วัวธนูรุ่นแรก หลวงปู่เท อายุ 102 ปี วัดยี่งอ จ.นราธิวาส ประสบการณ์แรง น.94

วัตถุมงคล ที่หลวงพ่อพวงและคณะศิษย์ ได้จัดสร้าง
๑. ตระกรุดโทน ( ตระกรุดมหารูด )
๒. เหรียญรุ่นแรก
๓. เหรียญใบโพธิ์
๔. ผ้ายันต์
๕. อื่นๆ
ประวัตินี้เรียบเรียงมาจากหนังสือสวดมนต์ ทำวัตร เช้า – เย็น แปล ของสำนักสวนโมกขพลาราม อ.ไชยา จ.สุราษฎร์ธานี โดยเหล่าบรรดาศิษยานุศิษย์ของ พระครูโพธิคุณาธาร (หลวงพ่อพวง) เพื่อพิมพ์แจกเป็นธรรมทานให้แก่ผู้มาร่วมงาน ในวาระโอกาสทำบุญครบ ๑๐๐ วัน และหนังสือประวัติหลวงพ่อพวงที่แจกในงานทอดกฐินสามัคคี วันที่ ๒๓ ตุลาคม พ.ศ. ๒๕๑๘

 

แต่ยังมีอีกหลายเรื่องที่ยังไม่ได้ถูกกล่าวถึง บทความในตอนนี้จึงขอกล่าวเพิ่มเติมเสียหน่อยว่า หลวงพ่อพวงท่านเป็นพระที่มีจิตและศีลบริสุทธิ์มาก หลวงพ่อท่านไม่เคยยึดติดในเงินทองลาภสักการะ ปัจจัยใดๆที่โยมถวายมาโดยไม่ระบุให้ชัดเจนว่าถวายให้ท่านใช้จ่ายตามต้องการท่านก็จะไม่เคยนำมาใช้เลย อย่างเช่นเวลาโยมใส่บาตรตอนเช้าแล้วมีซองปัจจัยหนีบมากับแหนบดอกไม้ธูปเทียนนั้น หลวงพ่อก็จะเอากลับมาโยนเก็บไว้ในห้องๆหนึ่งเป็นประจำอย่างนี้ทุกวัน ตราบจนท่านมรณภาพก็ไม่เคยนำปัจจัยเหล่านี้ออกมาใช้แม้แต่ครั้งเดียว ในทำนองกลับกันเมื่อครั้งที่ลูกหลานท่านคนหนึ่งมาบวชเป็นพระแล้วหาไม้มาเขี่ยเอาซองปัจจัยนี้ลอดช่องกระดานออกมา พอดีกับที่หลวงพ่อท่านมาเห็น ท่านจึงให้พระลูกหลานท่านรูปนี้สึกเปลี่ยนเอาชุดฆราวาสมาใส่ทันที

 

หลวงพ่อพวงท่านเป็นคนจริง ไม่เคยยอมใคร ชาวบ้านเล่าว่าก่อนมาบวชท่านเป็นนักเลงมาก่อน เมื่อมาบวชแล้วก็มุ่งมั่นปฏิบัติและศึกษาพุทธาคมอย่างจริงจัง โดยลูกศิษย์ของท่านบางกลุ่มก็เล่าว่าท่านเป็นลูกศิษย์ของหลวงพ่อโพธิ์ วัดวังหมาเน่า (แต่ผู้เขียนว่าไม่น่าจะทัน) ส่วนอีกกลุ่มก็คาดว่าหลวงพ่อพวงท่านน่าจะไปเรียนวิชากับหลวงพ่อพิธ วัดฆะมัง มา จึงได้สนิทสนมไปมาหาสู่กับหลวงพ่อเตียง วัดเขารูปช้าง ซึ่งเป็นศิษย์ของหลวงพ่อพิธเหมือนกัน แต่ก็ไม่มีใครกล้าถามกับท่านสักคน เพราะหลวงพ่อพวงท่านเป็นพระอาจารย์ที่เคร่งครัดและดุมาก

