พระโพธิสัตว์พญาช้างนาฬาคิรี(ธนปาล)พระพุทธเจ้าในอนาคต

.....................สำหรับเข็มสองเล่มที่ร้อยท้ายด้วยด้ายผูกไว้

สองเล่ม..มีความหมายเช่นไร..แล้วดอกบานไม่รู้โรยสองดอกที่อยู่ในขวด..คงต้องอธิบาย

ถึงตอน เมือง มีสุขกับโนรี นราได้พบเจอกัน...เพราะสิ่งที่อยู่ในขวดแก้วซีกนี้ที่ฝั่งดินไว้บน

ภูเขาที่จุดจันทร์เสี้ยวแยกจากกัน....เมือง มีสุขได้บอกไว้ในหนังสือบนผืนผ้าที่กาเผือกได้

อ่านแล้วว่า "มันคือความทรงจำระหว่างเขากับ

โนรี นราหญิงคนรักของเขา"...ซึ่งมันต้องเป็นสัญญาลักษณ์หรือเครื่องหมายอย่างใดอย่าง

หนึ่งอันเป็น"ความทรงจำของเขาและนางในอดีตอย่างแน่นอน"

เมือง มีสุขจึงต้องการให้กาเผือกหามันให้พบและนำไปให้แก่โนรี

นรา...แต่อนิจจาว่านางได้เสียชีวิตไปนานเกือบ 80 ปีแล้วเช่นกัน

......................กาเผือกได้เห็นสิ่งของในขวดจึงเอ่ยกับไก่ตุ๋น

อย่างแปลกใจ

.............................."ดอกทานตะวันดอกนี้มันแปล

กมากว่ะ"
.............................

."ใช่...ระยะเวลาตั้ง 80 ปีแล้วมันยังคงเป็นดอกไม้สด

อยู่เลย..แต่มึงดูดอกบานไม้รู้โรยทั้ง

สองดอกมันเหี่ยวตามกาลเวลาของมัน"

.............................."นั่นนะสิ...กูยิ่งเห็นสิ่งของพวก

นี้แล้วเรื่องราวของเขา..กูว่ามันแปลกมาก.....ถ้ามึงไปเห็นเมือง มีสุขอยู่ใต้แม่น้ำน่าน

แล้ว..เข้าไปในมิตินั้นเหมือนกู..มึงจะรู้ว่าตัวเขานั่นลึกลับซับซ้อนมากเกินกว่าคนธรรมดา

เลยทีเดียว" กาเผือกออกความเห็นในขณะที่ไก่ตุ๋นนั่งคิดตาม

 

.................."เมือง มีสุขที่มึงเห็นอยู่ในมิติใต้น้ำเป็นยังไง...มึงยัง

ไม่ได้เล่าให้กูฟังเลย" ไก่ตุ๋นเอ่ยถามเมื่อกาเผือกเปิดประเด็น

................."เขานอนหลับสนิทอยู่โดยไม่กระดุกกระดิก

ตัว..แต่ก็รู้สึกว่าเขาหายใจอยู่" กาเผือกตอบในสิ่งที่เห็น

.................."หายใจใต้น้ำนะหรือ...ร่วมทั้งมึงด้วย"

................."ใช่ มึงจำตอนที่ท่อสายยางหลุดจากปากกูได้

ไหม"

...................."จำได้...ก็ยังสงสัยอยู่ว่ามึงไม่มีอากาศหายใจแล้ว

อยู่ใต้น้ำได้อย่างไร"

.................."ภายในแสงสว่างที่เป็นมิติใต้ลำน้ำน่าน..มันมี

อากาศหายใจได้อยู่.......กูหลุดเข้าไปในนั้นกูหายใจได้เลย"

..................."ฟังดูก็แปลกดี...ถ้ากูไม่อยู่ในเหตุการณ์ตอน

นั้น...กูจะไม่เชื่อที่มึงเล่าเลย"

