เกิดนานแล้ว แต่ยังโง่อยู่

นึกถึงคำกลอน

"เมื่อหนังสะติ๊กวิเศษถูกใช้งาน ....... เรื่องอลหม่านในโลกจะจบลง
สกุณา อินทรี อีกา ทั่วไพรพง ......... ต่างก็คง หยุดส่งเสียงขับขาน
หยุดสร้างเรื่องวุ่นวาย ขายปลาช่อน หันมาอ้อนพี่ใหญ่ให้สงสาร
อย่าทำผมเลยครับพี่ ขอเป็นทาน ... จะไม่สร้างความรำคาญให้อีกเลย"
​

"โนติ๊ส" กำลังถูกยื่นโดยหนังสะติ๊กวิเศษ (รุ่นเล็ก, กลาง, ใหญ่ ?) ใช่หรือไม่ ??
.. ขออนุญาตสร้างลิงค์ไปที่ ผู้จัดการออนไลน์ ข้อเขียนของ ทับทิม พญาไท ครับ

> เมื่อขีปนาวุธของรัสเซียได้พูดด้วยตัวมันเอง!!!​

.

 

อย่ายุ่งกับของแข็ง ถ้าอยากอยู่นานๆ

ขึ้นหัวเรื่องซะหวือหวา .. ไม่มีอะไรเขียนเบาๆ เรื่องของ "ฟัน" ในปากน่ะ
ก็เป็นเรื่องจริงที่คนเราอาจไม่ทันนึกคิด ผมอยู่มาจนแก่ก็เพิ่งนึกได้ว่า สิ่งนั้นสิ่งนี้ ดีหรือไม่ดีอย่างไร ก็ขอออกความเห็นสู่กันฟัง เป็นความเห็นส่วนตัวนะครับ

"ฟัน"เป็นกระดูก แล้ว"ช้อน"ซ่อมล่ะเป็นอะไร เป็นเหล็กน่ะซิ ลองคิดดูกระดูกกับเหล็กกระทบกันบ่อยๆ ทุกวันๆละหลายเวลา เวลาละหลายๆครั้ง ผลจะเป็นอย่างไร ? อาจไม่เห็นผลทันที แต่อายุของฟันย่อมน้อยลงแน่นอน

อัธยาศัยส่วนตัวเวลานี้ คือ
- ไม่ใช้ช้อนเหล็ก แต่หันมาใช้ช้อนพลาสติกแทน เป็นช้อนที่ได้จากข้าวกล่องเซเว่น .. ถ้าจะให้ดูสวยงามหน่อยก็หาซื้อช้อนซุปเปอร์แวร์มาใช้แทนช้อนซ่อม

- พยายามเลิกกัดเลิกแทะ เพื่อรักษา"ฟันหน้า" ให้อายุยืนยาว ของที่ต้องกัดต้องแทะมีอะไรบ้างก็นึกเอานะครับ แม้แต่ข้าวเหนียว ถ้าจะไม่ต้องกัดก็ปั้นเป็นคำๆ จะได้ไม่ต้องกัดจากก้อนใหญ่ .. ของแข็งทุกอย่างก็เป็นภัยกับฟัน ทั้งฟันหน้าที่ทำหน้าที่กัดแทะ และฟันกรามที่ทำหน้าที่เคี้ยว

สรุป ก็เป็นเช่นที่ขึ้นหัวเรื่องไว้นะครับ .. และคำคมส่วนตัว ถ้าใช้ช้อนซ่อม อีกหน่อยท่านก็คงได้ซ่อมแน่ แต่ซ่อมฟันน่ะ
.

 

เพื่อนเมื่อตอนเป็นหนุ่ม หายหมด
ได้เพื่อนใหม่ตอนแก่ แต่.. อยากมีไม่หร็อก ! เขียนให้งง คือไม่อยากมีหรอก !

เพื่อนเมื่อตอนเป็นหนุ่ม นายแข็งแรงงี้ .. นายสมาร์ท หล่อเหลา เต่งตึง .. นายฟันดี หูดี ตาดี ..นายสนุกสนาน .. นายผมดำ นายดีๆๆๆ เพื่อนเมื่อตอนเป็นหนุ่มดูดีหมด

แล้วตอนนี้แก่ตัวแล้วมีเพื่อนแบบไหนบ้างล่ะ ??
.. นายอ่อนเปลี้ยเพลียแรงงี้ .. นายหนังเหี่ยว หน้าเหี่ยว ผิวตกกระ .. นายฟันหลอ หูตึง ตามัว .. นายหมดสนุก .. นายผมขาวโพลน นายหัวเถิก หัวล้าน .. เห้อ เพื่อนอะไรหนอ กลับไปไม่ต้องมาเป็นเพื่อนเราได้มั๊ย ?

