แนวทางปฏิบัติธรรมของ หลวงปู่ต่างๆ

โอวาทธรรมหลวงปู่เขียน ฐิตสีโล
วัดป่ารังสีปาลิวัน จ.กาฬสินธุ์



...ชีวิตวันหนึ่ง คืนหนึ่ง รู้สึกว่าจะน้อยมากสำหรับที่จะทำความพากเพียร ไม่เพียงพอเลย วันหนึ่งๆ มีแต่ต้อนรับผู้คน พูดคุยเรื่องราวต่างๆ เสียเวลาทำความเพียร

เป็นการทำชีวิตให้เป็นหมัน เพราะเรื่องที่พูดนั้นเป็นเรื่องข้างนอกทั้งนั้น นอกจากนั้นยังเป็นการคลุกคลีด้วยหมู่คณะจนเกินไป อันเป็นทางให้เกิดความประมาท...

หลวงปู่เขียน ฐิตสีโล

 

โอวาทธรรมท่านพ่อเฟื่อง โชติโก
วัดธรรมสถิต อ.เมือง จ.ระยอง



"เราเกิดมานับอสงไขยไม่ถ้วน
ถ้าจะเอากระดูกที่เราเคยตายเกิดมากองไว้ ก็จะโตกว่าเขาพระสุเมรุ
น้ำในแม่น้ำมหาสมุทรน้อยใหญ่ทั้งหลายนะ
ก็ยังน้อยกว่าน้ำตาที่เคยหลั่งรินเพราะความทุกข์ทั้งหลายเสียอีก"

ท่านพ่อเฟื่อง โชติโก

 

โอวาทธรรมหลวงปู่ศรี มหาวีโร
วัดประชาคมวนาราม (ป่ากุง) อ.ศรีสมเด็จ จ.ร้อยเอ็ด



...บุญเก่าของเรา ก็ได้เท่าเรานี้หละ ดูร่างกาย จิตใจของเราก็รู้จัก เป็นผู้มีความคิด ความรู้ ความเฉลียวฉลาดรอบรู้ แค่ไหน ก็ดูตัวเจ้าของเอง ร่างกายสมบูรณ์แบบ เพียงไหน แค่ไหน ก็ดูตัวของเรา มีโรคภัยไข้เจ็บ มากหรือน้อย ก็เป็นเรื่องของเรานี้หละ

ถ้าใครมีโรคภัยไข้เจ็บมาก ไม่ค่อยมีปัญญาเฉลียวฉลาด เป็นคนโง่เขลาเต่าตุ่นอะไรต่าง ๆ ก็เนื่องจากบุญเก่าของเรา ซึ่งกระทำมาแต่ก่อนมันน้อย ก็ส่งมาเพียงแค่นี้ เราสำรวจตัวเจ้าของเอง ก็รู้บุญเก่าของตัวเอง ถ้าหากเราต้องการอยากให้ดีกว่านี้ ก็ต้องเร่งประพฤติปฏิบัติเพิ่มเข้าไปอีก ถ้ายังอยู่แค่เดิม ก็เป็นไปเท่าเดิม ฉะนั้น การประพฤติปฏิบัติธรรม เพื่อเพิ่มคุณงามความดีให้เกิดขึ้นในจิตใจของเรา เพื่อจะได้ไปใช้ในโลกข้างหน้า ไม่ใช่ว่าเราจะอยู่เพียงแค่นี้...

หลวงปู่ศรี มหาวีโร
เทศนา เรื่อง มนุษย์สมบูรณ์แบบ : ๒๐ พฤศจิกายน ๒๕๓๔

 

โอวาทธรรมหลวงปู่ชา สุภัทโท
วัดหนองป่าพง จ.อุบลราชธานี



ท่านทั้งหลายอย่าทิ้งหลักการประพฤติปฏิบัติคือ การพูดน้อย นอนน้อย กินน้อย การสงบระงับ ไมคลุกคลีหมู่คณะ การเิดินจงกรมเป็นประจำ การนั่งสมาธิเป็นประจำ...