 

ถึงแม้ว่าจะไม่มีผู้ใดล่วงรู้ครูบาอาจารย์ของหลวงพ่อพวง แต่ก็ไม่มีใครที่คิดขัดข้องสงสัยในความเข้มขลังของท่านเลยแม้แต่คนเดียว เพราะทุกคนต่างก็ได้พบได้เห็นได้ยินได้ฟังเรื่องราวของความศักดิ์สิทธิ์ที่มีอยู่ในตัวของหลวงพ่อฯและวัตถุมงคลของท่านมาอย่างมากมายจนนับไม่ถ้วน โดยผู้เขียนขอยกมาเล่าพอสังเขปดังนี้

 

ประสบการณ์ความศักดิ์สิทธิ์ของหลวงพ่อพวง
อำนาจจิตแก่กล้า
นายเฉลียว อุ่นลาย ชาวไผ่ท่าโพธิ์ ผู้เห็นเหตุการณ์เล่าว่า หลวงพ่อเคลือบ วัดดงเสือเหลือง ซึ่งเป็นสหธรรมิกรุ่นพี่ของหลวงพ่อพวงเคยทดสอบอำนาจจิตของหลวงพ่อพวง โดยในวันหนึ่งเมื่อหลวงพ่อพวงได้ไปปฏิบัติศาสนกิจที่วัดดงเสือเหลืองจนเสร็จเรียบร้อยแล้ว หลวงพ่อเคลือบได้เรียกหลวงพ่อพวงไปที่ศาลาท่าน้ำของวัดดงเสือเหลือง แล้วหลวงพ่อเคลือบก็เด็ดยอดผักบุ้งเหวี่ยงลงน้ำ จากนั้นท่านก็เพ่งจิตไปบังคับให้ยอดผักบุ้งก็วิ่งทวนน้ำให้หลวงพ่อพวงดู เมื่อหลวงพ่อพวงเห็นดังนั้นก็หยิบก้อนหินขนาดเล็กขึ้นก้อนหนึ่งเหวี่ยงลงไปในน้ำบ้าง จากนั้นท่านก็เพ่งจิตบังคับก้อนหินวิ่งไล่ยอดผักบุ้งของหลวงพ่อเคลือบจนวัตถุทั้งสองวิ่งหายลับตาไป

 

สร้างตะกรุดขลัง
หลังจากเหตุการณ์ทดสอบอำนาจจิตในครั้งนั้น ทำให้หลวงพ่อเคลือบถึงกับเอ่ยปากยกย่องหลวงพ่อพวงและบอกให้หลวงพ่อพวงสร้างวัตถุมงคลออกมาได้แล้ว แต่หลวงพ่อพวงก็ยังเฉยอยู่จนกระทั่งท่านได้รับตำราการลงตะกรุดของหลวงพ่อเงิน วัดบางคลาน มาจากหมอจอนผู้ซึ่งได้รับตำรานี้มาจากอดีตพระลูกศิษย์ของหลวงพ่อเงินอีกต่อหนึ่ง หลังจากหลวงพ่อพวงได้ตำรามาแล้วท่านก็ทำการศึกษาอย่างละเอียดแล้วจึงลงมือสร้างตะกรุดขึ้นเป็นครั้งแรกในราวปี พ.ศ. ๒๔๙๘-๒๔๙๙

 

หลวงปู่นา ลูกศิษย์หลวงพ่อพวง หลวงพ่อพวงลูกศิษย์หลวงพ่อเงิน

 

