มีใครนอน ทำสมาธิบ้างครับ

ผมว่าฝึกนั่งดีๆก่อน

แล้วค่อยมาฝึกท่านอนดีกว่า..มันจะได้รู้ว่า ตอนไหนขณะนอน มันจะหลับ อาศัยสติสังเกตเปรียบเทียบจากตอนนั่งฝึกครับ

 

อิอิ ก็ส่วนมากจะภาวนาก่อนนอนทุกคืนเลยค่ะ
แล้วก็จะเผลอหลับไปแต่จะหลับสบายมากๆค่ะ
บางทีตื่นขึ้นมาถ้าไม่ลืมก็จะภาวนาต่อ ทำอะไรก็พยายามภาวนา
หลวงพ่อฤาษีลิงดำบอกว่าให้ภาวนาไว้ตลอดจะเข้าห้องน้ำก็ภาวนาได้
ทำอะไรก็ภาวนาไว้แล้วกันนะคะ ได้บุญเท่ากันแหละ

 

อย่างนี้ จิตมีเอี่ยวทรงฌานก่อนนอน

และก็ก่อนนอนปราศจากนิวรณ์ซะเยอะครับ

 

ไม่เข้าใจค่ะ ขยายความหน่อย อิอิ

 

ก็ปรกติ คนทั่วไปนอน ก็จะมีเรื่องวุ่นวายในหัว แต่ก็นอนหลับ เพราะเมื่อยครับ แม้แต่หลับแล้วก็ยังเก็บเอาความฟุ้งซ่านวุ่นวาย ไปฝันต่อ

..ในขณะที่คนฝึกสมาธิก่อนนอน หรือกำลังฝึกสมาธิอยู่แล้วหลับไป สิ่งรบกวนใจต่างๆ ก็จะเหลือน้อยครับ

ทำไมถึงเรียกว่าทรงฌาน .. ก็เพราะขณะที่นอนจิตมันมีนิวรณ์เหลือน้อย อาจจะเป็น ขณิกสมาธิ อุปจารสมาธิ ฯ .. ก็ในเมื่อนิวรณ์มันเหลือน้อยมันก็คืออาการทรงฌานนั่นเอง ..ทรงมากทรงน้อยก็ไม่เกี่ยวกัน อิอิ

ว่าแต่รู้จัก นิวรณ์ ป่าวครับ

 

ต้องมีสติดีจริงๆ ถึงจะทำได้ครับ

ไม่เจ๋งจริง ไม่ถึง 5 นาทีก็คร๊อกๆ.. ไม่ได้เรื่องละคับ

ทุกวันนี้ผมก็นอนสมาธิเอาก่อนนอน แต่ส่วนใหญ่ไม่เกิน 1 นาที สติหายมันก็ไปเฝ้าพระอินท์ละคับ รู้ตัวอีกทีก็เช้า ^^"

 

06-8765548

สวัสดีครับ ผมเคยทำเป็นกิจวัตรประจำวันครับ และความสงบที่เกิดจากการนอนมีหลายระดับหลายรูปแบบครับ
1.ความสงบแรกๆเลยคือเราจะรู้สึกสบายมากเลยตาลืมขึ้นเองในที่มืดทั้งๆที่เรายังหลับตาอยู่และมองเห็นแสงสว่างอยู่เบื้องหน้าเรืองๆครับ
2.อาการนี้ผมเป็นบ่อยมากคือเกิด ปีติขึ้นในขณะนอนทำ คือตัวจะเบาสบายปรอดโปร่งแล้วร่างกายที่ความรู้สึกนะครับจะค่อยๆลอยขึ้นแล้วพลิกตัวพุ่งดิ่งลงเหวไปเลยหรือไม่ก้พุ่งขึ้นฟ้าไปก็มี จับเวลาได้เพียง 10 กว่านาทีเองครับ หลังจากนั้นจิตก็ตื่นขึ้นมาเองมองดุเวลาได้แค่ 10 กว่านาที แล้วจิตช่วงนั้นที่ตื่นขึ้นมาจะปรอดโปร่งหายง่วงปลิดทิ้งเลยครับ
3.อาการนี้เป้นอาการสุดท้ายที่ผมเป้นคือจิตจะหลุดออกจากร่างในขณะที่เรานอนทำสมาธิ คือจะมีอาการเคลิ้มๆคล้ายถูกวางยานอนหลับแล้วสติสัมปชัญญะจะอ่อนลงมากจนแทบจะหมดความรู้สึกไป เหลือเพียงความรู้ตัวที่เหลืออยู่น้อยนิดแล้วจังหวะนั้นเองคล้ายกับเราถุกดูดหมุนเหมือนสว่านเลยนะครับดิ่งเข้าไปในอุโมงค์คล้ายท่อที่เรียนเล็กลงไป ช่วงนั้นใจเราจะขาดเสียไห้ได้เหมือนจะตายจริงๆเลยครับ คือจิตกำลังจะออกจากร่าง แล้วถ้เราทนได้ไม่ตกใจไปซะก่อนจิตเราจะถูกดูดออกไปจากอุโมงค์นั้นแล้วหลุดออกไปสว่างไสวจนมองเห็นกายเนื้อที่นอนอยู่เลยครับ คือจิตเข้าฌาณ 4 ไปแล้วนั่นเอง ถ้าอยากรู้รายละเอียดเพิ่มเติมโทรมาคุยกันได้นะครับ

