มีอุบายแก้ไขการชอบบังคับลมอย่างไรบ้างครับ

มิคสัญญี คืออะไร แปลภาษา แปลว่า หมายถึง (พจนานุกรมไทย-ไทย ราชบัณฑิตยสถาน)
บางทีเราก็เห็นลมหายใจเราเป้ฯลูกชิ้นเนื้อ
บางที่เราก็เห็นลมหายใจคนอื่นเป็ฯลูกชิ้นเนื้อ

กายเนียะ ไกอานุสติเนียะ มันมีภาคผู้เลี้ยง ผู้ให้อาหารคือผู้ไห้กำลัง

 

คือถ้าเราไม่รู้สึกว่าคนหายใจมันทุกข์
เราจะบังคับให้มันสุข มันทุกข์ หรือมันไม่สุขไม่ทุกข์
ตามใจคนหายใจ

คือยึดว่ารู้ลม กับรู้ลม มันไม่ยอมเป็นเพื่อนทุกข์

เข้าใจว่าสุข ในองค์ฌาน หรือในอุปจาระสมาธิ ขณิกะสมาธิ ยึดว่าเป็ฯสุขของเรา เป้ฯเรา
ยึดว่าอง๕์ฌาน สมาบัติต่างๆเป็ฯเราเป็ฯของเรา

เป้ฯอาหาร ของเรา ยึด

 

นิวรณืทั้งห้า
คือ พึงใจในกาม พยาบาท ขี้เกียจ ลังเล ฟุ้ง
เป็ฯอาหาร ของอวิชชา
อวิชชามันยึดว่าเป็ฯอาหารของมัน

ถ้าคุณสงสัยว่าทำไงถึงจะไม่บังคับลม
สงสัยเป้ฯอาหารแล้ว
ไม่ใช่เรา ไม่ใช่ของเรา แค่เป็ฯอาหารเฉยๆ ให้อวิชชามันกิน
ก็เสียของ ให้ธรรมวิจายะกินดีกว่า
ให้ยึดว่ารู้นิวรณ์ กับรู้ เป้ฯเพื่อนทุกข์

อย่าไปเสียนิวรณืให้อวิชชากิน
โดยยึดว่าเป้นของใคร

ฟุ้งเนียะ ไม่มีให้กินเพราะอวิชชาแย่งกิน
เราก็จะไปแย่งฟุ้งคนอื่นกิน

ยืนยันกรรมฐานพวกห้ามโน่นนี่นั้น คือแย่งอาหาร
อีกาตอมซาก

 

ถ้าพบว่าอุปปาทานในขันธ์ห้าเป็นทุกข์
จะพ้นไปได้
หนึ่ง
องค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้ารับรองมรรคผล
สอง
เป้ฯพระปัจเจกพุทธเจ้า
สามเป็น
พระพุทธเจ้าเลย

อย่าดง่ให้ใครนอกเหนือจากนี้รับรองมรรคผล
อย่าโง่รับรองมรรคผลใคร เด็ดขาด

ใครเอารูปพระภิกษุอะไรก็ตามมาให้รับรองมรรคผล อย่าเด็ดขาด

 

ให้ขอขมาพระรัตนตรัย

และพิจารณาว่า ยึดว่ารู้ มรรคผล นิพพาน กับ รู้ เป้ฯเพื่อน ทุกข์

แล้วอุทิศกุศลให้กับทุกรูปนามไป

อย่าดง่ อวดฉลาดรับรองมรรคผลนิพพานใครเด็ดขาด

เอารูปมาเอาพระธาตุมาก็ห้าม
อย่าโง่

แค่ลมหายใจยังเสือกถามกันได้

 

เอางี้
คนที่บอกผมให้กรรมฐานไม่เวิร์ค
จริง ผมชื่อ นพพร ทรงสวัสดิ์ อายุ 39 ปี
ไม่ใช่อนันตะชินะ
ให้กรรมฐาน หมาไม่แดกหรอก

แต่ป่วยทางจิตเนียะ
เวเลี่ยม ไดอาซีแปม แก้ได้
จริงๆแล้ว กินเหล้าก็แก้ได้
แต่จะไปติดเวเลี่ยม กะสุราแทน
ติดเวเลี่ยมคลิ้มกว่าสุรา ยืนยัน

