เมื่อนักปฏิบัติ ... ปฏิบัติไปเป็นเปต

เปรตวิสัย ขอให้ท่านทั้งหลายจงทำความเข้าใจและให้อภัยเขาแล้วใจท่านทั้งหลายจะเป็นสุข อย่างเหลือเชื่อ ไม่ร้อนรนไปตามเขาเหล่านั้น คนเราทุกคนถ้ามันมีวาสนาความคิดสติปัญญาเท่ากันหรืออยู่ในระดับที่พอรู้ว่าอะไรควรและไม่ควรคิดควรทำแล้ว ภูมิต่างๆ ภพต่างๆ ก็ไม่มี แต่ว่าความเป็นจริงมันก็เป็นไปไม่ได้ ขอให้มีเมตตาต่อกันให้มากๆรู้จักการให้อภัย หรือไม่ก็รู้จักเอาใจเขามาใส่ใจเราเท่านั้นเราก็จะเข้าใจว่าทำไมเขาจึงทำมันลงไป เพราะเขานั้นมันคิดน้อยคิดสั้นพิจารณาน้อยพิจารณาสั้น...เลยคาดไม่ถึง
อย่าเครียดแล้วกัน...ถ้าเครียดก็เอา...ด...ออกจะได้..เคลีย..ร์
สาธุคั๊บ