 

ปกติก็จะไม่นอนสมาธิอย่างเดียวนะคะ
เวลานั่งรถไปมหาลัยก็จะ ภาวนาไปด้วยค่ะ

นิวรณ์ ๕

อกุศลธรรมที่คอยทำลายล้างความดีที่เป็นกุศล คือ ฌาน ท่านเรียกว่า นิวรณ์ มี ๕ อย่าง คือ
๑. กามฉันทะ ความพอใจใน รูป เสียง กลิ่น รส และสัมผัส อันเป็นวิสัยของกามารมณ์
๒. พยาบาท ความผูกโกรธ จองล้างจองผลาญ
๓. ถีนมิทธะ ความง่วงเหงาหาวนอน ในขณะเจริญสมณธรรม
๔.อุทธัจจกุกกุจจะ ความคิดฟุ้งซ่าน และความรำคาญหงุดหงิดใจ
๕.วิจิกิจฉา ความลังเลสงสัยในผลของการปฏิบัติ ไม่แน่ใจว่าจะมีผลจริงตามที่คิดไว้หรือไม่
เพียงใด

 

มีอยู่ครั้งหนึ่งที่ผมนอนทำสมาธิ สาเหตุเนื่องจากมีความทุกข์ใจมากในขณะนั้น เลยนอนดูรูปหลวงปู่ปาน และกำหนดลมหายใจเข้า-ออก พร้อมคำภาวนาพุท-โธ พอจิตเริ่มจับเข้าสู่ลมหายเข้าพุท จิตมันตัดเหมือนปิดสวิทซ์ มารู้สึกตัวอีกที่กับลมหายใจออกพร้อมคำภาวนาว่าโธ แต่กลายเป็นตอนเช้าของวันใหม่แล้ว ความทุกข์ทั้งหลายที่มีก่อนหลับนั้นหายไปหมด จิตมันโปร่งเบาสบาย มีความคิดในขณะนั้นว่าแม้ความตายจะมาถึงเราก้ไม่เกรงกลัว เพราะมันเป็นเพียงธรรมชาติของการเกิด-ดับเท่านั้น มีความสุขมาก ได้ความสงบของจิตดี ครับ

 

เคยนอนสมาธิบ่อยๆ แต่ไม่รู้หรอกว่าคือนอนสมาธิ จนเมื่อปลายปีที่แล้ว เจ้าอาวาสวัดเขาบันไดอิฐท่านบอกว่าให้ลองนั่งสมาธิดูบ้าง เพราะว่าเรานอนสมาธิได้แล้ว ท่านบอกว่า เพราะใจเราเปนกุศล นอนแต่ละะครั้ง ก็จะเกิดเหตุการณ์แปลกๆขึ้นเสมอ เหมือนร่างกายจะหลุดออกจากตัว สักพักก็ออกไปเที่ยว บ้างทีก้ไปไกล ไม่รู้ที่ไหน บ้างที่ก้เดินวนๆอยู่ในบ้าน สักพักก้นอนทับตัวเอง แล้วก้ตื่น (อันนี้คืออะไรไม่รู้)บ้างทีนอนอยู่ เห้นตรงหน้าเราเป็นเหมือนจอภาพเล็กๆ เลื่อนให้เห็นเป็นภาพๆ เหมือนดูหนังสั้น บ้างทีก้ฝันเปนเรื่องราว แล้วไม่กี่วัน ก็เปนจิงทุกทีไป...เลยเหมือนรู้เรื่องตัวเองในอนาคตก่อนทุกที อาจจะฟังดูเพ้อเจ้อ แต่มันก็เปนเรื่องจิงนะ

 

เคยเป็นแบบคุณ jatasig ในข้อความที่ 3 ตอนเกิดเหมือนจะตายให้ได้จริงๆ

ใจมันวูบวาบๆ ตอบได้ตรงมากๆเลยอะ ไม่รู้ทำไมถึงออกจากอุโมงค์ได้ยากเหลือเกิน

ส่วนใหญ่จะเป็นตอนนอนมากกว่า นี่ถ้าไม่ติดว่ากลัวตายกลัวผี คงออกจากอุโมงค์

มาได้อย่างสบายแล้วล่ะ...

