สัมมาทิฎฐิเป็นไฉน( ไม่ธรรมดา )

ภาษามันเคยบอกอะไรได้หมดไหม อธิบายอะไรได้ชัดเจนไหม

ปัญญาเอาปัญญาแบบไหน ถ้าปัญญาแบบคิดเอง ก็ปรุงแน่

ถ้าภาวนาปัญญา มันจะปรุงไหม แต่งไหม พิจารณาตัวเองดี ๆ ไม่ต้องพิจารณาคนอื่น

 

^_______^

 

ได้ แต่ไม่ทุกกรณี
การสื่อสารเพื่อทำความเข้าใจให้ตรงกัน เป็นเบื้องต้น เพื่อทำความเข้าใจให้ถูก
ถ้าทำถูกเป็นภาวนาปัญญา ก็ได้ปัญญา
แต่ถ้าทำสมถะภาวนา แล้วเข้าใจว่าเป็น ภาวนาปัญญา ก็จะไม่ได้ปัญญา
ใช้ภาษาเพื่อเป็นสื่อกลาง สื่อสารจากความเข้าใจจากภายในสู่ภายนอก
และเพื่อนำความรู้ที่ถูกต้องจากภายนอก เข้าสู่ภายในเพื่อปรับภายในให้ทำให้ถูกต้อง ตามผู้รู้แจ้งจากภายนอก

 

เจ๊ ทัก และ ถาม นิดหน่อยนะ

หลังจากดูจิตมาพักหนึ่ง คาดว่า คงผ่านๆ หรือ คาๆ อยู่ที่ ดูแล้วก็จะหลับ

ตอนนี้หากผ่านไปได้สักระยะ ให้สังเกตุดีๆ จะเริ่มมี ขั้นลมหายใจหายไป
แม้แต่ขณะที่เดิน เหิน คิด สะระตะ อยู่ จิตมันจะผ่านง่วงๆ แป๊ปนึง แต่ถ้า
สติตั้งมั่นรู้อยู่ จะไปเห็นว่าลมหายใจมันจะหายไป ตรงนี้อย่าไปฝืนมันนะ
จิตมันกำลังจะรวม หากฝืน จะแน่นหน้าอก

ถ้าปล่อยไปเรื่อยๆ เราก็ดูไปเรื่อยๆ หากนิวรณ์หมด จะเข้าสู่ ปฐมฌาณ

ต้องสังเกตุสภาวะตรงนี้ไว้ด้วย จะทำให้ชำนาญในการน้อมได้อีกทาง

อ้อ แล้วไม่ต้องกลัวมันจะรวมสุ่มสี่สุ่มห้านะ มันขึ้นกับจิตตอนนั้นมีนิวรณ์
อยู่ไหม หากกำลังทำอะไรสำคัญๆ นิวรณ์มันมี มันก็ไม่รวมหรอก ก็ไม่
ต้องกลัวอะไร

และอีกอย่าง การรวมของมัน จะมีรู้เนื้อรู้ตัวอยู่ อันนี้ก็สังเกตุด้วย

 

แน่ใจหรอ ว่าภาษาสื่อเพื่อเป็นกลางได้ ไม่งั้นกระทู้นี้ คงไม่ยืนยาวถึงป่านนี้หรอก หุหุ

บางทีพูดภาษาเดียวกันยังไม่เข้าใจเลย พูดมากก็ตีความมาก พูดน้อยก็ไม่ได้ความ

เวลาเห็น เห็นเหมือนกันไหม ตรองให้ดี ๆ เพราะบางทีเวลาเราพูดออกมา มันไม่ได้ออกมาจากสมองหรอก มันแค่อยากเอาชนะก็มี จะพูดไรต่อก็เชิญ เพราะที่พูดไปจบแล้ว

ผู้มีปัญญาต้องสั่งสอนตนเองได้ ไม่ใช่ให้คนอื่นสั่งสอน

 

ยังไม่ถึงหรอก แต่พอคุณพูดถึงลมหายใจนะ หายใจขัด ไม่คล่อง ขึ้นมาทันทีเลย

 

