เรื่องนอกกรอบ

.... วานบอกหน่อย ว่า เหตุใด ถึงเข้าใจว่าตนเอง เป็น

เทวทัต? ใช่คนเดียวกันกับในสมัยพุทธกาลหรือปล่าว? .........

 

คนเดียวกันครับ
คนที่แข่งขันเพื่อขัดขวางเจ้าชาย
คนที่เป่าหูยุยงส่งเสริมให้ผัวเมียเขาเข้าใจผิดกัน
คนที่กระทำตัวเป็นส่วนที่ตรงข้ามกับเจ้าชาย
คนที่เป็นเหมือนผู้ทดสอบเจ้าชาย
ส่วนดีก็คือ มารไม่มีบารมีไม่เกิด
มารย่อมพ่ายแพ้เพราะกรรมของมารเอง

เหตุทั้งหลายเนื่องจากความอิจฉา ต้องการเอาชนะผู้ที่คนทั้งหลาย ยกย่องว่าเอกบุรุษ ต้องการพิสูจน์ว่า เอกบุรุษ พ่ายแพ้ไม่ได้ จริงๆหรือไร
สุดท้ายคำตอบที่ได้ก็คือ เราทำร้ายตนเองด้วยตนเอง

 

ส่วนมากคนทั้งหลายในโลก ล้วนเข้าใจผิดคิดว่า ที่ตนเองไม่ดี ไม่ได้ดี ล้วนถูกผู้อื่นกระทำ
แต่ความเป็นจริงแล้ว ตนเองนั่นแหล่ะ เป็นผู้กระทำตนเองด้วยตนเอง
นี่เป็นความจริงที่ คนทั้งหลาย ยังไม่ค่อยเข้าใจว่า ทำไมตนเองต้องเป็นแบบนั้นเป็นแบบนี้
ทั้งหมด ล้วนเพราะ ตนเองกระทำตนเองแทบทั้งสิ้น ไม่มีใครทำอะไรให้ใครได้
ไม่มีใครทำอะไรให้ใครได้ กรรมทั้งหมดของตน คือ ผู้ส่ง ผู้แสดง ผู้แจกแจง ผู้พาไป

 

.......... มวลสาร ที่ใช้สร้างพระ ในแต่ละอย่าง

จะมีพลังในตัวแต่ละอย่างไม่เท่ากัน และ จะมีภพภูมิ ดูแลรักษา มวลสาร

เหล่านั้น และ ก็เป็นพลังส่วนหนึ่งของมวลสาร

เช่น หิน ได้แก่ หยก หรือ หินลักษณะอื่นๆ เช้น ที่เขาสามร้อยยอด

จ.ประจวบตีรีขันธ์ ว่ากันว่า เป็น อัฏฐิธาตุของพระปัจเจกพุทธเจ้า

(ตรวจดูแล้ว ก็ ใช่)

โลหะ ก็จะมี สตโลหะ และ นวโลหะ จะมีพลังเรียงตามลำดับ ศักดิ์

ของโลหะ นั้นๆ (หาอ่านได้ในกระทู้ ว่าด้วยเรื่องทั่วไป

(เกร็ดเล็กเกร็ดน้อย) ห้องพุทธภูมิ)

พืช ก็ เช่น ว่านต่างๆ ไม้มงคลต่างๆ หรือ ไม้อาถรรพ์

หรือ พืชอื่นๆ เช่น มะพร้าวกะลาตาเดียว

รัตนชาติ หรือ อัญมณี ทั้งหลาย เหล่านี้จะมีพลังในตัว

เรียงตามศักดินา เพชร จะสูงสุด

(หาอ่านได้ในกระทู้ ว่าด้วยเรื่องทั่วไป

(เกร็ดเล็กเกร็ดน้อย) ห้องพุทธภูมิ)

จะสังเกตได้ว่า ผู้ที่ได้ครอบครองสิ่งเหล่านี้ แลดูจะมีราศี

มากกว่าคนทั่วๆไป (ถ้ามีโอกาสจะบอกที่มาที่ไปของแต่ละชนิดว่า มี

ต้นกำเนิด เป็นอย่างไร)

ธาตุกายสิทธิ์ เช่น เหล็กไหลชนิดต่างๆ ปรอท พลอยพญานาค

รัตนมณีต่างๆ หรือ ของอาถรรพ์ต่างๆ

นี้คือลักษณะมวลสารโดยสังเขป ถ้าต้องการข้อมูลเจาะลึก หรือ

ละเอียด ต้อง ยกมาทีละตัว หรือ ทีละชื่อ ..........

 

แต่ยังมีอยู่สิ่งหนึ่ง ที่เรากระทำให้กัน พร้อมกัน ได้ นั่นก็คือ ความดี ความถูกต้อง มันเป็นสิ่งที่นำพา พัฒนายกจิตใจของกันและกัน เพื่อ ยกระดับจิตใจของตนเอง ให้สูงขึ้นมาได้
ความดี ความถูกต้องเท่านั้น ตามกฏของโลก กฏแห่งกรรม กฏจากสมมุติทั้งหลาย ที่ เป็น ที่มี ที่ให้ทำ

 

......แล้วถูกธรณีสูบจริงหรือปล่าว ถ้าจริง

ลองเล่าให้ฟังหน่อยว่าเป็นอย่างไร?.......

