สัมมาทิฎฐิเป็นไฉน( ไม่ธรรมดา )

ก็ทำไมเทวทัต จึงกล้าทำร้ายพระพุทธองค์หละ นั่นพระพุทธองค์ท่านสอนไม่มีกาลเทศะหรือ
อย่าไปโทษคนอื่นเลย ต้องโทษตัวเองที่ยังมีกรรม

 

หาก จินนี่ ซึ่งเป็นปุถุชน ในสายตามอริยะ เขาจะพึงเห็น ธรรม ได้หรือ

เขา จะพึงละวางกิเลส ได้ด้วยการชักชวนให้เห็นแค่นั้นหรือ

เขา จะพึงอาศัยการน้อมใจเชื่อเพียงคำพูดที่ข่มขู่ออกมากระนั้น ได้หรือ

มีแต่ อริยะเท่านั้นที่มีฐานะจะเห็นได้ ว่าสมควรหยุด

หยุด เมื่อไหร่ เขาก็ไม่ก่อกรรมปรามาสอีก ก็จะช่วยให้เขามีประโยชน์เข้าถึง
นิพพานในชาตินี้ได้ ไม่ต้อมาพลั้งพลาดปรามาสอริยะจนชาตินี้ปิดนิพพาน

 

ไม่ได้รู้จักดูอกุศลในใจเลย

ส่วนเรื่องให้มองธรรม ก็ธรรมมันมาจากปาก มาจากใจนะท่าน ท่านแสดงอย่างไร เราก็เห็นอย่างนั้นแหล่ะ

คิดไปอยู่คนเดียว เรื่องอวด เรื่องแข่ง เรื่องแสดงธรรมข้าต้องเลิศ ข้าครอบสุด

ขยันตำหนิคนอื่น มองแต่คนอื่น ลืมมองตัวเอง พอโดนเข้า หาว่าจองจับผิด หาว่าทำไมเพิ่งมาปากดีบ้าง

เรื่องที่ถามว่า

ไม่รู้ท่านตอบผมหรือยัง ถามเป็นครั้งที่สามแล้ว และคงจะไม่ถามแล้ว ^-^

 

พี่จินช่วยอธิบายหน่อยสิ ผมจะรับฟังอย่างเป็นกลาง

ทีแรกที่ผมเห็นพี่จินไปปรามาส อ ขันธ์ และ เห็นข้อความอ้างอิง ผมก็กระเทือนไม่น้อย ว่าอาจจะจริง จึงต้องรีบไปอ่านหน้าก่อนๆดู ว่ามีที่มาที่ไปอย่างไร พออ่านแล้ว ก็ไม่เห็นมีอะไรที่ชี้ให้เห็นความประสาทหนิ อ ขันธ์ เพียงต้องการหาข้อสรุป โดยให้ถกธรรมกันแบบปราศจากอคติ และ ยอมลงให้ธรรม เพื่อความพัฒนาอย่างยั่งยืน แต่พี่จินกลับมีอคติ คงเพราะมีชื่อพี่จินรวมอยู่ในนั้นด้วย ยังไงก็สงบลงหน่อย ดีกว่านะครับ เลิกเพ่งไปที่ตัวบุคคลได้แล้ว...

 

อริยะโง่ๆ เท่านั้น ที่กล่าวว่า ให้โทษกรรมที่มีในปุถุชน

ปุถุชน มีกรรมหนักหนาสาหัสลำพังตนก็เยอะอยู่แล้ว

อริยะโง่ๆ เท่านั้น ที่ไปเติมกรรมที่เขาไม่จำเป็นต้องสร้าง

เพียงแค่ อริยะ รู้จัก หยุด

 

นั่นแหละ คือ มุมมองของคุณเอง ว่า มีคุณธรรมกด ข่ม ขู่ กรรโชก

เพราะกิเลส มันต่อต้าน หรือ ว่า ธรรมต่อต้าน

ถ้าธรรมต่อต้าน คุณจะมองเห็นในด้านธรรม
แต่ถ้า กิเลสต่อต้าน คุณจะมองเห็นในด้านกิเลส

ปัญหามีต่อมาว่า แล้วคนอื่นเขาจะรู้สึกในสิ่งที่ถูกกระทำลงไปไม่ได้หรือ

ตอบว่า ต้องรู้สึกและ นั่นแหละจะเป็นเครื่องวัดคุณธรรมที่มีในใจ ที่เพียงพอต่อการก้าวไปหรือไม่

 

" ผู้ตรัสรู้ที่แท้จริงจะไม่ใส่ใจถึงพระพุทธเจ้า ไม่ใส่ใจในพระโพธิสัตว์ หรือพระอรหันต์
ทั้งหลาย ท่านจะปฏิเสธการกระทำที่เพียงดูเคร่งขรึม เมื่อเป็นอิสระจากวัฏฏะจักรของสิ่ง
ทั้งหลายด้วยความพยายามของท่านเอง ท่านจึงหมดความยึดมั่นถือมั่นในสิ่งใดทั้งปวง

