สมเด็จองค์ปฐมบรมวิสุทธิวิโมกข์ มอบให้ ตำรวจ ทหาร 4 จังหวัดภาคใต้

เรื่องที่ห้า

ท่านได้เล่าว่า ในสมัยก่อนโน้น..<O</O
ท่านปลีกตัวหนีเข้าป่า ตั้งใจว่า จะปฏิบัติให้เป็น พระอรหันต์ จึงจะออกจากป่า
<O</O
ท่านอยู่ปฏิบัติในป่า จนกระทั่ง ท่านฯ บอกวา นึกว่าตัวเอง สำเร็จแล้ว <O</O

เพราะว่า.. <O</O
นึกอยากจะรวย มันก็ไม่นึกอยาก<O</O
อยากจะรัก มันก็ไม่อยาก <O</O
อยากจะโกรธ มันก็ไม่โกรธ
<O</O
เลยนึกว่า ตัวเอง คงสำเร็จแล้ว
จึงเดินทางกลับเข้ามาอยู่ที่วัดฯ

แต่ทว่า พอมาอยู่วัดฯ ในบ้าน ในเมือง แล้ว
<O</O
อารมณ์ต่าง ๆ ที่ไม่อยากต่าง ๆ นั้น
ท่านฯ บอกว่า มันเริ่มฟู กลับมาอีกครั้ง <O</O
ท่านฯ บอกว่า การอยู่ป่า มันวิเวก สงบ ไม่กระทบอารมณ์ใด
และ อารมณ์ฌาน มันกด กิเลส ไว้
<O</O
แต่ พอมาอยู่รวมกับ ผู้คน
กิเลส มันก็ กลับพุ่งออกมาได้อีก

ตรงนี้คิดเอาเอง นะครับว่า <O</O
ท่านได้ ฌาน ถึงขั้นไหน จึงสามารถระงับกดกิเลส
ได้ถึงขนาดที่คิดว่า ตัวเองสำเร็จเป็น พระอรหันต์<O</O

.....................................................................................................................................................<!-- google_ad_section_end --> <!-- google_ad_section_end --><!-- google_ad_section_end --><!-- google_ad_section_end --><!-- google_ad_section_end -->

 

เรื่องที่หก

ท่านเคยไปปักกลดที่ ป่าช้าจีน
ท่านบอกว่า คืนนั้นทั้งคืน ท่านนั่งฟังผีมันคุยกัน
<O</O
ตั้งแต่หัวค่ำ จนใกล้สว่าง ท่านบอกฟังไม่รู้เรื่อง ไม่รู้ว่ามันคุยอะไรกัน จนใกล้สว่าง พอจะรู้เรื่อง

และ จับใจความได้ไม่กี่คำ
ท่านบอกว่า ผี มันกลัวท่าน ไม่กล้าเข้ามายุ่งกับท่าน
<O</O
ผี มันบอก ว่า
อาจารย์หนุน นี่น่ากลัว จะเก่งกว่า พระพุทธเจ้า
<O</O
ท่านได้ยินเท่านั้น
ท่านเลยด่าพวกผีนั้น ว่า “ไอ้บ้า”
<O</O
เพียงแต่ คำเดียว นี้
ผีที่คุยกันทั้งคืน เงียบหายไปหมด<O</O

......................................................................................................................................................<!-- google_ad_section_end -->

 

(ภาพจากพืธีเททองหล่อสมเด็จองค์ปฐม ที่กาฬสินธ์ เมื่อวันที่ 15 มกราคม 2555)

มีข่าวมาว่า.. ปลายปีนี้....

พระเดชพระคุณ ท่านเจ้าคุณ พระภาวนากิจวิมล เจ้าอาวาส วัดท่าซุง พร้อมศิษยานุศิษย์
จะได้เดินทาง มาในงานทอดกฐิน รวมหลายวัดฯ ในสาขา ศิษย์ของหลวงพ่อหนุนฯ

และในวาระเดียวกัน จะได้ร่วมงานบุญ ฉลองอายุครบ 60 ปี ของหลวงพ่อหนุนฯ อีกด้วย

หากพวกเรา มีโอกาส ร่วมงานบุญสร้างสิ่งอันเป็นมงคล และได้ร่วมงานบุญกฐินทาน

ก็ขอน้อมโมทนา มา ณ ที่นี้ อย่างยอดยิ่ง

สาธุ..
สาธุ..
สาธุ....

........................................................................................................................................................................................................<!-- google_ad_section_end --><!-- google_ad_section_end --><!-- google_ad_section_end --><!-- google_ad_section_end -->

 

วันที่ 8 ถึง 18 มกราคม 2555 ที่ผ่านมา....