 

มันก็แค่การถูกดูดเพื่อให้ไปรับกรรมและเรียนรู้นรก เรื่องกฏแห่งกรรมเท่านั้นเอง
เพราะคนเรา เกือบจะส่วนมากเลยที่ พยายามทำบุญหนีกรรม ไม่ให้กรรมไล่ตามทัน

ผมซึ้งดีในเรื่องนรกและ การต้องรับผิดชอบในกรรมที่ตนเองได้กระทำมา มันก็คือ ส่วนของการ สั่งสอนให้เรา ยอมรับและ เข้าใจถึงกฏแห่งกรรมครับ

ซึ่งความดีของผมก็ยังมีอยู่ คือ ธาตุของความดี เหมือนองคุลิมาลที่ ทำผิดได้เพราะคนอื่น เพราะตนเองไม่รู้ว่าอะไรคือดีอะไรคือไม่ดี
ผมก็เช่นกัน นรกมีเอาไว้ เพื่อ อบรมสั่งสอนคนที่ ร่าเริงในการทำผิดว่า นรกสวรรค์ไม่มีจริงนั่นเอง แต่ส่วนมากคนที่ รู้กฏนี้ก็พยายาม ทำความดีเพื่อทดแทนความชั่วที่ตนเองได้เคยทำมา ซึ่ง มันก็ทดแทนกันไม่ได้

จะเห็นว่า คนที่ปฏิบัติธรรมทั้งหลาย เวลามีทุกข์ ล้วนปฏิบัติเพื่อ พ้นทุกข์ ไม่ไช่ปฏิบัติเพื่อรู้ทุกข์ ความจริงของทุกข์ ซึ่งก็คือผิดทาง เพราะความจริงแล้ว ทุกข์ที่ต้องรู้ให้ได้ก็คือ ทุกข์นั้น มาได้อย่างไร ใครทำ ใครก่อ ใครต้องรับผลของมัน

 

ยกตัวอย่าง คนที่คิดว่าตนเองฉลาดก็คือ รู้ว่าพระอรหันต์มีที่ไหน ก็แห่แหนเพื่อทำบุญเอาบุญมากมาก เพื่อ ไม่ไห้กรรม ไล่ตามทัน ซึ่ง จะเห็นว่านี่คือความเข้าใจผิด
นั่นเพราะ กรรมไม่ลด กรรมไม่ชำระ คุณก็ จะยังอยู่ในวัฏฏะสงสารต่อไป หรือ การพ้นจากวัฏฏะก็ ไม่ได้สักที

 

จิตจากภพภูมิอื่นๆ จากต่างดาว ที่พยายามหนีกฏแห่งกรรม แต่ก็ไม่พ้น
สุดท้ายก็ต้องกลับเข้าที่โลก เพื่อ เรียนรู้ให้ได้ว่า ตนเองทำอะไรผิดพลาดไปตรงไหน
ถึงต้อง เป็น ร่างที่ไร้ อารมณ์ ไร้จิตวิญญาณ นั่นเพราะ พวกเหล่านี้คิดว่า ตนเองเก่งกว่า ธรรม เก่งกว่าธรรมชาติ คิดว่าตนเองจะชนะธรรม จะชนะธรรมชาติได้ ซึ่งความจริงแล้ว ไม่มีทาง
นอกจาก มาเริ่มใหม่ โดย ยอมรับกรรมที่เคย เป็นมิจฉาฐิทิทั้งหลายเพื่อ ให้ ตนเองเดินอยู่ในเส้นทางแห่งสัมมาฐิทิ และ เส้นทางแห่งความเป็นจริงที่ เป็นเกมส์ที่ ต้อง ยอมรับความจริงให้ได้เสียก่อน นั่นเอง

 

มนุษย์ต่างดาวทั้งหลาย ส่วนมาก คิดว่า ตนเองเอาชนะธรรมชาติได้
แต่สุดท้าย จบไม่ลง นิพพานไม่ได้ เพราะ ที่นิพพานได้ ก็คือ มนุษย์ผู้ประเสริฐ ความจริงที่ตนเองเคยเกิด เคยเป็น ต้องยอมรับ ทั้งหมดของตนเองว่า เกิดโดยธรรม ก็ต้องดำเนินตามเส้นทางธรรม ดับตามธรรม ธรรมชาตินั่นเอง ถ้าผิดธรรมชาติ คุณก็จะได้ ไป อยู่ใน ภพภูมิที่รองรับคุณ เพื่อให้เรียนรู้ว่า อะไรเล่าจะประเสริฐกว่า ความเป็นมนุษย์