หลวงปู่ชา สุภัทโท

 

โอวาทธรรมหลวงปู่เหรียญ วรลาโภ
วัดอรัญญบรรพต ต.บ้านหม้อ อ.ศรีเชียงใหม่ จ.หนองคาย



..พระอาจารย์มั่นสอนอะไรให้กับหลวงปู่บ้างครับ ?

ก็สอนหลายอย่างเกี่ยวกับการทำวิปัสสนากรรมฐาน ซึ่งท่านก็สอนและเน้นย้ำนอกจากให้ตัวเราพิจารณาร่างกายให้เป็นอารมณ์แล้ว ก็ให้วกเข้ามาสู่จิต จิตเป็นผู้รับรู้ โดยจิตนั่นแหละเป็นผู้เพ่งร่างกาย เมื่อเพ่งร่างกายเสร็จแล้วก็ให้ย้อนเข้ามาหาจิต ตั้งใจถามตอบตัวเองแบบนี้ว่า ร่างกายเป็นของเราหรือไม่ เมื่อร่างกายไม่ใช่ของเรา เป็นของเกิดของตายของดับ เป็นของไม่แน่นอน และจิตนั่นแหละก็จึงเป็นแก่นของชีวิต

จิตเป็นแก่นของชีวิตคืออะไรครับ ?

อ้าว !...ก็จิตมันไม่ตาย มันตายแต่ร่างกาย การเวียนว่ายตายเกิดก็มาจากจิตดวงเดียวนี้นั่นแหละ จะว่าไม่เป็นแก่นอย่างไรเล่า ไม่ว่าจะเป็นภพหน้าชาติหน้า จิตดวงนี้แหละก็ต้องตามพวกเราทั้งหมด ร่างกายจะไปได้ที่ไหนล่ะ เมื่อร่างกายถูกไฟเผาร่างกายก็เหลือแต่กระดูกเป็นเถ้าถ่านไปหมด ดังนั้น จิตดวงเดียวถ้าผู้นั้นยังไม่สิ้นกิเลส มันก็มีบาปมีบุญติดตามไป และบาปบุญนั่นแหละที่จะนำดวงจิตไป และถ้าทุกคนสิ้นหรือหมดจากกิเลสแล้วก็จะไม่มีอะไรนำก็จะเป็นการนิพพานนั่นเอง..

หลวงปู่เหรียญ วรลาโภ

 

พระโอวาทธรรมสมเด็จพระญาณสังวร สมเด็จพระสังฆราช
วัดบวรนิเวศวรวิหาร จ.กรุงเทพมหานคร



.." กายคตาสติกรรมฐาน " เป็นกรรมฐานที่มีอานิสงส์มาก เพราะสามารถทำให้ละ " สักกายทิฐิ " อันเป็นสังโยชน์ข้อต้นๆได้โดยง่าย และเป็นกรรมฐานที่เกี่ยวกับการพิจารณาร่างกายให้เห็นสภาพตามความเป็นจริง

ซึ่งมักพิจารณาร่วมกับอสุภกรรมฐาน มรณัสสติกรรมฐาน ซึ่งพระอริยะเจ้าทุกๆพระองค์ที่จะบรรลุพระอรหัตน์ผลได้จะต้องผ่านการพิจารณากรรมฐานทั้งสามกองนี้เสมอ มิฉะนั้นแล้วจะเป็นพระอรหันต์ในพระพุทธศาสนามิได้

ทั้งนี้เพราะบรรดาสรรพกิเลสทั้งหลาย ไม่ว่าจะเป็นความโลภ ความหลง และความโกรธ ต่างก็เกิดขึ้นที่กายนี้ เพราะว่าความยึดมั่นถือมั่นด้วยอำนาจอุปาทานว่าเป็นตัวตนและของตน จึงได้เกิดกิเลสดังกล่าวขึ้น

การพิจารณาละกิเลสก็จะต้องพิจารณาละที่กายนี้เอง มรรค ผล และนิพพาน ไม่ต้องไปมองหาที่ไหนเลย แต่มีอยู่พร้อม ให้รู้แจ้งเห็นจริงได้ที่ร่างกายอันกว้างศอกยาววาและหนาคืบนี่เอง..

