ภพมนุษย์ไม่ใช่ที่เสพสุข คิดก่อกรรมเพื่อเสพสุขบนโลกเป็นมิจฉาทิฐิอย่างหนึ่ง

การผูกโยงทางจิตวิญญาณ เพื่อสร้างกลุ่มสัตว์ที่ไม่ใช่ปัจเจกฯ


เพื่อให้พระพุทธเจ้าแต่ละพระองค์โปรดสัตว์แต่ละกลุ่มในแต่ละยุคต่าง
กันไป กระบวนการ "ผูกโยง" จิตวิญญาณปวงสัตว์ให้เป็นกลุ่มๆ จึงเริ่ม
ขึ้นตั้งแต่พระพุทธเจ้าแต่ละองค์ ยังคงบำเพ็ญบารมีเป็นพระโพธิสัตว์ฯ
เพื่อไม่ให้สัตว์แตกกลุ่ม จนต้องกลายเป็นพระปัจเจกพุทธเจ้าแล้วต้อง
หาทางนิพพานเอง หายุคสมัยนิพพานเอาเอง (ซึ่งไม่ค่อยดีเท่ากับการ
ได้อยู่ในพระพุทธศาสนา) กระบวนการผูกโยงโดยกรรม+จิตวิญญาณ
อันนี้ จึงจำต้องเริ่มต้นขึ้น เพื่อตะล่อมสัตว์ให้เป็นกลุ่มๆ กลุ่มไหนกรรม
น้อยก็ไปอยู่ในกลุ่มที่จะได้นิพพานก่อน กลุ่มไหนกรรมมากก็ไปอยู่พวก
ที่จะได้นิพพานทีหลัง หลายครั้ง พระโพธิสัตว์บำเพ็ญบารมีมุ่งเอาความ
"ตรัสรู้" อยู่ผู้เดียว ไม่มีโอกาสไปผูกกรรมร่วมกับสัตว์ได้ ก็จะต่อสายบุญ
ผ่านทาง "พุทธบิดา" คือ องค์พุทธบิดาเป็นผู้ไปก่อกรรมร่วมกับสัตว์นั้น
พระโพธิสัตว์ค่อยมาต่อสายบุญบารมีเข้าด้วยอีกที ในภายหลังก็มี นี่ก็คือ
วิธีหนึ่ง ที่จะทำให้สัตว์ได้มีกลุ่ม ไม่เป็นพระปัจเจกฯ ซึ่งก็หมายรวมถึงใน
กระบวนการปลดปล่อย, ชำระล้าง และสร้างใหม่ นี้ด้วย (พวกกองทัพผี)

 

On the other hand หนึ่งเดียวกัน แทบหาที่มี ไม่ได้

 

มีคนๆ หนึ่ง จิตของเขาตรงสุญตาตลอด
คือ เล็ง 0 ตลอด แต่เพื่ออยู่ทางโลกให้ได้
เขาจึงถีบจักรไปข้างหน้าทาง + เพื่อเดินกิจ
ทางโลก + 1 ไป + 2 ไปเรื่อยๆ เพราะถ้าเขา
หยุด จิตของเขาจะเล็งตรง 0 พอดีเสมอ เขาจึง
ต้องเดินต่อไปทาง + เสมอๆ


นั่นคือหลัก "กิเลสคือโพธิ" แต่หลายครั้งที่ไฟธรรม
เผาผลาญกิเลสทางโลกแล้ว จิตแจ้งเห็นชัดแล้ว ก็
ยิ่งหลอกจิตให้พ้นจากความเบื่อหน่ายทางโลกได้
ยากขึ้นทุกขณะ สิ่งที่ + เข้าไป จึงเหมือนไฟใหม้ฟาง


เขาควรจะถีบจักร "กิเลสคือโพธิ" นี้อย่างไรต่อไปดีละ?

 

เวลานั้นไม่มี ทุกสิ่งเกิด แลจบไปคล้ายแผ่นเสียง วนเวียนหมุนวน เป็นจักรแห่งกาล ไม่มีเวลา แค่ลืมตามองขณะหนึ่ง จุดหนึ่งแห่งห้วง ผลึกน้ำแข็งบนยอดไม้ หยาดน้ำค้างไหล บนใบหญ้า อาทิตย์แสง ต้องส่อง มลาย กลับกลายล่องลับ

 

ทุกหนึ่ง กระพริบตา ทุกสิ่ง เปลี่ยน กระจกเงาที่สะท้อนเสียงของตัวเอง ยังกังวาล เสียงสะท้อนจากหุบเขา ยังก้องกังวาล เสียงสะท้อนแห่งตัว

 

เสียงสะท้อนไร้ค่า
เจรจายังมีที่หมาย
เปล่งเสียงนั้นไปไย
หากไร้ซึ่งคนฟัง ...