..................."ใช่..เรื่องนี้ยากที่จะหาใครเชื่อ

ได้.......แต่ตอนนี้กูว่าเราลงจากเขานี่ดีกว่า...แล้วไปปรึกษาพวงผกาถึงวิธีที่เราคิด

กัน"

.................ไก่ตุ๋นพยักหน้าอย่างรับรู้....แล้วสองพี่น้องก็นำขวด

แก้วทั้งสองส่วนมาปะกบติดกัน....ซึ่งมันประกบติดกันทำให้เห็นซีกเดิมคือ.."สร้อยข้อมือ

ทองคำลายดอกทานตะวัน"...ส่วนอีกซีกหนึ่ง คือ ดอกทานตะวัน ดอกบานไม่รู้โรย และ

เข็มพร้อมด้ายสองเล่ม

...................พวกเขาขนสัมภาระปีนไต่ลงมาจากเขา..ราวบ่าย

โมงก็ลงมาถึงพื้นที่รถมอเตอร์ไซด์จอดอยู่...แล้วพวกเขาก็รีบขับขี่ไปบ้านคุณยายมั่น

ทันที

 

........"ขอพระองค์ทรงพระเจริญ"........

..........กระทู้นี้ตั้งขึ้น"เป็นมงคลในวันพ่อวันที่ 5 ธันวาคม 2553(2010)"....และวันนี้

กระทู้นี้มีอายุ 2 ปีแล้ว............เป็นกระทู้ที่มีข้อความและจำนวนหน้ามากที่สุดในห้อง

พุทธภูมินี้.........ผู้เขียนจะพยายามเขียนต่อไปเป็นกำลังใจให้ด้วยครับ.......

 

พระพุทธเจ้าตรัสรู้มาแล้ว ไม่รู้กี่ล้านพระองค์ องค์ปฐม เป็นองค์ ปฐมวงค์ต้น ชื่อ พระพุทธสิกขีทศพลที่ ๑ ไม่มีครูมีอาจารย์ มาก่อน เมื่อท่านตรัสรู้ อนุตรสัมมาสัมโพธิญาณ แล้ว จึงมีแบบฉบับ สำหรับท่านที่จะทำความปราถฯ เป็นพระพุทธเจ้า ว่าต้องทำอย่างไร สร้างบารมีอย่างไร จึงจะได้ตรัสรู้ เป็นพระพุทธเจ้า ที่ท่านกล่าวไว้แค่ ๒๘ พระองค์ หลังจากที่พระพุทธเจ้า ของเรา องค์ปัจจุบัน ปราถนาพระโพธิญาณ ตอนหลังมาแล้ว ให้ผู้รู้ท่านมาอธิบายให้ละเอียดครับ


การที่ พระโพธิสัตว์ ตัดหัว ถวายเป็นพุทธบูชา มันเป็นหน้าที่ของพระโพธิสัตว์ จะต้องทำลักษณะ คล้ายๆกัน ในการพลีชีพ เพื่อบูชาพระพุทธองค์ ซึ่งไม่ใช่วิสัยของพระสาวก จะทำ ถ้าไม่เข้าใจก็อย่า อย่าค้าน วางใจไว้ ๕๐-๕๐ ก่อน จนคุณบางคน ไปอ่านและเห็นให้เข้าใจ เพราะคำสอนของพระพุทธเจ้ามีตั้ง ๘๔,๐๐๐ พระธรรมขันข์ ปีกย่อยอีกนับแสนๆ ตามแต่ใครจะเอาไปได้แค่ไหนครับ และกฎสุดท้ายต้องบริจาคลูกเมียให้เป็นทาน จึงจะมีสิทธิ์ ตรัสรู้ เป็นพระพุทธเจ้า ผมพูดมาหลายกระทู้แล้ว จึงไม่ขออธิบายให้มากความไปกว่านี้

และในกัปนี้จะมีพระพุทธเจ้ามาตรัสรู้ถึง ๑๐ พระองค์ครับ

 

......ขอบคุณท่านบุญทรงพระเครื่องเป็นอย่างสูงครับ....ที่ช่วยชี้แนะในเรื่องราวของพระพุทธองค์ครับผม.....