เป็นห้วงเวลางานบุญประจำปี (มีทุกปี) คือ..
งานปริวาสกรรม ของวัดพุทธโมกข์ อ.โพนนาแก้ว สกลนคร

หลวงพ่อหนุนฯ เล่าให้ฟังว่า แรกเริ่ม เมื่อกว่า 10 ปีที่ผ่านมา
พระภิกษุที่เข้าร่วมงานปริวาส มีเพียงหลักสิบรูป เท่านั้นเอง

แต่ทว่า.. ก็จะมีเพิ่มเข้ามาเป็นระยะ ๆ
แต่ละปีมีเฉลี่ยเพิ่ม ประมาณ 10 %

ปีนี้ (2555)
มีพระภิกษุเข้าร่วมอยู่กรรมปริวาส เกือบ 300 รูป
การทำบุญในงานบุญปริวาสในห้วงเวลานั้น จึงมีอานิสงส์ใหญ่ยิ่ง

เพราะว่า พระภิกษุที่อยู่กรรม ก็เพื่อ ชำระศีล ให้ผ่องใส
เมื่อผ่องใส แล้วเราทำบุญด้วย อานิสงส์จึงมีมากมาย ยิ่งนัก

......................................................................................................................................................<!-- google_ad_section_end --><!-- google_ad_section_end --><!-- google_ad_section_end --><!-- google_ad_section_end --><!-- google_ad_section_end --><!-- google_ad_section_end -->
<FIELDSET class=fieldset><LEGEND>รูปขนาดเล็ก</LEGEND>





</FIELDSET>

 

ไม่ใช่ นำเบียร์ มาถวายนะครับ (กล่อง LEO)

ในลังกระดาษ เป็นพระสมเด็จ อุปัท เทยฺยะ เนื้อดินเผา
ในวาระครบรอบ 60 ปี หลวงพ่อหนุนฯ

นำเข้าพิธีพุทธาภิเษก ในวันที่ 17-18 มกราคม 2555

......................................................................................................................................................<!-- google_ad_section_end --><!-- google_ad_section_end --><!-- google_ad_section_end --><!-- google_ad_section_end --><!-- google_ad_section_end --><!-- google_ad_section_end --><!-- google_ad_section_end -->

 

เรื่องที่เจ็ด

ขอเล่าเรื่อง เกี่ยวกับ ผี ต่อล่ะกัน แต่คนละเหตุการณ์ <O</O
สมัยก่อน ที่ ท่าแร่ ผีจะเข้าคนบ่อยมาก ผีชุมเลย ว่างั้นเถอะ <O</O
เวลา ผีเข้าคน ก็จะหามมาให้ท่านไล่ผี ทำให้ชื่อเสียงของท่าน เป็นที่เลื่องลือ

<O</O
มีอยู่วันหนึ่ง ที่ตลาดท่าแร่ <O</O
ท่านบอกว่าเพิ่ง กลับจากธุดงค์ เดินเท้าเปล่า <O</O
ผ่านตลาดท่าแร่ เห็นคนหามคนที่ถูกผีเข้าจะขึ้นรถมาหาท่านที่วัด
(โดยพวกที่หาม ไม่รู้ว่าท่านไปธุดงค์) ท่านว่า ท่านผ่านไปพอดี

มีคนเห็นท่านเข้าเลยบอกว่า “นั่น อาจารย์<?xml:namespace prefix = st1 ns = "urn:schemas-microsoft-com</st1ersonName>หนุน มาแล้ว”
<O</O
ปรากฏว่า คนที่ถูกผีเข้า ที่ตอนแรกมีอาการ ดุ เสียงดัง ดิ้นขัดขืน แรงมหาศาล<O</O
พอได้ยิน ว่า อาจารย์หนุนฯ มาแล้ว แค่นั้นแหล่ะ สลบนิ่งไปเลยเชียว

ท่านเล่าต่อว่า
สมัยนั้น ผีเข้าคน กันอยู่เรื่อย
ท่านเลยทำผ้ายันต์แดง ผืนเล็ก ๆ ขนาดประมาณ 1.5 Í 1.5 ซม.
เลี่ยมพลาสติก พร้อมเกศาท่าน แจกคนที่มาขอ

ท่านเล่า ว่า ท่านโกนผมจนแสบหัวไปหมด
เพราะคนมาขอกันเยอะมาก ทำจนไม่พอแจก ผมก็ขึ้นยาวไม่ทัน

แม้แต่ บาทหลวง จากโบสถ์คริสตจักร
ยังแอบมาขอท่านตอนมืด ๆ แถมสั่งกำชับท่าน ว่า
อย่าไปบอกใครว่า บาทหลวงมาขอของดี กันผี

มีอีกเรื่องหนึ่งที่สุดยอดกว่า ผี ทั่วไป <O</O
คงจะจำเรื่องราว การไหลตาย กันได้นะครับ
แล้วรู้ไหมครับ ว่า ใครที่ปราบตัวการแห่งการไหลตาย คำตอบ คือ
หลวงพ่อหนุนฯ อีกแล้ว

เรื่องเป็นอย่างนี้ ครับ
สมัยนั้น โรคไหลตาย ระบาดหนัก ทั้งไทย ทั้งต่างประเทศ
<O</O
หลวงพ่อหนุน ท่านเล่า ว่า
มีอยู่วันหนึ่ง เขาหามชายคนหนึ่ง เข้ามาหาท่านถึงที่วัดฯ<O</O
มาถึง ญาติเขาก็เล่าให้ฟัง ว่า คนนี้ ไม่ยอมนอนมาหลายคืนแล้ว
แถมมีอาการแปลก ๆ เหมือนโดน ผีเข้า ห

ลวงพ่อหนุน ท่านฯ ได้คุยกับชายคนนั้น
ท่านบอกว่า ชายคนนั้น โดน พรหมมิจฉาทิฐิ ใช้จิตครอบงำอยู่
โดยจะให้ชายคนนั้น หลับ แล้วจะเอาไปเป็นบริวาร