กระแสจิตยังถึงจิต
ยินเสียงที่เงียบงัน
เปล่งธรรมไม่อาจกล่าว
เข้าถึงโดยไม่ผ่านหู ...

 

Inside out จักรแห่งจักรวาล มีในตัวทุกท่าน กุญแจหนึ่งดอก สำหรับกล่องหนึ่งใบ
กล่องคือข้อแม้ กุญแจคือตัวไข
ไขเข้าไปในตัวเอง
pandorabox หรือกล่องที่ว่างเปล่า

 

กาลจักร กลจร
ทำคนคลอนเคลื่อนไป
เพราะมีจุดเริ่ม จึงมีจุดจบ
คนเคลื่อนจรในจักรกาล


กาลจักร กลจร
ไร้คนจร เคลื่อนไป
หากไม่เริ่ม ย่อมไร้จบ
จักรเคลื่อนคน ย่อมไม่มี

 

มอบอิสระภาพด้วยความตายให้เจ้าหนูน้อย

 

การตายทางจิตวิญญาณ
คือการถือกำเนิดใหม่นั่นเอง

 

พอละสายตาจากคอมฯ เดินออกมานอกห้องพบว่ามีพลังกุศลส่งมา
อ่อนโยน สดชื่น และอบอุ่นตรงมาที่หัวใจ กินข้าวเสร็จแล้วก็ยังมีมาอยู่เลย
ไม่น่าเชื่อเมื่อกี้เหมือนเพิ่งท้ารบอยู่ดีๆ ไม่กี่นาทีสันติภาพก็มาเยือนแล้ว
ขอบพระคุณทุกท่านที่ส่งมา
ขอส่งต่อความอ่อนโยนนี้ให้กับทุกๆท่าน ทั้งที่ได้อ่านและไม่ได้อ่าน
ทุกรูป ทุกนาม ทุกภพ ทุกภูมิ เป็นพลังในการเดินหน้าต่อไป

ทุกขัง อนิจจัง อนัตตา เป็นเช่นนี้เอง

 

เจตนาที่ดี แม้มองไม่เห็น แต่ก็สัมผัสได้ ขอเจริญในธรรมครับ

 

ขออนุญาต เข้ามารับธรรมครับ..

 

ขออนุญาต เข้ามารับธรรมครับ..

 

ฟังแล้วรู้สึกน่ากลัวยังงัยชอบกล...

 

เอ้....ผมจะตรวจสอบตัวเองได้งัยน้า....ว่าตอนนี้พลาดไปแล้วรึป่าว แต่
ฟังๆไปเหมือนว่ามันน่าจะใช่เลย....เหลือแต่วิธีกระบวนการตรวจสอบแบบชัดเจนว่าอะไรเป็นอะไร ถ้าจะเมตตา...แย้มสักหน่อยได้ไหม๊ท่าน

 

ว่าแต่ว่า...ถ้ามันมีจิตวิญาณอย่างว่าแทรกซึมอยู่ในกายสังขารผม ผมควรจะจัดอย่างไรครับท่าน ขอวิธีจัดให้....เอาแบบทั้งชุดเล็กชุดใหญ่เลยนะครับ
จะได้เคลียร์รอบเดียวแล้วผ่านเลย ขอบคุณครับ

 

เมื่อนิตโพธิสัตว์องค์หนึ่งบำเพ็ญบารมีมาก
สมควรได้รับการทดสอบจากนิตยโพธิสัตว์ด้วยกัน
ทั้งสองจะถูกขับดันให้สู้กันเอง เป็นธรรมชาติอย่างหนึ่ง
เหมือนจิวจี่เยียก ยังต้องถูกให้รบกับเตียบ่กี้ ทั้งที่ไม่อยากจะทำ


ปล่อยตามธรรมชาติเถอะ อย่าได้กลัวการปะทะเลย ....

 

เมื่อนั่งอยู่ในห้องสอบแล้ว ควรทำอย่างไรดีละ?



ครูคงไม่ลงมาบอกวิธีทำอีกแล้วนะครับ ...