สมเด็จพระญาณสังวร สมเด็จพระสังฆราช สกลมหาสังฆปริณายก

 

โอวาทธรรมหลวงปู่สมชาย ฐิตวิริโย
วัดเขาสุกิม จันทบุรี



“สำคัญอยู่ที่ตัวสตินี่นะ ที่ควบคุมถ้าสติไม่สมบูรณ์ไม่แก่กล้าแล้ว จิตจะไม่ยอมรับเมื่อจิตมันไม่ยอมรับ จะสอนสักแค่ไหนก็ตาม แนะนำสักแค่ไหนก็ตาม จิตของเรานี้ไม่มีทางจะวางต่ออารมณ์ได้ เพราะฉะนั้น คนที่ฆ่าตัวเองตายก็เพราะวางอารมณ์ไม่ได้ อำนาจของเหตุการณ์มันแรงกว่า จึงลอยคอล๊อกแล๊ก ๆ อยู่ในเหตุการณ์ นอนไม่หลับ หาวิธีแก้ไขอย่างไรก็ไม่หลับ ผลที่สุดก็ยอมตายถึงขนาดตายก็มี ถึงขนาดบ้าก็มีเพราะไม่มีความสามารถต่อต้านกับจิตใจของเราไม่ให้ต่ออารมณ์สัญญาได้

เมื่อพวกเราได้กำลังตัวสติขึ้นมาแล้ว ง่ายดายสั่งให้หยุด ก็ต้องหยุดหาเหตุผลด้วยกำลังของอริยมัคคุเทศก์ หรือปัญญา สามารถหาเหตุผลได้อย่างง่ายดาย เพราะอันนี้มันกฎธรรมดาของโลก เมื่อเราสามมารถชนะจิตของเราไม่ให้ต่ออารมณ์สัญญาได้ อันนี้เราก็สามารถอุทานว่าชิตังเมเราผู้ชนะ คือชนะจิตของเราได้...”

หลวงปู่สมชาย ฐิตวิริโย

 

โอวาทธรรมหลวงปู่ดูลย์ อตุโล
วัดบูรพาราม อ.ในเมือง อ.เมือง จ.สุรินทร์



"ธรรมสนทนาของหลวงปู่ดูลย์"
(ท่านมีอายุได้ 90 ปี และได้เข้าพักที่พระตำหนักทรงพรต วัดบวรนิเวศวิหาร)


ถาม : การภาวนาเข้าไปเห็นจิตผู้รู้นั้นทำอย่างไรครับ

หลวงปู่ : ทำให้มากๆ ทำให้บ่อยๆ
...

ถาม : เห็นจิตครั้งเดียวนี้ใช้ได้ไหมครับ

หลวงปู่ : เห็นครั้งเดียวถ้าชัดเจนแล้วไม่ลืม ทำให้ชำนาญ เมื่อเกิดความสงบแล้วก็พิจารณาความสงบ หัดเข้าหัดออกให้ชำนาญ เมื่อเวลาภาวนา จิตสงบแล้ว พิจารณารู้ว่าเป็นอย่างนี้ๆ เมื่อถึงเวลาคับขัน สิ่งที่พร้อมอยู่แล้วมันก็ย่อมเป็นไปเอง ก็มีเท่านั้นเอง ไม่มีอะไรมากมาย

ถาม : ในเวลาคับขันเกิดจะตายขึ้นมากะทันหัน และเราเข้าสมาธิไม่ทัน จะทำอย่างไรครับ

หลวงปู่ : นั่นแหละ ต้องหัดเข้าให้ชำนาญ ถ้าชำนาญแล้วอะไรมาปิดบังไม่ได้หรอก

ถาม : หลวงปู่ครับ ความสงบนั้นเราจะทำอย่างไรให้มีตลอดไป

หลวงปู่ : ความสงบรึ ภาวนานั่นเอง ภาวนาให้จิตเกิด

ถาม : การงดเว้นจากการทำภาวนา จิตเราจะเสื่อมไหมครับ

หลวงปู่ : ถ้าหากเรารู้ถึงความเป็นจริงแล้ว ไม่เสื่อม ถ้ารู้ไม่ถึงความเป็นจริงมักจะเสื่อม

