ายังมีทิฎฐิมานะอยู่

 

ไม่ได้หมายถึง ตัวบุคคล แต่หมายถึง การนำเสนอ