แต่ชายคนนั้นจิตแข็งไม่ยอมหลับ เพราะ ถ้าหลับ ก็หมายถึง ตาย

<O</Oหลวงพ่อหนุน ท่าน ว่า ท่านก็ได้คุย กับ พรหมองค์นั้น ได้ความว่า<O</O
บุคคลที่ไหลตายเคย นั้น เคยเกิดเป็นทหารของเขา เป็นบริวารของเขา
เขาต้องการเอาคนพวกนี้กลับไป
<O</O
เลยทำให้ ไหลตาย เหมือนกันหมด <O</O
หลวงพ่อหนุน ก็ประมาณว่า ขอบิณฑบาต ล่ะกัน

แต่พรหมมิจฉาทิฐิ องค์นั้น ไม่ยอม

หลวงพ่อหนุน ถามว่ารู้จัก พระ ไหม มันว่ารู้ แต่ไม่กลัว
<O</O
หลวงพ่อหนุน เลยยกมือขึ้นข้างหนึ่ง แบมือออกหันไปทางชายคนนั้น
<O</O
ชายคนนั้นบอก กลัวแล้ว ๆ ถอยตัวออกห่าง
แต่ท่านไม่บอกว่า ท่านทำอะไร ที่ตาเนื้อเรามองไม่เห็น <O</O
จะมีก็แต่ พรหมองค์นั้น เห็นได้องค์เดียว

หลังจากนั้นมา 2 – 3 วัน ชายคนนั้น กับญาติ ๆ กลับมาใหม่ <O</O
แต่มาคราวนี้ นำอาหารคาวหวาน มาทำบุญกับหลวงพ่อหนุน

มาขอบคุณเป็นการใหญ่<O</O
ที่ทำให้ รอด จากเหตุการณ์ครั้งนั้นมาได้<O</O

....................................................................................................................................................<!-- google_ad_section_end --><!-- google_ad_section_end --><!-- google_ad_section_end --><!-- google_ad_section_end --><!-- google_ad_section_end --><!-- google_ad_section_end --><!-- google_ad_section_end -->

 

เรื่องที่แปด

ท่านเคยเล่าถึง การปฏิบัติกรรมฐานให้ฟัง ว่า <O</O
ท่านชอบเพ่ง ดวงอาทิตย์ยามเช้า เพ่งเป็นชั่วโมง ๆ จนเป็นนิมิตติดตา
<O</O
แล้วมีวันหนึ่ง ท่านเพ่งดวงอาทิตย์ กระทั่งมองไปทางไหน ก็มีแต่ ดวงอาทิตย์
ติดตาอยู่อย่างนั้น แม้กระทั่ง เวลาที่ที่ท่านบิณฑบาต แต่ว่า

มีอยู่วันหนึ่ง กลับเห็นเป็น เสือโคร่งลายพาดกลอนตัวขนาดใหญ่
เดินผ่านหน้าท่านไป ท่านก็นึกว่าตาฝาดไป

แต่มองไปที่พื้นดิน ยังเห็น รอยเท้าเสือโคร่ง
รอยเบ้อเล่อ (เรื่องนี้ จะลง หรือไม่ลง ก็ได้นะ)<O</O

......................................................................................................................................................<!-- google_ad_section_end --> <!-- google_ad_section_end --><!-- google_ad_section_end --><!-- google_ad_section_end --><!-- google_ad_section_end --><!-- google_ad_section_end --><!-- google_ad_section_end --><!-- google_ad_section_end -->

 

เรื่องที่เก้า

ท่านเคยเล่าให้ฟัง ตอนที่ท่านไปธุดงค์ ว่า ท่านไปเจอถ้ำ ๆ หนึ่งทางภาคเหนือ
ซึ่งถ้ำนั้นไม่เคยมีใครเข้าไปได้ เพราะยิ่งเข้าไปลึก ๆ อากาศ ก็จะไม่มี
ต้องรีบกลับออกมา

แต่คณะของท่าน (ไปกันหลายองค์) อยากจะเข้าไปชมภายในถ้ำ
ถ้านี้ ทางเข้าแคบ ต้องมุดเข้าไป พอเข้าไปได้สักพัก องค์อื่น ๆ ต้องรีบกลับออกมา

อาจารย์แก้ว ที่เดินทางไปด้วย ถึงกับต้องถูกหามออกมา
เพราะพยายามจะเข้าตามหลวงพ่อ หนุน เข้าไป
<O</O
แต่ว่าอากาศไม่พอหายใจ ถึงกับเกือบสลบ

คณะเจ้าหน้าที่ และพระที่ไปด้วย ต้องช่วยกันหาม อาจารย<?xml:namespace prefix = st1 ns = "urn:schemas-microsoft-com</st1ersonName>แก้ว ออกมา
แต่ หลวงพ่อหนุน เข้าไปได้สบาย หายไปหลายชั่วโมง

เจ้าหน้าที่ป่าไม้ที่นั่น บอกว่าคงเป็นอีกรายล่ะมั๊ง ที่เข้าไปแล้วออกไม่ได้

ตายอยู่ในถ้ำ

เพราะที่ผ่านมา มีหลายราย ที่เข้าไปแล้วหมดอากาศหายใจ ตายอยู่ในถ้ำ
เจ้าหน้าที่ป่าไม้บอกว่า ไม่เคยมีใครรอดออกมาได้สักคน

