อภิญญาเนี่ยมีจริงรึเปล่า ถ้ามีจริงอยากฟังเรื่องเล่าอภิญญา

อ่าวท่าน นิวรณ์ หลวงพ่อปราโมทย์ แต่ก่อนท่านใช้เจโตฯ ดูจิตเป็นว่าเล่น ท่านก็ไม่ได้ไปศรัทธาหลอกเหรอ....

 

ก็ไปนะ ได้ถามไมค์ด้วย ได้ทักองค์ภาวนาข้างในด้วย

แต่....

ผมไม่ได้ตื่นเต้นอะไรกับ สิ่งที่ท่านทำเชิงปาฏิหารย์ตรงนั้น

ผมสนใจตรงที่ท่านใช้ประกอบสอนให้รู้ตามในสิ่งใด พอเราทราบว่า
ท่านให้ไปปฏิบัติอย่างนี้ แล้วจะภาวนาได้แบบท่าน ก็เป็นอันจบ

คือ กลับมาภาวนาของเรา จนกว่า จะติดปัญหา นี่ยังไม่เกิดปัญหา
อะไรเลย ยังตามเห็นความไม่เที่ยงได้อยู่ ยังตามเห็นความเสื่อมได้อยู่
ยังตามเห็นความรู้ หรือ อะไรก็ตาม เกิดแล้วก็ดับ ได้อยู่ ก็เรียกว่า
ยังภาวนาอยู่ ล้มลุกคลุกคลานกันไป

เมื่อผลยังไม่เกิด การปฏิบัติที่ทำได้เหมือนท่านไม่เกิด จะไปบอกว่าตน
มีศรัทธา มันก็เรื่องประจบพระ โกหก เท่านั้น เราไม่ถวายโกหกคำโต
ให้พระหรอก

ก็นะ ตรงนี้แล้วแต่คน ไม่ว่ากันหรอกว่า ใครจะยกว่าศรัทธาต่อเมื่อ
รู้ค่าของศรัทธา หรือ ยกศรัทธาเพราะเชื่อว่าจะศรัทธา ก็ว่ากันไปตาม
แต่ละบุคคล แค่สะกิดๆเท่านั้นว่า อย่าทำแบบประจบนะ มันจะผลิกหมดเลย

* * * *

ขอเสนอนิดนึงเนาะ คุงพานุเดช ตรงที่พูดว่า "ดูจิตเป็นว่าเล่น" เป็น "ดูจิตเป็นงานเป็นการ"
น่าจะพูดได้คล่องปากกว่านะ แต่ถ้าพูดแล้วปากจะแข็งหักง่ายก็ไม่ว่า อยากพูดอะไรก็พูด ไปเนาะ

 

ก็นั่นนะสิ ก่อนคุณจะกล่าวว่าท่านใดนั้นคุณยังไม่ได้รู้คุณจะกล่าวว่าท่านไม่สอนนั้นมันจะถูกไมหละครับ.....ท่านก็ใช้วิธีการของท่านในการสอนธรรม เช่นกัน...ซึ่งก็ไม่ต่างจากหลวงพ่อปราโมทย์ที่คุณศรัทธาหลอก..แต่ละท่านก็มีวิธีการของท่านนั้นหละครับ ว่าท่านจะใช้กุศโลบายอย่างไรมาสอน.....ถ้าท่านเคารพศรัทธาครูบาอาจารย์ของท่าน...ก็ไม่สมควรอย่างยิ่งที่จะกล่าวในทางเสียหายกับครูบาอาจารย์ท่านอื่นๆ...ของอย่างนี้มันก็แล้วแต่ศรัทธา จริตนิสัย ของใครที่จะเข้าไปหา ไปศึกษาครับ...

ไอ่ข้อความที่บอกว่าคุณไม่ได้ตระหนก ไม่ได้ตื่นเต้นนั้นผมก็ไม่เชื่อหลอกนะครับ....เพราะถ้าไม่เป็นเช่นนั้นคุณก็ไม่ไปถาม ไม่มีความตั้งใจที่จะไปถาม ไม่เสอะแสวงหาที่จะไปหาท่านหลอกครับ......

ถ้าคุณไม่มีความสนใจ....คุณก็อาจไม่ต่างจากที่คุณกล่าวถึงพระอาจารย์ที่เชียงใหม่ ท่านนั้นหลอกครับ....