ครั้งหนึ่งในวัดของท่านนาน-ชวน พวกสานุศิษย์แห่งห้องโถงตะวันออกและห้องโถงตะวันตก
ได้ถกเถียงกันถึงเรื่องแมวตัวหนึ่ง นาน-ชวงได้คว้าแมวตัวนั้นแล้วชูขึ้นสูง พร้อมกับกล่าวว่า
" ถ้าพวกเธอคนใดคนหนึ่งในที่นี้สามารถกล่าวสิ่งที่ถูกต้องออกมาได้ แมวตัวนี้จะปลอดภัย
แต่ถ้าไม่ แมวตัวนี้จะถูกฆ่า " ไม่มีใครสามารถจะตอบได้ นาน-ชวนจึงได้ฆ่าแมวตัวนั้นในตอนเย็น เชา-โจว ลูกศิษย์คนสำคัญซึ่งไม่อยู่ในตอนกลางวันได้กลับมา นาน-ชวนจึงหันไป
ยังเขา และถามว่า " เธอจะตอบอย่างไร ถ้าเธออยู่ด้วยในที่นี้ " เชา-โจวได้ถอดรองเท้าฟาง
ของเขาออก วางไว้บนศีรษะ และเดินออกไป " ถ้าเธออยู่ด้วยในที่นี้ " นาน-ชวนให้ความเห็น
" แมวตัวนั้นจะไม่ถูกฆ่า "

 

คิดเหมือนผมแต่ก่อนเลย ถ้ายังจำได้

คิดว่าควรหยุด จะได้หยุดการปรามาส

พอคิดอีกที่ นี่เราไปรู้ใจคนอื่นได้ไงหว่า หุๆๆๆๆ

 

หากคุณ ขันธ์ อ่านเรื่องเปรตจัดหัวนอนให้ดี ก็จะพบว่า ปฏิปทาการสอน
ธรรมะของพระพุทธองค์เป็นอย่างไร

การจะสอนใครให้เห็นนิพพานนั้น จะต้องสอนที่บัวเหล่าไหน

ส่วนบัวเหล่าไหนที่ไม่มีฐานะเห็นนิพพาน ท่านสอนแบบไหน

บัวเหล่าที่ไม่อาจเห็นนิพพาน จะไปด่าว่าเขาไม่รู้จักนิพพาน
ช่างโง่เขลา นี่ไม่ใช่ปุถุชนโง่เขลา แต่เป็นเพราะ คนสอน
แบบคุณขันธ์ต่างหากที่ไม่รู้จักการณ์

คนเขาโต้ธรรมกัน ไม่มีใครเขามาแข่งกัน หรือ จะมาชกกัน
จนต้องมีคุณเป็นกรรมการ

เขาแค่ ไม่เข้าใจกันและกันเท่านั้น ไม่เมตตาต่อกันเท่านั้น

คนที่ไม่เมตตาต่อกัน นั้นเป็นเหตุ แต่คุณขันธ์เอาการแข่งขัน
ปรชันเชิงมาแก้ มันยิ่งกว่าส่งนรกไปให้ สมควรแล้วหรือที่
จะตั้งกระทะ จุดไฟไว้ แล้วเชิญชวนให้คนลงไปสรงสนาน

 

คุณไปปฎิบัติกลับมาที่ไร มักกล่าวว่า ละเอียดขึ้นเยอะ ๆ ไปมากี่รอบว่า เห็นโน่น เห็นนี่ เบา สุข บ้าง คุณทำสติฐานประสาอะไร จึงไม่ได้มีแต่ทุกข์ ถามหน่อยสิ คุณวิมุตติ

วัน ๆ เห็นไปโพสที่ไหน ไม่ถากถาง ก็เย้ย เค้าไปทั่ว แล้วสัมมาทิฐิมันจะเกิดได้อย่างไร

ไม่ทัน ก็หัดน้อมใจ ให้มันอ่อนโยน ให้มันน้อบน้อม เริ่มจากมองอะไรให้เป็นธรรม ให้เป็นแง่ดีเสียบ้างท่าน

ส่วนเรื่องท่านขันธ์ ขอผมสนทนากับท่านเอง ^-^

 

ก็เพราะผมไม่สามารถรู้ใจคนอื่นได้ เป็นปุถุชน ไง จึงไม่มีทางหยุดได้ด้วยตัวเอง

ต้อง อริยะผู้เลิศเท่านั้น ที่จะเห็นได้

นี่คุณวิมุตติ อ่านหนังสือเป็นไหม

 

คุณนิวรณ์ หยุดเพื่อให้โง่นั่นนะหรือ

คุณไปดูซิว่า หากว่าผมและเพื่อนๆที่มีสัมมาทิฎฐิไม่ออกมาพูด คุณคิดว่า วัฒนธรรมของธรรมะที่นี่จะเป็นอย่างไร

แล้ว คนที่อวดตัวว่า ถึงธรรมแล้วจะเป็นอย่างไร

กับคนอื่นนี่ผมไม่หยุดตรงไหน มีแต่พวกอวดภูมิ หลงผิดนั่นแหละ ที่มันร้อนรนอยู่ไม่กี่คน