นายจอก ฟักแสง เป็นสารวัตรกำนันอยู่ในพื้นที่ไผ่ท่าโพธิ์และเป็นลูกศิษย์ของหลวงพ่อพวง เคยได้ตะกรุดโทนมหารูดจากหลวงพ่อพวงไปคาดเอวติดตัวอยู่หนึ่งดอก จนได้พบประสบการณ์ศักดิ์สิทธิ์ของตะกรุด เพราะถูกลอบยิงที่บ้านวังกระโดน แต่ปรากฏว่าลูกปืนยิงไม่เข้า เพราะเขามีตะกรุดของหลวงพ่อคาดเอวอยู่เพียงดอกเดียว
นายมวน ดาวเทียน ได้อพยพครอบครัวไปจับจองที่ดินเพื่อตั้งรกรากในเขตจังหวัดเพชรบูรณ์ซึ่งในสมัยนั้นยังเป็นป่ารกอยู่ และเต็มไปด้วยเหล่าโจรผู้ร้ายที่หนีคดีเข้าไปสุมอยู่รวมกัน คนที่เข้าไปบุกเบิกถากถางป่าพงนั้นต้องระมัดระวังตัวอยู่ตลอดเวลา นายมวนก็เป็นเช่นนั้น แต่ในวันหนึ่งเขาก็เกิดเผลอเข้าจนได้ เพราะมีโจรมามาลักขโมยควายไป เมื่อนายมวนรู้ว่าควายหายจึงเร่งออกติดตามไปจนทันกับพวกโจร และเกิดยิงกันขึ้น นายมวนได้ยิงต่อสู้กับพวกโจรหลายคน จนโจรเหล่านั้นตายหมด แต่นายมวนกลับไม่เป็นอะไรเลย เพราะมีตะกรุดหลวงพ่อพวงเพียงดอกเดียว

 

หลวงตาตุ๊ พุกอิ่ม ปัจจุบันอายุ ๘๑ ปี บวชเป็นพระอยู่วัดไผ่ท่าโพธิ์ใต้ ในสมัยที่ท่านเป็นเด็กโยมแม่ใช้ให้ท่านคอยส่งปิ่นโตถวายภัตตราหารให้หลวงพ่อพวงอยู่เป็นประจำจนกระทั่งประมาณปี พ.ศ.๒๔๙๘-๒๔๙๙ หลวงพ่อพวงท่านเริ่มทำตะกรุดมหารูดตามตำราของหลวงพ่อเงินขึ้นเป็นครั้งแรก ก็มีชาวบ้านมาขอไปบูชากันเป็นจำนวนมากจนหมดลงอย่างรวดเร็ว แต่นายตุ๊ในตอนนั้นกลับไม่สนใจ เพราะถือว่าหลวงพ่อพวงอยู่ในใจของตนอยู่แล้ว เนื่องจากคอยส่งข้าวให้ท่านมาตั้งแต่สมัยที่ตนเองยังเป็นเด็ก มีความผูกพันทางใจมาโดยตลอด ต่อมาในปีพ.ศ.๒๕๐๐ หลวงพ่อพวงทำตะกรุดขึ้นมาใหม่เป็นรุ่นที่สอง นายตุ๊ก็ยังไม่มาขออีก เป็นอยู่อย่างนี้จนหลวงพ่อท่านคงทนไม่ไหวเลยเรียกให้นายตุ๊เข้าไปหา แล้วท่านก็มอบตะกรุดให้หนึ่งดอก เมื่อนายตุ๊รับตะกรุดจากหลวงพ่อมาแล้วก็นำมาร้อยเชือกคาดเอวติดตัวไว้ตลอดจนกระทั่งเกิดประสบการณ์ขึ้นมากมายหลายครั้งดังนี้

 

