มาดูเนื้อพระสมเด็จกัน...

ซูม

 

ด้านหลังครับ

 

รูปถ่ายซูม ส่วนตัวผมจะชอบดูการพัฒนาการของปูน สุก/ดิบ และคราบน้ำมันตั้งอิ๊ว หลากอายุอยู่รวมกันอย่างเป็นระบบเป็นธรรมชาติ ครับ

 

ซูม

 

ในพื้นที่ที่มีความสูง ต่ำ ที่ แตกต่าง และคราบของธารน้ำปูนสุกทึ่ไหลออกมาจากรูพรุน บ่อน้ำตา เก่าใหม่ ความเหี่ยวย่น ตามกาลเวลาตรงบริเวญที่มีคราบน้ำมันทับถมในส่วนที่อยู่บนพื้นที่ๆสูง เพลินครับ

 

ขออีกรูปนะ ขอบพระคุณครับ

 

ด้านหลังพระสวยครับ...โดยรวมดูดี มีมวลสาร...
รู้สึกยินดีครับที่คุณ Tanyadol นำรูปพระมาโพสต์ให้ได้ชม...

 

ขอบคุณครับ และยินดีครับ ที่จะได้เป็นส่วนหนึ่งที่ไดันำเสนอ สิ่งที่ถูกต้องแด่สังคม และ เพื่อนๆสมาชิกครับ
หลักการ 3+2 เป็นหลักที่อาจารย์ ได้สั่งสอนผมให้ได้รู้จัก เนื้อปูนเปลือกหอยที่มีอายุเกิน 100ปี ครับ
1, ปูนสุก
2, ปูนดิบ
3, คราบน้ำมันตั้งอิ๊ว
4, ความเหี่ยว ย่น ที่เกิดจากการงอกทับซ้อนของปูนดิบ อย่างเป็นระบบ บนสัน บนขอบ บนพื้นทึ่ ที่สูง ที่มีคราบน้ำมันตั้งอิ๊ว
5, รูพรุน บ่อน้ำตา รอยปริแยก การละลายตัวของเนื้อปูน

 

ภาพถ่ายเปรียบเทียบระหว่าง ผิวเปลือกหอย กับ ผิวพระสมเด็จ

 

เนื้อผิวของพระสมเด็จบางขุนพรหม ที่แก่ปูนครับ

 

ซูมดูเนื้อ

 

คราบตั้งอิ้วร่อน

 

คุณTanyadolมีความรู้และอธิบายถึงเนื้อหาและธรรมชาติของพระสมเด็จได้ดีมากครับ คงจะศึกษามานาน ขอบคุณที่แบ่งปันความรู้ให้กับสมาชิคที่กำลังสนใจศึกษาพระสมเด็จ จะเห็นได้ว่าในบอร์ดนี้มีท่านสมาชิคนำรูปภาพพระสมเด็จมาสอบถามท่านผู้รู้เป็นจำนวนมาก
ส่วนผม..อธิบายไม่เก่งครับ ได้แต่นำรูปพระที่ตนเองชอบสะสมไว้มาให้ดู ส่วนเรื่องเก้-แท้นั้นผมไม่สามารถหาบทสรุปได้ จึงศึกษาและสะสมไปตามจริตที่ตนเองชอบแค่นั้น...ท่านสมาชิคก็เลือกศึกษาได้ตามสะดวกครับ

 

ขอบคุณครับ คุณ mind stone จากบทความดังกล่าวนั้นตัวผมเองก็เป็นคนหนึ่งที่ได้รับความรู้และเรียนรู้ มาจากการค้นคว้าและวิเคราะห์ ผลการวิจัยของ ดร.แสวง รวยสูงเนิน ซึ่งเป็นอาจารย์ผู้สอนให้ผมได้รับความรู้ที่ถูกต้องตามหลักการเชิงวิทยาศาสตร์ ที่หาข้อพิสูจน์ได้ด้วยเหตุและผลตามธรมชาติ และทุกท่านสามารถ ตรวจสอบพระแท้ ได้ด้วยตัวท่านเอง ตามหลักการดังกล่าวครับ