เจอข้อความที่ไหนน้อ เขาว่า "หนีไม่พ้น" !! เพื่อนพวกนี้ไล่ก็คงไม่ไปหร็อก

เซ็งๆ กับเรื่องราวข่าวต่างๆ เขียนเบาๆแบบนี้ จะได้ไม่หนักสมอง
.. ข่าวที่ไปแนวซื้อใจล่วงหน้า เมื่อไหร่จ่ายไม่รู้ จะ จะ จะ อยู่นั่นแหละ
.. เรื่องราวที่ทำให้คนคิด กลัวไปซื้อของแล้วตาชั่งไม่ตรง
.. ช่วยพวกพ้อง โน่นที่เมืองนอกเมืองนาโน่น
.. ยุให้ตีกัน ที่ร้านเครนโน่น ตีกันกว่าสามปีแล้ว หมดคนเมื่อไรเราจะเข้าครอบครองที่ดิน

เนื้อหาข่าวไม่ได้เป็นดังที่ผมเขียนนะครับ ผมคิดไปเอง มีเพื่อนๆตอนแก่ทำให้ฟุ้งซ่าน คิดมากน่ะ
.

 

สับปะรด และ ไก่อ่อน .. พืชและสัตว์ ที่สำคัญ

ไม่ได้เน้นว่าเป็นพืชหรือสัตว์ทางเศรษฐกิจนะครับ แต่เน้นว่ามีผลทางภาพลักษณ์ของคนเรา โดยเฉพาะที่ถูกจับจ้องจากสังคม คนโนเนมคงไม่มีใครสนใจ ฉะนั้นจะว่าไปก็เป็นเรื่องสองมิติสองทาง ทางดีก็เพราะเป็นที่สนใจของสังคม ทางไม่ค่อยดีก็คือถูกวิพากษ์วิจารณ์จากสังคม

.. อย่างเช่นคนที่มีเรื่องต้องทำหรือรับผิดชอบ ถ้าทำไม่ดีไม่เข้าท่า เขาก็เรียก "ไม่เป็นสับปะรด" ฉะนั้นควรสนใจกินสับปะรดมากหน่อยดีมั๊ย (เน้นฮาครับ) .. ถิ่นที่ปลูกสับปะรดเช่น สามร้อยยอด ชลบุรี ลำปาง ต่อมาก็มีสับปะรดนางแลที่เชียงรายรึไงเนี่ย

ส่วน"ไก่อ่อน"นี่ ความหมายไปทางไก่เล็ก ยังขันไม่เก่งจึงมีคำต่อท้ายเป็น "ไก่อ่อนสอนขัน" .. เอ้อ ก็ต้องพูดว่าเรื่องต่างๆเป็นวิวัฒนาการ ยังไม่โตจะให้ขันเก่งได้ไง พ่อคุณแม่คุณทูนหัว !!

สรุปว่า การทำอะไร เรื่องเล็กๆง่ายๆก็ไม่มีปัญหา ถ้าเป็นเรื่องใหญ่ที่ยากก็คงต้องแก้ปัญหากันมากหน่อย
.

 

จะแจ้งความได้มั๊ยนี่ แจ้งที่ไหน ?

คือว่ามีขโมยเข้ามาที่ครัวหลังบ้าน ขนของออกไปมากมาย เดินเป็นแถวๆเลย ขโมยพวกนี้เก่งมาก เดินบนที่ราบ ที่ขรุขระ หรือต้องปีนรั้วปีนกำแพง สามารถทำได้หมด .. ตรวจสอบไม่ได้ว่าขนอะไรไปบ้าง

ขโมยตัวน้อยๆเป็นร้อยเป็นพัน ขนกันไม่รู้จักเหน็ดเหนื่อย เดินหลีกกันไปมา ไม่มีทะเลาะต่อยตีกันให้เห็นเลย พูดได้ว่าถึงจะเป็นขโมยแต่ก็รู้รักสามัคคีกัน มีวัฒนธรรมที่น่ายกย่อง ที่ร่ำลือกันถึงขโมยพวกนี้ก็คือ "ขยันและสามัคคี" หนักเอาเบาสู้

ผมเคยให้อาหารมดแดงบนต้นไม้ อาหารที่เขาชอบจะเป็นพวกเนื้อ เช่น หมูหยอง หมูหวานหรือเนื้ออะไรก็ได้ .. ถ้าใครจะให้อาหารมดก็ช่วยทำให้ป่นเป็นชิ้นเล็กๆ จะได้ขนกลับไปรังง่าย ไม่เป็นการทรมานให้ต้องรวมพลังกันขน