บารมีหลวงพ่อพวง
หลวงพ่อพวงท่านเป็นพระที่เปี่ยมไปด้วยความเมตตาในบริเวณรอบๆกุฏิของท่านจึงเต็มไปด้วยสัตว์นานาชนิดอาศัยอยู่ร่วมกันไม่ว่าจะเป็นหมา ๒ ตัว ไก่ เต่า และ งูเหลือม ซึ่งทั้งเต่าและงูเหลือมนั้นมีเป็นจำนวนไม่น้อย ทั้งหมดอยู่ร่วมกันได้โดยไม่ทำอันตรายกันเพราะหลวงพ่อท่านสั่งเอาไว้ แต่ก็มีอยู่ครั้งหนึ่งที่เกิดมีสัตว์ประพฤติตัวนอกคำสั่งของหลวงพ่อ จนท่านต้องลงโทษเฆี่ยนตีด้วยหวาย เนื่องจากในปีหนึ่งที่น้ำท่วม บรรดางูเหลือมจึงเลื้อยออกมาจากป่าไผ่ด้านหลังกุฏิของท่าน โดยเลื้อยขึ้นมาขออยู่บนกุฏิท่าน หลวงพ่อพวงท่านก็เมตตาอนุญาตให้ฝูงงูเหลือมอาศัยอยู่ โดยท่านสั่งไวว่าห้ามไปยุ่งกับไก่ของท่าน เพราะไก่ตัวนี้หวงหลวงพ่อมาก เวลามีใครเข้าใกล้หลวงพ่อมันจะคอยจิกตีคนที่เข้ามา หลวงพ่อพวงเลยเอ็นดูมันเป็นพิเศษ แต่ทีนี้อยู่ไปๆในคืนหนึ่งงูเหลือมคงจะหิวจนอดใจไม่ไหว เลยพุ่งโจมตีงับไก่ของหลวงพ่อ เมื่อไก่ถูกงับแล้วก็ร้องโวยวายส่งเสียงดังลั่น จนพระตื่นกันทั้งวัด รวมทั้งหลวงพ่อพวงด้วย เมื่อหลวงพ่อได้ยินไกลร้องจึงถือหวายออกมาจากกุฏิแล้วตีงูจนเกล็ดร่อน มือท่านก็ตีไปปากท่านก็พร่ำบ่นว่าเราเตือนท่านแล้ว ๆ ว่าอย่ายุ่งกับไก่เรา งูจึงยอมปล่อยไก่ออกจากปากของมันที่กำลังคาบไก่อยู่ การที่สัตว์ต่างๆอยู่ร่วมกันได้โดยเชื่อฟังหลวงพ่อนั้นย่อมแสดงว่าหลวงพ่อพวงนั้นท่านมีบารมีมากพอที่จะปกครองสัตว์ต่างๆให้ฝืนสัญชาติญาณดิบได้

 

สว่นท่านที่ต้องการวัตถุมงคลของหลวงปู่เท วัดยี่งอ สอบถามเข้ามาได้คะ

 

เช้าวันหนึ่ง ในระหว่างที่หลวงพ่อพวงได้เดินบิณฑบาตโปรดญาติโยมอยู่นั้น บังเอิญไปพบพวกโจรกำลังปล้นบ้านยายแป๊ะและนายมุซึ่งอยู่ติดกันอยู่พอดี (ยายแป๊ะนั้นเป็นเศรษฐีของตำบลไผ่ท่าโพ อีกทั้งเป็นอดีตคนรักของหลวงพ่อพวงตั้งแต่สมัยที่ท่านยังเป็นฆราวาส พอหลวงพ่อพวงตัดสินใจบวชไม่สึก ยายแป๊ะก็ไม่ยอมแต่งงาน ครองตัวอยู่เป็นโสด คอยอุปัฏฐากอุปถัมภ์หลวงพ่อพวงจนท่านมรณภาพ) หลวงพ่อพวงท่านจึงเดินเข้าไปขอบิณฑบาตการปล้นครั้งนี้จากพวกโจร เมื่อโจรได้ยินเสียงและเห็นหน้าหลวงพ่อพวงแล้วเกิดอาการสะดุ้งและตกใจเป็นอย่างมาก ทั้งๆที่โจรมีอาวุธอยู่ในมือ แต่หลวงพ่อมีเพียงบาตรอยู่ลูกเดียวเท่านั้น แต่โจรกลับร้องโวยวายวิ่งหนีกันไปหมด ต่อมาชาวบ้านหลายคนเล่ากันในภายหลังว่าพวกโจรมันเล่ากันว่าเห็นหลวงพ่อพวงเป็นเสือ

 

