อ่านสักนิดก่อนปิดกิจการร้านอาหาร

ลูกค้าเองก็มีส่วนผิด
-ทานข้าวเสร็จดูดบุหรี่เฉย กลิ่นมันลอยไปทั่วนะ อย่าลืมแค่มวนเดียว คนที่ไม่สูบบุหรี่เขาหายใจไม่ออก
-บางคนไปอุดหนุนครั้งแรก ไม่อ่านป้ายเลย สอบถามเรื่องต่างๆจนละเอียด แม้ค้าจะปรุงอาหารก็ต้องห่วงมาตอบคำถาม ลืมเมนู เสียเวลาคนอื่นที่มารอ เพราะลูกค้าบางคนรู้รายละเอียดแล้วก็ไม่มาอีกเลยเพราะเป็นขาจร หรือถ้ามาอีกก็สอบถามเหมือนเดิม
-บางร้านปิดกิจการ เพราะลูกค้าชักดาบทุกวัน

 

ควรดูคนรอบข้างด้วย
-บางคนเปิดร้านอยู่ติดกับร้านเสริมสวย ผัดอาหารที ลูกค้าในร้านเสริมสวยสำลักควันอาหาร
-บางคนขายพวกปิ้งย่าง ไม่มีเครื่องดูดควัน ควันก็ลอยไปบ้านข้างๆ ทะเลาะกันอีก
-บางคนเปิดร้านในซอย ขี้ยาเดินพล่าน พอปิดร้านถังแก๊ส,หม้อก๋วยเตี๋ยวหายอีก ยังดีที่เดี๋ยวนี้มีกล้องวงจรปิด

 

ศาสนาก็มีส่วน ข่าวสารต่างๆก็ต้องดู
-คนไม่รู้ก็ยังมี บางคนมาจากจังหวัดอื่น เข็นรถขายหมูย่าง น้ำตก ส้มตำ ทั้งวันในซอยที่พักของคนอิสลาม กว่าจะเข้าใจก็ขาดทุนไปเยอะ
-โรควัวบ้าระบาด เปิดร้านลาบวัว ก็ต้องคำนึงเรื่องการลงทุน ไข้หวัดนกระบาด ก็ต้องดูควรว่าจะซื้อไก่กี่ตัว
-บางคนบอกลูกค้า ฉันจะเช็ดถาดหอยทอดผัดไทยให้สะอาดก่อน รอแป๊บนะคุณ แต่เอากระดาษหนังสือพิมพ์มาเช็ด ถึงกระทะจะสะอาด แต่ลูกค้าไม่มาอีก ลูกค้าที่กัดฟันซื้อไปแต่เขาไม่กิน เพราะเขากลัวสารตะกั่ว

 

น้ำซุป
-น้ำซุปที่อร่อยต้องหวานมาจากกระดูกและหัวไชเท้า ไม่ใช่ใส่แต่น้ำตาลกรวด
-เวลาเอาโครงไก่ลงต้ม ควรเอาปอดไก่ออกก่อน เพราะมันทำให้มีกลิ่นสาป
-ถ้าสับกระดูกก็ต้องระวังเศษกระดูกที่แตกหักชิ้นเล็กๆ ปะปนมากับน้ำ หรือฝังอยู่ที่เนื้อสัตว์
-เกลือไอโอดีนจะเค็มกว่าเกลือธรรมดา

 

อาหารหลายๆอย่างไม่ต้องใส่น้ำตาล หรือรสจัดอื่นๆ
-หลายๆแห่งลูกค้าไม่อยากมาซื้อเพราะทำรสหวานจัดเกินไป
-ผู้ปรุงอาหารบางคนข้าวผัดก็ใส่น้ำตาล,ลาบก็ใส่น้ำตาล,ต้ม,ผัด,แกง,ทอด,ใส่น้ำตาลหมด ควรพืจารณาดูด้วยเพราะเดี๋ยวนี้ คนกลัวโรคเบาหวาน และในเครื่องปรุงบางอย่างมีน้ำตาลผสมอยู่ด้วย แม้แต่ในน้ำปลา
-พิจารณาปรับลดสูตร รวมถึงอาหารมันๆอื่นๆและอาหารปิ้งย่าง ที่ลูกค้ากลัวพวกมะเร็ง กลัวโรคอ้วน
-บางคนใส่เกลือหรือซอส,น้ำปลามากเกินไป กลัวอาหารจะไม่อร่อยเวลากินกับข้าวเปล่า แต่มือหนักไปหน่อยต้องระวัง

