ใครที่คิดว่า ปฏิบัติธรรมไม่ก้าวหน้า มาทางนี้

อึม วิธีนี่ของคุณขันธ์ ได้ประโยชน์กับหมุ่มาก มากกว่า อนุโมธนาครับ

 

สาธุ ๆ

อย่าลืมเรื่องการสร้างการสั่งสมบารมีทั้ง ๑๐ ทัศด้วยนะ

ทาน ศีล เนกขัม ปัญญา วิริยะ ขันติ สัจจะ อธิษฐาน เมตตา อุเบกขา

บารมีเหล่านี้เขาสร้างเขาสั่งสมกันไปตั้งแต่ภายนอกเลย

ภายนอกเราก็ทำประโยชน์ให้กับส่วนรวม เอื้อเฟื้อเผื่อแผ่ ช่วยเหลือซึ่งกันและกัน มีความรับผิดชอบต่อตนเอง ต่อคนใกล้ตัวรอบข้าง ต่อสังคม ต่อโลก ไม่นิ่งดูดาย

แต่ภายในเราต้องฝึกให้จิตเขานิ่งรับรู้ ไม่ให้เขาเกิด เขาหวั่นไหวไปตามภายนอก ไม่อินตาม ก็หมั่นเรียนรู้ ศึกษา ทำความเข้าใจไปเรื่อย ๆ ปรับปรุงตัวเอง แก้ไขตัวเองไปเรื่อย ๆ ทั้งภายนอกและภายในให้สมดุลย์กันไป born to be หายากนะ ต้องมาฝึกกันทั้งนั้น

สาธุ ๆ ๆ ครับ

 

จิตเรานี้ ถ้าทำจิตให้เข้าสู่สมาธิฌาณ พูดง่ายๆ คือ สวดมนต์ในแบบที่ผมบอกไปนั่นแหละจนกำลังจิตมีกำลังสติ และฌาณที่จะแนบไปกับบทสวดมนต์แล้ว เรียกว่า นั่นแหละคือ วิตก วิจารณ์เกิดแล้ว จากนั้นให้ดำรงตั้งมั่นอยู่อย่างนั้น ด้วยการสวดซ้ำไปมาก็ได้ จะเกิดองค์ปีติ สุข และเอกคตาขึ้น แล้ว ให้เลิกสวด เอาจิตมาไว้ที่ ลมหายใจแทน จะได้องค์ปฐมฌาณแน่นอน

เมื่อได้ปฐมฌาณแล้ว อธิษฐานสิ่งใด แผ่เมตตาไปที่ใด จะแผ่ไปทั่ว สรรพสัตว์ สรรพสัมภเวสี เทวดา ถ้าเราอธิษฐานให้เขา เขาจะได้ทุกผู้ทุกนาม เพราะจิตนั้นเป็นทิพย์

คอยประคองจิตแบบนั้นให้ดี ดังแม่ประคองลูกน้อย