ป่วยเหมือนกัน
เพื่อนทุกข์

จะมาหวังว่าผมจะเอากองทุกข์ยกออกจากอก ยังทำไม่เป็น

 

รู้แต่ว่ากลไกการหายใจ
เหมือนกะความอยาก และไม่อยากอาหาร
เป้ฯวิภวตัญหา และภวตัญหา
ถ้าเราทำให้มันเป็นเพื่อนทุกข์กัน จะหาย

แต่ในทางศาสนาจะมีมาร มีกรรม มีอกุศล มีอวิชชา
ไม่เหมือนแพทย์แผนวิทยาศาสตร์
ฉีดยาหายเลย

ถ้าถามผม นายนพพร ทรงสวัสดิ์ชื่อจริงๆเนียะ
ผมจบแค่ กศน ม.6
ไม่รู้หรอกนะ

 

ทะยานอยาก ที่จะ และที่จะไม่
ไม่ได้กะย่นย่นนะ

เห็ฯคนอื่นเป็ฯอาหารเป็นเนื้อ
คือมิคสัญญี บางทีเจรฺิญกสินสีแดงก็ได้
กสินสีหนะ

ถ้าพรหมวิหารสี่ มันปราณีตไป

กสินหนะจะมีสองแผ่น รู้แค่นี้แหละ
แผ่นนึงจะปิดแผ่นนึง
รู้แค่นี้

ไม่ใช่พระพุทธเจ้า

แดกอย่างกะอีกาตอมซาก

 

คุณ ปุณฑ์ ครับ คุณ ปุณฑ์ เคยไปปฏิบัติแนวท่านโกเอ็นก้าหรือไม่ครับ แล้วข้ามเวทนาเป็นอย่างไรครับ จิตเข้าไปเห็นอะไรตอนที่ข้ามเวทนาครับ พอจะอธิบายได้ไหมครับ ขอบคุณครับ

 

คุณ Tusinqiqu ครับ ดูจากที่คุณ Tusinqiqu ยกอานาปานสติของพระพุทธเจ้ามา ก็เชื่อว่า คุณปฏิบัติอย่างนี้อยู่ใช่ไหมครับ เพราะฉะนั้น อานาปานสติ เมื่อมีสติมารู้ที่ลมหายใจได้บ่อยขึ้นแล้ว จนมีสติมาระลึกได้บ่อย ขั้นต่อไป จะกำหนดรู้ว่าลมหายใจสั้นหรือยาว ป้องกันไม่ให้ไหลไปรวมที่ลมจนขาดสติ เป็นการดึงสติไว้ ไม่งั้นมันจะเคล้มๆ เหมือนจะหลับ ถ้าจิตไปรวมกับลม พอสังเกตุถึงลมที่สั้นยาวต่างกันแล้ว จิตตั้งมั่นระดับหนึ่งพอที่จะรับรู้ ฐานต่างๆ เราจะปล่อยจิตบ้าง บังคับจิตบ้าง แล้วแต่จิตจะไปรู้ไปเกาะตรงไหน เช่น


กาย
- บางทีจิตไปรู้ทั่วถึงร่างกาย ---- (ต่อด้วยการรู้ลมหายใจ เพื่อกลับมาตั้งมั่นพร้อมเห็นสภาวะต่อไป)
- บางทีจิตไปรู้ว่าร่างกายสงบระงับอยู่ ---- (ต่อด้วยการรู้ลมหายใจ เพื่อกลับมาตั้งมั่นพร้อมเห็นสภาวะต่อไป)
- บางทีจิตไปจิตไปรู้ว่าเราเป็นผู้ทำให้ร่างกายสงบระงับ ---- (ต่อด้วยการรู้ลมหายใจ เพื่อกลับมาตั้งมั่นพร้อมเห็นสภาวะต่อไป)