 

ระวัง!....ปลาตื่นน้ำ....
-เปิดร้านวันแรกลูกค้ามาเข้าคิวยาว ทั้งนี้เพราะเพิ่งมาเปิดร้านใหม่ ลูกค้าแถวๆนั้น อยากลองของใหม่ เช่น อยากรู้ว่าก๋วยเตี๋ยวไก่มะระเป็นแบบไหน?เป็นต้น เมื่อชิมแล้ว ขมว่ะ! วันต่อๆมาก็หายหน้าไป เจ้าของร้านก็นั่งตบยุง!
ซวย!เปิดร้านวันแรก ตรงกับวันตลาดนัดใหญ่
-เจ้าของร้านตามสั่งใส่เต็มสูบ ทำไมเงียบๆว่ะ ไม่เคยถามคนแถวนั้น หรือถามก็ไปถามคนที่ไม่รู้เรื่อง ถามผิดคน เขามีตลาดนัดคลองถม แล้วยังมีงานธงฟ้าิีอีกเป็นอาทิตย์ เจ้าของร้านจะเตรียมอาหารไปขายในงานก็ไม่ทันแล้วจ้างแม่ครัวมาอีกต่างหาก แล้วการทางเขาทำถนนใหม่หน้าร้านอีกหลายเดือน สุดท้าย ไม่มีลูกค้าแวะเวียนมา ก็ต้องปิดกิจการ บางคนเปิดร้านใหม่ยอมขาดทุน2เดือน แต่ก็หมดกำลังแรงกายแรงใจ ยอมแพ้ บางคนเปิดร้านวันเดียว จบก็มี

 

เซอร์วิส ชาร์จ
-ถ้าแบบเก่า กำกวม ชาร์จเข้าเถ้าแก่หมด เพราะสั่งเด็กเสริฟเงียบๆใครปากโป้งไล่ออก ลูกค้านึกว่า เซอร์วิส รวมทุกอย่างทั้งการเสริฟ แต่ที่จริง เป็นค่าน้ำค่าไฟของร้านฯลฯ
-เจอคนถือกระเป๋าเดินทาง,รถยนต์ป้ายทะเบียน มาไกล ต่างถิ่น จากก๋วยเตี๋ยวชามละ35บาท ฟาดไป50บาท ระวัง! บางทีลูกค้าเขาสอบถามชาวบ้านมาก่อนแล้ว หรือบางคนก็คนในถิ่นนั้นแหละ ถ้าเขารู้ทีหลัง มีคนอ่านป้ายราคาที่ติดไว้เล็กๆ หรือลูกค้าวานให้ลูกน้องมาซื้อ สมัยนี้มีมือถือโทรคุยกันระวัง! เพราะมีร้านที่ทำแบบนี้ ปิดไปแล้ว

 

ความสะอาดหน้าร้าน และแก้วน้ำ
-ร้านก๋วยเตี๋ยวเนื้อ เดินผ่านนี่ กลิ่นไขมัน กลิ่นหืนๆ กลิ่นคาวโชยมา เพราะล้างจาน ล้างเขียงแล้วสาดน้ำมาหน้าร้าน หรือปล่อยมากับท่อน้ำหน้าร้าน ทำให้ลูกค้าหมดความหิวได้
-บางทีล้างแก้ว ล้างจานมาสะอาด ฝุ่นปลิวมาเยอะ ลูกค้านึกว่ายังไม่ล้าง ควรหาผ้ามาคลุมหรือพิจารณาที่เก็บ
-แก้วน้ำถ้าล้างไม่ดี มีกลิ่นคาว กลิ่นเนื้อสัตว์ รวมทั้งกลิ่นสุรา กลิ่นสาบเบียร์
-บางร้านลูกค้าลื่นตั้งแต่ทางเข้าร้าน เพราะมีตะไคร่น้ำหรือสาดน้ำที่มีไขมันออกมา
-ร้านที่เนื้อที่ไม่มากนัก เวลาล้างมือ เดินมาต่างก็สลัดมือให้น้ำกระเด็นมาโดนหน้ากัน เข้าปากเข้าตา กันก็มี หลายๆคนไม่รู้ตัว เพราะเคยชิน