 

ยินดีครับที่ได้ เผยแพร่ความรู้ และมีอีกบทความหนึ่งที่มีประโยชน์ สำหรับทุกท่านที่นิยมชมชอบในการสะสม พระสมเด็จ ดังนี้ครับ

ความต่างของปูนสุก และปูนดิบ (หลักวิทย์ฯ)
พระสมเด็จเนื้อปูนสุก
ในการตกตะกอนของปูนสองชนิด คือ หินปูน (แคลเซียมคาร์บอเนต) ที่น่าจะเป็นสารประกอบในระบบปูนดิบ ที่ยังไม่ผ่านการเผาด้วยความร้อนสูง ทำให้ยังเป็นโมเลกุลของแคลเซียมคาร์บอเนตอยู่ และ ปูนผงหรือปูนขาว (แคลเซียมออกไซด์ เมื่อแห้ง หรือแคลเซียมไฮดรอกไซด์ เมื่อมีความชื้น) และเกิดเป็น แคลเซียมไบคาร์บอนเนตเมื่อทำปฏิกริยากับคาร์บอนไดออกไซด์ในอากาศ ที่น่าจะเป็นสารประกอบในระบบปูนสุก ที่ผ่านการเผาด้วยความร้อนสูง ไล่คาร์บอนไดออกไซด์ออกไปจากโมเลกุลของปูน
โมเลกุลของปูนทั้งสองชนิดนี้จะมีการละลายน้ำที่ต่างกันมาก คือ แคลเซียมคาร์บอเนตจะละลายน้ำได้น้อย
ในขณะที่แคลเซียมไฮดรอกไซด์ และไบคาร์บอเนต จะละลายได้มากกว่า
ดังนั้นการไหลของน้ำปูนออกมาพอกผิวระยะแรกๆจึงเป็น "ผิวนวล" และ "ผงแป้ง" ของแคลเซียมไบคาร์บอเนต ที่ตกตะกอนแบบไม่มีผลึก (Amorphous) แต่ถ้ามีมาก ก็จะคลุมหนาขึ้นเรื่อยๆ มีลักษณะเหมือนผงแป้งคลุมองค์พระทั้งองค์ พระลักษณะนี้เรียกว่า พระเนื้อปูนสุก ดังนั้น ผิวพระเนื้อปูนสุกจะไม่แน่นแข็ง เกิดรอยขีดข่วนและสึกกร่อนได้โดยง่าย
ปูนดิบ
ในขณะที่แคลเซียมคาร์บอเนตที่ละลายน้ำได้น้อยกว่าจะค่อยๆละลายออกมาพอกผิวองค์พระทีละน้อยๆๆ แต่จะแข็งแน่นแกร่ง ผิวเรียบมัน สะท้อนแสงแบบผิวแก้ว หรือผิวกระเบื้องเคลือบ เกิดลักษณะที่เรียกว่า พระเนื้อปูนดิบ แต่ในความเป็นจริงก็มีเนื้อผสมกันในสุดส่วนต่างๆ ตั้งแต่แก่ปูนดิบ ปูนผสม จนถึงแก่ปูนสุก นอกจากนี้ก็ยังมีมวลสารที่ทั้งละลายน้ำได้และน้ำมันเข้ามาเป็นตัวแปรของการตกตะกอน
ทำให้เกิดสี ความแข็ง ชั้นที่ผิวพระ ความเรียบมัน และการตกตะกอนที่แตกต่างกัน ทำให้ไม่มีพระองค์ใดที่เหมือนกัน 100% แต่ละองค์มีเอกลักษณ์ของตัวเอ ทั้งผิว สี ความแกร่ง ความมัน และพิมพ์ทรงที่แตกต่างด้วยการงอกของปูนที่ต่างกัน
ลองอ่านศึกษากันดูครับ อาจจะงงๆ นิดหนึ่งถ้าไม่ค่อยสันทัดกับวิทยาศาสตร์ครับ ผ่านๆ ตาไปก่อนครับละเอียดดี

