เปิดตำนานหลวงพ่อทิม วัดละหารไร่

พี่รักครับ ได้รับของที่ระลึกเรียบร้อยแล้วนะครับ
ขอบคุณมากๆครับผม และขออนุโมทนาบุญกับพี่รักและทุกๆท่านอีกครั้งครับ ^^

 

น้อมกราบหลวงปู่ทิม หลวงปู่กราด คุณตาสาย แก้วสว่าง สวัสดีครับทุกท่าน ยามดึก ๆ สมาชิกก็ยังหนาแน่นครับ...

<TABLE class=tborder border=0 cellSpacing=1 cellPadding=6 width="100%"><TBODY><TR><TD class=thead>ขณะนี้มีคนกำลังดูกระทู้นี้อยู่ : 23 คน ( เป็นสมาชิก 15 คน และ บุคคลทั่วไป 8 คน ) </TD><TD class=thead width="14%"><CENTER">[ แนะนำเรื่องเด่น ] </TD></TR><TR><TD class=alt1 width="100%" colSpan=2>ติ้งลิงติง, -Vitamin-, SIRISAK2U, cassanover, ธัญญ์นิธิ, Toom2547, astroboy, breedlove, kpn, ทีฆา, รักรังสิต, sambe43, พฤศจิกา, ระหว่างทาง, suriya-to </TD></TR></TBODY></TABLE>

 

กราบหลวงปู่ทิม ตาสายแก้วสว่าง
สวัสดีพี่โมทย์ พี่รัก เสี่ยรุ่ง พี่point พี่ส่างป่า พี่ฐา พี่หมง พี่แควใหญ่ คุณwvuitews, คุณanusorn497061 และสมาชิกศิษย์หลวงปู่ทิมทุกท่านครับ

 

กราบหลวงปู่ทิม ตาสายแก้วสว่าง
สวัสดีพี่โมทย์ พี่รัก เสี่ยรุ่ง,Tkboys,wvuitews, anusorn497061, gungwan และลูกหลานหลวงปู่ทุกท่านครับ

 

กราบหลวงปู่ทิม สวัสดีครับพี่รัก คุณโอ๊ต คุณwvuitews, คุณgungwan คุณanusorn497061 วันนี้ได้ไประยองอีกแล้ว

 

อรุณสวัสดิ์ยามเช้าครับพี่ๆ

 

กราบหลวงปู่ทิม และสวัสดีทุกท่าน ตอนนี้ไล่อ่านถึงหน้า200 แล้ว เพราะตอนเข้ามาครั้งแรกไม่ได้อ่านทุกหน้า พอว่างก็นั่งอ่านไปเรื่อยๆ เร่งหนักลูกตารับไม่ไหว555

 

หลวงปู่ทิม วัดละหารไร่

ความสุขที่แท้จริง อยู่ที่ตัวเรานี้เอง เคยค้นหาความสุขโดยการไปเที่ยวทุกที แต่สุดท้าย ก็ค้นพบว่ามันไม่ใช่ความสุขที่แท้จริง และยั่งยืน ... เหมือนกับการทำสมาธิเลย ..อันนี้แหละ คือความสุขจริง ๆ

 

สวัสดีทุก ๆท่านครับ ไม่เข้ามา 2 วัน เหมือนน๊าน นาน เลย ...

 

สบายดีไหมครับ พี่:d:d

 

กราบหลวงปู่ทิมและสวัสดีสมาชิกทุกท่าน

 

ท่านสิ้นลมในอ้อมแขนลุงสายเสียด้วย.....

 

สาธุ ความสุขอยู่ที่ตัวตนจริงๆ ครับ

 

ขอบคุณสำหรับภาพถ่ายที่หาชมได้ยาก
กราบหลวงปู่ทิม อิสริโก

 

กราบหลวงปู่ทิม หลวงปู่กราด ลุงสาย

และสวัสดีลูกหลานหลวงปู่ทุก ๆ ท่านครับ

​

 

สาูธุ ... กราบหลวงปู่ทิมครับ

 

สบายดีขอรับ ... แต่ไม่ค่อยมีเวลาเข้าเท่าไหร่ครับ

 

กราบหลวงปู่ทิม ลุงสาย แก้วสว่าง

เย็นวันอาทิตย์ ขับรถจากแปดริ้วมาระยอง ฝนตกหนักมาก รถเก๋งคนอื่น ตกเกาะกลางถนนเส้นออกจากมอเตอร์เวย์ระยอง 2 คัน ผมต้องขับมาอย่างระวังจนถึงที่หมาย กราบๆ หลวงพ่อท่าน ลูกอมที่ผมติดตัวมาครับ

 

กราบหลวงปู่ทิม ลุงสาย และสวัสดีครับพี่ๆทุกท่าน ตามอ่านมาสามร้อยกว่าหน้าแล้วครับ ไม่ทราบว่า ท่านใดมี เก็บข้อความที่โพสโดย อ.แก้วสว่างบ้างไหมครับ จะขอบพระคุณมาก