การถ่ายทอดพุทธาคมไปยังลูกศิษย์
ขณะที่หลวงพ่อพวงยังมีชีวิตอยู่นั้น มีพระหนุ่มรูปหนึ่งที่มีจริยวัตรงดงาม แตกต่างจากพระรูปอื่นๆ หลวงพ่อพวงจึงเลือกพระรูปนี้มาทำหน้าที่เป็นพระเลขาและอุปัฏฐากท่านมาโดยตลอด พร้อมกันนี้หลวงพ่อพวงยังได้สอนกรรมฐานและพุทธาคมต่างๆให้กับพระหนุ่มรูปนี้ลงตะกรุดและปลุกเสกเครื่องรางของขลังแทนท่านได้จนหมดสิ้นแล้ว ท่านจึงยกตำราต่างๆให้และมรณภาพลงในวันที่ ๑๓ ธันวาคม พ.ศ. ๒๕๒๐ เวลา ๑๑.๐๕ น. สิริอายุได้ ๗๑ ปี ๕๐ พรรษา
พระหนุ่มรูปนั้นก็คือ หลวงปู่นา ขนฺติโก เจ้าอาวาสวัดไผ่ท่าโพใต้รูปปัจจุบันผู้ที่ปลุกเสกพระให้วัดท่าตำหนักจนเกิดประสบการณ์ยิงไม่ออก และวัดปากคลองมะขามเฒ่าได้อาราธนาท่านไปนั่งปรกปลุกเสกในพิธีเททองเมื่อวันตรุษจีนที่ผ่านมานั่นเอง

 

หลวงพ่อพวงตอนที่ท่านมรณภาพบรรดาญาติๆและพวกลูกศิษย์จากเมืองปทุมถึงกับมารื้อถอนเสากุฏิหลังนี้กลับไปแบ่งกันทีเดียว วัตถุมงคลที่ท่านสร้างไว้ต่างก็มีประสบการณ์ขลังอย่างมากมาย เช่น ในฤดูแล้งของปีหนึ่ง คนในละแวกวัดวังหมาเน่าจะต้อนควายข้ามแม่น้ำ แต่ควายไม่ยอมลงน้ำ เจ้าของควายจึงต้องเดินนำหน้าลงไปก่อน เพื่อดึงเชือกสนตะพายควายให้เดินตามลงไป โดยไม่ทันระวังว่าในแม่น้ำจะมีจระเข้ซ่อนตัวอยู่ เจ้าของควายคนนี้จึงถูกจระเข้กัดเอา แต่โชคดีที่เขามีตะกรุดของหลวงพ่อโพธิ์อยู่ ทำให้จระเข้กัดไม่เข้า พอเจ้าของควายตั้งสติได้เลยคว้ามีดซึ่งพกไว้ที่เอวแทงเข้าไปที่ตาของจระเข้ ทำให้จระเข้ต้องรีบว่ายน้ำหนีไป เหตุการณ์นี้เองทำให้วิชาการลงตะกรุดของหลวงพ่อโพธิ์โด่งดังมาก แม้กระทั่งหลวงพ่อเงิน วัดบางคลานและหลวงพ่อภู วัดท่าฬ่อและพระเกจิอาจารย์อีกมากมายหลายๆรูปต้องมาขอเรียนวิชาจากท่าน ( ในบทความของวัดท้ายน้ำ ซึ่งเป็นอีกวัดหนึ่งที่หลวงพ่อเงิน เคยจำพรรษามายาวนาน ก็ยืนยันว่า หลวงพ่อเงินได้ไปเรียนวิชามาจากหลวงพ่อโพธิ์ วัดวังหมาเน่า พร้อมๆกับหลวงพ่อเทียน วัดหนองดง)

 