ปูนกับน้ำจะทำปฏิกิริยากันได้ดี ในระบบสารละลาย ในขณะที่น้ำมันจะเป็นระบบสารแขวนลอย และจะกลั่นรวมตัวกันได้ดีเมื่อน้ำน้อยลงหรือแห้งสนิท
ในระยะนี้ผมพยายามคิดหาทางช่วย

คนที่ยังไม่สามารถเข้าใจพัฒนาการของเนื้อ

และผิวพระเนื้อผงปูนได้

โดยเฉพาะ

ความแตกต่างของ

พระสมเด็จที่เพิ่งสร้างใหม่ๆ

และพระสมเด็จที่มีอายุมาก ว่ามีอะไรแตกต่างกัน

ผมตระหนักดีว่า

การอธิบายนี้อาจเป็นดาบสองคม คือ

นอกจากจะทำให้นักส่องพระเข้าใจพระมากขึ้น

ก็อาจเป็นช่องทางให้ช่างทำพระเก๊ได้

ทำเนียนมากขึ้น

แต่ผมก็มาชั่งใจว่า

การทำให้คนรู้มากขึ้น น่าจะคิดต่อได้ดีกว่าเดืม

การโดนหลอกก็จะยากขึ้นและมีขีดจำกัดในตัวเอง



ประเด็นสำคัญของการพัฒนาการของเนื้อ

และผิวพระสมเด็จเนื้อปูนเปลือกหอย ก็คือ

ความเข้าใจเชิงปฏิกิริยาของปูน น้ำ และน้ำมัน

ในการพัฒนาการของเนื้อพระผงปูนผสมน้ำมันตังอิ้ว

ปูนที่มีในระบบของพระผงปูนก็จะมี

ปูนสุก หรือปูนขาว (Calcium oxide)
ที่ทำให้เกิดการเชื่อมประสาน (concretion)
ของเนื้อพระในระยะแรกๆ
และเกิดความนวลของผิวพระ (coating)
ในระยะต่อๆมา และ
ปูนดิบ หรือหินบด หรือเปลือกหอยป่น
(calcium carbonate)
ที่จะเคลือบผิวหินปูนด้านนอก
ทำให้เกิดความแข็งแกร่งของเนื้อและ
ผิวพระในระยะต่อๆมา
น้ำ

จะเป็นตัวทำละลายปูนให้ทำปฏิกิริยาเกาะกัน
โดยเฉพาะในระยะแรกๆ และ
เคลื่อนที่มาที่ผิวตามแรงตึงผิว และความแห้ง
(Capillary flow) และ
เมื่อมีความชื้นเข้าไปในองค์พระอีก
ก็จะไปเกิดการละลายเนื้อปูนดิบและสุก
เท่าที่มีอยู่ในเนื้อ
แล้วไหลกลับออกมาเมื่อบรรยากาศและ
ความชื้นภายนอกแห้งกว่า
การไหลของน้ำทำให้มีการตกตะกอนของปูนทั้ง
สองชนิดตามจำนวนครั้งของการไหลของน้ำ
ออกมาระเหยที่ผิว
ผิวพระเนื้อปูนดิบที่พัฒนา จนปิดผิวพระ
โดยรอบแล้วจะเก็บกักความชื้นในองค์พระ
ได้มากและนานกว่าเนื้อปูนสุก
และการระเหยน้ำของพระเนื้อปูนดิบ
ส่วนใหญ่จะผ่านรูเปิดที่เหลือ ที่เรียกว่า
"บ่อน้ำตา" หรือรอยแยก
หรือรอยปริร้าวของแผ่นปูนดิบที่เก่าได้อายุ
ทำให้พระที่มีอายุมากที่น่าจะผ่าน
ความแปรปรวนของความชื้นเหล่านี้มาบ่อย
ก็จะมีการพัฒนาผิวค่อนข้างมาก
และน้ำมัน ที่ใช้ก็คือนำมันข้นที่เรียกว่า "ตังอิ้ว"