ถาม : คิดๆ ไป ทั้งที่คิดไปเห็นแต่กลับไม่เห็นอีก

หลวงปู่ : มันจะเห็นมาจากไหน ไปหาให้มันเห็น มันไม่เคยให้ใครเห็นหรอก เลิกหา เลิกคิด ของเก่าที่เคยเห็นทำเอาใหม่ ให้เลิกอยากรู้อยากเห็นของเก่า ทำใหม่อีกมันก็เกิดใหม่อีก อย่าไปยึดสิ่งที่เคยเป็นแล้วเกิดใหม่อีก ทำใหม่อีก ดูแต่จิตอย่างเดียว อะไรๆ ออกจากจิตอย่างเดียวเท่านั้น

ถาม : ดูจิตแล้วเห็นปรุงแต่งเรื่องราวมากมาย ไม่ชนะ จะตามดับ

หลวงปู่ : ต้องลำบากไปตามดับมันทำไม ดูแต่จิตอย่างเดียวมันก็ดับไปเอง มันออกไปปรุงแต่งข้างนอก มันเกิดจากต้นตอที่จิตทั้งนั้น หาแต่ต้นตอให้พบ ก็จะรู้แจ้งหมด อะไรก็ไปจากนี้ อะไรๆ ก็มารวมอยู่ที่นี้ทั้งหมด (ท่านพูดพลางเอาหัวแม่มือชี้ที่หน้าอก) สิ่งที่ได้รู้ได้เห็นแล้วอยากรู้อยากเห็นอีก นั่นแหละคือตัวกิเลส

ถาม : เมื่อถึงโลกุตตระแล้ว มีเมตตา กรุณาอะไรไหมครับ

หลวงปู่ : ไม่มีหรอก ความเมตตา กรุณา อยู่เหนือสิ่งเหล่านี้ทั้งหมด เมตตา กรุณา มุทิตา อุเบกขา อยู่ในโลกทั้งหมด จิตสูงสุดหลุดพ้น อยู่เหนือโลกทั้งหมด

ถาม : ไม่มีเมตตาหรือครับ

หลวงปู่ : มีก็ไม่ว่า ไม่มีก็ไม่ว่า เลิกพูดเลิกว่า เลิกอะไรๆ ทั้งหมด มันเป็นเพียงคำพูดแท้ๆ ให้ดูจิตอย่างเดียวเท่านั้น ความเป็นจริงแล้วเป็นแต่เพียงคำพูด สลัดทุกสิ่งทุกอย่างซึ่งเป็นมายาออกเสีย ตัวผู้ที่รู้และเข้าใจอันนี้แหละคือตัว พุทธะ หมดภารกิจ หมดทุกอย่างที่จะทำอะไรต่อไปอีก พระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์ รวมลงอยู่ที่นี่ จบอยู่ที่นี่ ไม่มียาวต่อไปอีก ไม่มีเล็ก...ใหญ่...หญิง...ชาย...อยู่ว่างเปล่า ไม่มีคำพูด เปล่า เปล่า บริสุทธิ์

จากหนังสือ หลวงปู่ฝากไว้ บันทึกคติธรรมและธรรมเทศนา ของพระราชวุฒาจารย์ (หลวงปู่ดูลย์ อตุโล) รวบรวมบันทึกไว้โดย พระโพธินันทมุนี

 

โอวาทธรรมหลวงปู่แหวน สุจิณโณ
วัดดอยแม่ปั๋ง จังหวัดเชียงใหม่




"อย่าไปยินดี ยินร้าย ในการอยู่ การเป็น การตาย สังขารทั้งหลาย ไม่ว่า เนื้อ เล็บ หนัง กระดูก ผม ขน เป็นสิ่งที่ปรุงแต่งขึ้นมาทั้งสิ้น มันไม่ใช่ตัวตน ไม่เป็นสิ่งอมตะ รอถึงวันแค่นั้นแหละ จะวันไหนก็แค่นั้นเอง ละวางซะ"

หลวงปู่แหวน สุจิณโณ

 

โอวาทธรรมหลวงปู่เจี๊ยะ จุนฺโท
วัดป่าภูริทัตตปฏิปทาราม อ.สามโคก จ.ปทุมธานี



ในปี พ.ศ. ๒๔๘๗ หลวงปู่เจี๊ยะ จุนโท ได้มาจำพรรษาที่วัดป่าวิสุทธิธรรม ในระหว่างพรรษา อยู่มาวันหนึ่งท่านพระอาจารย์มั่น....