<O</Oผ่านไปหลายชั่วโมง หลวงพ่อหนุน ออกมา
เจ้าหน้าที่ป่าไม้ งงเป็นไก่ตาแตก เลยครับ
<O</O
นี่แสดงว่า หลวงพ่อหนุน
ท่านคงใช้ธรรมปฏิบัติของท่าน ในสถานที่ ที่ไม่มีอากาศหายใจ
<O</O
ซึ่งท่านสามารถเข้าไปอยู่ได้เป็นชั่วโมง <O</O
ท่านเล่าว่า ในถ้ำมีสมบัติเก่า พวกพระพุทธรูปโบราณ ฯลฯ
<O</O
แต่ท่านแค่ไปดู เท่านั้น ไม่ได้สนใจที่จะนำสิ่งนั้นออกมา<O</O

......................................................................................................................................................<!-- google_ad_section_end --><!-- google_ad_section_end --><!-- google_ad_section_end --><!-- google_ad_section_end --><!-- google_ad_section_end --><!-- google_ad_section_end --><!-- google_ad_section_end -->

 

แม่ปุ๊ฯ (ซ้าย) ที่เคยเล่าเรื่อง ประสบการณ์เหรียญหลวงพ่อหนุนฯ มาจากสุรินทร์
เหรียญเงินหลวงพ่อหนุนฯ (มงคลเศรษฐี) เช่าบูกันที่ 65,000 บาท (สุรินทร์)

ก็เป็นเหมือนกับว่า.. หนุนเงิน

ก็เป็นการเล่าสู่กันฟัง นะครับ
ไม่ได้มีเจตนาสร้างกระแส ความศรัทธา

.....................................................................................................................................................

 

เรื่องที่สิบ

มีอยู่ครั้งหนึ่ง หลวงพ่อหนุน และคณะสงฆ์
ได้เดินทางไป หล่อพระหน้าตัก 4 ศอก ที่ต่างจังหวัด
<O</O
ขากลับ แบ่งกันขึ้นรถ เป็น 2 คัน ผมไปคนละคันกับ หลวงพ่อหนุน <O</O
หลวงพ่อหนุน กลับรถเก๋ง มาสด้า สีดำ กับพระอีก 2 - 3 องค์
<O</O
ผมกับคณะพระ กลับรถปิกอัพ ในระหว่างทางฝนตกถนนลื่นมาก

รถ หลวงพ่อหนุน นำหน้ามาก่อน
โดยความเร็วประมาณ 120 - 130 กิโลเมตรต่อชั่วโมง
<O</O
รถ หลวงพ่อหนุน เกิดอุบัติเหตุรถพลิกคว่ำหลายตลบ
และไหลเป็นทางยาว สภาพรถเสียหายพอสมควร

แต่ทุกองค์ ที่ไปด้วย กลับไม่ได้รับอันตรายใด ๆ เลย
ยกเว้น หลวงพี่ธนู ขาเจ็บนิดหน่อย

เมื่อรถคันที่ผมมาด้วย ตามมาถึง ก็เห็นคนมุงดูกันเต็มไปหมด จึงจอดรถลงไปดู
<O</O
ปรากฏว่าเป็นรถ หลวงพ่อหนุน
ผมลงจากรถ เดินเข้าไปดูไปเห็น หลวงพ่อหนุนยืนอยู่
จึงถามท่าน ว่า “หลวงพ่อ เป็นอะไรมั๊ยครับ”
<O</O
ท่านตอบ ยิ้ม ๆ
“ไม่เป็นไร รถมันเสียหลัก ขับมาเร็ว 120 - 130 กิโลเมตรต่อชั่วโมง
ถนนลื่น เอาไม่อยู่” แล้วท่านก็ให้รถปิกอัพ พาหลวงที่ธนู ไปโรงพยาบาล

เสียงคนแถวนั้นบอกไม่น่ารอดมาได้ พลิกคว่ำ ตั้งหลายตลบ
เสียงดังอย่างกับฟ้าผ่า

ผมดูสภาพรถแล้ว ยังนึกในใจเลย ว่า
หลวงพ่อหนุน คงมีของดีติดรถกระมัง ถึงไม่มีใครเป็นอะไรหนัก ๆ<O</O

......................................................................................................................................................<!-- google_ad_section_end --><!-- google_ad_section_end --><!-- google_ad_section_end --><!-- google_ad_section_end --><!-- google_ad_section_end --><!-- google_ad_section_end --><!-- google_ad_section_end -->

 

บรรยากาศ งานปริวาส ประจำปี 2555
วันที่ 8 - 18 มกราคม 2555

ยามเช้า หนาวมากจริง ๆ

......................................................................................................................................................<!-- google_ad_section_end --><!-- google_ad_section_end --><!-- google_ad_section_end --><!-- google_ad_section_end --><!-- google_ad_section_end --><!-- google_ad_section_end --><!-- google_ad_section_end -->
<FIELDSET class=fieldset><LEGEND>รูปขนาดเล็ก</LEGEND>





</FIELDSET>

 

เรื่องที่สิบเอ็ด

ท่านเล่าให้ฟัง ว่า ท่านอยากจะขุดสระน้ำ ที่มีขนาดลึก สักสระหนึ่ง
กว้าง ยาว พอเหมาะ เพื่อไว้ใช้ยามหน้าแล้ง