 

ลูกชิ้นเนื้อหมูทำขายเองคนรุมซื้อแค่3วันแรกเพราะ...
-ลูกชิ้นเนื้อหมูนึ่งร้อนๆเจ้าของขอสูตรจากญาติมาทำ แต่ไม่ได้ทำความสะอาดพื้นครัวเพราะในแต่ละวันทำงานตลอดจนแทบไม่มีเวลาทำอย่างอื่น แมลงวันหัวเขียวตัวโตบินว่อน ไม่รู้จักหากาวดักแมลงหรือกางมุ้งทำเหมือนแม่ค้าขายไส้กรอกหรือหม่ำที่เขากางมุ้งทำงาน ผลก็คือกัดลูกชิ้นเนื้อหมูโพล๊ะเข้าไปแมลงวันหัวเขียวสีเขียวสดสวยฝังอยู่ในลูกชิ้นหมูนั้นเต็มๆปากลูกค้า คงจะพากันเข็ด จึงไม่มีใครมาถามซื้ออีกเลย

 

อย่าเอาน้ำที่มีกลิ่นคอรีนปรุงอาหาร
-น้ำประปาที่ไม่ได้พักน้ำไว้ ถ้าเอามาหุงข้าว ข้าวจะมีกลิ่นเหมือนเหม็นไหม้
-บางร้านเอาน้ำใส่ถังใหญ่พักไว้ แต่เอาถังไปวางไว้หน้าห้องสุขา ลูกค้าหลงมาล้างมือบ่อยๆ บางคนไม่เอาขันมาตัก จุ่มเลยเพราะเขาไม่เข้าใจ
-บางร้านตักเอาจากที่รองน้ำไว้ในส้วมมาหุงข้าว มีลูกค้าไปเจอไม่มาทานร้านนั้นอีกเลย

 

ไม่มีที่จอดรถ ก็ไม่มีลูกค้า
-ร้านนี้เป็นร้านเช่าอยู่ติดขอบถนนตัดใหม่ ที่ดินสูงกว่าถนน ไม่มีที่จอดรถ ถ้าจอดก็กลัวอุบัติเหตุ และแดดก็ส่องจนรถร้อน เจ้าของห้องให้คนเช่าขายอาหารเปลี่ยนคนขายหลายรายแล้ว

 

ขวดน้ำปลาที่ฝาปิดไม่สนิทแมลงวันลงไปวางไข่ได้
-บางแห่งเรียกว่าขี้ไข่ขาง ถ้าเสียดายก็ตักออก เอาน้ำปลาไว้กินเอง อย่าเอาปรุงอาหารให้ลูกค้า
เอาช้อนตักเครื่องปรุงมาตักไข่แมลงวันทิ้ง
วิธีงัดฝาน้ำปลาด้วยเหล็ก อย่าเอามีดฟันที่ฝาขวดอาจพลาดโดนนิ้วได้
ถ้าจะรินน้ำปลากลับคืนเมื่อล้างขวดแล้ว ใช้แก้วที่ขอบมีร่องรินจะได้ไม่หก

 

การหงายมือพลิกไปอีกทาง ตักเทข้าว ตักเทแกง รินน้ำ รินเหล้า บางคนเขาถือว่าตักให้ผีกิน ลูกค้าไม่กล้ากินก็มี

 