ท่านก็หันมาพูดเรื่องเราว่า “เออหมู่เอ๊ย!...มีหมู่มาเล่าเรื่องการภาวนาให้เราฟังที่เชียงใหม่เว้ย...


เธอปฏิบัติของเธอสามสี่ปีเหมือนเราลงที่นครนายก

‘มันลงเหมือนกันเลย’ ท่านย้ำว่าอย่างนั้น

ท่านองค์นี้ภาวนา ๓ ปี เท่ากับเราภาวนา ๒๒ ปี
อันนี้เกี่ยวเนื่องกับนิสัยวาสนาของคนมันต่างกัน”

การที่เรานำสิ่งที่ครูบาอาจารย์ชมมาเล่า ไม่ได้หมายยกตนเทียมท่าน
แต่การที่ฝึกปฏิบัติเร็วช้านี้ แล้วแต่บุญกรรมและความเพียรของใครของมัน
ที่พูดให้ฟังนี้ไม่ได้เทียบกับท่าน แต่นำสิ่งที่ท่านพูดมาพูดให้ฟัง
จะได้รู้ว่าเบื้องหลังเราปฏิบัติมายังไง


ประวัติและปฏิปทาพระสุทธิธรรมรังสี
หลวงปู่เจี๊ยะ จุนฺโท

 

พระโอวาทธรรมสมเด็จพระญาณสังวร สมเด็จพระสังฆราช
วัดบวรนิเวศวรวิหาร จ.กรุงเทพมหานคร



"เห็นธรรม ก็คือเห็นภาวะ
หรือสภาพแห่งจิตใจของตนเอง
ทั้งในทางไม่ดี ทั้งในทางดี
จิตใจเป็นอย่างไรก็ให้รู้อย่างนั้นตามเป็นจริง
ดังนี้เรียกว่า เห็นธรรม"

สมเด็จพระญาณสังวร สมเด็จพระสังฆราช สกลมหาสังฆปริณายก

 

โอวาทธรรมหลวงปู่จันทร์ศรี จันททีโป
วัดโพธิสมภรณ์ อ.เมือง จ.อุดรธานี



"บัดนี้เรามีคุณงามความดี พอแล้วหรือยัง ถ้าจิตมันบอกว่ายัง ก็ให้พยายาม สร้างวิริยะบารมีขึ้นคือมีความพากเพียร"

หลวงปู่จันทร์ศรี จนฺททีโป

 

โอวาทธรรมหลวงปู่แบน ธนากโร
วัดดอยธรรมเจดีย์ จ.สกลนคร



ถ่อมตน

"..ความอ่อนน้อมถ่อมตน เป็นเครื่องประดับคนให้งาม การแข็งกระด้าง การยกแต่เจ้าของ พยายามกดคนอื่น อันนี้ไม่สวยงามเลย ไม่ว่าสังคมระดับไหน.."

หลวงปู่แบน ธนากโร

 

โอวาทธรรมหลวงปู่หล้า เขมปตฺโต
วัดบรรพตคีรี(ภูจ้อก้อ) จ.มุกดาหาร



"โลกวุ่นวายอยู่เพราะคนเรานั้นหลงโลก ไม่รู้เท่าทันโลก
มาหลงดิน มาหลงน้ำ หลงไฟ ลม กันอยู่
มาหลงสมบัติโลกว่าเป็นของตน