ท่านว่าท่าน ไม่อยากจ้างรถแบคโฮ ท่านเลยทำระเบิดไดนาไมด์ ขึ้นเอง

แล้วก็ระเบิดดิน ด้วยตัวท่านเอง
เพราะไม่มีใครกล้าระเบิด กลัวกันหมด ท่านจึงจุดระเบิดด้วยตัวท่านเอง
โดยให้พระ และฆราวาสหลบไปไกล ๆ
<O</O
ปรากฏว่า ท่านเดินจุดระเบิด ตั้งหลายลูก โดยที่ท่านไม่มีอะไรกำบัง <O</O
(ผมจะเปรียบให้เห็นภาพนะครับ
เหมือนคนจุดปะทัดธรรมดา แต่นี่เป็น ระเบิดได้นาไมด์ นะครับ)
<O</O
ท่านไม่สะทกสะท้านเลย จุดเสร็จ ตัวท่านมอมแมมไปด้วยฝุ่น

หลังจากนั้นไม่นานเจ้าหน้าที่ทางราชการทั้งตำรวจ และอำเภอมากันเต็มวัดเลยครับ

เจ้าหน้าที่บอกว่ามีคนไปร้องเรียนว่ามีระเบิดเสียงดังสนั่นไปหมด
หลวงพ่อหนุน ก็บอกว่า ท่านผลิตระเบิดเอง และก็จุดเอง เพื่อต้องการสระน้ำ
<O
โดยปกติเจ้าหน้าที่ก็ทึ่งในตัว หลวงพ่อหนุน อยู่แล้ว <O</O
ยิ่งมารู้ว่า ท่านจุดระเบิดด้วยตัวเอง แล้วไม่ได้รับอันตราย

เลยทำให้เกิดศรัทธาท่านยิ่งขึ้นไปอีก<O</O

......................................................................................................................................................<!-- google_ad_section_end --> <!-- google_ad_section_end --><!-- google_ad_section_end --><!-- google_ad_section_end --><!-- google_ad_section_end --><!-- google_ad_section_end --><!-- google_ad_section_end --><!-- google_ad_section_end -->

 

เรื่องที่สิบสอง

ไหน ๆ ก็คุยกันเรื่องระเบิดมาแล้ว คราวนี้มาฟัง เรื่องนิวเคลียร์ กันบ้างนะครับ
<O</O
ท่านเล่าว่า ท่านทดลองสร้างด้วยตัวท่านเอง <O</O
แต่เกิดผิดพลาดระเบิดซะก่อน ท่านถึงกับท่านสลบไปเป็นเดือน
<O</O
เรื่องนี้ ท่านเล่าให้ฟังถึง 3 ครั้ง
ฟังแล้ว งงเหมือนกัน ว่า ท่านมีดีอะไรหนอ

ระเบิดนิวเคลียร์ จึงไม่ระคายผิว แต่สลบไปเป็นเดือน<O</O

......................................................................................................................................................<!-- google_ad_section_end --><!-- google_ad_section_end --><!-- google_ad_section_end --><!-- google_ad_section_end --><!-- google_ad_section_end --><!-- google_ad_section_end --><!-- google_ad_section_end -->

 

หลวงพ่อหนุนฯ กำลัง Speak กะ ฝรั่ง (ชาวต่างชาติ)



นำภาพ ต้นแบบสิ่งอันเป็นมงคล นำเรียน หลวงพ่อหนุนฯ
เพื่อขอพร ขอให้มีความคล่องตัว สำเร็จ สัมฤทธิ์ผล ตามกุศลเจตนา อันดี
ด้วยเทอญ.





ณ วัดเขาวง สระบุรี เมื่อวันที่ 26 ม.ค.2555

ท่ามกลาง หมู่ลูก ๆ หลาน ๆ
หลวงปู่ฯ หยอกล้อ เจ้า ฟีโนฯ หัวเราะเอิ้กอ๊าก ชอบใจ
พ่อ-แม่ หน้าบาน.. นี่แหละ "ลูกรัก"

.....................................................................................................................................................

พรุ่งนี้ (26 ก.พ.2555)

ในโอกาสแห่งบุญ โอกาสเดียวกัน นี้
จะไปน้อมกราบนมัสการ หลวงพ่อหนุนฯ
เพื่อรายงานความคืบหน้า ที่ท่านฯ จะมาที่วัดเขาวง สระบุรี

ภาพ และบรรยากาศ จะได้ โพส ให้มุทิตา ยินดี กันต่อไป

.....................................................................................................................................................

วันนี้ (25 กฬพฬ2555)
นัดพบกับ ช่างสร้างเหรียญ สร้างสิ่งอันเป็นมงคล
(ต้องชำระ ค่าปั้นแบบ ค่าสร้างบล็อคพิมพ์)
หากสั่งสร้าง ต้อง วางมัดจำ 40 % จะมีกะตังค์ สั่งสร้างไหม นี่

มีทางเดียว....

