เรารู้จักแต่สมถกรรมฐาน แล้ววิปัสสนากรรมฐานละ? ใครู้บ้าง?

พระเจ้าตากไม่ได้บ้านะจ๊ะ อย่าใส่ร้ายบรรพบุรษไทย เหอๆ

ส่วนเรื่องที่คุณมาแสดงโต้ตอบกัน ไม่ขอออกความเห็นครับ แต่น่ารักดี

 

..........

คำว่า นามรูป ที่พระผู้เป็นเจ้าได้กล่าวไว้แล้วนั้นอะไรเป็นนามรูป
รูปใดเป็นรูปหยาบ รูปนั้นแหละเป็น

 

เรียนเจ้าของกระทู้

จาก ......
แต่วิปัสสนากรรมฐานจริงๆ ฝึกยากมาก และอาจ "บ้า"
ได้ง่ายมากๆ
คุณเจ้าของกระทู้ มีศิลป อย่างไร ที่จะทำให้ ปติบัติได้ ถูกดี ถึงดี และ พอดี ช่วยตอบให้เปน ธรรมทาน
ความคิดส่วนตัวของผม วิปัสนากรรมฐาน เห็นเป็นตามอย่างที่คุนได้โพส คือ วิปัสนากรรมฐาน ทำให้สงบ ทำให้เห็น ไตรลักษณ์ ทำให้เกิดปัญญา ผมคิดว่ายากต่อการดำเนินชีวิตแบบปกติ(ชีวิตประจำวันที่ต้องเจอเรื่องรบกวนจิต+เจตสิก) หากจะปติบัติตามคงเปนการยาก เพราะ ยังคงต้อง วนเวียนอยู่กับเรื่องที่ต้องกระทำและรู้ว่าผิดตามเจตสิกที่ปรุงแต่งจิต

 

อ่านและครับ ไปทำมาหากิน ไปไป๊ อิอิ..

 

เคร็ดลับส่วนตัวของผมนะ

อย่าใช้จิตไปกระทำ จิตดูเฉยๆ จิตไม่ก่อกรรม ตั้งสติขึ้นมาดูจิต
นี่เรียกว่าจิตในจิต ว่าจิตดำเนินไปอย่างไร ถึงไหน สุดตรงไหน
แล้วจะรู้ว่าทุกที ทุกรอบ ซ้ำๆๆ มันหยุดตรง เกิด ดับ อนิจจัง
ดูแบบว่างๆ ว่างแล้วเห็นอนิจจัง แล้วมันจะปล่อยวาง วางแล้ว
จะสว่าง นี่ละครอบรอบ สติ สมาธิ ปัญญา ต้องทรงสมาธิระหว่างดู
อย่าว๊อกแว๊ก อย่าไปร่วมเล่น ไม่ว่าจะดูในตัวนอกตัว ไม่ว่าดูขณะ
เข้าสมถะกรรมฐาน หรือทำงานก็ดูได้ ทรงสมาธิจนเห็นสัจธรรม

ตอนแรกดูไม่ชำนาญ ช้ากว่าจะเห็นอนิจจัง
ต่อมากำหนดตัวเองว่าให้เร็วขึ้น จะเห็น
อนิจจังเร็วขึ้นทุกสิ่ง ย้ำซ้ำๆๆๆ เหมือนหลักจิตวิทยาที่ว่า

ทำอะไรซ้ำๆ 38 ครั้ง จะเป็นนิสัย นี่คือ สอนจิตให้มีนิสัย
สักแต่ว่าดูด้วยสติ และทรงสมาธิไม่หวั่นไหว จนกระทั่ง
เกิดปัญญา จนจิตดูแบบนี้ไปเอง ไม่ต้องสอนอีกต่อไป

 

คนรู้น้อย

จริงๆในการปฏิบัติ สมถะและวิปัสนาจะเกิดขึ้นติดต่อกันไม่สามารถแยกออกจากกันได้เมื่อปฏิบัติสมถะได้ วิปัสนาก็เกิดขึ้นตามมา กว่าที่จะแยกออกว่าอันไหนเป็นสมถะ อันไหนเป็นวิปัสนาก็ต่อเมื่อเราผ่านมันไปได้ การฝึกนั่งสมาธิก็เหมือนเรียนทฤษฎี กว่าจะเจอข้อสอบก็ต่อเมื่อมีเรื่องราวความทุกข์เข้ามาหาตัวเรา เราจะผ่านเรื่องราวผ่านความทุกข์ไปได้อย่างไร
1 ลองนิ่งทำใจให้นิ่งเป็นสมาธิ
2 เมื่อนิ่งได้ซักระยะนึง คุณอาจจะได้คิดถึงเรื่องที่ทำให้เป็นทุกข์แล้วก็คิดย้อนไปหาเหตุ เมื่อคุณเจอเหตุความทุกข์แล้วเอาหลักธรรมข้อใดข้อหนึ่งมาพิจารณาความทุกข์ที่มีก็จะหายไป( อาจจะเป็นเกิดมา ตั้งอยู่ ดับไปไม่มีอะไรเที่ยงแท้และแน่นอน)
1 และ 2 จะดำเนินไปเรื่อยๆโดนที่ไม่สามารถแยกได้ จนเมื่อคุณผ่านความทุกข์ไปได้คุณจะรู้ได้ว่า 1 เป็นสมถะ 2 เป็นวิปัสนา ถ้า 1 ไม่เกิด 2 ก็มีไม่ได้
ไม่ต้องเสียเวลาแยกหรอกครับสมถะและวิปัสนาปฏิบัติต่อไปเรื่อยหลับเป็นสุขตื่นก็เป็นสุข มีสติรู้เท่าทันปัจจุบันก็เพียงพอแล้วครับ

