สอนให้นึกเห็นพระแก้วใส (แบบที่ 1 2 3 4)

สำรองพื้นที่

 

สารบัญ

หน้า 3 เบ้าหลอมแก้วไทย (อธิบายรายละเอียด)

…

 

……………

 

ตอนปี พ.ศ. 2516 ผมเคยนับโรงงานแก้วชนิดคละสีนี้ ผมนับได้ประมาณ 29 - 32 โรงงาน (ผมคงนับไม่ครบ หรือก็คือที่ผมไม่รู้จัก)

 

จากปี พ.ศ. 2516 ช่วงที่มีโรงงานแก้วประเภทคละสีหลายเบ้า 40 โรงงาน

มาถึงปัจจุบันเท่าที่เห็นคือ บางโรงงานแก้วเลิกกิจการ (ขายที่ดินที่เป็นที่ตั้งของโรงงานแก้ว ได้เงินก้อน)

และบางโรงงานเปลี่ยนเป็นร้านขายกาแฟ (เลิกหลอมแก้วเอง หันมานำเข้า) แปลงพื้นที่ในโรงงานมาทำร้านกาแฟ โดยยังมีโชว์รูมขายสินค้าที่ทำจากแก้วที่นำเข้าแทน

 

ด้านล่างนี้คือรูปภาพเตาหลอมแก้วชนิดหลายๆเบ้า แต่ละเบ้าเป็นแต่ละสี หรือจะเป็นสีเดียวกันทุกเบ้าก็ได้

ปากเบ้าที่ใหญ่คือเบ้าที่มีความจุน้ำแก้วได้ 180 - 380 กก. ส่วนที่เห็นปากเบ้าเล็กกว่าคือเบ้าทดลองสี มักเป็นเบ้าที่ใช้ทดลองว่า ถ้าใช้เคมีภัณฑ์ในเปอร์เซ็นต์เท่านี้จะได้สีนี้ เช่น เขียวอ่อนแค่นี้นะ เพื่อนำไปให้ลูกค้าที่จะสั่งผลิตสินค้าได้เห็นก่อนสั่งผลิตในล๊อตปกติ


เครดิต : โรงงานแก้วจือปั๋วหลงไท้* เมืองจือปั๋ว ประเทศจีน

หมายเหตุ
ชื่อจริงคือหลงไท้ แต่ที่เรียกจือปั๋วก่อนคือการเรียกแบบคนจีน เพื่อให้รู้ว่าเป็นเมืองไหน

 

เครดิต : หนังสือพระแก้วแห่งสยาม

 

ท่านผู้อ่านกรุณาใจเย็นๆนะครับ ที่ผมโพสต์ทั้งรูปภาพ ทั้งข้อความ มันดูเหมือนจะนอกประเด็น แต่เนื่องจากผมจะทำให้ท่านที่นึกภาพในมโนภาพไม่ค่อยได้ ให้นึกออกได้ง่ายขึ้นโดยอาศัยหลักการที่ผมเองเคยประสบมา เพราะผมเองผ่านมาแบบนี้ครับ

 

credit : k. Ugrid Chuatrakul

ท่านลองนึกตามภาพนี้ได้เลยครับ

 

เคล็ดลับสำหรับผมนะครับ (อาจจะไม่ใช่ของทุกๆท่าน คือแต่ละท่านอาจไม่เหมือนกัน) จุดแรกที่เราเข้าไปในองค์พระแก้วใสสนิท ผมมองจากด้านหลังของพระแก้ว ว่า ผมอยู่ในรูปนั่งสมาธิอยู่หลังองค์พระ แล้วมองจุดกลางกั๊กจากด้านหลัง ภาพตัวผมเองเลื่อนเข้าจากด้านหลัง ลอยเข้ามาเป็นเนื้อเดียวกับองค์พระแก้วใส และใช้จุดกลางกั๊กเป็นตัวสลัก คือเมื่อจุดกลางกั๊กทับกัน ก็เป็นอันว่า เราเข้าไปอยู่ในองค์พระแก้ว