 

............สองพี่น้องกลับมาที่บ้านของคุณ

ยายมั่นและนำขวดแก้วอีกซีกหนึ่งที่ค้นพบบนเขาจันทร์เสี้ยวแยกจากกัน...ยายมั่นและ

พวงผกาต่างรู้สึกแปลกใจในส่วนของ"ดอกทานตะวัน"ที่มันไม่เหี่ยวเฉาไปตามกาลเวลา...

แต่ก็ให้รู้สึกแปลกใจเกี่ยวกับดอกทานตะวันที่ในอดีต..เมือง มีสุข ได้

พาโนรี นราสู่เมืองน่านเป็นครั้งแรกในขณะที่คุณยายยังเล็กอยู่....และได้เห็นความ

ประหลาดเกี่ยวกับดอกทานตะวันกับโนรี นรา...ที่นางเดินผ่านต้นดอกทานตะวันกลุ่มหนึ่งที่

อยู่ต่อหน้าคุณยายมั่นขณะยังเล็กอยู่....แล้วปรากฎว่า"ดอกทานตะวัน

ทุกดอกหันหน้าดอกเข้าหาโนรี นราอย่างพร้อมเพรียงกัน..โดยละทิ้งการหันหน้าดอกเข้าสู่

ดวงตะวันตามธรรมชาติของมัน"

.............โนรี นรา มีพลังอันใดหรือที่ทำให้มันเกิดปรากฎการณ์

เช่นนั้น...และแสงสว่างนวลเย็นดุจจันทร์เพ็ญบนยอดเขาในคืนที่มีเสียงขลุ่ยล่องลอยตาม

สายลมแว่วเข้ามาในหมู่บ้าน...ในคืนจันทร์เพ็ญมันคืออะไร

................"ผู้หญิงจันทร์เพ็ญ"มีอยู่ในโลกนี้จริง ๆหรือ...ถ้าเอ่ย

ถึงมูซาอจารย์สอนวิชาเป่าขลุ่ยและผู้ให้"ขลุ่ยฟ้าผ่า"แก่โนรี นรา ย่อมยืนยันอย่าง

แน่นอน..ว่าเรื่องราวของ"ผู้หญิงจันทร์เพ็ญ"มีตำนานบอกกล่าวและมีอยู่ในโลกนี้อย่าง

แน่นอน...พยานที่ยืนยันได้อีก 2 คน ก็คือ พี่เณร และภูผา...รวมทั้งแม่บันตากับโมลีผู้

น้อง...ผู้เห็นเหตุการณ์ประหลาด ๆในตัวโนรี.....ยังมีพ่อเฒ่าจง ตี๋เล็กและหมวยเล็กที่ไม่

เข้าใจแจ่มแจ้งว่ามันคืออะไร...แต่ก็เห็นปรากฎการณ์ที่ "ดอกทานตะวันทั้งท้องทุ่ง

มากมาย"..เมื่อโนรี นราเดินผ่านมัน...ดอกทานตะวันทั้งท้องทุ่งกลับสะบัดหน้าดอกจาก

ดวงตะวันหันเข้าหาโนรีนรา...ดุจทหารกองเกียรติยศทำความเคารพผู้บัญคับบัญชาตอน

ตรวจแถว

.................ก็แล้ว"เมือง มีสุข" ผู้ที่เป็นคนรักของนางจะไม่รู้หรือ

ว่านางคือ "ผู้หญิงจันทร์เพ็ญ"...เพราะสิ่งที่ยืนยันพฤติการณ์ของเมือง มีสุข คือ ตอนที่เขา