นั้นแหละ นั้นแหละ ดูดีๆ

พอจิตเดินวิถีไปได้ครบ มันจะมาหาวิหารธรรมที่เราถนัดมาอนันตาชาติเอง

แต่เพราะ โลก โลกธรรม และ อนุสัยทั้งหลาย จะรั้งไว้ อันนี้ก็ดูๆไปว่า
ตัวไหนมันมาแหยม ทะลึ่งเผยตัว

 

บอกว่า ได้ แต่ไม่ทุก กรณี หนอ
เวลาคุณฟังคำสอนจากพระอาจารย์ ใช้ภาษาหรือเปล่า
แค่ถามว่า มอง กับ สังเกตุ เหมือนกัน รึป่าว ก็ ยังยาวต่อได้อีก
ก็เลยหาย สงสัย ไปพักนึง นี่มาเกิดสงสัยอีกละ
สงสัย ว่า เราคงอยากเอาชนะ มั้ง(ไม่แน่ใจเพราะไม่ได้คิดเอง แต่คนอื่นคิดให้) เลยต่อไปได้อีก

ตอบแบบนี้ เราเข้าข่าย อกุศลกรรมบท10 อีกไหม หนอ

 

ปล่อยคุณ แว็ด เขาไปเถอะ

ตอนนี้เขาขมักเขม้นกับการเรียกกัน คุณ xorce กับ คุณ ตาที่สามอยู่มั้ง

แค่นี้ก็น่าจะเห็นแล้วว่า ต้องกิน พารา กี่เม็ด

หมายถึง อาจารย์แต่ละท่านมี ภาษา ของเขาเยอะแยะ คุณขวัญก็ไม่
จำเป็นต้อง เพิ่มความปริเฉททางภาษาเพิ่มเติมเข้าไปอีก

 

ถ้าไม่ต่อก็ไม่ยาว อยู่ที่ว่าจะอยากต่อรึเปล่า แค่นั้นแหระ

เวลาฟังคำสอนของพระอาจารย์ น่ะ ฟัง ใช้ภาษา และเห็นลูกศิษย์แต่ละคน แปลภาษาเพี้ยนรึเปล่าล่ะ มีก็ให้เห็นอยู่เยอะแยะ

อยากต่ออีกก็ได้เชิญ ว่างซะด้วย

ไอ่แว๊ดซะอย่าง ได้หมด

 

ตอนนี้่คุยอยู่กับคุณขวัญ คนอื่นอย่าเพิ่งแส่ได้ม๊ะ

 

จะกินพาราหรือไม่กิน ไม่ได้แส่เรื่องของใคร

 

หรือจะสองรุมหนึ่ง เหมือนทำกะคนนู้นตรูก็พร้อม ว่ามาเลย

 

ถ้าเขาไม่แส่ ถามมา ตรูก็ไม่แส่ตอบหรอก เฟ้ย

 

แส่แล้่วอย่าเงียบ ตรูรออยู่ อย่าให้รอนาน

 

แป่ว !!

ครับ ครับ ...

 

ก็เห็นตรงกันแล้วเรื่องใช้ภาษา แล้วยังต่อได้อีก หรอ
แถมเรื่อง เราอยากเอาชนะ ก็เห็นตรงกันแล้ว
เหลือแต่ อกุศลกรรมบท10 นี่เห็นตรงกับเราหรือยัง รู้สึกเราจะทำไปแล้วนะ เพิ่งจะรู้ตัว คุณเห็นตรงกับเรา รึป่าว ล่ะ

 

จะพิมพ์ อะไรก็พิมพ์ ๆ ให้จบ ขยักขย่อน เพิ่มนู่นเติมนี่ กุศลกรรมบทสิบน่ะ เตือนตัวเองเหอะ ไม่ต่้องไปเตือนคนอื่น

ตรูเห็นแต่ไปนินทาคนนู้นคนนี่ อย่าบอกว่าไม่เคยเพราะกรูเคยเห็น

 

เห็นตัวเองมาตั้งนานแล้ว ว่าสันดานตัวเองเป็ฯอย่างนี้ ก็บอกมาตั้งนานแล้ว

แต่พวกที่ไม่เห้นตัวเอง มองแต่คนอื่นน่ะ เป็นยังไง ก็เห็ฯ ๆ อยู่

 

ใครกระดิกใครเสียบไม่สน
แต่ท่านโชแปง เสียบอย่างเดียว