จากนั้นค่อยจะทำกรรมฐานอะไรต่อไปค่อยว่ากัน

 

ผมขอย้ำนะครับว่า ผมไม่รับประกันว่า สิ่งที่ผมสอนอยู่นี้ ถูก หรือ ผิด เพราะว่าในชาตินี้ ผมไม่เคยไปเรียนวิธีนี้ (วิธีนึกว่าตัวเรานั่งในรูปสมาธิแล้วเลื่อนจากหลังองค์พระแก้ว สวมเข้าหาโดยมีพระแก้วใสสนิทเหมือนชุดเกราะ ชุดเกราะนี้ใหญ่กว่าตัวเราโดยรอบทุกด้าน)

 

ขอให้ทำความเข้าใจให้ตรงกันนะครับว่า สิ่งที่ผมสอนอยู่นี้ ผมไม่รับประกันความผิด ถูก ใดๆ ทั้งสิ้น

 

ครั้นพูดว่า ชาตินี้ผมไม่เคยเรียนวิชานี้จากใครเลยนั้น เดี๋ยวก็จะกลายเป็นว่า ผมมุสา (คือมุสาเฉพาะบางส่วน) ผมจึงขออนุญาตกล่าวถึงชื่อผู้ที่ผมเคยไปเรียนมาในชาตินี้นะครับ

 

เมื่อผมอายุ 7 - 8 ขวบ ผมเคยไปบ้าน อ. พร รัตนสุวรรณ ท่านมีห้องสอนนั่งสมาธิในบ้าน โดยที่กำแพงด้านหนึ่งท่านติดตั้งโคมไฟเพดานขนาดเส้นผ่าศูนย์กลาง 6”* ใช้หลอดไฟแสงอ่อนๆขนาด 5 วัตต์ ผมขอให้เพื่อนอายุใกล้เคียงกันเป็นคนพาไป ทั้งหมดเท่าที่ผมจำได้คือ ไปเพียงไม่กี่ครั้ง อ. พรเป็นอาจารย์สอนนั่งสมาธิท่านแรกของผมในชาตินี้ที่ท่านออกมารับผมด้วยตัวท่านเอง

 

ในช่วงผมอายุระหว่าง 5 - 8 ขวบ ( พ.ศ. 2504 - 2507) เช้าวันเสาร์และอาทิตย์ ผมชอบดูทีวีช่องต่างๆ สมัยนั้นน่าจะคือช่อง 4 บางขุนพรหม ช่อง 5 สนามเป้า อะไรแค่นั้น ยังไม่มีอย่างอื่นๆ เช่น YouTube

ผมชอบดู อ. พร รัตนสุวรรณ ท่านพูดเกี่ยวกับโอปปาติกะ , ท่านเจ้าคุณโชดก (จำไม่ได้มากนัก) , และท่านอื่นๆ ผมจำไม่ค่อยได้ รวมทั้งน่าจะมีหลวงพ่อสด วัดปากน้ำด้วยหรือไม่ ท่านสอนการนั่งสมาธิที่ท่านใช้คำว่า “กลางกั๊ก” และผมเคยฝึกนั่งวิธีนี้ แต่ไม่ได้ไปฝึกที่วัดหรือที่ไหน นอกจากที่บ้านคุณพ่อคุณแม่ผมเอง

 

หมายเหตุ

โคมเพดานโก๋วเฮ้ง ขนาด 6" สมัยนั้นที่คุณพ่อผมคือร้านจิ่งเซ่งโคมไฟฟ้าสั่งโรงงานแก้วเป่าโป๊ะแก้ว ส่วนขานั้นใช้แผ่นเหล็กปั๊มขึ้นรูป ขาล๊อคด้วยก้านโยกซ้ายขวา ที่ร้านขายส่งมีขนาด 6" 8" 10" 12"

ผมจำได้ดึเพราะที่บ้านเป็นผู้ผลิตด้วยการสั่งทำ (จนกระทั่งปี 2516 จึงมีโรงงานแก้วเป่าเอง) ครับ