 

หลวงปู่ทิม วัดละหารไร่

มาอ่านนิทานสอนใจยามเที่ยงวันเรื่อง......”มิตรภาพบนความแตกต่าง”

ในป่าแห่งหนึ่งมีสัตว์ต่างๆมากมายแต่ละตัวก็อยู่รวมกันเป็นฝูงในชนิดเดียวกันตามธรรมชาติ
วันหนึ่งกระต่ายกับม้าเดินมาเจอกันโดยบังเอิญต่างฝ่ายต่างเห็นในลักษณะที่แตกต่างจากตัวเองของอีกฝ่ายหนึ่ง..
ม้าคิดในใจว่า..สัตว์ตัวนี้น่ารักจัง..อ่อนโยน..สุภาพ..เรียบร้อย..ดูต่างจากเรานะ..อยากเป็นแบบนี้บ้างจัง
ฝ่ายกระต่ายก็คิดในใจว่า..สัตว์ตัวนี้ดูดีจังเลย..สง่างาม..รวดเร็ว ว่องไวท่าทางจะเก่งมากๆแน่เลย..
ไม่เห็นเหมือนเราเลยมีแต่ความอ่อนแอ..อยากเป็นแบบนี้บ้างจัง เมื่อต่างฝ่ายต่างคิดกระต่ายจึงเอ่ยออกมาว่า..ถ้าไม่คิดอะไรมาก..เราก็น่าจะเป็นเพื่อนกันได้นะ..
ม้าจึงตอบไปว่า..ได้สิ..ไม่ต้องคิดอะไรมากหรอก..สัตว์ทุกตัวเป็นเพื่อนกันได้นี่..
และแล้วการใช้ชีวิตในความแตกต่างก็ได้เริ่มขึ้น...
เช้าวันใหม่กระต่ายกับม้าก็นัดกันไปเดินเล่น..

ม้า..วันนี้อากาศดีนะเรามาออกกำลังกายด้วยการวิ่งเล่นกันดีกว่า
กระต่าย..ดีสิฉันก็คิดอย่างนั้นเหมือนกัน ว่าแล้วทั้งสองก็เริ่มวิ่งไปแบบสบายๆ.. สูดอากาศยามเช้าที่แสนสดชื่น..
สักพักหนึ่งม้าก็ได้ยินเสียงกระต่ายตะโกนบอกว่า..รอฉันด้วยสิ..ฉันเหนื่อยมากแล้วนะ เมื่อม้าหันมามันก็พบว่า..กระต่ายอยู่ห่างจากมันมากเหลือเกิน..

ม้า..อ้าวทำไมไปอยู่ตรงนั้นล่ะ..ฉันเพิ่งเริ่มวอร์มร่างกายเองยังไม่ได้เริ่มวิ่งเลย..
กระต่าย..นี่เธอยังไม่ได้วิ่งอีกเหรอ..ฉันวิ่งจนเหนื่อยแล้วยังตามเธอไม่ทันเลย..ทำไมเธอไม่รอฉันเลยล่ะ..
ม้าเริ่มคิดอะไรบางอย่างได้..ว่า..ขาของกระต่ายกับขาของมัน..ยาวไม่เท่ากันนี่นะ.. ม้า..ขอโทษนะฉันคงเดินเร็วไปหน่อย..เดี๋ยวฉันเดินกลับไปหาเธอแล้วกัน..เธอรออยู่นั่นแหละเธอเหนื่อยแล้ว..
กระต่ายคิดในใจ..ทำไมเธอไม่รอฉัน..ทำไมเธอบอกว่าเรามาวิ่งเล่นกันแต่เธอกลับวิ่งเร็วมากจนฉันตามไม่ทัน.. ทำไม...ทำไม...
เช้าวันต่อมา..ทั้งสองพบกันเหมือนเคย..

ม้า..วันนี้เราไปเดินเล่นริมธารน้ำกันดีกว่าวิวสวยมากเลยนะ..
กระต่าย..ดีสิฉันชอบ..
ระหว่างทางเดินไปริมธารน้ำม้าเห็นวิวทิวทัศน์สวยงามมากมายมันพูดให้กระต่ายฟังด้วยความชื่นชม

แต่กระต่ายกลับเริ่มหงุดหงิดเพราะเดินมาไกลมากแล้วและตัวเองก็ไม่เห็นอะไรเลยนอกจากต้นหญ้าที่อยู่ข้างหน้า..
ม้า..ทำไมเงียบไปล่ะ..เธอไม่ชอบวิวที่นี่เหรอ..
กระต่าย..ฉันไม่เห็นมีอะไรสวยอย่างที่เธอบอกเลยเห็นแต่ต้นหญ้าที่เห็นอยู่ทุกวัน..เธอจะหลอกฉันให้เดินไปถึงไหนกัน..
ม้าเริ่มคิดได้ว่าความสูงของมันกับกระต่ายไม่เท่ากัน..จึงมองเห็นได้..ไม่เหมือนกัน ม้า..ขอโทษนะฉันคงมองสูงเกินไปเลยเห็นไม่เหมือนเธอ..ว่าแล้วมันก็ก้มมองพื้นเพื่อให้เห็นเหมือนกระต่ายแล้วเดินต่อไป
เมื่อเดินมาถึงลำธารมีน้ำไหลเอื่อยๆม้าลงไปเดินเล่นอย่างมีความสุข