 

นอนสมาธิทีไร รู้สึกว่าไม่เคยสมาธิได้เกิน 5 นาทีเลย คร่อกทุกที เลยทำอิริยาบถอื่นดีกว่า แหะๆ

 

แนะนำสำหรับคนทำสมาทิแล้วง่วง วิทีนี้ใช้ประจำครับ แต่คงเปลืองนิดนึง

คือนั้งสมาทิในห้องน้ำครับแล้วเปิดน้ำจากฝักบัวไห้ไหลกระทบตัวอยู่ตรอดเวลา

ไม่หลับแน่นอนครับแถมมีความชุ่มชื่นประสาทตื่นตัว สมาทินิ่งอีกตางหาก แต่

ถ้านั้งเปน ชม. ก็คงเปลือง เหอๆๆ แนะนำครับ พอดีบ้านผมไช้น้ำฟรีอะครับ อยู่

ในห้องน้ำคนเดียวเปน ชม. อิอิอิ เหมือนในหนังไงที่นั่งใต้น้ำตก เหอๆๆ ระดับ

นี้นั่งใต้ฝักบัวก็พอ ลองดูได้นะครับ

 

เดินสมาธิ ดีนักแล...

 

แล้ว เข้าห้องน้ำหรือกเบา ก็ ภาวนา พุธโธ ได้หรือคะ

แล้วหากนั่งสมาธิไป แล้วเหมือนสติวูบไปล่ะคะ ถือเป็นนิมิตบอกอะไรไหม
หรือว่าจิตมันฟุ้งไปไกลคะ เหมือนหลับไป รู้สึกเหมือนหลับในแหละค่ะ ที่งดี เหมือนตกใจตื่นค่ะ แต่ยังหลับตา ภาวนาอยู่นะคะ เลยสงสัยค่ะ
แล้วที่สติวูบหายไปนี่ สมาธิถูกทางไหมคะ

 

หลัง ๆ "ง้วนดิน" ก้อนอนสมาธิหลับเหมือนกัน
ตื่นมาก้อมีอาไรแปลก ๆ (ที่เปนสิ่งดีดี)

สาธุ....ขอบพระคุณครูบาอาจารย์ทุกท่าน
ที่สอน "ง้วนดิน" มา

[b-wai][b-wai][b-wai]

 

เมื่อก่อน นั่งสมาธิเสร็จ ก็นอนทำสมาธิต่อจนหลับพอรู้สึกตัวตื่น ก็ทำต่อจนหลับ เดี๋ยวนี้ พอรู้สึกตัวตื่นก็หลับต่อ ไม่ทำสมาธิแล้วครับ ทำไม่ได้อาจเป็นเพราะ เลิกนั่งไปนานเป็นปีๆ

 

ทุกวันนี้ นั่ง30นาที นอน30นาที สลับไปเรื่อยๆกันครับ ก็นั่งนานๆ เหน็บมันกินอะครับ

 

เมื่อก่อนผมนอนท่าปางไสยาท ตลอดเพราะป่วยเป็นทอมซิลอักเสบ มันหายใจไม่ออกต้องนอนท่าปางไสยาส เพราะ ด้านที่อยู่ด้านบนจะหายใจออก ด้านที่อยู้ด้านล่างจะหายใจไม่ออก ใครลุกไปไหนมาไหนผมรู้ตัวตลอด ไฟไหม้ห่างไปหลาย10ห้อง ผมเป็นคนแรกในบ้านที่รู้ตัว อาจเป็นเพราะหลับไม่สนิท ก็ได้ครับ ทุกวันนี้ นอนท่าปางไสยาสจนหลับได้เลยครับ แต่เดี๋ยวนี้ไม่ค่อยได้หลับ ท่าปางไสยาสแล้วครับ เพราะว่าโรคต่อมทอมซิลโต ที่เป็นโรคประจำตัวตอนเด็กๆ หายไปแล้วครับ ถึงลมหายใจจะออกข้างเดียวอยู่ คือบางทีออกข้างซ้าย บางทีออกข้าง
ขวา แต่ก็หลับได้แล้ว ไม่เหมือนตอนเด็ก ต้องนอนเท้าแขน ตะแคงไปมาทีละข้างตลอดทั้งคืนเลย

 

มีคำถามไหม ถ้าสนใจคุย โทร 025792201 คุยทางโทรศัพท์เท่านั้น

มีคำถามไหม ถ้าสนใจคุย โทร 025792201 คุยทางโทรศัพท์เท่านั้น