การเลี้ยงสัตว ถ้าไม่แยกแยะหว่านอาหารไปเรื่อยจะเป็นเรื่องสร้างความเดือดร้อนให้เราเมื่อภายหลัง .. แต่การเลี้ยงมดแดงที่อยู่บนต้นไม้ ไม่ค่อยมีปัญหาให้เรา เพราะมันไม่เข้ามาในบ้านเหมือนมดอื่น .. ที่เข้าหลังบ้านขนของไปนั่นเป็นมดสีดำน่ะ

ถ้าจะให้ดีก็อย่าใจบุญเลี้ยงสัตว์จะดีที่สุด ชีวิตเราก็เป็นภาระให้เราแล้ว จะหาภาระเพิ่มขึ้นทำไม .. มีความเมตตาอยู่ในใจ มีความเคารพอยู่ในใจ .. ทุกอย่างสำเร็จที่ใจ วัตถุต่างๆนั่นหรือ อย่าไปยุ่งมากนักเลย

ทุกวันนี้คนเราก็บูชาโน่นบูชานี่ ถามจริงๆ ที่ว่าศักดิ์สิทธิ์น่ะ ท่านเคยประสบด้วยตนเองหรือไม่ว่าเป็นอย่างไร หรือก็แค่ทำตามๆกันมา เขาบอกมาก็บอกต่อๆไป เขาไหว้เราก็ไหว้มั่ง

ท่านเคยหยุดคิดหน่อยหรือไม่ว่า แล้วเราได้หรือเสีย ชีวิตดีขึ้นหรือก็งั้นๆ .. ปล่อยวางไม่เอาอะไรซักอย่างดีมั๊ย ??
.

 

ความลำบาก ความเดือดร้อน ล้วนเกิดจากการแข่งขัน

คนเรามีค่านิยมมุ่งมั่นหา ความเจริญ ความเก่ง ความรวย ความยิ่งใหญ่ ความมีอำนาจ .. พลโลกที่ต้องลำบาก เดือดร้อน และเป็นทุกข์อยู่ทุกวันนี้ ล้วนเกิดจากที่กล่าวมาคือการแข่งขัน ใช่หรือไม่ ?

.. การแข่งขันในด้านกีฬาถือว่าเป็นเรื่องสันติ แต่ข้อเขียนนี้จะกล่าวเฉพาะเรื่องความเหน็ดเหนื่อย การแข่งขันย่อมต้องฝึกซ้อม ชัยชนะไม่ใช่จะได้มาเพราะนึกเอา
.. แข่งกันสร้างเครื่องมือสื่อสารรุ่นใหม่ๆ คนก็ต้องลำบากเดือดร้อนหาเงินมาซื้อ รถราและสิ่งอื่นๆก็เช่นเดียวกัน

.. เป็นคนเก่ง สร้างเนื้อสร้างตัว สร้างกิจการใหญ่โต เพราะมีกลยุทธ กว้านเงินจากกระเป๋าคนอื่น คนเก่งรวยไป แต่คนไม่เก่งจำนวนมากต้องจน รับความเดือดร้อนไป
.. เมื่อมีฐานะสิ่งที่มองหาต่อไปก็คือ อำนาจ อำนาจจะเป็นตัวช่วยให้รวยขึ้น แบบมีเงินก็มีอำนาจ มีอำนาจก็มีเงิน สองสิ่งนี้เกื้อกูลกัน

.. ในอีกแง่หนึ่งของอำนาจ ถ้าคิดไปในทางสร้างเหตุเภทภัยด้วยอาวุธต่างๆที่ร้ายแรงขึ้นๆ นี่ย่อมทำให้คนไม่ใช่แค่เดือดร้อนแต่ต้องล้มหายตายจากโลกนี้ บางแห่งก็เริ่มขาดแคลนคนแล้ว ถึงกับจะเกณฑ์เด็กต่ำกว่า 18 ไปต่อสู้แนวหน้า ต่อไปคงถูกกลืนชาติ ก็เป็นไปได้

.. มีความคิดอยู่สงบๆก็ดีนะ จะได้ไม่เหนื่อย ไม่ลำบาก .. เชื่อเถอะการแข่งขันทำให้ลำบาก เมื่อถึงจุดๆหนึ่ง มีกินมีใช้อยู่ได้สบายๆ ก็คิดถึงเรื่องพอ เรื่องหยุด กันเถอะท่าน
.