และนอกจากวิชาการลงตะกรุดที่หลวงพ่อเงิน วัดบางคลานได้สืบต่อมาจากหลวงพ่อโพธิ์ วัดวังหมาเน่าแล้ว ก็ยังมีวิชาสำคัญอีกวิชาหนึ่งที่หลวงพ่อเงินได้สืบทอดมาแต่ไม่ค่อยมีผู้นำมากล่าวกันอย่างแพร่หลายนัก นั่นคือ วิชาจระเข้(มีทั้งการสะกดและผูกพยนต์ให้เป็นจระเข้ขึ้นมาเพื่อใช้ในทางต่างๆ) โดยถ้าหากเราค้นคว้าประวัติของหลวงพ่อเงินให้ละเอียดจะพบว่าหลวงพ่อเงินท่านเชี่ยวชาญในวิชานี้อยู่ไม่น้อยถึงกับทำให้จระเข้ตัวหนึ่งที่ชื่อว่าไอ้สี เลิกอาละวาดทำร้ายคนเดินเรือในแม่น้ำน่านเพราะว่าถูกหลวงพ่อเงินสะกดเอาไว้ เวลาหลวงพ่อเงินพายเรือไปบิณฑบาตหรือไปไหนมาไหนไอ้สี มันจะคอยว่ายน้ำตามเรือของท่านไปโดยไม่ทำอันตรายอะไรกับผู้คน บางทีถ้าหลวงพ่อเงินท่านจะข้ามแม่น้ำ ว่ากันว่ามันจะว่ายมาหา รับหลวงพ่อฯนั่งบนหลังของมันแล้วว่ายข้ามแม่น้ำไปส่งท่าน

 

ในบทความของวัดท้ายน้ำ ก็เคยบันทึกเรื่องราวของวิชาสะกดจระเข้ของหลวงพ่อเงินไว้เหมือนกันดังนี้ คุณลุงแปลก สุขนวล ได้เล่าว่า หลวงพ่อเงินชอบเลี้ยงสัตว์บกตลอดจนสัตว์น้ำ คือหลวงพ่อได้เลี้ยงจระเข้ไว้ เพราะในสมัยนั้นแถวบ้านบางคลานมีจระเข้ชุกชุมมากและดุร้ายด้วย วันหนึ่งหลวงพ่อจะไปธุระ ได้เห็นจระเข้กำลังจะกินปลาอยู่กลางแม่น้ำ หลวงพ่อนึกสนุกอย่างไรไม่ทราบ จึงใช้ให้ลูกศิษย์ของทานชื่อนายกลิ้ง (ไม่ทราบนามสกุล) ให้ไปแย่งปลาจากปากจระเข้ และสามารถแย่งมาได้โดยไม่ได้รับอันตรายแต่อย่างใด ข้าพเจ้าเข้าใจว่า หลวงพ่อคงจะทำอะไรคุ้มกันให้นายกลิ้งก็เป็นได้

 

ส่วนการผูกพยนต์จระเข้หรือการทำจระเข้จากวิชาอาคมของหลวงพ่อเงินนั้นเล่ากันว่าขลังสุดๆแม้กระทั่งหลวงปู่ศุขแห่งวัดปากคลองมะขามเฒ่ายังได้มาแลกเปลี่ยนวิชานี้ไปจากท่าน และนำไปใช้เสกทหารของกรมหลวงชุมพรให้กลายเป็นจระเข้จนโด่งดัง ตามที่มีผู้บันทึกไว้ดังนี้
วันรุ่งขึ้น เสด็จในกรมได้ขึ้นไปสนทนากับหลวงปู่ศุขบนกุฏิ การสนทนาในวันนั้นส่วนมากก็วนเวียนอยู่กับฤทธิ์อาคมเสกหัวปลีให้เป็นกระต่าย หลวงปู่ศุขก็เล่าบอกตามความเป็นจริงในทางที่ตนเองยึดถือปฏิบัติ ยิ่งพูดคุยกันมากเสด็จในกรมก็ยิ่งรู้ว่าหลวงปู่ศุขมีอาคมมากมาย ทั้งยังสามารถเสกคนให้เป็นจระเข้ได้อีกด้วย ในตอนหนึ่งของการสนทนา หลวงปู่ศุขได้สอบถามกรมหลวงชุมพรฯ ว่า “ปรารถนาจะใคร่ชมคนกลายเป็นจระเข้หรือไม่” เสด็จในกรมและข้าราชบริพารที่นั่งอยู่ต่างตอบเป็นเสียงเดียวกันว่า “อยากเห็นคนกลายเป็นจระเข้” เมื่อทุกคนอยากดูการเสกคนเป็นจระเข้ หลวงปู่ศุขจึงบอกให้เสด็จในกรมคัดเลือกคนรูปร่างล่ำสันแข็งแรง พระองค์จังคัดเลือกพลทหารมาได้คนหนึ่งชื่อ “จ๊อก”