พาโนรี นรามาที่เมืองน่านครั้งแรก..เขาไม่ยอมพานางไปปรากฎกายที่ใดเลย..คนที่เห็น

นางคือ คุณยายมั่น....และเขาพานางหลบซ่อนตัวอยู่บนภูเขา...ก็เมื่อแสงจากจันทร์เพ็ญ

สาดส่องเข้าที่ตัวโนรี ความสว่างเมื่อกระทบกับโนรี...ก็จะปรากฎแสงจันทร์เพ็ญนวล

เย็นตาออกจากร่างกายของโนรีดุจดวงจันทร์เพ็ญบนดินในโลกมนุษย์.......

..............แต่เมือง มีสุข..ไม่เคยรับรู้เลยว่า...แท้จริงแล้ว..."โนรี

นรา. นั้นเคยพบกับ สายพิณ บุตรสาวเจ้าเมืองน่านคนเล็กที่หลงรักเมือง มีสุขอย่าง

จับใจ..........เรื่องราวของพวกเขาทั้งหมดยังมีอยู่อีกมากมาย...และผู้เขียนเพียงคนเดียว

ที่จะทำให้ความแคลนใจเหล่านี้ปรากฎชัด....มันเป็นเรื่องทียาวมากและยิ่งใหญ่สำหรับผู้

เขียน....ที่จะต้องทำมันให้จบ..จนถึงเรื่องราวในปี 2666 ที่ราชวงศ์พม่าเริ่มก่อตั้งขึ้น

มา
..................ดอกทานตะวันทำให้คุณยายนึกถึงเรื่องราวของโนรี..แต่คุณยายก็ไม่พูดสิ่ง

ใดออกมา...พลางชำเรืองมองไปที่ดอกบานไม่รู้โรยสองดอกกับเข็มเย็บผ้าและด้ายที่อยู่

ในขวด.....คุณยายจับขวดแก้วทั้งสองแยกจากกันและประกบกัน..เสียงขวดแก้วทั้งสอง

กระทบกันดัง"กิ๊ง ๆ"

..................กาเผือกเอ่ยขึ้น..."พรุ่งนี้ผมจะไปแล้วคุณยาย...คุณยายมีอะไรจะเล่าให้

ผมฟังต่ออีกไหม"

..................ยายมั่นส่ายหน้า..แล้วเอ่ยขึ้นเป็น"ปริศนา"ว่า "ขนาดดอกทานตะวันดอก

นี้ยังไม่เหี่ยวเฉา...และอ้ายเมือง..ก็ยังไม่ตายยังอยู่ใต้มิติลำน้ำน่าน...แล้วโนรี นรา ผู้หญิง

มหัศจรรย์คนนั้น..นางจะตายได้อย่างไร"

..................กาเผือกฟังคุณยายแล้วขบคิดถึงตอนที่วิญญาณของนะจาเข้าฝันบอก

ทันที...ว่า"วิญญาณของโนรียังคงอยู่ที่หาดทราบใต้น้ำลึกในลำน้ำตาปี".....หรือว่า โนรี

นางรอคอยเมือง มีสุข..ให้ขึ้นจากมิติใต้น้ำ..และวิญญาณของนางจะกลับเข้าร่างเดิม..สิ่งที่

เมือง มีสุขให้เขานำขวดแก้วทรงมะม่วงไปให้นาง..เพื่อเป็นปริศนาในการตามหากันและกัน

ใน"อนาคตเช่นนั้นหรือ"..........

 

......ตอนที่ 120 การเดินทางที่แตกต่างของสองพี่น้อง.......