ขอน้อมมกราบอาราธนาพระไตรรัตน์
พรหมเทพเทวา นานา สิ่งศักดิ์สิทธิ์
คุณคุณูประการ ของครูบาอาจารย์ สืบ ๆ กันมา
คุณแห่งยอดพระโพธิสัตว์เจ้า ทั้งหลาย

โปรดได้สงเคราะห์ อนุเคราะห์ ดลจิต บันดาลใจ เหล่าคนไทย
ให้มองเห็นประโยชน์ และอานิสงส์ จากบุญในครั้งนี้
ได้เข้ามาร่วมบุญกันด้วยความศรัทธาอันดี
ให้งานบุญในครั้งนี้ ลุล่วง มีความสำเร็จ
ด้วยดี ทุกประการ
ด้วยเทอญ

สาธุ.. กราบ..
สาธุ.. กราบ..
สาธุ.. กราบ..

...................................................................................................................................................<!-- google_ad_section_end --><!-- google_ad_section_end --> <!-- google_ad_section_end --><!-- google_ad_section_end -->

 

​

เรื่องที่สิบสาม

เรื่องนี้ เป็นที่ทราบกันดี ในงานปริวาสกรรมทุกปี
พอขึ้นมานัตตาแล้ว จะมีการฝึกมโนมยิทธิเต็มกำลัง (แบบฉบับ พุทธโมกข์)

โดยการฝึก ต้องท่องพุทโธ เร็ว ๆ ดัง ๆ มีหลายองค์ที่ได้ แต่อาการแปลกมาก
พวกที่ได้จะร้อง ดิ้นรน ทุรนทุราย พูดภาษาอะไร ที่ไม่เข้าใจ
มีอาการแปลก ๆ กันไปแต่ละคน ไม่เหมือนกัน

มีอาการเหมือนฝึก พอง-ยุบ แบบหลวงพ่อคง วัดเขาสมโพชน์ จ.ลพบุรี
ที่เขาเรียกว่า พิธีตัดกรรม

แต่ หลวงพ่อหนุน ท่านเล่าว่า
เคยมีศิษย์หลวงพ่อคง มาจัดปริวาสกรรมแถวใกล้ ๆ วัดท่าน

ท่านก็ไปดู เห็นเขาท่องพอง-ยุบ , พอง-ยุบ กันอยู่ แต่ยังไม่มีใครเข้าถึง

ท่านบอกว่า ทั้งพระ ทั้งชี ไม่ให้เคารพท่าน เดินสบงเฉียดหัวท่านไป-มา
<O</O
ท่าน ยกมือตวาดวาดไปพวกท่อง พอง-ยุบ <O</O
ปรากฏว่า ทุกคน ชักดิ้น ชักงอ
สามารถฝึก มโนเต็มกำลัง แบบฉบับของท่านกันหมด

ทั้งพระ ทั้งชี กราบท่านเป็นการใหญ่ <O</O
จากนั้นมา คณะทางเขาสมโพชน์ จะไปมาหาสู่ หลวงพ่อหนุน อยู่เสมอ ๆ<O</O
หลวงพ่อหนุน ก็ไปกราบคาราวะ หลวงพ่อคง เป็นประจำ เช่นกัน

.......................................................................................................................................................<!-- google_ad_section_end --><!-- google_ad_section_end -->

 

​

เรื่องที่สิบสี่

เรื่องนี้ หลวงตาน้อยเป็นพระที่อยู่จำพรรษากับ หลวงพ่อหนุน เล่าให้ฟัง ว่า
<O</O
มีอยู่ครั้งหนึ่ง พระหลายองค์กำลังสนทนาอยู่ในศาลา
หลวงพ่อหนุน กำลังสั่งงานกันอยู่
<O</O
พอดี มีโยมกลุ่มหนึ่ง ขับรถเข้ามาในวัด อยู่ในศาลา <O</O
หลวงพ่อหนุน เมื่อสั่งงานเสร็จ ก็ให้พระแยกย้ายกันไป
<O</O
ยังไม่ทันออกพ้นจากศาลา โยกกลุ่มนั้น ก็เดินเข้ามาในศาลา
ถามพระ ว่า อาจารย์<?xml:namespace prefix = st1 ns = "urn:schemas-microsoft-com</st1ersonName>หนุน องค์ไหน
<O</O
พระ ก็ตอบว่า องค์ที่นั่งอยู่บนแคร่ไม้
โยมกลุ่มนั้นก็เดินตรงไปที่แคร่ไม้ แต่ไม่เห็น หลวงพ่อหนุน
<O</O
รอพักนึง แล้วก็ถาม พระองค์อื่น อีกว่า อาจารย์<st1ersonName ProductID="หนุน ไปไหน" w:st="on">หนุน ไปไหน</st1ersonName> ไม่เห็นเลย...

พระ ก็บอกว่า ท่านอยู่ในศาล นั่นแหล่ะ ยังไม่ได้ไปไหนเลย
<O</O
โยม ก็เข้ามาในศาลาใหม่ มองเท่าไหร่ ก็ไม่เห็น หลวงพ่อหนุน <O</O
จนโยมกลุ่มนั้น คงจะรำคาญ เลยพากันกลับ
โดยเดินสวนทางกับหลวงตาน้อย ออกจากศาลา