นึกว่าร้านไม่เปิด
แดดส่องเจ้าของร้านเอาป้ายผ้าบังแดด แต่ลูกค้ามองเข้ามาเฉพาะด้านข้างตามรูป เงาของแดดทับลงไปที่หน้าร้านด้วย ลูกค้าจึงนึกว่าร้านยังไม่เปิด จึงรีบขับรถไปซื้อร้านอื่น

 

ลูกค้าคือพระราชา
ใช้พัดลมตั้งพื้นวางบนเก้าอี้ ช่วยเป่าให้ลูกค้าเมื่ออากาศร้อนหรือมีแมลงวันรบกวนมาก แต่ระวังอาหารจืด(เซ็ง) พริกผงปลิวเข้าตาลูกค้าได้ และเมื่อยุงกัดขาลูกค้าก็ปรับระดับลงมา

 

การตั้งชื่อเมนูที่แปลกพิสดาร
-ก็มีข้อดีในการเรียกความสนใจ แต่ก็อาจจะมีข้อเสียได้ เช่นลูกค้าที่สักยันต์ลงของไว้ จะไม่กินฟักแฟงแตงน้ำเต้า แต่ชื่อเมนูไม่เคลียร์ไม่ได้ระบุส่วนผสมไว้ เช่นไปตั้งตามชื่อละคร แรงเงา
-ลูกค้าอาจทานไม่ได้หรือแพ้อาหารทะเลบางชนิด อาจเสียเวลาในการคืนอาหารได้ เช่นรถถังชุบแป้งทอด ก็คือปูทะเลนั่นเอง

 

ตัวหนังสือรายการเมนูอาหารในร้าน แค่อ่านออกก็พอ?หรือว่าต้องมีความสวยงาม อ่านสบายตา

 

รูปประกอบเพื่อความเข้าใจ
ระวังหยิบเงินผิด
-เงินที่ผ่านการใช้งาน เวลาทอนให้ลูกค้าเคยมีคนหยิบผิดใบ และเงินเหรียญ2บาทก็หยิบผิด โดยเฉพาะเหรียญสีเงิน เอามาแทนเหรียญบาท บางคนก็เอาปากกาเคมีสีน้ำเงินมาแต้มไว้
-พวกเงินใบที่้ขาดที่ปะติดปะต่อมา พวกเงินเหรียญดำ เงินปากผี อยากให้มีที่สามารถและเปลี่ยนได้ง่ายๆ คนที่มาเดินแลกตามหมู่บ้านก็เอากำไรครึ่งหนึ่งเลย เวลาลูกค้าได้รับก็มักจะขอเปลี่ยนใบใหม่ เวลาแม่ค้าได้มาก็ทอนยาก ผิดใจกันได้ง่ายๆ
เงินเหรียญบาทรุ่นเก่าและเงินต่างประเทศที่ถูกนำมาสวมรอยเป็นเหรียญห้าบาท โดยกลุ่มวัยรุ่นนิยมทำ เอามาซื้ออาหาร

 

เรื่องของลูกค้าที่เสียเวลาลูกค้าคนอื่นนี่ต้องบอกให้รู้ทั่วๆครับ
เช่นคนขายจะขายอาหารที่มีโต๊ะเดียวนั่ง5คน อีกโต๊ะนั่ง3คนรอกินและรอสั่งกัน ปรากฏว่ายัยเพิ้ง(มาคนเดียว)มัวถามอะไรแบบไร้สติกับคนขายเช่นผัดซีอิ๊วใส่อะไรค่ะ? ต้มยำเผ็ดมากมั้ยค่ะ? (คือจะเอาเผ็ดน้อยก็บอกเด่ะ)
ยัยเพิ้งกินเสร็จจ่าย35 บาท อีก 2โต๊ะที่เหลือกินข้าวไม่อร่อยเพราะยัยเพิ้ง แล้วไม่กลับมาอีกเลย
(บิลใหญ่ด้วยแต่ไม่มาอีกแร้วจร้า!!!)