 

จากนั้นหลวงพ่อสั่งให้เอาเชือกเส้นใหญ่มัดที่เอวของพลทหารจ๊อกอย่างแน่นหนา แล้วพาไปที่สระน้ำแห่งหนึ่งในวัด ให้พลทหารผู้นั้นนั่งคุกเข่าลงข้างสระ แล้วสั่งให้หลับตาพนมมืออยู่นิ่ง ๆ ส่วนตัวหลวงปู่จับปลายเชือกไว้แน่น พลางบริกรรมคาถาอยู่ครู่หนึ่ง แล้วก็เป่าพรวดลงไปที่ศีรษะพร้อมกับใช้ฝ่ามือที่ไม่ได้จับปลายเชือกตบลงที่กลางหลัง พร้อมกับผลักพลทหารจ๊อกตกลงไปในสระน้ำเสียงตูมใหญ่ สายตาทุกคู่จ้องเป็นจุดเดียว กรมหลวงชุมพรฯ ยืนมองร่างพลทหาร ท้องน้ำแตกกระจายเป็นวงกว้าง ครั้นน้ำสงบลงจึงแลเห็นร่างของจระเข้ตัวโตอยู่ในน้ำ ส่วนหัวมีเชือกผูกติดตัวแหวกว่ายวนเวียนสะบัดหากฟาดน้ำอยู่ไปมา ทุกคนในที่นั้นต่างอัศจรรย์ในความขมังเวทย์ของหลวงปู่ศุข ส่วนกรมหลวงชุมพรฯ ทรงทอดพระเนตรดูลูกน้องกลายเป็นจระเข้ แหวกว่ายอยู่ในสระน้ำด้วยใจระทึก ร่างของจระเข้พยายามตะเกียกตะกายเพื่อจะดำดิ่งลงก้นสระ ติดแต่ว่าถูกล่ามเชือกอยู่ โดยเหล่าทหารเข้าช่วยหลวงปู่ดึงเอาไว้ หลวงปู่ศุขได้กล่าวกับเสด็จในกรมว่า “ท่านจะให้ลูกน้องกลับเป็นคนหรือจะให้เขาเป็นจระเข้อยู่อย่างนั้น” กรมหลวงชุมพรฯ ได้ตรัสตอบว่า “ต้องการให้เขากลับเป็นมนุษย์อย่างเดิม”

 