เวทนา
- บางทีจิตจะเข้าไปรู้ว่าเกิดปิติเอิบอิ่ม ---- (ต่อด้วยการรู้ลมหายใจ เพื่อกลับมาตั้งมั่นพร้อมเห็นสภาวะต่อไป)
- บางทีเข้าไปรู้ว่ารู้ว่าเกิดสุข ---- (ต่อด้วยการรู้ลมหายใจ เพื่อกลับมาตั้งมั่นพร้อมเห็นสภาวะต่อไป)
- บางทีเข้าไปรู้ว่าจิตมีการคิดปรุงแต่ง ---- (ต่อด้วยการรู้ลมหายใจ เพื่อกลับมาตั้งมั่นพร้อมเห็นสภาวะต่อไป)
- บางทีเข้าไปรู้ว่าเราเป็นผู้ดับความคิดปรุงแต่งนั้น ---- (ต่อด้วยการรู้ลมหายใจ เพื่อกลับมาตั้งมั่นพร้อมเห็นสภาวะต่อไป)


จิต
- บางทีเราเข้าไปรู้ถึงการมีอยู่ของจิต ---- (ต่อด้วยการรู้ลมหายใจ เพื่อกลับมาตั้งมั่นพร้อมเห็นสภาวะต่อไป)
- บางทีเราเข้าไปรู้ว่าเราทำจิตให้เกิดความปราโมทย์ ---- (ต่อด้วยการรู้ลมหายใจ เพื่อกลับมาตั้งมั่นพร้อมเห็นสภาวะต่อไป)
- บางทีเราเข้าไปรู้ว่าเราเป็นผู้ทำให้จิตตั้งมั่น ---- (ต่อด้วยการรู้ลมหายใจ เพื่อกลับมาตั้งมั่นพร้อมเห็นสภาวะต่อไป)
- บางทีเราเข้าไปรู้ว่าเป็นผู้ทำให้จิตปล่อยจากสภาวะต่างๆ ---- (ต่อด้วยการรู้ลมหายใจ เพื่อกลับมาตั้งมั่นพร้อมเห็นสภาวะต่อไป)

จะเห็นว่าสภาวะทุกอย่างดับไปทุกขณะ ที่กลับมาอยู่กับลมหายใจ จิตจะเข้าไปรู้อยู่ฐานไหนเป็นเรื่องของเหตุปัจจัย มันวนไปรู้นั่นทีนี่ที ไม่แน่นอน แล้วเราจะน้อมจิตไปเพื่อการเห็นในหมวดธรรม ซึ่งเป็นจุดแตกหักกับกิเลสครับ


ธรรม
- เราน้อมจิตเข้าไปดูสภาวะในข้างต้นนั้น เห็นถึงความไม่เที่ยง ---- (ต่อด้วยการรู้ลมหายใจ เพื่อกลับมาตั้งมั่นพร้อมเห็นสภาวะต่อไป)
สภาวะนี้เห็นได้บ่อย เกิดนิโรธ* เป็นขณะๆ ทำให้เกิดผลได้ถ้าปัจจัยมีพร้อม บรรลุได้ตั้งแต่ โสดาบันไปยังพระอรหันต์เลย ถ้าจิตเห็นความไม่เที่ยงจนเบื่อหน่ายตัดอุปาทาน

- เราน้อมจิตเข้าไปดูสภาวะในข้างต้นนั้น เห็นถึงความจางคลายลงของกิเลสเป็นขณะๆ ---- (ต่อด้วยการรู้ลมหายใจ เพื่อกลับมาตั้งมั่นพร้อมเห็นสภาวะต่อไป)

- เราน้อมจิตเข้าไปดูสภาวะในข้างต้นนั้น เห็นถึงความดับ(นิโรธ)* เป็นขณะๆ ---- (ต่อด้วยการรู้ลมหายใจ เพื่อกลับมาตั้งมั่นพร้อมเห็นสภาวะต่อไป)

- เราน้อมจิตเข้าไปดูสภาวะในข้างต้นนั้น เห็นถึงสลัดคืนของอุปปาทาน ---- (ต่อด้วยการรู้ลมหายใจ เพื่อกลับมาตั้งมั่นพร้อมเห็นสภาวะต่อไป)