...............รุ่งเช้าไก่ตุ๋นขับรถออกจากบ้านคุณบาย

มั่นมุ่งหน้ากลับสู่จังหวัดชัยนาท ซึ่งหน้าที่ของสองพี่น้องที่ชัยนาทคือ วันที่ 1 มกราคม

2547 บ้านที่จะปลูกขึ้นใหม่จะทำการลงเสาเอก...ซึ่งไก่ตุ๋นจะต้องเป็นผู้ดูแลเพียงคน

เดียว....ในขณะที่กาเผือกแยกเดินทางไปสู่จังหวัดสุราษฎร์ด้วยมอเตอร์ไซด์วิบากคัน

นั้นCOLOR]........

...............ไก่ตุ๋นขับรถฝ่ากลุ่มหมอกออกมาจากบ้านคุณ

ยาย...นำหน้าออกไปราวครึ่งชั่วโมง กาเผือกจึงขับรถตามไปแยกอีกทางหนึ่ง..โดยรถของ

ไก่ตุ๋นมุ่งหน้าไปทางจังหวัดกำแพงเพชร..ในขณะที่กาเผือกมุ่งหน้าไปจังหวัดพิษณุโลกเพื่อขึ้นรถไฟให้หลบหลีกสายตาของพวกที่ติดตามชิงขวดแก้วจากเขาให้มากที่สุด......

.............ก่อนจากกันนั้นกาเผือกได้มอบภาพวาดต่างๆมอบ

ให่พวงผกานำไปให้แก่พิพิธภัณฑ์จังหวัดน่าน...แม้แต่ภาพวาดขวดแก้วที่ภายในบรรจุ

สิ่งของต่างๆไว้....เขาบอกว่าจะจะตามตำนานเรื่องสิ่งของภายในขวดแก้วนี้..แล้วจะมา

บรรยายร่วมสร้างตำนานเมืองน่านของเมือง มีสุข ให้กับพิพิธภัณฑ์

..............ในการเดินทางของไก่ตุ๋น..นั้นไม่คลาดสายตาไปจากพวกสะกดรอยตามเขาอยู่และเชื่อว่า..กาเผือกอีกคนหนึ่งต้องอยู่ในรถคันนั้น...โดยหารู้ไม่ว่า กาเผือกนั้นจะตามมาและแยกทางจากเขาไป....ดังนั้นรถของไก่ตุ๋นจึงเป็นเป้าหมาย....เมื่อพวกเขาเห็นรถไก่ตุ๋นวิ่งออกนอกตัวเมืองน่าน...พวกสะกดรอยตามก็พอจะรู้และเดาได้ว่า "พี่น้องคู่นี้จะต้องได้ขวดแก้วอีกซีกหนึ่งมาแล้วอย่างแน่นอน"

..............ไก่ตุ๋นพยายามเร่งความเร็ว

รถ...ในขณะที่รถเก๋งสีดำคันหนึ่งก็ขับไล่กวดตามเขา...จนมาถึงทางเปลี่ยว..เสียงปืนจาก

รถเก๋งก็ดังระเบิดขึ้น..กระสุนปืนถูกยิงเข้าใส่รถของไก่ตุ๋นทางด้านหลัง...พร้อมกับวิถี

กระสุนกดให้ต่ำลงเพื่อยิงยางรถให้แตกเพื่อหยุดรถของเขาไว้...แต่ไก่ตุ๋นก็เร่งความเณ้วจน

หยุดฤทธิ์สุดเดชจนรถสั่นไปทั้งคัน......

...............รถเก๋งคันนั้นก็ไม่ยอมปล่อยวางรถของไก่ตุ๋นขับไล่จี๋จน

แซงขนานเข้ากับไก่ตุ๋นด้านคนขับ....ฟิลม์ดำทำให้มือปืนมองไม่เห็นคนขับ...ไก่ตุ๋นก้มตัว

ลงแล้วกดแตรรถจนดังยาวไปตลอดทาง...........