กระต่าย..ดูท่าทางเธอมีความสุขนะฉันเหนื่อยจะแย่..ถ้ารู้ว่าไกลขนาดนี้ฉันไม่มาหรอก..ทำไมเธอไม่บอกฉันก่อน..
ม้าเริ่มคิดได้อีกว่า..กำลังของมันก็มากกว่ากระต่ายมากนัก..ในขณะที่กระต่ายเหนื่อยมากมันกลับไม่รู้สึกอะไรเลย.. ม้า..ขอโทษนะที่ฉันลืมคิดถึงกำลังของเธอ..แล้วม้าก็เดินกลับขึ้นมาบนฝั่ง..
ระหว่างที่ต่างฝ่ายต่างนั่งเงียบอยู่ริมธารน้ำ
กระต่าย..ฉันคิดว่าเราไปกันไม่ได้นะ..ฉันเหนื่อยที่จะต้องวิ่งตามเธอทุกวัน..ฉันอ่อนแอเกินไป
ม้า..แต่ฉันรู้สึกดีนะเวลาได้อยู่ใกล้เธอ..แม้ฉันต้องฝืนธรรมชาติตัวเองก็ตาม..เธอทำให้ฉันเลิกคิดถึงแต่ตัวเองและหันมามองผู้อื่นบ้าง
กระต่าย ..แต่เราไม่เหมือนกัน..ฉันไม่อยากให้เธอฝืนตัวเองและฉันก็ตามเธอไม่ทันจริงๆ ..เราต่างไปตามธรรมชาติของเราดีกว่านะ..และที่สำคัญ..ฉันคิดว่าฉันคงไม่ เชื่ออะไรเธอแล้วล่ะเธอหลอกฉันมาหลายครั้งแล้ว
ม้า..เธอเป็นเพื่อนที่ดีของฉันนะ..
ระหว่างที่ทั้งคู่กำลังตกลงกันว่าจะเอาอย่างไรดีโดยที่ไม่ทันระวัง..
มีงูตัวหนึ่งเลื้อยผ่านมาเห็นกระต่ายกำลังเผลอมันจึงเตรียมจะฉกกระต่ายเพื่อหวังจะเป็นอาหารมื้อต่อไปของมัน..
ม้าซึ่งอยู่สูงกว่ากระต่ายมองเห็นเหตุการณ์ที่กำลังจะเกิดขึ้น..มันรู้ว่าอะไรจะเกิดขึ้นและมันก็รู้ว่ากระต่ายคงไม่เชื่ออะไรมันแล้ว..
มันจึงทิ้งคำพูดสุดท้ายไว้ให้กระต่ายเพื่อนที่มันรักว่า..
..เพื่อนรัก..มันอาจจะจริงว่าเราต่างกัน..แต่มิตรภาพและความผูกพันสามารถเกิดขึ้นได้แม้ในความที่แตกต่าง ฉันอาจทำให้เธอเชื่อไม่ได้ว่าฉันรักเธอโดยคำพูด..แต่ฉันคิดว่าจากการกระทำเธอคงสามารถสัมผัสมันได้นะ..
ว่าแล้วม้าก็ใช้ขาของมันเตะกระต่ายอย่างรวดเร็วเพื่อที่จะให้กระต่ายออกไปให้พ้นจากเขี้ยวของงูร้าย โดยที่กระต่ายไม่ทันตั้งตัวมันจึงกระเด็นไปไกลตามแรงเตะของม้า..
กระต่ายเจ็บมาก..มันคิดในใจว่า..สิ้นสุดกันทีสำหรับความอดทนกับสิ่งที่เป็นไปไม่ได้มันจะไม่ยอมให้ม้าทำร้ายมันอีกแล้ว.
.เมื่อมันลุกขึ้นมา..มันก็รีบวิ่งจากไปโดยที่ไม่หันมามองดูม้าที่กำลังล้มลงและค่อยๆหมดลมหายใจไปเพราะพิษงู.. ....................................................................................

บางครั้งบางสิ่งที่คนอื่นทำกับเราๆอาจคิดว่าไม่ดีแต่บางทีคุณเชื่อไหมว่า..นั่นคือสิ่งที่ดีที่สุดเท่าที่เขาทำได้แล้ว........................ท้ายสุดนี้คือ..มิตรภาพต้องอยู่บนความไว้วางใจเสมอ โดยเฉพาะ..มิตรภาพบน...ความแตกต่าง..