จนสภาวะขาดอุปปาทาน สลัดคืนหมด ก็จบกิจครับ อันนี้อธิบายคร่าวๆครับ แต่การปฏิบัติ ของคุณ Tusinqiqu เป็นกายปฏิบัติในหมวดกาย เมื่อตั้งมั่นระดับนึงแล้วน้อมไปเห็นได้ทุกฐานเลย ศึกษาอานาปานสติของพระพุทธเจ้าไว้ครับ เดี๋ยวจะเห็นจิตไปตามนั้นเอง แล้วจะอัศจรรย์กับอานาปานสติ กรรมฐานอันนี้ครับ

 

ของท่านโกเอ็นก้าอธิบายว่า เรามีอารมณ์อย่างไร ฝังลงไปในจิตเท่าใด มันก็จะแสดงออกมา (คล้ายกรรมที่มีที่มา) เวทนานี้ก็คือผลพวงมาจากอารมณ์ที่ฝังมาในจิตเรา (ไม่รู้อธิบายถูกไหม?) ซึ่งทำให้ทราบที่มาของเวทนาที่เกิด

ส่วนเรา เอาแบบที่อยากอธิบายก็แล้วกันนะ
เราไม่สามารถหนีเวทนาได้ ไม่ว่าจะสุขเวทนา ทุกขเวทนา หรืออทุกขมสุข หรือทั้งสุขบ้างทุกขบ้าง..
การหลบเวทนา เป็นการหลบนิพพาน(ความจริงของขันธ์ห้าดับไป)ด้วย คือข่มรูปขันธ์ด้วยสมาธิ แล้วจิตเป็นอิสระไปในกายทิพย์ก็ดี (อันนี้ไม่พูดกรณีนิพพานที่เป็นดินแดนที่กายทิพย์ไปได้อะไรอย่างนั้นนะ)
การตามดูรูปขันธ์(กาย)นามขันธ์(จิต) เกิด ดับ ก็จะเข้าใจเรื่องเหตุปัจจัยที่เกิดขึ้นมาตั้งอยู่และดับไป ตามที่มันเป็น คือต้องใช้กำลังทางสมาธิ สติ และปัญญาให้เท่าทันปัจจุบันขณะให้ดี

การก้าวข้ามเวทนา มีหลายระดับ ก็ตั้งแต่ปิติเล็กๆ เวทนาไม่มาก เวทนาหายไปกับปิติน้อยๆ หรือทุกขเวทนาอย่างมากขนาดดับไปพร้อมผรณาปิติ(ปิติที่ประกอบสมาธิ) ซึ่งจะอริยมรรคสมังคีหรือไม่ด้วย อันนี้ก็แล้วแต่การเจริญสติมาดีขนาดไหน หรือใครโชคดีไปในทางสุขเวทนา(ไม่ทุกข์นัก)พร้อมสติแก่กล้า.. ก็นับว่าโชคดีไป..

 

เห็นด้วยครับคุณ ปุณฑ์ ที่เราไม่สามารถหนีเวทนาได้ (ในนี้ผมจะกล่าวถึงเวลาในจิตนะครับ ) เมื่อไหร่มีผัสสะกระทบ ย่อมเกิดเวทนา

