รวบรวมคติธรรมดี ๆ มาให้อ่านกัน...

​

 

โอวาทธรรมของพระธรรมวิสุทธิมงคล
(หลวงตามหาบัว ญาณสัมปันโน)
วัดป่าบ้านตาด อ.เมือง จ.อุดรธานี



ธรรมะเป็นอาวุธสำคัญที่กิเลสหวั่นไหวเกรงกลัว เพราะรู้ทันกลอุบายของมัน
ผู้ปฏิบัติจะมีความอิ่มแห่งธรรมเหมือนอิ่มอาหาร จะเข้าใจกันเอง ไม่ต้องถาม
เพราะธรรมเป็นของอิ่มพอ แต่กิเลสมันไม่เคยมีความอิ่ม มันหิวกระหายอยู่เป็นนิจ

คนเราถ้ามีกิเลสเต็มตัวแล้ว มันก็เหมือนหมูเราดีๆ นี่เอง
กินแล้วนอนๆ จนอ้วนพีเขาก็นำไปขึ้นเขียงสับบั่นเท่านั้น!
ฉะนั้น..ผู้ปฏิบัติธรรมเขาจึงไม่เลี้ยงกิเลส เขาทำลายกิเลสกันทั้งนั้น

พระอริยเจ้าทั้งหลายในอดีตที่ผ่านมา ท่านรู้ทันกิเลส
เมื่อกิเลสโผนมา ธรรมะโผนไป
กิเลสโหดร้าย ธรรมะโหดดี
อยากรบต้องออกแนวรบ นักปฏิบัติ คือ นักรบ !

เป็นต้องเป็น ตายต้องตาย จึงจะเอากิเลสอยู่
กิเลสมีเท่าไร ธรรมะต้องมีเท่านั้น !



จากธรรมะพระอริยสงฆ์. พิมพ์ครั้งที่ ๑. สำนักพิมพ์คอมม่า : กรุงเทพฯ, ๒๕๔๘. (หน้า ๕๕)

 

โอวาทหลวงปู่เสาร์ กันตสีโล
วัดเลียบ อำเภอเมือง จังหวัดอุบลราชธานี



ธรรมะ ก็มีอยู่ในกาย เพราะกายมีความเกิด แก่ เจ็บ ตาย พระพุทธเจ้าและพระสาวกเจ้าทั้งหลาย ท่านได้เสียสละเช่น ความสุขอันเป็นไปด้วยราชสมบัตินั้น พระองค์ท่านผู้มีคนยกย่องสรรเสริญ คอยปฏิบัติวัฏฐากแล้วได้เสียสละมานอนกับดินกับหญ้า ใต้โคนต้นไม้ถึงกับอดอาหารเป็นต้น

การเสียสละเหล่านี้เพื่อประโยชน์ อะไร ก็เพื่อให้ได้ถึงซึ่งวิโมกขธรรม คือ ธรรมะ เป็นเครื่องพ้นจากการเกิด แก่ เจ็บ ตาย และเมื่อพระพุทธองค์ตรัสรู้ก็ทรงนั่งสมาธิใต้ร่มไม้ อันเป็นสถานที่สงบสงัด และได้ทรงพิจารณาซึ่งความจริง คือ อริยสัจ 4 นี้ เป็นมูลเหตุอันเป็นเบื้องต้นของพระพุทธเจ้า