หากมีอะไรจะแนะนำเชิญได้เลยนะครับผมรู้น้อย ยินดีรับความหวังดีจากทุกคน

 

อะไรจะขนาดน้านนนนน

 

อ่อ จอมมารดำขาวเป็นยังงี้เอง
ว่างๆมาดูทีวีสีบ้านผมก็ได้นะ

 

ต้องปฏิบัติเท่านั้น จึงรู้แจ้งด้วยตนเอง

 

สาธุ ในกุศลจิต

จิตนั้นมีจิตเดียว ....

หากแยกแล้ว ยากรวมเป็นใจ....

สาธุ.....

ควรปฏิบัติ มิข้ามขั้น พุทธวัจนะนั้น ล้วนมีข้อธรรม มิอาจข้ามได้

ถ้าความเข้าใจผิดนี้เกิดขึ้นแก่จิตของข้าพพุทธเจ้า ขอพึงงดโทษ

แล้วได้พบพระสัจธรรม ด้วยเทอญ...นับแต่บัดนี้



=====================

ขอขอบคุณที่ท่านตีผมจนได้สติ
ข้าพเจ้า ขอ อนุโมทนาบุญ แด่จิตอันเป็นกุศลที่ท่านตักเตือน

สาธุ

กระผม พึงของดโทษอัน อวิชชา ที่เห็นผิดเพี้ยน นับจากนี้ด้วยเทอญ

ขอผู้ทรงธรรมทุกๆท่าน พึงเจริญในธรรม

บุญรักษาครับ

 

คนรู้น้อย

<HR style="COLOR: #ffffff" SIZE=1><!-- / icon and title --><!-- message -->จริงๆในการปฏิบัติ สมถะและวิปัสนาจะเกิดขึ้นติดต่อกันไม่สามารถแยกออกจากกันได้เมื่อปฏิบัติสมถะได้ วิปัสนาก็เกิดขึ้นตามมา กว่าที่จะแยกออกว่าอันไหนเป็นสมถะ อันไหนเป็นวิปัสนาก็ต่อเมื่อเราผ่านมันไปได้ การฝึกนั่งสมาธิก็เหมือนเรียนทฤษฎี กว่าจะเจอข้อสอบก็ต่อเมื่อมีเรื่องราวความทุกข์เข้ามาหาตัวเรา เราจะผ่านเรื่องราวผ่านความทุกข์ไปได้อย่างไร
1 ลองนิ่งทำใจให้นิ่งเป็นสมาธิ
2 เมื่อนิ่งได้ซักระยะนึง คุณอาจจะได้คิดถึงเรื่องที่ทำให้เป็นทุกข์แล้วก็คิดย้อนไปหาเหตุ เมื่อคุณเจอเหตุความทุกข์แล้วเอาหลักธรรมข้อใดข้อหนึ่งมาพิจารณาความทุกข์ที่มีก็จะหายไป( อาจจะเป็นเกิดมา ตั้งอยู่ ดับไปไม่มีอะไรเที่ยงแท้และแน่นอน)
1 และ 2 จะดำเนินไปเรื่อยๆโดนที่ไม่สามารถแยกได้ จนเมื่อคุณผ่านความทุกข์ไปได้คุณจะรู้ได้ว่า 1 เป็นสมถะ 2 เป็นวิปัสนา ถ้า 1 ไม่เกิด 2 ก็มีไม่ได้
ไม่ต้องเสียเวลาแยกหรอกครับสมถะและวิปัสนาปฏิบัติต่อไปเรื่อยหลับเป็นสุขตื่นก็เป็นสุข มีสติรู้เท่าทันปัจจุบันก็เพียงพอแล้วครับ

หากมีอะไรจะแนะนำเชิญได้เลยนะครับผมรู้น้อย ยินดีรับความหวังดีจากทุกคน

..........................................

อนุโมทนาบุญ
อ่านแล้วไม่ควรข้ามเลย.....

ทรงอารมณ์นี้ได้ คงสบายทุกขณะจิต มิติดทุกข์หรือสุขต่อไป

สาธุ



=====================

ขอขอบคุณที่ท่านตีผมจนได้สติ
ข้าพเจ้า ขอ อนุโมทนาบุญ แด่จิตอันเป็นกุศลที่ท่านตักเตือน

สาธุ

กระผม พึงของดโทษอัน อวิชชา ที่เห็นผิดเพี้ยน นับจากนี้ด้วยเทอญ

ขอผู้ทรงธรรมทุกๆท่าน พึงเจริญในธรรม

บุญรักษาครับ <!-- / message --><!-- sig -->

 

คุณดูหมิ่นพระมหากษัตริย์ของไทยเชียวนะ
คุณอ่านพบที่ไหน คิดอย่างไรถึงหาว่าพระเจ้าตากเข้ากรรมฐานแล้วเป็นบ้า