จึงคิดสร้างโลก สร้างดิน สร้างน้ำ สร้างไฟ สร้างลมกันอยู่
มาเป็นเปรต เป็นผี เฝ้าน้ำเฝ้าดินกันอยู่
เมื่อรู้ไม่เท่าทันความหลงของ...ตนเอง มันก็จึงวุ่นวายไม่รู้จักจบสิ้น
มาแย่งชิงเอาสิ่งที่ตัวเองก็นำไปด้วยไม่ได้
ในที่สุดทุกอย่างจะต้องทิ้งไว้กับโลก เป็นสมบัติโลก
จะใช้เป็นของตัวได้ก็เพียงแค่ชั่วครั้งชั่วคราวที่ยังมีชีวิตอยู่
แต่ตัวเองก็รู้ไม่ทัน"

หลวงปู่หล้า เขมปตฺโต

 

โอวาทธรรมหลวงพ่อวันชัย วิจิตโต
วัดภูสังโฆ อ.หนองวัวซอ จ.อุดรธานี



“ ..ทุกข์เป็นทุกข์ ยากเป็นยาก จนกระทั่งว่าตายเป็นตาย ! ตายเสีย ! เคยตายมากี่กัปป์ กี่กัลป์ เคยตายมากี่ร้อย กี่แสน กี่ล้านครั้ง กับจะตายเพื่อบูชาธรรม เพื่อยกตัวเองเป็นไรไป พอถึงตรงนั้นแล้วมันยอมเลย ไม่ยอมยังไง ก็ตายมันจริงๆ ..ตายทุกข์ ตายลำบ...าก ตายดี ตายแบบไหนก็แล้วแต่ ตายเปล่าประโยชน์ ไอ้นี่เราจะตายเอาประโยชน์แท้ๆ ทำไม ! มันไม่กล้า ตอนนั้นจิตใจมันห้าวหาญจริงๆ ตาย ให้ตาย ! ตายเดี๋ยวนี้ก็ตายวะ ! บังคับจิตอยู่นั่นแหละ ไม่ให้แล็บออกไปไหนเลย มันก็อยู่ให้เรา

พอเราวางตัวสำคัญลงไป ตายเป็นตาย แล้วยอมจริงๆ ด้วยนะ จะทำเล่นๆ กับมันไม่ได้ด้วยนะ ยอมจริงๆ ทีนี้ต่อให้มันเอาอะไรมาขวางไว้ซี้กิเลสน่ะ เอาภูเขามาขวางไว้ทั้งลูก ภูเขาพังจริงๆ ! ทะเลก็กั้นไว้ วิดทะเลแห้งจริงๆ ! ถ้าจิตเป็นแบบนั้นนั่น คือความหมายมันไม่ถอยอะไรอีกแล้ว ไม่ถอยแม้แต่ความตาย อะไรๆ ไม่ถอยแล้วทั้งนั้น ภูเขาขวางนี่ชนภูเขาแหลก ! ทะเลขวางวิดมันได้ ! อ้าว สมควรแก่มรรคแก่ผลแล้วคราวนี้ เนี่ยพยายามเข้า มรรคผลไม่เคยล้าสมัย ไม่มีวันล้าสมัยเลยแหละ ใครความสามารถถึงจิตได้ทันที เมื่อจิตถึงแล้ว เอ้าอยู่ สละลงไป สละทุกสิ่งทุกอย่าง จนกระทั่งที่สุดสละความตายได้แล้ว เอาล่ะคราวนี้ล่ะใกล้เคียงแล้ว ถ้าสละความตายได้แล้ว ปัญญามันจะเกิด ปัญญามันไม่ถอยแล้วตอนนั้นน่ะ ยากแค่นี้เป็นไร ทุกข์แค่นี้เป็นไร "

หลวงพ่อวันชัย วิจิตโต

 

โอวาทธรรมหลวงปู่ท่อน ญาณธโร
วัดศรีอภัยวัน ต.นาอ้อ อ.เมือง จ.เลย



เห็นธรรมคือเห็นอนิจจัง ทุกขัง อนัตตา ทำอย่างไรเราจะพ้นจากกองทุกข์ เห็นว่าของทุกอย่างไม่ใช่เรา เป็นอนัตตา แม้ร่างกายที่อยู่ร่วมกันก็ไม่ใช่เราเลย มันอยากเจ็บมันก็เจ็บ มันอยากแก่มันก็แก่ มันอยากตายมันก็ตาย ห้ามมันไม่ฟัง ผู้ใดเห็นธรรม ผู้นั้นไม่กลัวตาย หายเมื่อไรช่างมัน ทำความดี...ดีกว่า...