<!-- google_ad_section_end --><!-- / message --><!-- sig -->

 

ม่ายหละ ผมพอมั่นใจได้ว่า ตอนผมถาม ผมคงไม่ได้ตื่นเต้น

เพราะ ผมเข้าออกสมาธิให้ท่านดู ระหว่างท่านสอน ผมก็เข้า
ออกให้จิตมันผลิกไปอีก ท่านก็เทศนเข้ามาอีก ทีนี้ผมก็ผลิกอีก
แล้วก็ออกมาฟังอีก คราวนี้ฟังไม่รู้เรื่องแล้ว เพราะ ภูมิสมถะที่
ผลิกไปมันแข็งไป คือ จะผลิกอีกตัวแต่มันดันน้อมไปไม่ได้ ความ
อยากมันครอบเสียก่อนเลยถอน ออกมาถามโดยสมมติเอาดีกว่า

ก็เนาะ นั่นแบบผม

แบบคุงพานุเดชหละ แบบกสิณเนาะ ตอนพระธาตุลอยมา คุงพานุเดช
เห็น เทพเทวาเอาพานมารอรับบ้างไหม มีเทวดา อิน พรหม ยกยักษ์
มาดีดีสีตีเป่า บรรลือกลองในอัศจรรย์บ้างไหม ไหนๆ ก็แนวกสิณแล้ว
น่าจะเห็นบ้าง เล่าได้ก็เล่า เล่าไม่ได้ ก็ไม่เป็นไร

ยังไงเสีย คนเขาก็หาเรื่องว่าเราโกหกจนได้นั่นแหละ

 

วรรคนี้ไงครับ...ที่เป็นการบ่งบอกว่าคุณมีศรัทธาในท่าน.....ซึ่งมันก็ไม่ผิดหลอกที่ศิษย์จะเคารพครูบาอาจารย์ของตน.....ไม่ใช่ความผิดที่ใครก็ตามมากล่าวในทางที่ไม่ค่อยดีก็อยากที่จะแก้คำให้ดูเหมาะสม....ผมเข้าใจครับ....และมันก็เป็นสิ่งที่คุณควรปฏิบัติ....และผมก็ว่าคุณอาจลืมสิงใดสิ่งหนึ่งไปกับครูบาอาจารย์ท่านอื่นถึงแม้ว่าไม่ใช่ครูบาอาจารย์ของคุณเองก็ตาม....

ไม่ว่าผมจะกล่าวว่าดูจิตเป็นว่าเล่น หรือดูจิตเป็นการเป็นงาน อย่างไรความหมายก็คือ ท่านใช้เจโตฯ ในการเป็นกุศโลบายเพื่อสอนศิษย์นั่นหละครับ.....ซึ่งวิธีนี้ก็เป็นวิธีการของท่านเอง....

 

ม่ายช่ายๆ ผมไม่ได้ ศรัทธาที่พระ พระท่านไม่เอาหรอก

ผมศรัทธาที่คุณพานุเดชนี่ เลย เสนอคำพูดที่น่าจะเป็นสิริมงคลกว่า

เพราะถ้าไปพูดว่า "ท่านดูจิตเป็นว่าเล่น" ผมว่า คุณพานุเดชจะลำบากเอาได้

และความที่ผมศรัทธาในคุณพานุเดช ก็เลย เสนอ

ทำไมผมศรัทธาคุณพานุเดช อันนี้ ผมทักเอาเองว่า ผมสามารถปฏิบัติตามที่
คุณพานุเดชทำได้หลายเรื่อง หลายอย่างมาก ได้ทุกไอดีอีกต่างหาก

 

น่าอนาจใจนะครับ....ครูบาอาจารย์ที่ตนเองไปศึกษาธรรมด้วย...กล่าวอย่างชัดเจนเลยว่า..ตนเองไม่ได้ศรัทธาท่าน.....

ความกตัญญูต่อท่านไม่มีเลย.... เลวได้อย่างเข้าเนื้อเข้ากระดูกจริงๆ....คนอย่างนี้ต่อให้ผมพูดไปก็ไม่มีความหมาย....ตามสบายเถอะครับ....

 

มันอยู่ที่ คนจะเล็งไง คุณเล็ง พระเป็น ชื่อ เป็นบุคคล ใช่ไหม

แต่ ผมเล็ง ศรัทธาที่พระธรรม เป็นหลัก

เพราะ พระพุทธ นี่ผมหาไม่เจอแน่ๆ แล้วพระองค์ท่านก็ตรัสว่า ให้ใช้
"พระธรรม" แทนศาสดา

ทีนี้ กรณีของพระ หาก ท่านมีความเป็น สงฆ์ ก็เพราะว่า ท่านมีธรรม
ดังนั้น ผมศรัทธาต่อสงฆ์ ก็เพราะ ศรัทธาที่ "ธรรม"

