เคยไหมครับ เราหลับอยู่แต่ได้ยินคนที่อยู่ใกล้ๆคุยกันหมดเลย

+++ เกี่ยว โดยเฉพาะอย่างยิ่ง ตอนเริ่มนอนใหม่ ๆ หาก สติ+จิต ยังพอทรงตัวได้อยู่บ้าง (สมาธิตกค้าง) ถ้านอนแล้วยังพอรักษาระดับอยู่ได้ หากเป็นคนนอนกรน ก็จะพอ "ได้ยินเสียงกรนของตนเอง" หากผู้ใดมี สติอยู่ในระดับนี้ ย่อมได้ยินเสียงรอบข้าง โดยไม่มีเจตนาได้ หากสามารถอยู่ในระดับนี้ได้บ่อย ๆ ไม่นาน "ในขณะที่กำลังนอนกรนอยู่" แล้วได้ยินคนรอบข้างคุยกัน ก็อาจจะ "คุยตอบโต้กลับไปได้" แต่คนรอบข้างจะเข้าใจว่า "เป็นการละเมอพูด" แต่ความเป็นจริง ไม่ได้ละเมอ ทุกอย่างเป็นผลลัพท์มาจาก สมาธิตกค้าง และ มีสติขณะที่เริ่มนอน ตรงนี้เป็นเรื่องของ สติ ที่เริ่มทรงตัวได้ในระดับ จิตใต้สำนึก ทุกอย่างเป็นเรื่องธรรมชาติทางจิต หากใครทำได้ หรือเคยมีประสพการณ์มาก่อน ก็จะรู้และเข้าใจได้ดีเอง

 

เคยครั้งเดียวตอนนอนโรงพยาบาลในห้องพิเศษ ประตูก็ปิด ได้ยินทุกอย่างที่พวกพยาบาลและคนข้างนอกคุยกัน นึกว่าตัวเองตื่นอยู่ก็เลยจะลุกขึ้น ที่ไหนได้ร่างกายเรายังนอนอยู่เลย (นอนหงาย)ขณะที่จะลุกก็จะโยกศรีษะกับคอขึ้นก่อน แต่ร่างกายศรีษะเรามันไม่ลุกจนเหมือนกับว่าเรามีสองร่าง ได้ยินเป็นเสียงแกร้รรกกก คล้ายๆเวลาต้นไม้จะโค่นออกเป็นสองท่อนน่ะค่ะ ด้วยความตกใจก็เลยโยกศรีษะกลับคืน แค่นั้นแหละค่ะก็ลืมตาขึ้นมองไปรอบๆ คิดอยู่คนเดียวว่าเมื่อกี้มันเกิดอะไรขึ้นกับเรา. หรือคงจะคล้ายๆวิญญาณจะออกจากร่างแต่ร่างกายยังดึงดูดไว้อยู่ หรือว่าเราเพ้อเจ้อไปเองก็ได้!!!

 

แบบนั้นไม่เคย เคยแต่แบบที่นอนอยู่ในห้อง แต่มีคนมาบ้านในห้องรับแขกได้ยินเสียงเขาคุยกัน แต่สามารถเห็นรูปร่างหน้าตา ชุดเสื้อผ้าที่ใส่ของแขกที่มาบ้าน ในขณะที่หลับ ว่าเป็นหมอ กับพยาบาล หมอฝรั่งผมหยักศก ใส่เสื้อเชิร์ตสีชพูอ่อนๆแขนยาวใส่แว่น

แล้วพออาทิตย์ถัดมา หมอคนนี้มาอีกก็พบว่าหน้าตาเหมือนที่เราเห็นขณะหลับในห้องเมื่ออาทิตย์ก่อน

 

+++ ไม่ได้เพ้อเจ้อ ตรงนี้เป็นเรื่องของ "การถอดกาย" หากทำความรู้สึกตัวจนเป็นนิสัยแล้ว เวลานอนก็จะสามารถถอดกายได้บ่อย ๆ และในเวลาปกติ ก็จะเป็นลักษณะ "กายในกาย" ที่มีกล่าวไว้ในพระไตรปิฏก นั่นแหละ

 

+++ เป็นส่วนหนึ่งของการเห็นอนาคต หากค้นคว้า จิตตนเองให้ดี ก็จะรู้ได้ว่า อะไรเป็น อจินไตย และ จินไตย ได้เอง

+++ จินไตย = จิต+อธิปไตย = ขีดความสามารถของจิต
+++ อจินไตย = อะ+จิต+อธิปไตย = พ้นขีดความสามารถของจิต

+++ และ ขีดความสามารถของจิต แต่ละคน ไม่เท่ากัน นะครับ

 

สาธุค่ะ

 

ตัวดิฉันเองก็ไม่รู้เรื่องทำนองนี้เลยค่ะ

เวลานอนเคลิ้มๆ หรือนอนภาวนาใกล้จะหลับ จะรู้สึกคล้ายๆเมื่อตอนที่หัดนอนภาวนา จะมีเสียงจิ้ดๆวิ้งๆเข้ามาในหัว ตอนที่ประสพครั้งแรกก็ปล่อยไป แล้วก็มีภาพเสียงเข้ามาให้เห็น เคยเป็นแบบนั้น 2-3ครั้งได้ ด้วยความที่กลัวจะเห็นอะไรน่ากลัวๆ พอรู้สึกว่าเริ่มจะเหมือนเข้าในภวังค์ ก็จะรีบถอยออกมาจนกระทั่งหลับไปเอง แบบนี้ดิฉันทำถูกมั๊ยคะ หรือเราปล่อยเลยตามเลยดี