เท่าที่ผมดูในยูทูปนะครับ ซึ่งผมไม่เคยปฏิบัติและไม่ทราบว่าท่านสอนอย่างไร แต่ดูการอธิบายของคุณนิ้วกลม ก็พอทราบได้ว่าเป็นสติปัฏฐาน ตามการปฏิบัติของคุณนิ้วกลม คือ การเอาจิตมาดูที่กาย ไล่ตั้งแต่หัวไปจนถึงปลายเท้า สังเกตุเวทนาทางกายอยู่ที่จุดใดของร่างกายแล้ว ไล่มาดูอีกทีตั้งแต่หัวไปเท้า เห็นที่จุดที่เกิดเวทนาเมื่อครู่นี้หายไปแล้ว ตรงนี้คุณนิ้วกลม กำหนดเห็น ความเป็นอนิจจังของเวทนา การมีสติมาอยู่ที่กาย กายจะสงบระงับ พอสงบระงับจิตจะเกิดปิติ ปราโมทย์ จิตตั้งมั่น (ปัจจัยพร้อม) เห็นความไม่เที่ยงของเวทนา คราวนี้จะบรรลุธรรมไม่บรรลุธรรม ขึ้นอยู่กับความพร้อมของแต่ละคนแล้วครับ อย่างคุณนิ้วกลมนี่ ใครเคยเจอเหมือนเค้าจะรู้ว่าอะไรเป็นอะไรได้ จะเห็นได้ว่าไม่ว่าสำนักไหน อาจารย์คนใด ถ้านักภาวนาไม่เข้าใจผิด ไม่ปฏิบัติผิด ผลเกิดได้ไม่ยากเลย ขึ้นอยู่กับว่า ทำถูกหรือไม่ สติปัฏฐานสี่ นี่บางคนปฏิบัติเห็นอนิจจังรอบเดียว ขึ้นกับอินทรีย์ของแต่ละคน ถ้ามันชัดปล่อยอุปปาทานเลยก็มี สมัยเราต้องมาทำมาภาวนากันแต่สมัยพุทธกาลเนี่ย ฟังธรรม จิตตั้งมั่น น้อมไปเห็นขันธ์5 ของตัวเอง เป็นอนิจจัง ว่างจากตัวตน วางอุปปาทาน ก็บรรลุพระอรหันต์ ไม่แปลกเลย ทุกอย่างมีเหตุผลของมัน ไม่ได้เหนือธรรมชาติ อธิบายด้วยหลักเหตุผล ได้ทั้งหมด แต่คนยุคเรา จิตมันไม่ตั้งมั่น ฟังธรรมเป็นร้อย เป็นพันครั้ง มันไม่น้อมไปดูภายในของตัวเอง อยู่แค่ชั้นสมอง เลยหายากที่จะบรรลุธรรมด้วยวิธีนี้ แต่ใช่ว่าจะไม่มีนะครับ เอ้า!! ร่ายมายาวอีกแล้ว สรุปครับว่า วิธีไหนก็ตามเป็นการเจริญมรรคแปด ก็ถึงหมือนกันครับ ผมคิดเห็นประมาณนี้ครับ

 

มามาผมขอพ่นเพ้ออีกที

คนเราต้องควบคุมลมหายใจ เพราะเป็นลมหายใจของเรา

เราจะเลิกควบคุมลมหายใจ เกือบทุกคนก็ต่อเมื่อไม่ใช่ลมหายใจเรา

ทุกคนที่เข้าถึงอัปปนาสมาธิแค่ฌานหนึ่ง ไม่มีใครควบคุมลมหายใจอีก เพราะ
ไม่ใช่ลมหายใจของเราแล้ว

ลมหายของเรา เราควบคุม

เป็นคำถามที่ วิปปราสมาก

 

ผมจะโน้มน้าวคุณหละ
จะมีไสยศาสตร์หลายชนิด ถือเป้ฯมาตรฐานของไสยะ
คนโดน จะไม่สามารถภาวนาได้อัปนาสมาธิได้อีกเลย จนกว่าไสยะนี้จะถอน
หรือถ้าสวดอิติปิโส เยอะจนไสยะถอน แล้วทำอัปปนาสำเร็จ
แต่ครายออกจากอัปปนา ไสยะชนิดนี้จะเค้ามีอานุภาพใหม่

เพราะเวลานักไสยศาสตร์ ทำเหยื่อถ้าเหยื่อทรงฌานปราณีตกว่า นักไสยศาสตร์จะเป็ฯเหยื่อไสยะนั้นๆเอง

ปรกติ เกือบคุรคนหมอผีหนะที่จะยังอยากหายใจ

จะต้องทำของชนิดนี้ใส่เหยื่อก่อน

วิธีการถอน ปรกติสวดอิติปิโสแบบมีศรัทธาในพระรัตนตรัย ซักเกินสามจบ
ก็จะหลุดแล้ว
หรือใครมีคาถาที่มีอานุภาพถอนไสยะก็จะหลุด สวดไปเรื่อยๆ
ลมหายใจของเราก็เลิกควบคุมไปเอง