นี่ก็เพราะว่า กรรมตนเอง

 

ถือเป็นคำแนะนำ ขอบคุณ...^-^

ขอตอบคำเดียว

"ผมยังประมาทอยู่เยอะ"...^-^

 

sleeping_rb

 

เชื้อธรรม และ มานะ ที่ผมให้ไว้ มันไม่เสียหรอก
แต่หากว่า ไม่เจอกับวันนี้ คนที่หลงจะหลงไปตลอด

ก็ดังเว็บ ธรรมจักรนั่นไง คนที่ด่าผมไอ้สัตว์นรก ต่างๆ นาๆ นั่นแหละคนที่สอนธรรมคนอื่นได้ร้อยแปด มันจะเห็นตัวมันไหม ถ้าไม่ีมีใครไปบอก
มันหลงอยู่กับ คุณธรรมต่ำๆ ของตน

อกุศลธรรมที่ยังละไม่ได้ นั่นแหละที่ท่านยังดองอยู่มาก

 

ตกลง อ่านเรื่อง เปรต จัดหัวนอน แล้วไม่เข้าใจใช่ไหม

คน แต่ละคนย่อมมีความแตกต่าง การพูดจาสนทนาธรรมย่อมเกิดความ
แตกต่าง ทำวาทะ นั้นก็เรื่องธรรมดา

แต่ คน ที่ชอบจัด เขาจะเห็นหัว และ เท้าแต่ละคนว่าไม่เท่ากัน ก็เลยเข้า
ไปจัดกะว่าจะให้มันเท่ากัน

ดี หน่อยที่เปรต มันเอาแต่จัดไปเงียบๆ ก็ไม่เสียหายอะไร

มี แต่คุณขันธ์นั้นแหละ ที่เข้ามาจัดแล้ว พอเห็นว่าไม่เท่าซะที ก็ไล่ด่า
กราดยกนรกมาอ้างอยู่ล่ำไป

การเข้าไปตักเตือนนั้นมันถูก แต่ เมื่อไหร่ที่คุณยกเรื่องนรก เรื่องปรามาส
อริยะเจ้านั้น อันนี้ คือ อุปทานของคุณขันธ์ ไม่ใช่เรื่องตักเตือนแล้ว

แต่เป็นการ งอ แง หมายจะให้คนเคารพตน ในขณะที่ปุถุชนย่อมไม่อาจ
มีตามมองเห็นเป็นธรรมดา

 

อนุสัย ที่ดองอยู่ พอมีเชื้อมันก็ขึ้น

เรื่องปกติ ทีนี้ตัวโทสะ ตัวราคะ มันมีเชื้ออยู่นี่ไม่แปลก แต่เชื้อตัวโง่ นี่น่ากลัว
เพราะว่า มันโง่อยู่ มันหลงอยู่ พอมีเชื้อหน่อยเดียวมันก็โง่ คือ หลงไม่รู้ตัว

คำว่า เชื้อแห่งอนุสัย นั่นแหละ การขุดขึ้นมา การทำให้เห็น เรียกว่า อาสวะขยญาณ

 

แล้วไงครับ คิดว่าคุณพูดถูกจนน่าฟังหรือ

การแสดงธรรมนั้น ต้องไม่พร่ำเพรื่อ เอะ อะ ก็ชี้ ง่ายๆว่า

ประโยคนี้ใช้ประจำ แล้วมันเป็นการชี้ที่วิเศษหรือครับ

อกุศลที่หมักดองอยูในปุถุชนนั้น ให้หมา แมว มันเตือนก็ได้
ไม่ต้องพึ่งคุณเตือนหรอก ของง่ายๆ มีกันอยู่เป็นธรรมดา

มาชี้ความธรรมดา เพื่อเอาความธรรมดาที่แสดงว่าเลิศ

มาพูดความเป็นไป เพื่อให้เกิดสัจจนิรันดร์ แล้วหวังเอาจากการกล่าวถูกต้อง
อันไม่ก่อประโยชน์อื่นต่อผู้ฟัง มีแต่ประโยชน์ของผู้กล่าว ที่ถือว่า กล่าวถูกต้อง

 

เพ้อแล้วครับ ผมจะมี อาสวะขยญาณ หรือครับ

คุณ เที่ยวมาคุ้ยๆ กิเลส คนอื่นให้ตีขึ้น แล้วบอกว่า เอา ใช้อาสวะขยญาณ ชำระซะ

นี่เข้าข้างเพ้อเจ้อแล้วนะครับ ปุถุชนอย่างผมจะมีอาสวะขยญาณ เหรอ

นี่ยกอะไรมาให้ผมครับ

 

ก็ถ้ากิเลสมันมีอยู่ในหัวใจ และ อกุศลมีกำลังแรง คุณจะมาเห็นธรรมที่ผมพูดได้อย่างไร
สุดท้ายแล้วก็ตามเวรตามกรรม