หลวงปู่ศุขจึงให้พวกทหารช่วยกันดึงเชือกให้หัวจระเข้โผล่ขึ้นมาพร้อมกับสั่งกำชับว่า “อย่าปล่อยให้เชือกหลุดมือหรือขาด หากจระเข้หลุดไปแล้วมันจะดำลึกลงกบดานที่ก้นสระ โอกาสที่จะทำให้คืนร่างเป็นมนุษย์คงยาก” พวกทหารจึงช่วยกันดึงรั้งเชือกกันสุดแรง กลายเป็นการชักเย่อระหว่างคนกับจระเข้ ส่วนหลวงปู่ศุขท่านเดินกลับกุฏิ ครู่ใหญ่ถือบาตรน้ำมนต์ตรงมายังขอบสระที่จระเข้กำลังตะเกียกตะกายหนี จากนั้นท่านได้บริกรรมคาถากำกับน้ำมนต์อยู่อึดใจแล้วท่านได้สั่งด้วยเสียงอันดังว่า “เอา ออกแรงดึงขึ้นมาหน่อย” ทหารทุกคนทำตาม ออกแรงดึงให้ร่างจระเข้ลอยบนผิวน้ำ หลวงปู่ศุขจึงเอาน้ำมนต์ที่เสกแล้วเทราดบนหัวจระเข้ ความอัศจรรย์เกิดขึ้นเป็นคำรบสอง ร่างจระเข้ที่ดิ้นรนและฟาดหางไปมานั้นค่อย ๆ มีอาการสงบลง แล้วร่างที่ขรุขระของจระเข้ก็กลายเป็นผิวเนื้อของมนุษย์ทีละน้อยอย่างต่อเนื่อง จนกลายเป็นทหารคนเดิมในเวลาต่อมา กรมหลวงชุมพรฯ มองดูทหารผู้นั้นด้วยความอัศจรรย์ในเป็นที่สุด เรื่องที่พระองค์ไม่เคยพบเห็นในชีวิตก็ได้มาเห็นที่วัดของหลวงปู่ศุข (เป็นที่น่าเสียดายที่ในปัจจุบันนี้ “สระประวัติศาสตร์แห่งนี้ได้ถูกถมเป็นพื้นดินราบและส่วนหนึ่งของสระได้ปลูกสร้างตึกเจ้าอาวาสวัดปากคลองมะขามเฒ่ารูปต่อ ๆ มา) และจากการบอกเล่าของพลทหารจ๊อก ภายหลังร่างกลับกลายเป็นคนว่า ขณะที่ตนลงไปในสระก็มิได้รู้สึกตัวว่าตัวเองเป็นจระเข้แต่อย่างใด เพียงแต่รู้สึกว่าตัวเองมีพละกำลังมหาศาลผิดปกติเท่านั้น และแหวกว่ายน้ำด้วยจิตใจคึกคะนองฮึกเหิม ในอยากดำผุดดำว่ายทั้งที่มองตัวเองแล้วก็มีร่ายกายเหมือนคนทุกอย่าง

 

นายเนตร แพงกลิ่น ที่เคยบวชเรียนอยู่ที่วัดปากคลองมะขามเฒ่า ได้เล่าถึงคนกลายเป็นจระเข้แล้วมาให้หลวงปู่ศุขช่วยแก้อาถรรพณ์ให้ว่า ณ ท่าเรือทองนี้ (อยู่วัดปากคลองมะขามเฒ่า) มีการลงอาถรรพณ์ไว้ หากจระเข้วิชามาถึงท่าเรือทองนี้ จะต้องลอยหัวโผล่ขึ้นมา ไม่สามารถดำน้ำได้อีกต่อไป (จุดสังเกตจระเข้วิชาปากจะสั้น มีรูปร่างเหมือนหัวปลี) คราวนี้พวกญาติจะนำน้ำมนต์หลวงปู่ศุขไปราดที่หัว จระเข้วิชาก็จะกลายเป็นคนตามเดิม โดยจะนอนแน่นิ่งเกยตื้นริมตลิ่งอยู่ บางทีมีเรื่องทุลักทุเลไม่อาจราดน้ำมนต์ที่หัวจระเข้ได้ เพราะความกลัวของบรรดาญาติ หรืออะไรก็ตามแต่ บางทีเป็นเดือน ๆ เป็นปี ๆ ก็มี จระเข้วิชาเมื่อถูกราดด้วยน้ำมนต์แก้อาถรรพณ์แล้ว จะกลายเป็นคนนิ่งเงียบ ไม่ยอมพูดจา ญาติจะช่วยกันประคองไปหาหลวงปู่ศุขที่กุฏิ ท่านก็จะทำพิธีแก้อาถรรพณ์รักษาให้ นานอยู่ประมาณ ๗-๘ วัน คนผู้นั้นจึงจะพูดได้ ตนเคยเห็นหลวงปู่สุขรักษาจระเข้วิชานี้ประมาณ ๓-๔ ครั้งเท่านั้น และทั้งหมดเป็นจระเข้จากจังหวัดพิจิตร