เราด่าพ่อแม่มาเกือบตลอดชีวิต

พ่อไม่รักเรา แม่รักเราจริงหรือป่าว มันคาใจมานานแล้วค่ะความรู้สึกนี้ จนทุกวันนี้ออกจากบ้านใช้ชีวิตโดยปราศจากพ่อแม่ ติดต่อแม่บ้าง แต่พ่อไม่ติดต่อแล้วคะ เจอหน้าเราก็ทำเป็นไมู่รู้จัก เพราะพ่อไล่เราออกจากบ้าน ด้วยความหลงเชื่อผู้อื่น และเหตุผลหลายประการที่ไม่สามารถสารธยายให้ฟังได้ คิดไปไกลว่าไม่อยากจะเจอกับพ่ออีก เขาคงตัดพ่อตัดลูกกับเราแล้ว เสียใจแต่ก็ทำใจคะ คิดไปต่างๆนานาๆ ส่วนแม่ก็นานๆจะไปหาสักที ไม่อยากไปบ่อยเพราะเขาชอบขอเงินไปซื้อเหล้าไม่ให้ก็จะร้องไห้ ทำให้เรารู้สึกว่าเราบาป เป็นแบบนี้จะทำยังไงดีละคะเพื่อนๆ

 

เราก็ด่า(สบถ)พ่อแม่มาเกือบตลอดชีวิต

เป็นอีกคนที่นิสัยเป็นลูกแย่ๆเป็นแม่เลวๆ ทั้งที่เรารู้ทุกอย่างแต่ก็ยังทำ อดนึกน้อยใจพวกพี่ๆเราเป็นลูกคนสุดท้องที่พี่ๆ้ต้องการให้ดูแลแม่ที่ตอนนี้อายุ84ซึ่งชีวิตเราก็ถูกพรากเหลือตัวคนเดียวรู้ถึงเวรกรรมของตัวเองเป็นคนคิดบวกมาตลอดไม่เคยโทษคนอื่นโทษตัวองเสมอ รักแม่มากทุกครั้งที่ทะเลาะกับแม่เพราะแม่หูไม่ค่อยได้ยินคุยด้วยกันไม่ได้นานแม่จะหาว่าเราดุทำไมนะเวลากับคนอื่นพูดดีได้กับแม่ตัวเองดุแว๊ดๆแล้วก็แอบมาร้องไห้และพูดขอให้อโหสิกรรมให้ลูกด้วย พูดไปร้องไห้ไปคนเดียว พอวันรุ่งขึ้นก็ไปขอโทษแม่ ไม่นานก็โวยกับแม่อีกเป็นอย่างนี้ประจำบางครั้งคุยกันด้วยการเขียนหนังสือไปให้แม่อ่านพักหลังแม่ก็เจ้าอารมณ์หงุดหงิดก็ต้องหนีแม่มาซะหรือทำหูทวนลม ทุกวันนี้ไปไหนไกลไม่ได้เป็นห่วงแม่มาก พี่สาวเคยรับแม่ไปบ้านต่างจังหวัด แ่ค่คืนดียวเราร้องไห้ พูดไปสะอึกสะอื้นขอให้พี่สาวเอาแม่มาส่งด้วยเพราะอยู่บ้านคนเดียวแม่ไม่อยู่ใจหายยังคิดถึงวันข้างหน้าถ้าไม่มีแม่เราจะอยู่ยังงัย ทุกวันนี้สองคนแม่ลูกเหมือนถูกทิ้งพี่ๆห่วงหากินเลี้ยงปากเลี้ยงท้องตัวเองกัน ไม่ว่าใครหรอกทำอะไรกันไว้ก็ไ้ด้อย่างนั้น เพราะกรรมคือการกระทำพวกคุณไม่ดูแลพ่อแม่แค่สละเวลา5 หรือ10นาทีต่อวันจะกลับเข้าบ้านต้องผ่านบ้านแม่แต่บอกว่ายุ่งมากยุ่งเรื่องช่วยเหลือชาวบ้านแต่ลืมช่วยเหลือแม่ตัวเองสงสารแม่ถามหาลูกคนนั้นไม่ผ่านมาคนนี้ไปไหนสะเทือนหัวใจเราแค่ไหน พวกเขาเคยนึกมั๊ยว่าคนที่ไปไหนไม่ได้และชะเง้อรอลูกมาแวะหาบ้้้างอยากคุยกับลูกบ้างแต่ลูกพวกนั้นไม่เคยทนอยู่กับแม่แต่แม่ต้องทนรอลูกทุกๆวันโดยไม่มีกำหนดว่าวันไหนลูกจะมาหาหรือหลานที่เคยเลื้ยงมาตั้งแต่เล็กจะมานอนค้างด้วย เมื่อเวลานั้นมาถึงตัวเองบ้างอย่าโทษใครเขาล่ะ เวลาแม่ถามถึงพวกพี่ๆเราจะอารมณ์เสียมากไม่อยากพูดถึงเขา เจ็บช้ำใจในชีวิตของตัวเองแค่ทำดีกับแม่ยังทำได้ไม่ดีแล้วจะเอาดีจากทีไหนกันเพราะทำไม่ดีกับแม่ชีวิตถึงไม่ดีไม่มีความสุขดูแลแม่กินอยู่หลับนอนไม่ดีก็ทำมาหากินไม่เจริญเจอมากับตัวแค่สบถคำหยาบตอนที่กำลังทะเลาะกับแม่ยังทนทุกข์ทรมานจิตใจทำอาชีพอะไรก็ขาดทุนทุกวันนี้ต้องใช้จ่าย2คนกับแม่อย่างเขียมคิดแล้วคิดอีกแม้แต่แมวร้องแม่ก็ไม่ให้ด่าหรือว่า ทุกวันนี้ดูเหมือนตัวเราไม่มีประโยชน์อะไรถ้าไม่มีแม่ คิดอยููู่ตลอดเวลาไม่อยากอยู่บนโลกใบนี้เลยแต่ไม่เคยคิดทำลายตัวเองนะแค่อย่กันทำไมน๊อพวกเรา ก็สัจจะธรรมของโลกของมนุษย์ของใครต่อใคร ก็อยู่เพื่อรอวันไป มาอยู่เองก็ไปเอง มาอย่างไรก็ไปอย่างนั้น บางวันก็คิดได้บางวันก็ิคิดไม่ได้ แสดงว่าณ.พศ.นี้คนเราในโลกโลกาภิวัฒน์ดูแล้วมองข้ามความเป็นพุทธเป็นคนพุทธ เราจะพยายามตั้งสติเตือนตัวเองให้มากๆว่านี่คือแม่ของเรา ทกวันนี้นานๆถึงจะโวยกับแม่เพราะเรื่องคุยกันแล้วแม่ไม่ได้ยิน ก็เลิกคุยกันไป แล้วคุณล่ะรักแม่มั๊ย