หลวงตาน้อย กำลังจะเดินเข้าไปในศาลา
หลวงตาน้อย เลยถามโยมว่า จะกลับแล้วหรือ
<O</O
เจอ หลวงพ่อไหม?
<O</O
โยมบอกว่า จะกลับแล้ว รอหลวงพ่อนานแล้ว ไม่เห็นมาซักที
<O</O
แล้วหลวงตาน้อย ก็เข้าไปในศาลา
ก็เห็น หลวงพ่อหนุน นั่งอยู่บนแคร่ไม้ ในศาลาเหมือนเดิม
<O</O
จึงสงสัย ที่โยมบอก ว่า รอ อาจารย์หนุน นานแล้ว แต่ไม่เห็น <O</O
จึงเข้าไปถาม หลวงพ่อหนุน ว่า ทำไมโยม จึงบอกว่า ไม่เห็น
<O</O
ท่านบอกว่า ไม่อยากคุยกับพวกนี้
มันจะมาขอหวย บุญไม่ทำ ศีลธรรม ก็ไม่สนใจ
<O</O
เลยทำให้เขามองไม่เห็น
(ผมจะเฉลย ในเรื่องต่อไปนะครับ ว่า ท่าน ทำอย่างไรถึง หายตัว ได้)<O</O

.......................................................................................................................................................<!-- google_ad_section_end --><!-- google_ad_section_end -->

 

​

เรื่องที่สิบห้า

ในระหว่างการอยู่ปริวาสกรรม
พระ จะต้องทำกิจวัตรตามแบบ และเวลา ที่ทางวัดกำหนด <O</O
คือ การฉันภัตราหารเช้า รู้สึกจะเป็นเวลา 9.30 – 10.00 นาฬิกา

แต่ว่า ระหว่างก่อนถึงเวลาฉันเช้า ตั้งแต่ประมาณ 6.30 เป็นต้นไป
จะเป็นเวลาว่าง จึงเป็นเวลาสบาย ๆ ของพระลูกกรรม
<O</O
พอดี หลวงพี่เหน่ง เห็นว่า เช้าๆ กำลังปฏิบัติเพลิน ๆ
จึงอยากจะนั่งสมาธิต่อ เลยปลีกตัวเอง ไปนั่งสมาธิ ที่โคนต้นไม้ ลำพังองค์เดียว
<O</O
ตั้งแต่เวลาประมาณ 7.00 – 9.30 น.
หลวงพี่เหน่ง ท่านบอกว่า จิตมันตรง อยู่อารมณ์เดียว แบบนั้น <O</O
ลืมตามา นึกว่า นั่งสมาธิไปเพียงเดี๋ยวเดียว ที่ไหนได้..ได้เวลาฉันเช้าพอดี
<O</O
หลวงพี่เหน่ง สงสัยอารมณ์สมาธิของตัวเอง จะเข้าไปถาม หลวงพ่อหนุน <O</O
พอคลานเข้าไป ไม่ทันจะถาม พอหลวงพ่อหนุน เห็นหน้า ท่านก็บอกว่า
<O</O
มันเป็นฌาน 4 ไม่ต้องสงสัย กลับเข้าที่ ไปฉันเช้าได้แล้ว
<O</O
หลวงพี่เหน่ง นั่งสมาธิ หลบหน้า หลบตาผู้คน ในป่าโคนต้นไม้ <O</O
แต่ หลวงพ่อหนุน อยู่กองอำนวยการ นั่งรับแขกอยู่
<O</O
พอหลวงพี่เหน่งโผล่หน้าเข้าไป จะไปถาม<O</O
ท่านกลับรับรู้ และตอบคำถาม ที่หลวงพี่เหน่ง ยังไม่ทันถาม ได้โดนเป๊ะ
<O</O
แบบนี้ ที่เรียกกันว่า เจโตปริญญาณแจ่มใส ใช่ไหมครับ<O</O

......................................................................................................................................................<!-- google_ad_section_end --><!-- google_ad_section_end -->

 

​

เรื่องที่สิบหก

มีอยู่พรรษานึง ผม...รู้สึกท้อแท้ เกี่ยวกับการปฏิบัติ ที่ไม่ก้าวหน้า <O</O
และไม่เอาไหนของตัวเอง อารมณ์ใจแย่สุด ๆ
<O</O
แต่เชื่อไหมครับ? ตอนเช้ามืด ได้อรุณแล้วด้วย
ผม กับพระ ทำวัตรสวดมนต์เช้าเสร็จแล้ว
<O</O
จึงนอนเล่น ๆ ที่ศาลากระต๊อบไม้ไผ่
(ปีนั้น จำพรรษาอยู่ที่ วัดธรรมยาน วัด พระอาจารย์<?xml:namespace prefix = st1 ns = "urn:schemas-microsoft-com</st1ersonName>ปลัดวิรัช โอภาโส)

พอทำวัตรเช้าเสร็จ ก็นอนคุยกันในกลุ่มพระ ผมก็หลับตาเล่น ๆ
เพราะนอนเล่น รอออกบิณฑบาต

ทันใดนั้น ผมเห็น หลวงพ่อหนุน มานั่งตรงหัวผม
แล้วถามผมว่า “จำอารมณ์เดิม ไม่ได้หรือ”
<O</O
ทั้งๆ ที่ผมหลับตานะครับ พอได้ฟังท่านถาม เพียงเท่านั้น <O</O
จิตดวงเดิม ที่มันกำลังท้อแท้
มันกลับรับรู้ ถึงอารมณ์ทุกข์ ในพระไตรลักษณ์โดยฉับพลัน
<O</O
มองเห็นแต่ ทุกข์ในการเกิด การพลัดพราก การสูญเสีย และการตาย
แบบอัตโนมัติฉับพลัน
<O</O
ผมลุกขึ้นมา ถามเพื่อนพระ ด้วยกันว่า
เมื่อกี้นี้ หลวงพ่อหนุน มา มีใครเห็นท่านบ้าง
<O</O
ทุกองค์ต่างบอก ไม่มีใครเห็น