จะแขวนลอยในน้ำ ทำหน้าที่ประสานให้
เนื้อปูนที่กำลังแห้งเกาะกันต่อไป
ด้วยแรงเชื่อมของน้ำมัน
ทำให้เนื้อปูนที่แห้งลงไม่แตกหักโดยง่าย
การเชื่อมประสานจะยิ่งมีมากถ้าพระแห้งมาก
และจะน้อยลงเมื่อพระมีความชื้นมากขึ้น
จึงเป็นการประสานแรงให้มีความคงทนทั้ง
ในสภาพแห้งและชื้น ที่แปรปรวนอยู่ของเนื้อพระ
ถ้าเนื้อพระแห้งมากๆ นานๆ น้ำมันตังอิ้วก็
จะมีแรงการกลั่นตัวและไหลออกมาถึง
ผิวด้านนอกตามรูน้ำตา และรอยปริแยกของผิว ให้เห็นเป็นคราบๆ ที่เรียกว่า "คราบตังอิ้ว"
ทั้งนี้ เพราะ ปูนกับน้ำจะทำปฏิกิริยากันได้ดี

อย่างต่อเนื่อง ในระบบสารละลาย

ในขณะที่น้ำมันจะเป็นระบบสารแขวนลอย

และจะกลั่นรวมตัวกันได้ดี เฉพาะเมื่อมีน้ำน้อยลงหรือ

แห้งสนิท

และถ้าเนื้อพระแห้งมากๆ นานๆ น้ำมันตังอิ้วก็

จะมีแรงการกลั่นตัวและไหลออกมาถึงผิวด้านนอก

การไหลของตังอิ้วจะถูกปิดกั้นด้วยความชื้นที่สูงขึ้น

ในเนื้อ ที่ผิว หรือรอบๆองค์พระ เช่น

การแช่น้ำทั้งร้อนและเย็น

แต่การแช่น้ำร้อนนานๆ อาจทำให้น้ำมันบางส่วน

ระเหยออกมาแทนการไหลตามปกติ

พระเนื้อปูนดิบจะปิดกั้นการไหลของน้ำมันตังอิ้ว

ได้ด้วยความชื้นที่สูงกว่า

และช่องทางเปิดที่จำกัดกว่า

และการไหลของน้ำมันตังอิ้วจะถูกเร่ง

ให้ไหลมากขึ้นในสภาพที่ร้อนและแห้ง

เช่น การแขวนพระใช้กับตัว

ที่มีความร้อนอบอยู่ตลอด

ดังนั้น ถ้าอยากให้พระเนื้อฉ่ำมันก็ต้องแขวนใช้บ่อยๆ

ถ้าอยากให้พระออกนวลสวย ก็ล้างบ่อยๆ

เพื่อเพิ่มความชื้นให้กับองค์พระ

และโดยธรรมชาติ พระที่อยู่ในสภาพแห้ง

จะออกผิวฉ่ำ เพราะจะมีน้ำมันตังอิ้วออกมามาก

ในขณะที่พระอยู่ในสภาพชื้นจะออกผิวนวล

เพราะน้ำจะนำปูนออกมาที่ผิวมากขึ้น

เมื่อเข้าใจแล้ว ก็สามารถนำไปใช้ทั้ง

ประเมินอายุ และอ่านประวัติของพระสมเด็จ
แต่ละองค์
นำมาปรับให้ผิวพระฉ่ำ หรือนวล ก็แล้วแต่
ชอบ และ
สามารถประเมินอายุของพระได้
ตามหลักการที่เขียนและแสดงตัวอย่างผิว
ไว้แล้วในบทความก่อนๆ
พระเก๊ จะใช้วิธีเอาสีโปะ เลอะๆ เละๆ เต็มไปหมด แต่ตามหาที่มาไม่ได้
ในการดูพระสมเด็จเนื้อปูนดิบนั้น

