โอ้ย ความซวยมาเยือนแล้ว "มีคนให้ผมไปรับขันธ์" ทำยังไงดี?

กำ อะไรๆก็กรรมเก่าหมดเลยหรอครับ ช่วยคนจากที่เขาไม่รู้เรื่องให้รู้เรื่อง ช่วยคนไม่มีข้าวกิน ให้มีกิน คนไม่มีความรู้ ให้มีความรู้ ในเรื่องเล็กๆน้อยๆ ถึงเรื่องใหญ่ๆโตๆ

ถ้ามาห้ามกันแบบนี้ ผมว่าการทำบุญโดยการช่วยเหลือคนแบบต่างๆ เช่น เด็กพิการ เด็กออทิสติก เด็กไร้ญาติ คนจน คนเป็นโรคเอดส์ ฯลฯรวมถึงคนไม่มีความรู้ให้มีความรู้ คงไม่มีแล้วละ เพราะแค่อ้างกรรมเก่าที่เขาทำมา แค่นั้นจบ (b-ng)

 

คนเรานี่แปลกเนอะ เขาบอกให้รับขันธ์ ก็เชื่อเขาด้วย เขาบอกว่าขี้กินแล้วดีนี่จะไปกินไหม

นี่ถ้าไม่กินขี้จะตายภายในสามวันเจ็ดวัน หรือไม่ก็ ถ้่าไม่กินขี้นี่จะมีคนเก็บทรัพย์สินนะ คนจะมาเอาชีวิต

สมัยพุทธกาลก็มีคนเชื่อแบบนี้เหมือนกัน ก็กลัวกันเลยต้อง เชื่อตามๆ กันไป

หลักกาลมสูตรก็มีอยู่ ทำไมไม่พิจารณา
ขันธ์ตัวเองแบกอยู่ก็หนักจะตายห่าอยู่แล้ว ยังจะไปแบกขันธ์ชาวบ้านมาอีก คราวนี้เลยกลายเป็นบ้าไปเลย

 

แล้วหลังจากรับขันธ์ คุณคนขายธูป ต้องทำอะไรเพิ่มอีกไหมครับ
จะมีอะไรเปลี่ยนแปลงในร่างกายหรือจิตใจบ้างไหมครับ จะมีอะไร ฯลฯ

 

ไม่มีอะไรเลยครับ
ผมทำอย่างเดิม
ใช้ชีวิตปกติครับ

แต่แม่ขอร้อง ตอนนี้แม่จะได้สบายใจ

 

ผมสงสาร คนที่ต้องไปรับขันธ์ นะ ด้วยใจจริง ก็จะบอกเหตุและวิธีแก้ไขให้

เริ่มเรื่อง คือ กรรมของบุคคลคนนั้น ที่มักจะเจอสิ่งที่บอกไม่ได้อธิบายไม่ถูก เพราะอะไร เพราะว่าจิตของบุคคลคนนั้น มีอำนาจจิต แต่ด้วยความไม่รู้ ด้วยอวิชชา และ สังโยชน์ที่ร้อยรัดมานานแสนนาน จึงทำให้ ถอนไม่ได้ กรรมตัวนี้ ไม่ใช่สิ่งอื่นมากระทำเรา แต่เรานั่นแหละที่กระทำตนเองด้วยอำนาจกรรม จะอธิบายให้ฟังว่า ทำไมอำนาจกรรมอันนี้ถึงรุนแรง ก็ให้เราลองนึกดูว่า บางครั้งเราก็คิดอะไรไม่ถูกไม่ต้องอยู่บ่อย ทั้งๆที่รู้ว่ามันไม่ดี ก็ทั้งหลายทั้งปวงมาจากกรรมเดิม จิตที่เคยแปรไปในทิศทางแบบนั้นบ่อยๆ ก็ยากที่จะถอน เลยพลอยไปบอกคนอื่นให้เห็นตามยิ่งเป็นอำนาจกรรมอันใหญ่หลวงตามไป
การจะเห็นสิ่งเหล่านี้ได้จะต้องมี ญาณทัศนะเกิดขึ้น คือ เห็นปฏิจสมุบาท อันเกิดแต่ พระอริยะเจ้าเท่านั้น จึงจะรู้เหตุต้นผลปลาย


ด้วยเหตุที่ไปบอกทางแก้คนอื่นแบบผิดๆ นั้นเอง ทำให้เราหาทางแก้ไขไม่ออก
เรื่องบางเรื่องที่เกิดไม่ดีกับเราก็หาสาเหตุไม่เจอ ทั้งนี้ไม่ใช่เพราะเทพบันดาลนะ แต่เราแต่งของเราเอาไว้

อันนี้อย่าเพิ่งแย้งในใจ สิ่งที่ลึกลับมันก็มีอยู่ แต่ให้แยกกันก่อน ด้วยการยึดมั่นแต่ พระรัตนไตร เรียกว่า ยอมตายดีกว่าต้องไปยอมตามหรือเป็นทาส กับ เจ้าบ้าบออะไรนั่น
ยอมเป็น พุทธทาส ดีกว่าเป็น เจ้าเข้าทรงทาส