ดังนั้น ถ้ามนุษย์กระทำต่อกันให้เป็นดั่งผู้ประเสริฐไม่ได้ นั่นหมายถึง คุณไม่ยอมรับ การเกิดมาของตนเอง เป็น มิจฉาฐิทิ เป็น อนันตริยกรรม หรือความหลงผิด นั่นเอง

 

ความสุขทั้งหลายในสวรรค์ ในต่างดาว ไม่เทียบเท่า มนุษย์อยู่กันด้วยความสุข ไว้ใจเชื่อใจ กัน เป็นไม่มี

จะเห็นว่า มนุษย์ทุกวันนี้ เชื่อใจตนเอง เชื่อใจกันยังไม่ได้ เลย
นี่คือเหตุผลของ ทำไมต้องเกิดมาแล้วเกิดมาอีก

 

การเกิด การได้เกิดเป็นมนุษย์ คือความประเสริฐ ความยิ่งใหญ่ที่สุดแล้วในทุกจักรวาล

ถ้ายังไม่รู้ ไม่เข้าใจในคำตอบนี้ วัฏะสงสารก็จะยังมีอยู่อีกยาวนาน ต่อไป

 

คำถามง่ายๆ ก็คือ จะมีสัตว์ในภพภูมิใด ที่ สามารถเสพ ได้ ตั้ง 6 อายตะนะเท่ามนุษย์ เป็นไม่มี อีกแล้ว แค่ เข้าใจรู้ใน ความเป็นมนุษย์ของตนเองไห้ได้ ว่าประเสริฐเพียงไร
คุณก็จะ สำเร็จ ดั่งมุ่งหวัง นั่นคือ สุขที่เลิศ กว่าทุกสิ่งในจักวาล หรือภพภูมิอื่นๆ

 

จะไปเป็น นาค หรือ ภพภูมิอื่น แสง ต่างดาว หรือ อะไร
สุดท้ายหนีไม่พ้น โลก แต่โลกก็มีกฏของโลก นั่นคือ ต้องยอมรับความจริง ตามกฏแห่งธรรมชาติ ทำให้ถูกให้ได้ ถ้าผิด ก็คือ จะไม่รู้ความจริง ว่า ที่ประเสริฐเลิศที่สุด ก็คือ การได้เกิดมาเป็นมนุษย์ นั่นเอง

นี่คือ ความจริงสิ่งเดียวของ จักรวาลทั้งหลาย ความจริงของการเกิด ของสรรพสิ่ง

 

....แล้วปรารถนาเป็นปัจเจกพุทธะจริงหรือเปล่า?........

 

ที่พระพุทธเจ้าทั้งหลายท่านรู้ ก็คือ รู้สิ่งนี้นี่เอง
ก็คือ รู้ ความจริง ของการเกิด เมื่อรู้ความจริงของการเกิด ก็จะหมดสงสัยทุกสรรพสิ่ง จริงแท้แน่นอน

 

เป็นมาหมดแล้ว ครับ มันเป็นได้ด้วยเข้าใจ รู้ จริง หมดสงสัย ต่อทุกสรรพสิ่ง
ตอนนี้ เป็นมนุษย์ ที่ เข้าใจและ รู้ถึงคุณค่าของการได้เกิดมาเป็นมนุษย์แล้ว

สรุปที่ว่าหมดสงสัย ต่อทุกสรรพสิ่ง จะสมมุติ วิมุติ อจินไตร ล้วนเป็น การรู้ การไม่รู้ ที่ปัญญาแห่งตนจะเข้าใจได้หรือไม่เท่านั้น

ซึ่งทั้งหมด รู้หมดแล้วครับ ความจริงสุดท้ายก็คือ เราคือ มนุษย์ที่ พร้อมจะนำพาให้คนอื่น ที่ไม่รู้ทั้งหลาย ได้รุ้และเข้าใจ ถึงความเป็นมนุษย์ ทำได้เท่าที่เราทำได้ และกำลังทำอยู่ ครับ

 

การรู้ทั้งหลาย ไม่ได้สำคัญเท่า การกระทำ ให้ได้ ในปัจจุบัน
รู้แต่ทำไม่ได้ ไม่ทำ ก็เท่ากับ ไม่รู้ นั่นเอง
เช่นรู้ว่าอะไรดี แต่ตนเองทำดีไม่ได้
ตนเองทำดีได้ แต่บอกให้คนอื่นรู้ดีเหมือนตนเองไม่ได้ ก็เหมือน ไม่รู้

ตนเองรู้ว่าอะไรดี คุณต้องทำให้คนอื่นรู้เข้าใจและทำดีได้ เหมือนที่เรารู้เราเข้าใจเราทำอยู่ นี่คือ สิ่งที่พระพุทธเจ้าทั้งหลาย สอนมา

 

....หมายถึงว่าแจ้งในธรรมของปัจเจกพุทธะ แล้วหรือ ?.......

 

ความสุขของตนคนเดียว ไม่เทียบเท่า การทำให้ คนอื่นมีความสุขเหมือนที่เรารู้และเข้าใจเป็นไม่มี