อาการที่ความทรงจำหายไปชั่วขณะ สมาธิเรียกว่าอะไรหรอคะ อยู่ในสมาธิระดับใดคะ

จะพยายามค่ะ ขอบคุณสำหรับคำแนะนำนะคะ^_^

 

ตอบ...การนั่งสมาธิ โดยกำหนดฐานของจิต (ที่จิตรู้) อยู่ที่ลิ้นปี่ ไม่มีคำบริกรรมภาวนาใด ๆ ก็สามารถ
เกิดสมาธิได้

จิตรวมตัวเข้า รู้สึกว่าแขนขาหายไป ลมหายใจเบาขึ้น ตัวลอยสูงขึ้นเรื่อย ๆ รู้สึกมีความ สุขมากๆ ลมหายใจเบามากๆ ความสุขหายไปตอนไหนไม่รู้
...........ตรงนี้เกิดปิติ จิตเข้าใกล้อุปจารสมาธิเฉียด ๆ แล้ว

รู้แต่ว่าเห็นแสงสว่างสีขาว (ขณะนี้เหมือนกึ่งกลับกึ่งตื่นค่ะ)เป็นวงกลมเล็กๆแล้วก็ขยายใหญ่ ขึ้นเป็นวงซ้อนกันและจ้าขึ้นเรื่อยๆ พอจ้ามากถึงที่สุดแล้ว ก็รู้สึกตัว (แต่น่าเสียดายที่ไม่ได้กำหนด
ต่อ ภาวนาต่อ เพราะจำอะไรไม่ได้เลย)
...........ตรงนี้เกิดนิมิตโอภาส (แสง) เป็นอุปจารสมาธิอ่อน ๆ แค่แป๊บเดียว เพราะจิตยังไม่ตั้งมั่นดี

นั่งสมาธิครั้งต่อมากำหนดจิตที่หัวใจ ได้ยินเสียงหัวใจเต้นดังมาก เสียงเลือดสูบฉีดดังชัดมากเลยค่ะรู้ว่าระดับขณิกสมาธิ
...........ตรงนี้กำหนดฐานจิต(ที่จิตรู้) ที่หัวใจ เป็นขณิกสมาธิ ครับ

******อนุโมทนาบุญ*****

 

อาการนึกไม่ออกเกิดขึ้นได้เมื่อสมาธิดี ส่วนร่างกาย เครียดนั้นก็มีผลต่อการเจริญสมาธิได้ เเต่ทั้งหมดอย่าสงสัยหรือเครียดไป เป็น นิวรณ์ ตัวขัดการเจริญสมาธิให้ก้าวต่อไป อย่าสนใจมากนัก

 

มีสมาธิแต่ขาดสติครับ
เลยไม่สามารถที่จะกำหนดรู้ในนิมิตต่างๆที่ปรากฏขึ้นได้ครับ
ทำต่อไปเถอะครับ
ทำให้ได้จนเป็นวสี เดี๋ยวสติก็มากขึ้นเอง
และจะสามารถระลึกรู้ในอาการต่างๆของนิมิตที่ปรากฏได้ครับ
ประมาณนี้แหละครับ