แต่ถ้าไสยะกลับมามีอานุภาพใหม่
ลมหายใจก็จะกลับมาเป้ฯเราเป็ฯของเราอีกครั้งหนึ่ง

 

ถ้าหมอผีไม่ทำไสยสไจล์นี่ใส่เหยื่อ
เหยื่อเกิดภาวนยาได้ หมอผี
ตาย

 

อาจจะเกิดจากเหยื่อไปรับขันธ์ที่มีอานุภาพ มีอิทธิวิถี
แล้วเหยื่อดันไปรับรอง มรรค ผล นิพพาน
หรือแค่รับรอบ ทาน ศีล ภาวนา ศีลสมาธิปัญญา

ทั้งๆที่น่าจะได้บุญ

โดนเฉพาะเหยื่อไปรับรอง มรรค ผลนิพพาน
โดนที่ยังมีขันธ์ครอบอยู่

ก็จะภาวนาไม่ได้อีกเลย จนกว่ากรรมจะคราย

หมอผีก็จะต้องทำอย่างนี้ ก่อน เพื่อให้เหยื่อไม่สามารถภาวนาได้

วิธีถอนก็มี
เช่นใช้คาถาถอนอุโบสถ ขณะอยู่ในอัปปนา

คาถาจักรพรรดิ์ ปลุกอิทธิวิ๔ีที่ถอนไสยเวทย์ แ ล้วอธิฐานถอน

 

เช่นถ้าเราโดนของแบนี้
แต่เราเริ่มจะภาวนาได้
หมอผีถ้ามีอำนาจมาก จะหักใจฆ่าเราเลย
เพราะไม่อยากโดนของตัวเองเข้าตัว

เรื่องปรกติเลย

 

ไม่มีข้อสรุปอะไรว่าอย่างไรจึงจะถอนไสยะพวกนี้ได้
เพราะอาจจะเป็ฯเจ้ากรรมนายเวร เลยก็ได้

การที่เราฟุ้ง จริงๆแล้วดี
สงสัยจริงๆแล้วก็ดี แต่อำนาจไสยะจะทำให้คุณ เอานิวรณืใส่พานคลานเข่า
สังเวยอวิชชา
เสร็จแล้วพอไม่มีนิวรณืกิน คุณจะเริ่มกินนิวรณืคนอื่น
แถมยังเอานิวรณืคนอื่นใส่พานคลานเข้าสังเวยอวิชชา

ปรกติแล้วต้องอารธนาบารมีพระพุทธเจ้า แบบจัดเต็ม จึงจะขับได้

ผมชอบวิธีการอารธนาพระกรรมฐาน แบบวัดท่าซุง ที่เริ่มด้วยการอัญเชิญท้าวมหาราช
และมอบกายถวยชีวิตให้องค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้า สมาทานศีลก่อนด้วย

ฟุ้งหนะดี สงสัยหนะดี กามก็ดี ขี้เกียจก็ดี พยาบาทก็ดี
เป็ฯของดีทุกอย่าง
อย่าเอาใส่พานคลานเข้าสังเวยอวิชชาเป็ฯใช้ได้

ฟุ้งหนะได้บุญ พึงใจในกามก็ได้บุญ ขีเกียจยังได้บุญเลย

 

เกิดสายวิชาภาวนาบ้าบอคอแตกอะไรไม้รู้

แถวบ้านเรียกพรายกลืนจิต
ไม่มีใครภาวนาอะไรอย่างนั้น
ไม่เคยมีมาก่อน เป็ฯลัทธิปัจเจก แก๊งปาหินอะไรไปนั้น

ไอ้ที่พยายามจะสอบสอนอะไรกันนั้น

ถ้ามีใครซักคนภาวนาได้จริงๆ
จะนอนคาบฟุตบาท ให้กระทืบท้ายทอยเลย

ไสยศาสตร์ล้วนๆ

 

เนียะ
ถ้าผมบอกว่าผมจะตด
ใครก็ควบคุมลมหายใจ

ให้กรรมฐานห่าเหวอะไรมา
แถมยังเอามาห่อไสยศาสตร์ยัดให้ผม

กรรมฐานห่าเหวไรวะ
อยากลองหวะ