 

หากจะให้แต่ละร้านเอากฏภายในร้านต่างๆนั้นมาเขียนติดไว้ที่ข้างฝาก็จะได้หลายข้อ เจ้าของร้านบางคนก็เกรงใจไม่กล้าเขียน แต่ขาประจำเขาจะรู้ เช่น
-ขณะสั่งอาหารไม่ควรคุยโทรศัพท์
-ควรตกลงกับเพื่อนให้เรียบร้อยก่อนสั่งรายการอาหาร
-หากอาหารปรุงผิดหรือช้า(แม่ครัวอาจลืม)ควรรีบแจ้ง
-ร้านจะเปิด09.00น.แต่จัดหน้าร้านประมาณ15นาที ลูกค้าควรรอคิว
-เซลล์ติดต่อขายสินค้าควรรอเวลาเจ้าของร้านว่าง
-งดรับเรี่ยไรทุกชนิด วันหนี่งๆมาเป็นสิบเจ้า ทางร้านจะไปทำบุญเองทุกอาทิตย์หรือทุกวัน
-ไม่ควรดึงทิชชู่เล่น หากมีเด็กควรดูแลอย่าให้ซุกซน ภายในร้าน
-ห้องน้ำอยู่ด้านหลัง อ่านตามป้าย
-กรุณางดสุบบุหรี่หรือพ่นควันใส่หน้าแม่ค้า
-ไม่ควรมาถามทางหรือข้อสงสัยเกิน2ประโยค
-ไม่มายืนคุยกันใกล้เครื่องปรุง
-ระวังเตาไฟ กะทะร้อน
-หากช้อนตกพื้นควรแยกออกหรือบอกเจ้าของร้าน
-ไม่แอบยัดทิชชู่ ไม้จิ้มฟันใช้แล้วไว้ในจานที่สะอาด
-หากทำแก้วดื่มน้ำตกแตกควรชดใช้
-ควรใช้ช้อนแห้งตักเครื่องปรุง
-ควรเด็ดผักฟรีแต่พอดี
-ควรตักน้ำแข็งฟรีแต่พอดี
-ได้เวลาปิดร้านควรซื้อกลับบ้าน
-ไม่ควรจอดรถทุกชนิดขวางหน้าร้าน
-ควรแจ้งให้ครบทุกเมนู รวมทั้งที่จะห่อกลับบ้าน เพราะอาจเริ่มนับคิวใหม่ ควรกะเวลา
-ไม่รับแลกเปลี่ยนเงิน ควรเตรียมเงินให้พอดี
-ไม่ควรชาร์ตอุปกรณ์ไฟฟ้าภายในร้าน
-หากแม่ครัวยุ่งควรหยิบอุปกรณ์ในการกินที่วางอยู่ใกล้ๆด้วยตนเอง
-ไม่เปิดน้ำล้างมือรอเพื่อนๆ
-ออกจากห้องน้ำควรล้างโถให้หมดและปิดก๊อกให้สนิท
-ไม่ติดเครื่องยนต์รอหน้าร้าน
-ไม่รับส่งอาหารหรือทำอาหารไว้รอ ทางมือถือที่จะติดต่อมา ให้ทานที่ร้านเท่านั้น หรือต้องวางเงินมัดจำ ถ้าสั่งข้าวกล่องจำนวนมาก
-ร้านนี้ไม่ใส่น้ำตาลหรือเครื่องปรุงบางอย่าง ในอาหารบางเมนู
-ควรสอบถามข้อสงสัยกับพนักงานหรือเด็กเสริฟคนเก่า
-หากอาหารหกบนโต๊ะ ผ้าเช็ดจะวางทับกันที่โต๊ะติดผนัง
-ผ้าเช็ดมือคือผืนที่เป็นลายตารางหมากฮอส
-หากหยิบเครื่องดื่มในตู้เพิ่มควรแจ้งเมื่อเช็คบิล
-อาหารบางอย่างหมดก่อนเที่ยง
-อาหารบางอย่างต้องใช้เวลาปรุง30นาทีหรือ1ชั่วโมง
-ฯลฯ