อรหันต์เป็นผลที่เนื่องมาจากการสร้างเหตุ แต่นิพพานไม่มีเหตุใดทำให้เกิด?

คือว่า จะว่าจริงก็ได้ จะว่าไม่จริงก็ได้...

เปรียบเทียบ เหมือนตัวเรา ที่เป็นเราอยู่ตอนเนี๊ยะ มันทั้งจริง(ในระดับนึง ก็เห็นๆกันอยู่ ทำประโยชน์ได้จริงด้วย^^) และไม่จริง(ในระดับปรมัตถ์ ไม่มีเรา เราไม่มี ในแบบที่เที่ยงแท้ยั่งยืนไม่มี) พอจะมองออกมั๊ย มันทั้งจริงและไม่จริง

ที่เห็นว่ามีจริงอาจเพราะมีอุปาทานขันธ์๕...
ที่เห็นว่าไม่มีจริงก็อาจเป็นเพราะอุปาทานขันธ์๕อีกเช่นกัน ต้องดูให้ดีๆ^^

"ดูกรอานนท์ ปฏิจจสมุปบาทนี้ลึกนัก อย่าเห็นว่าเป็นของง่าย"

หากเข้าใจปรมัตถ์ก็ย่อมแจ่มแจ้งในสมมติ (ไม่ปฏิเสธสมมติไปซะทีเดียวจนสุดโต่ง)
หากเข้าใจสมมติก็ย่อมแจ่มแจ้งในปรมัตถ์(ไม่ยึดติดสมมติไปซะจนสุดโต่ง)

บัณฑิตย่อมไม่เข้าไปติดในฝั่งทั้งสอง(ไม่ยึดมั่นถือมั่นจึงได้ชื่อว่าไม่มีอัตตา^^) นี่คือปฏิปทาขององค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้าค่ะ สาธุ สาธุ สาธุ^^

 

ขอขยายอีกนิด^^

การไม่เข้าไปติดในฝั่งทั้งสอง ยกตัวอย่าง
เห็นว่าขันธ์๕นี้ไม่ใช่เรา-เจ็บป่วยไม่ไปหาหมอ ไม่รู้จักรักษา นี้เรียกว่าสุดโต่ง ไม่มีปัญญา พระพุทธองค์ไม่สรรเสริญ

เห็นว่าขันธ์๕นี้คือเรา-ก็เลยบำรุงบำเรอมากมายราวกับว่าตนจะพ้นแก่เจ็บตายไปได้ พอมันเสื่อมก็โทมนัส โสกะ ปริเทวะ นี่ก็เรียกว่าสุดโต่ง ไม่มีปัญญา พระพุทธองค์ก็ไม่สรรเสริญ เช่นกัน...(kiss)

 

ขอบคุณสำหรับกระทู้นี้ทุกโพสทุกท่าน ได้คำตอบสำหรับคำถามในใจเราพอดี ขอบคุงค่าาา^^

 

ทั้ง ตัณหา อุปาทาน และอวิชชา รวมความแล้ว มันก็คือ "ปุ๋ยคอกอย่างดี"(ขี้) = กิเลสโพธิ"

ที่จะทำให้ต้นไม้แห่งโพธินั้นเจริญงอกงามยังไงกันล่ะ

อยากเกิดอีกว่ะ อยากทุกข์(เจียนตาย) อีกว่ะ (ฮา.....)

ซึ่งถ้าอย่างที่ท่านทั้งหลายกล่าวมา มันก็คงไม่ใช่แนวทางสำหรับเราแล้วล่ะ แนวทางที่ท่านทั้งหลายได้กล่าวมา เป็นแนวทางแห่งการพ้นทุกข์

แต่แนวทางที่เรากำลังจะนำเสนอต่อไปนี้ เป็นแนวทางที่เดินสวนทางกันโดยสิ้นเชิง
แนวทางที่ท่านกล่าวถึงมันคือการทำให้พ้นทุกข์ ไม่ว่าท่านจะพูดออกมาเช่นไร บลาๆๆ แต่สรุปโดยความแล้ว มันก็คือ การดับทุกข์นั่นเอง

แต่แนวทางที่ข้าพเจ้ากำลังพูดถึงมันเป็นแนวทางในการที่จะเข้าหาทุกข์สารพัดต่างๆ แล้วเรียนรู้แบบให้จบ ให้ครบด้าน ซึ่งมัน สวนทางกันเป็นอย่างยิ่ง และทั้งยังไม่พอ มันสนุกมากๆเลยแหละ 555 ในการที่เราจะจรไปยังดวงดาวต่างๆ เรียนรู้สิ่งต่างๆให้ครบด้าน 555

ที่ท่านทั้งหลายกล่าวมา เราไม่เถียงหรอกกกก ท่านกล่าวได้ถูกแล้ว แต่สิ่งเส้นทางที่เรากำลังโง่ที่เลือกจะเดิน มันคนละทางกัน ก็เท่านั้นเอง

(ปล. กรุณาอ่านดุจประหนึ่งน้ำเสียงที่เอื้อนเอ่ย โดยไม่มีอารมณ์โมโหแต่อย่างใด เพราะอารมณ์ ณ ตอนนี้ของข้าพเจ้า เป็นแบบนี้จริงๆ)

 

เข้าใจคุณมินาโก๊ะนะ

คิดๆแล้วก็ตลกดี คนเรา...

บ้างก็ชอบความทุกข์(รวมทั้งความสุข เพราะสำหรับเรามันคือสิ่งเดียวกัน)เพื่อจะได้รู้สึกว่าตัวเอง"มีตัวตน"

บ้างก็อยากบรรลุ(หรือดับสูญ เพราะสำหรับเรามันก็คือสิ่งเดียวกัน)เพราะคิดว่าตัวเอง"มีตัวตน"

น่าขำสิ้นดี 5555+(หัวเราะเสียงดังแบบตัวโกง ทั้งที่น้ำตานองหน้า)หึ หึ

 

คุณไปรู้มาจากไหนครับ

 

นั่งเดา เพ้อฝัน เอาเองอยู่หน้าคีย์บอร์ดไงครับ

555

(||)(||)(||)