................เสียงแตรรถและเสียงปืนที่ดังแว่วๆเมื่อกี้นี้...ดังเข้าไป

ถึงหูตำรวจทางหลวง 2 นายที่คอยสังเกตการณ์ตรวจจับผู้ขับขี่รถผิดกฎ

จราจร...สัญชาตญาณของตำรวจ 2 นายก็รู้ได้ทันทีว่าจะต้องมีเหตุร้ายเกิดขึ้น

แน่นอน...ตำรวจสองนายหยิบปืนขึ้นมาถือไว้...และสตาร์ทรถคับไปทางเสียงแตรรถที่ดัง

มาตลอดทันที...........

 

..............."ไปนั่งด้านหลังฝั่งเดี่ยวกับพี่..รถเรา

ต้องสวนกับมัน" เสียงจ่าตำรวจคนขับบอกตำรวจยศสิบตรีรุ่นน้อง..ทั้งนี้เพื่อเตรียมการณ์

บางอย่าง...สิบตรีหนุ่มปีนเบาะไปด้านหลังคนขับและลดกระจกลงเพื่อให้พอเหมาะในการใช้อาวุธปืนที่ถืออยู่..ในขณะที่จ่าโซเฟอร์ก็กระชับปืนไว้ที่มือขวา.......

...............รถตำรวจเปิดหวอดังวิ่งพุ่งจี้ไปที่เสียง

แตรรถที่ดังสลับกับเสียงปืนทันที........ในที่สุดตำรวจสองนายก็พบกับเหตร้ายที่รถเก๋ง

ไล่กวดยิงรถปิ๊คอัพอยู่ข้างหน้า....ตำรวจสองนายเล็งปากกระบอกปืนไปที่รถผู้ไล่ล่า

ทันที......

.............เสียงปืนจากรถตำรวจพร้อมกับเสียงหวอ...ทำให้

รถของผู้ไล่ล่าต้องเปลี่ยนวิถีกระสุนมาทางรถของตำรวจแทน...เสียงปืนดังสนั่นไปตามถนน

ขณะที่รถกำลังสวนกัน....ไก่ตุ๋นรู้สึกใจดีขึ้นมาเมื่อเห็นตำรวจมาช่วยเขา

เหยียบเบรคหยุดรถทันที...ทำให้รถผู้ไล่ล่าวิ่งเลยไป..รถตำรวจแล่นไปกลับรถและขับไล่

ตามรถคนร้ายต่อโดยไม่ได้หยุดดูไก่ตุ๋นแต่อย่างใด........ตำรวจไล่ยิงรถคนร้ายซึ่งเร่ง

ความเร็วหนีรถตำรวจอย่างไม่คิดชีวิต.....

.................ไก่ตุ๋นจอดรถพักหนึ่งก็คิดได้ว่าเรื่องราวจะไปกัน

ใหญ่...เขาจึงกลับรถย้อนขับกลับไปทางเดิมและเปลี่ยนเส้นทางทันที...พร้อมกับเร่ง

ความเร็วเพื่อหนีตำรวจสองนาย...แม้เขาจะเป็นฝ่ายผู้เสียหาย..แต่ก็ไม่อยากเสียเวลากับ

เรื่องนี้.......

.................รถตำรวจตามยิงใส่รถคนร้ายพร้อมกับวิทยุขอความช่วย

เหลือจากตำรวจทางหลวงคันอื่นเพื่อสกัดจับรถคนร้าย

 

...............รถเก๋งของคนร้ายขับหนีการติดตามของ

ตำรวจทางหลวง...คนร้ายที่อยู่ด้านหลังคิดได้ว่า..ขืนปล่อยให้รถตำรวจตามต่อไปพวกตน

ไม่รอดแน่...จึงบอกกับคนที่นั่งข้าง "มึงเล็งไปที่ยางรถของมัน...ส่วนกูจะยิงไปที่หม้อน้ำรถ..."..........คนร้ายอีกคนพยักหน้า....ส่วนคนร้ายที่นั่งหน้าคู่กับคนขับได้เอ่ย "มึงเอา

เอ็ม 16 บอกนี้รัวไปเรยแน่นอนกว่า" พูดเสร็จก็ยื่นปืนให้แก่คนร้ายที่อยู่ด้านหลังทันที....