ดังนั้น ธรรม ไม่มีชื่อ ไม่มีเจ้าของ ผมเลย ไม่ใคร่จะยกชื่อ

เรื่องนี้ พระท่านเองก็กล่าวสอนบ่อยๆ เหมือนกัน

สรุปคือ ผมก็ยังปฏิบัติตามที่ท่านสอนได้อยู่ ไม่มีปัญหา

 

ได้ความรู้มากเลยครับสำหรับกระทู้นี้ แต่สิ่งที่เป็นปัจจัตตังนั้นเราจะมาพร่ำบอกหรืออธิบายถึงให้ใครเข้าใจนั้นคงยากที่จะเป็นไปได้

 

สิ่งที่เห็น บางครั้งอาจไม่ใช่สิ่งที่เห็น

บางทีก็เชื่อตาตัวเองไม่ได้เหมือนกัน ^^

 

สาธุครับ คุณPhanudet
ผมเองหนีน้ำท่วมมาอยู่เชียงใหม่ได้เดือนกว่าๆแล้ว ยังไม่เคยไปที่วัดพันเสาเลยครับ วันนี้ก็ต้องเดินทางกลับไปทำงานที่กรุงเทพแล้ว กะว่าวันนี้จะต้องไปที่วัดพันเสาให้ได้ ถ้าบุญพาวาสนาส่ง อยากเห็นกับตาเหมือนกันครับ แล้วก็อยากได้พระธาตุ ไปบูชาด้วยครับ

เจริญในธรรมครับ

 

.ห้ามแสดงอิธิปาฏิหารย์ต่อที่ชุมชน เพราะความรู้นั้นไม่ใช้ให้อวดอุตริมนุสธรรม แต่เพื่อนำไปใช้ให้เกิดประโยชน์แก่ตนเองและผู้อื่น เมื่อคึงคราวจำเป็น.

Credit: อิทธิฤทธิ์ หลวงปู่เทพโลกอุดร

 

คุณ จขกท.

ถ้ามีพระแสดงอภิญญาเป็นเรื่องเป็นราวแล้ว
ต่อไปคนที่บวชพระในโลกนี้ก็ต้องได้อภิญญานะ
ไม่อย่างนั้นชาวบ้านเขาจะไม่นับถือว่าเป็นพระเพราะแสดงอภิญญาไม่ได้หรือไม่แสดง
เวลานั้นก็คงไม่ต้องแสดงธรรมกันพอดี คนไปวัดก็ไปดู "กายกรรมพระ"
ไปดูพระเหาะ ไปดูพระหายตัว แล้วจุดประสงค์การปฏิบัติธรรมก็จะแปรไป

อย่างไรก็ดีผมเข้าใจด้วยตัวเองว่าอภิญญาก็คืออำนาจของจิต "จิต" ตัวเดียว
ถ้าว่ากันโดยไม่ต้องดูความหมายของคำแล้ว มโนยิทธิ ที่ท่านได้นั้นก็ใช่
เท่าที่อำนาจจิตทำให้ได้ เพียงแค่ไม่ได้เอาเข้าไว้ในตำราให้เรียกอภิญญาเท่านั้น
คือมันเป็นระดับไป อย่างอ่อน ๆ เขาก็ไม่เรียก เขาเรียกอภิญญาแต่เฉพาะของที่ต้องอาศัยการฝึกเอาเท่านั้น

 

ผมก็เห็นด้วย แต่พระพุทธเจ้า ก็แสดงอภิญญา เปิดโลกทั้งสาม ผมไม่รู้นะว่าสมัยนั้น มีรึเปล่าที่บอกให้พระรูปนั้น แสดงฤทธิจะ ถวายอาหารให้ พระพุทธเจ้าก็แสดงธรรมด้วย

มันขึ้นอยู่กับความพอใจของภิกษุที่ได้อภิญญาด้วย ผมคิดว่านะ

 

ปฏิบัติไปตาบารมีทั้ง 30 ก่อนแล้วค่อยพูดถึง อภิญญา จ้า

 

คุณ ballbeamboy2 ที่กล่าวข้างต้นก็ใช่ว่าจะห้ามกันเสียทีเดียว
พระพุทธเจ้าเองก็ใช้อภิญญาในการแสดงธรรม
เริ่มมาตั้งแต่การใช้จินตาญานพิเคราะห์จริตผู้รับธรรมซึ่งก็แทบจะทุกครั้งไป
อีกอันหนึ่งที่เห็นกันชัดเจนว่าใช้อภิญญาแสดงธรรมก็เรื่องที่เดินหนีคนวิ่งอย่างที่ทำกับองคุ
มารนั่นแหละ
แต่ที่พูดมาก็ตอบคำถามกระทู้เพียงส่วนหนึ่งเท่านั้น อยากจะให้เล่าก็คงต้องรอคนที่เขามีอภิญญา