ทางแก้ ต้องตั้งจิตให้ลบความกลัวไปให้ได้ก่อน ให้มองแต่ปัจจุบัน อะไรไม่ดีผ่านมาแล้วผ่านไปแล้ว หรือไม่ก็ มันก็เกิด ดับ เกิดดับ ไม่จำเป็นต้องสนใจ ทุกอย่างเป็นเช่นนั้นเอง

เมื่อเราตั้งจิตปล่อยทุกอย่างผ่านไป จิตจะไม่เข้าไปแฝงกับอะไรทั้งสิ้น ก็เปรียบกับจิตใจของเด็กๆ สบายใจเฉิบ

การลบความกลัวจนถึงกับ ดับมันได้นั้นต้องอาศัยการพิจารณาหาความจริงว่าเรากลัวอะไร ถ้าตั้งสติดีๆ จะต้องไปกลัวอะไร เพราะเรารู้เราเห็นมันทุกทิศทุกทาง จะเจ็บจะป่วย มันก็ธรรมดา อย่างมากก็ตาย ชาตินี้หากตายขอให้ได้ชื่อว่า ศรัทธาแต่พระพุทธองค์เท่านั้น จะต้องไปกลัวอะไร

ขอให้เราชาวพุทธตั้งมั่น เพื่อทำลาย สีลพตรปรามาส ที่มีอยู่เกลื่อนกราด ไปให้หมด จะเป็นกุศลมหาศาลนะครับ ต่อผู้ที่พยายามพิจารณาและไม่กลัว
ท่านจะหลุดพ้นจากภพจากชาติ ก็การต่อสู้กับจิตใจตนเองนี้นะ
ก็อยากจะบอกเท่านี้ ขอให้พิจารณาดีๆ ผมหวังดี

 

ทำไมต้องสงสารด้วยอะครับ
ในเมื่อมันหลีกเลี้ยงไม่ได้
พยายามที่จะไม่รับ แต่ผ่านมาแล้ว 8 ปียังต้องจำรับไว้
ถ้าคุณปฏิบัติตนให้อยู่ในศีล เชื่อว่าจะดีกว่า
การเป็นมนุษย์เดินดินธรรมดาแน่นอน

การที่ท่านจะรับนั้นท่านได้พิสูจน์หรือยัง
ท่านรับขันธ์อะไร ขันธ์ผี ขันธ์เทพ
สำหรับผมแล้วผ่านการพิสูจน์จนแน่ใจแล้วว่าท่านมีจริง
มานาน รวม 8 ปี
พึ่งจะรับแต่ยังไม่สมบูรณ์ ยังต้องปฏิบัติตนให้อยู่ในศีล มากกว่านี้ รับก็รับเอง
แต่ท่านไม่มาประทับง่ายๆหรอก หากเราไม่ถือศีลเคร่งครับ
ไม่ใช่ผีที่นึกจะเข้าก็เข้า นึกจะออกก็ออก มันคนละเรื่องกันนะ

ออกเจวันนี้ผอมหมดเลยอิอิ

 

ผมก็คนหนึ่งที่ มีเรื่องสงสัยเกี่ยวกับหัวข้อนี้อยู่พอสมควร...เพราะมันมาถึงคราวที่ผมนั้นก็ต้องตัดสินใจเหมือนกัน...ถามว่าคนที่มีองค์ กับคนไม่มีองค์ แตกต่างกันมั้ย คำตอบคือไม่แตกต่าง และถามอีกว่ามีกันมาตั้งแต่เกิดมั้ย ตอบว่าไม่แน่ใจ แต่คิดว่าไม่ใช่ เพราะผมคนนึงนี่แหละที่ถูกทักว่าเพิ่งมี และการจะมีหรือไม่มี ไม่มีทฤษฎีไหนบอกได้ว่าจะปฏิบัติตัวอย่างไรให้มีได้ แต่ผมบอกได้เลยว่ารวม ๆ ของตัวผมแล้วก็คือ ตัวผมเองชอบในการทำบุญมานานแล้ว แต่เพิ่งมาชอบในวิชาโหราศาสตร์พยากรณ์ รวมไปถึงพระเครื่องวัตถุมงคลและเมื่อชอบสิ่งนี้แล้วก็อยากจะรู้อีกว่าพระพุทธเจ้าหรือเทพองค์นี้ ปางนี้ มีประวัติเป็นมาอย่างไรทำให้ค้นคว้าและอ่านไปอย่างเพลิดเพลินจนเป็นห้วงโซ่ไปจนถึงบทสวดมนต์และคาถาต่าง ๆ ของพระและเทพองค์นั้น ๆ ......อยู่มาวันหนึ่งจนมี 2 ท่านที่เป็นผู้ทักผมว่ามีท่านบรมครูมารอเราอยู่นะ(หลังจากออกพรรษา)ท่านมาเต็มองค์แล้ว....เราจะรับหรือไม่???....คำถามนี้ทำให้ผมนึกอะไรไม่ออกจริง ๆ เพราะมันมีทั้งความยินดีปลาบปลื้ม(ถึงไม่มีใครบอกได้ว่าจะจริงหรือไม่จริง)ปนกับความกลัวเล็ก ๆ ว่าเราจะทำได้มั้ย อะไรประมาณนั้น...ผมเข้าใจคุณคนขายธูปดีครับ แต่ตอนนี้ผมก็หาคำตอบได้แล้วเหมือนกัน

 

6

 

ม๋านับเลข