หลวงปู่ท่อน ญาณธโร

 

โอวาท หลวงปู่มั่น ภูริทัตตเถระ
วัดป่าสุทธาวาส อำเภอเมือง จังหวัดสกลนคร




พระอรหันต์ไม่ได้ผุดขึ้นมาจากไหน
ก็มาจากหัวใจของบุถุชน มาจาก ราคะ โทสะ โมหะ
ถ้าหากใจของบุถุชนนั้น
พยายามบากบั่นฝึกปรือตน
ให้เดินตามมรรคาสัมมาปฎิบัติ
พระอรหัตน์ก็มาจากที่นั้น
...
กลั่นกรองมาจากที่นั้น
เหมือนดอกบัวมาจากขี้ตมขี้โคลนเน่าๆ เหม็นๆ
แต่พอพ้นน้ำ รับแสงอาทิตย์
ใครก็อยากได้อยากชม

วาทะธรรมที่หลวงปู่ศรี มหาวีโร
ได้สดับฟังมาจากท่านพระอาจารย์มั่น ภูริทตโต

(คัดลอกมาจากหนังสือ พระผู้มากล้นด้วยบุญบารมี หลวงปู่ศรี มหาวีโร)

 

โอวาทธรรมพระราชวุฒาจารย์ (หลวงปู่ดูลย์ อตุโล)
วัดบูรพาราม จังหวัดสุรินทร์



การปฏิบัติธรรม ไม่จำเป็นต้องเดินทางไปไหน
ในเมื่อกายยาว ๑ วา หนา ๑ คืบ นี้แลเป็นตัวธรรม
เป็นตัวโลก เป็นที่เกิดแห่งธรรม เป็นที่ดับแห่งธรรม
เป็นที่ที่พระผู้มีพระภาคเจ้าได้อาศัยบัญญัติไว้ซึ่งธรรมทั้งปวง

แม้ใครใคร่จะปฏิบัติธรรม ก็ต้องปฏิบัติที่กายและใจนี้ หาได้ปฏิบัติที่อื่นไม่
ดังนั้น ถ้าตั้งใจจริงแล้ว นั่งอยู่ที่ไหน ธรรมก็เกิดที่ตรงนั้น
นอนอยู่ที่ไหน ยืนอยู่ที่ไหน เดินอยู่ที่ไหน ธรรมก็เกิดที่ตรงนั้น

พระราชวุฒาจารย์ (หลวงปู่ดูลย์ อตุโล)

 

โอวาทธรรมหลวงพ่อพุทธทาสภิกขุ
สวนโมกข์พลาราม อ.ไชยา จ.สุราษฏร์ธานี



ความ “ไม่น่าเอา-ไม่น่าเป็น” นี้
ชาวโลกธรรมดา ฟังดูชวนให้น่าเบื่อหน่าย
แต่ถ้าใครได้เข้าถึงตามความหมายที่แท้จริงของมันแล้ว
กลับเป็นที่ตั้งแห่งความกล้าหาญ ร่าเริง
หรือความมีจิตเป็นนาย เป็นอิสระต่อสิ่งทั้งปวง

ท่านพุทธทาสภิกขุ

 

โอวาทธรรมพระอาจารย์สิงห์ทอง ธมฺมวโร
วัดป่าแก้วชุมพล ต.บ้านชุม อ.สว่างแดนดิน จ.สกลนคร



"....ที่เราถือว่าเรา ว่าของของเรา จะไม่ให้ทุกข์แก่บุคคลผู้เข้าไปยึดถือ..ไม่มี มีแต่จะให้ทุกข์ มีมากเท่าไร ยิ่งทุกข์ใจมากเท่านั้น สิ่งใดที่เราหวงมากห่วงมาก สิ่งนั้นแหละจะทำให้เราเกิดทุกข์.."

พระอาจารย์สิงห์ทอง ธมฺมวโร