แล้วตั้งแต่นั้น ความท้อแท้ท้อถอย ไม่มีอีกเลย <O</O
เหมือนกับ ต้นไม้ที่ได้รับน้ำ และได้รับปุ๋ย ฟื้นฟูกลับมา อีกครั้ง<O</O

.......................................................................................................................................................<!-- google_ad_section_end --><!-- google_ad_section_end -->

 

​

เรื่องที่สิบเจ็ด

หลังจากนั้นได้ 2 ปี มั๊งครับ
ผมมาจำพรรษาที่กรุงเทพฯ การปฏิบัติเริ่มถอยหลังอีกแล้ว
<O</O
เพราะวัดในกรุงเทพฯ คงทราบกันดีอยู่ มีแต่เรื่องกิจนิมนต์
ผม และเพื่อน ๆ พระที่ศรัทธา องค์หลวงพ่อฤาษีฯ

จึงมีความคิด จะเข้าป่ากัน แต่ก่อนจะเข้าป่า ต้องเข้าปริวาสกันก่อน
ออกจากปริวาสแล้วจะเข้าธุดงค์ที่วัดท่าซุงด้วย
และวางแผนกันว่าออกจากธุดงค์ที่วัดท่าซุง ก็จะไปต่อเข้าปริวาสที่วัดหลวงพ่อหนุนฯ

ในระหว่างที่เข้าปริวาสที่แรก ที่ จ.สุพรรณ
อารมณ์ของผมฟุ้งซ่านทั้งวัน ทั้งคืน สมาธิสั้นมาก
<O</O
จนมีวันหนึ่ง ตอนกลางวัน นอนเล่นอยู่กำลังเคลิ้ม
กลับเห็น หลวงพ่อหนุน ท่านเดิมมาแล้วบอกผม ว่า
<O</O
“ถ้าอารมณ์ฟุ้งซ่าน เอาไม่อยู่ให้ภาวนา พุท-โธ ดัง ๆ ในใจ
โดยเอาจิตมาจับไว้ที่ท้ายทอย”
<O</O
ผมจึงลุกขึ้นมองดูรอบ ๆ ก็นึกในใจ ว่า คงหลับฝันไป

จนผ่านเหตุการณ์ ปริวาสที่ จ.สุพรรณ และงานธุดงค์ที่วัดท่าซุง
ก็มาอยู่ปริวาสกรรมที่วัด หลวงพ่อหนุน เหตุการณ์ประหลาดใจ ก็เกิดขึ้นอีก

เมื่อมีอยู่วันหนึ่ง หลวงพ่อหนุน ประกาศออกไมด์เป็นสาธารณะ ว่า

ถ้าใครมีอารมณ์ใจที่ฟุ้งซ่านหนัก ๆ ก็ให้เลิกสนใจลมหายใจเข้าออก
แต่ให้มาภาวนา พุท-โธ ดังๆ ในใจ และ เร็ว ๆ โดยเอาจิตจับไว้ ที่ท้ายทอย

ท่าน บอกผลของการปฏิบัติด้วย ว่า ทำงานได้ไม่มีเหนื่อย
และถ้าทำงานเป็นฌาน สามารถหายตัวได้ด้วย ผมถึงกับสะดุดใจตัวเอง

ในเหตุการณ์วันนั้น แสดงว่า ผมไม่ได้ฝันไป
แต่ ท่าน ไปสงเคราะห์จริง ๆ
<O</O
และผมก็ขอเฉลยเลยนะครับว่า
ที่ หลวงพ่อหนุน หายตัวได้ ก็คงเป็นเพราะ วิธีนี้ กระมัง นะครับ<O</O

............................................................................................................................................................<!-- google_ad_section_end -->

 

​

เรื่องที่สิบแปด

ท่านเล่าให้ฟัง เปิดเผยอย่างเป็นสาธารณะ ในงานปริวาสกรรม <O</O
ต่อหน้า พระ-เณร และ ฆราวาส ที่เข้าปฏิบัติธรรม ว่า

เมื่อก่อน ตอนที่ท่านพาคณะพระ-เณร ออกธุดงค์
ท่านว่า ท่านเกือบพาพระ-เณรไป อดตาย
เวลาท่านบิณฑบาต ไม่ค่อยได้ข้าวถึงสองวัน
<O</O
ท่านก็มาพิจารณา ย้อนดูอดีต
ท่านบอกว่าในชาติก่อน ๆ ท่านขาดการให้ ทาน
<O</O
เพราะอดีตชาติส่วนใหญ่ ท่านเป็นฤาษี ชีไพร ก็ไม่ค่อยได้ให้ทาน
<O</O
สมัยเกิดเป็นพระราชา ก็ขาดการให้ทาน
นี่ย่อมแสดงว่า หลวงพ่อหนุน ท่านก็ย่อมต้องสามารถทรงธรรม

อตีตังสญาณ ใช่ไหมครับ?<O</O

.......................................................................................................................................................<!-- google_ad_section_end --><!-- google_ad_section_end -->