นอกจากจะดูที่การพัฒนาการของผิวปูนดิบ

และปูนสุกแล้ว ประเด็นสำคัญที่ดูได้โดยง่ายๆ ก็คือ

การกระจายของน้ำมันตังอิ้วบนผิวพระสมเด็จ

ที่ปรากฏอยู่ที่ในเนื้อ และที่ผิวเนื้อปูนดิบ

การกระจายของน้ำมันตังอิ้วบนผิวพระสมเด็จ

วัดระฆัง

แบบเดียวกับการไหลของน้ำมันออกมาจากรูน้ำมัน

เล็กน้อย ที่หัวระหว่างหูกับตาของช้าง ตอนที่

ช้างตกมัน

ที่ต่างอย่างสิ้นเชิงของสภาพ

ช้างตกบ่อน้ำมัน

ที่จะมีน้ำมันเปื้อนตัวช้าง แบบไม่รู้ว่ามาจากไหน

เต็มไปหมด

แต่ถ้าลองไปดูที่รูน้ำมันของช้าง อาจจะแห้งสนิท

ไม่มีรอยคราบน้ำมันไหลออกมาด้วยซ้ำ

ที่เป็น "ธรรมชาติที่เลียนแบบได้ยาก"

ที่สามารถใช้ดูพระสมเด็จได้ง่ายที่สุด

พระแท้จะกระจายตัวของคราบตังอิ้วนิดๆ

จากรูน้ำตาและรอยแตกของปูน
ทั้งซึมเข้าในเนื้อผิวและคลุมผิวพระ
มากน้อยตามอายุ
พระเก๊ จะใช้วิธีเอาสีน้ำตาลคล้ายตังอิ้ว

ในการดูพระสมเด็จเนื้อปูนดิบนั้น

นอกจากจะดูที่การพัฒนาการของผิวปูนดิบ

และปูนสุกแล้ว ประเด็นสำคัญที่ดูได้โดยง่ายๆ

ก็คือ การกระจายของน้ำมันตังอิ้วบนผิวพระสมเด็จ

ที่ปรากฏอยู่ที่ในเนื้อ และที่ผิวเนื้อปูนดิบ

นำมาแต้ม หรือโปะ
แบบ เลอะๆ เละๆ เต็มไปหมด
แต่หาที่มาไม่ได้ แบบเดียวกับช้างตกบ่อน้ำมัน
ยกเว้นพระฝีมือจัดระดับ "ปาดคอเซียน"
ที่จะทำเนียนมาก ทีละองค์ อย่างประนีต
ที่ไม่ต้องระวังมาก
เพราะพระระดับนี้ เขาเอาไว้ "ปาดคอเซียน
" อย่างเดียว
ราคาจากโรงงานก็หกเจ็ดหมื่นแล้ว
ไม่มาถึงเราหรอกครับ
ฉะนั้น พระเก๊ตาเปล่าทั้งหลายมักมาตายที่

น้ำมันตังอิ้วนี่เอง

จริงๆ มองอีกมุมหนึ่ง ก็น่าสงสารช่าง

ไม่โปะ ก็รู้ว่าเก๊
โปะ ก็ดูออกว่าเก๊
จะทำเนียนๆ ก็ไม่ทันกิน ขายยาก
นานๆจะมีใบสั่งมาสักองค์
...ก็เลยทำพระเก๊ตาเปล่ามาวางขายกันเกร่อ

ถือว่าทำบุญทำกุศล บุญมีพอแล้ว

เดี๋ยวก็ได้พระแท้ๆเองและครับ

ระวังแต่ว่า

เมื่อท่านธุดงค์มาแล้ว ขอให้นิมนต์ให้ถูกองค์ก็

พอแล้วครับ





....

 

มีปัญญาเหมือน มีทรัพย์อยู่นับแสน ไม่ต้องมีเงินล้านก็สามารถหาพระสมเด็จวัดระฆังแท้ๆไว้บูชาติดตัว ได้ครับ

 

บทความนี้วิเคราะห์เนื้อหาและธรรมชาติของพระสมเด็จตามหลักวิทยาศาสต์ได้ดีไม่น้อยเลยครับ...ขอบคุณครับที่ชี้แนะแนวทางศึกษาพระสมเด็จให้ได้ดียิ่งขึ้น...

 

เห็นด้วยอย่างยิ่งครับ

 

...ชมและวิเคราะห์ ศึกษากันต่อ...





องค์นี้เนื้อหามวลสารและธรรมชาติดูดีครับ ลองชมดู

 

รูปเต็มองค์...