 

เวลานอนเคลิ้มๆ หรือนอนภาวนาใกล้จะหลับ จะรู้สึกคล้ายๆเมื่อตอนที่หัดนอนภาวนา จะมีเสียงจิ้ดๆวิ้งๆเข้ามาในหัว

+++ เป็นเสียงคลื่นความถี่สูง นักวิทยาศาสตร์บางรายบอกว่า เป็นเสียงน้ำในหู แต่สำหรับผมแล้ว มันจะเป็นอะไรก็ช่าง ผมยอมรับแต่เพียงว่า "ยามใดที่ จิตมีสติ เป็นองค์ประกอบ" ย่อมได้ยินเสียงนี้เอง ตามธรรมชาติของมัน ดังนั้น "เสียงของคลื่นความถี่สูงนี้" หากมีใจเป็นกลาง ๆ แบบไม่ตึงหรือไม่หย่อนจนเกินไป ก็สามารถนำมาเป็นอุปกรณ์ในการฝึก กรรม-ฐาน ได้ เพราะไม่ว่าอะไรก็ตาม "ที่มีอยู่จริง เป็นอยู่จริง" สรรพสิ่งเหล่านี้ "ล้วนนำมาเป็นอุปกรณ์ ในการฝึกฝนตนได้ทั้งสิ้น"

+++ "ตั้งกายตรง ดำรงค์สติมั่น รู้ธรรมเฉพาะหน้า" เพียงประโยคนี้ประโยคเดียว ก็สามารถนำเอา "สรรพสิ่ง ที่มีอยู่จริง เป็นอยู่จริง" มาเป็นอุปกรณ์ในการฝึก จนถึงที่สุดได้ทั้งสิ้น

ตอนที่ประสพครั้งแรกก็ปล่อยไป แล้วก็มีภาพเสียงเข้ามาให้เห็น เคยเป็นแบบนั้น 2-3ครั้งได้ ด้วยความที่กลัวจะเห็นอะไรน่ากลัวๆ พอรู้สึกว่าเริ่มจะเหมือนเข้าในภวังค์ ก็จะรีบถอยออกมาจนกระทั่งหลับไปเอง แบบนี้ดิฉันทำถูกมั๊ยคะ หรือเราปล่อยเลยตามเลยดี

+++ แสดงว่า มีสติในระดับที่สามารถรู้ได้ว่า "ในปัจจุบันขณะ แห่งขณะนั้น ๆ กำลังตกอยู่ใน อิทธิพลของภวังค์"
+++ ต่อไปหาก สติสามารถตั้งได้ในระดับนั้นได้อีก "ก็ให้ ตั้งสติ ในสภาวะแห่งภวังค์นั้นไปเลย"

+++ เมื่อ "สติ สามารถแทรกแซง และ ลงไปตั้งตัวอยู่ข้างใน สภาวะของภวังค์ได้" ก็สามารถเกิดปรากฏการณ์ขึ้นมาได้ 2 ประการ คือ
1. ปรากฏการณ์ของ วิชชา 3 หรือ อภิญญา 6 แม้ว่าไม่จำเป็นที่จะต้องได้ทั้งหมดก็ไม่เป็นไร (เมื่อสติตั้งตัวได้ในภวังค์ สติจะ catalyst ภวังค์ให้เป็น รูปฌาน ไปเอง)
2. ปรากฏการณ์ของ การแยกสภาวะแห่งความเป็นจิต ให้หลุดออกไปจากสภาวะที่เรียกว่า "ตน" ทำให้หลุดออก พ้นออก จากความเป็นจิต เรียกว่า "เจโตวิมุติ"

+++ ข้อปฏิบัติสั้น ๆ คือ "อยู่ กับ สติ" ในสถานการณ์ของ "ภวังค์" เพื่อฝ่าด่านเข้าสู่ กรรม-ฐาน ที่สูงกว่าต่อไป

 

ขอบคุณมากเลยค่ะคุณธรรม-ชาติที่ช่วยชี้แนะ... รู้สึกมีกำลังใจที่จะปฏิบัติและจะพยายามปฏิบัติให้ดียิ่งขึ้นค่ะ

 

ฉันเพียงผ่านมา เคยเหมือนกันสมัยบวชใหม่ ๆ สิ่งที่รู้ก็รู้ได้เฉพาะตน ทำไปเรื่อยๆจะหลุดออกจากกายเนื้อครับ ศีลต้องดีนะครับ ศีลไม่ดีทำไม่ได้นะครับ

 

สมาธิ+สติ.....ถ้าสมาธิมากกว่าสติ มักจะตัดหลับหรือดับจิตฯไป กรณีที่สติมากกว่าสมาธิ จิตมักจะตื่นตัวตลอด บางครั้งร่างกายพักผ่อนนอนหลับไปแล้วแต่จิตยังตื่นตัวตลอด เหมือนไม่ได้หลับรับรู้รับทราบต่างๆภายนอก ควรลองพึงสังเกตตัวเองมากๆแล้วค่อยปรับให้พอดีกัน ผู้ฝึกกรรมฐานโดยมากมักต้องเจอหรือประสพ ทำบ่อยๆเข้าก็จะชำนาญปรับตัวเองโดยอัตโนมัติเอง (ปัจจัตตัง) .....เจริญในธรรมครับ