...............รถตำรวจทางหลวงเร่งเครื่องไล่จี้พร้อม

กับยิงกระสุนใส่เป็นระยะโดยไม่ทันระวังตัวว่า..คนร้ายบนรถเปลี่ยนแผนที่จะยิงต่อสู้กับพวก

ตนแล้ว....รถตำรวจวิ่งเข้าไปใกล้ในระยะ 20 เมตร เสียงปืนเอ็ม 16 จากรถคนร้ายก็รัวปืน

ใส่บริเวณหม้อน้ำรถทันที แล้วกระสุนชุดหนึ่งก็ถูกหม้อน้ำไอน้ำพุ่งกระจายบริเวณหน้ารถ

จ่าผู้ขับก็รู้วาระว่าจะต้องเลิกติดตามคนร้ายแล้วขับยรถเข้าชิดขอบทางหยุดสนิท

ทันที............รถคนร้ายขับหนีพุ่งกระฉูดไปข้างหน้าอย่างรวดเร็วโดยที่ตำรวจรที่ตำรวจ

ทางหลวง 2 นายขอกำลังไปก็ไม่อาจมาทันเหตุการณ์

................ตำรวจสองนายลงมาเปิดดูกระโปร่งหน้ารถควันก็พุ่งข

โมงเหตุเพราะน้ำในหม้อน้ำพุ่งฉีดไปโดนเครื่องที่กำลังร้อน....จ่าคนขับได้พูดขึ้น "เสียดาย

จัง..ถ้าเราตามพวกมันไปอีกหน่อย..และกองกำลังที่ดักข้างหน้ามาทันคงจับพวกมัน

ได้".............สิบตำรวจตรีหนุ่มพยักหน้าแล้วเอ่ยตอบ "นั้นสิพี่

จ่า..แล้วเราจะย้อนกลับไปดูไอ้รถคันที่ถูกพวกมันยิงอย่างไร"........

.................."เดี๋ยวมันคงขับตามมาแจ้งความบอกเหตุพวก

เราเองแหละ" จ่าตำรวจพูดอย่างคาดการณ์ แต่เขาคาดการณ์ผิดเพราะไก่ตุ๋นก็ขับรถหนีไป

จากตำรวจสองนายเหมือนพวกคนร้ายคันนั้นเหมือนกัน

.................รถคนร้ายที่ไล่ยิงรถของไก่ตุ๋น คือ กลุ่มคนพม่าที่รอ

สังเกตการณ์เรื่องราวของขวดแก้วมาโดยตลอด...พวกเขารู้ว่าขวดแก้วจะต้องปรากฎขึ้นมา

เพราะเป็นความหวังเดียวที่จะสร้างประเทศพม่าขึ้นมาให้ทัดเทียมประเทศอื่นก็ด้วย "สมบัติ

มหาศาลที่อยู่ภายในถ้ำที่จะต้องนำขวดแก้วทรงมะม่วงใบนี้ไปเปิดประตูถ้ำ

เท่านั้น

..................ฝ่ายกาเผือกขับรถมอเตอร๋ไซด์วิบากคันนั้นมา

จนถึงสถานีรถไฟพิษณุโลก...มอเตอร์ไซด์คันนี้คือสิ่งจำเป็นที่จะต้องนำไปใช้ในจังหวัด

สุราษฎร์ธานีดังนั้นเขาจึงนำรถคันนี้จ้างรถขนส่งส่งรถคันนี้ไปที่จังหวัดสุราษฎร์และในส่วน

ตัวเขาก็เดินทางโดยรถไฟมุ่งหน้าสู่สุราษฎร์ธานี..ซึ่งจะต้องผ่านสถานีรถไฟรายทางไป

เรื่อยๆ....

.................ซึ่งจะเป็นอย่างไรต่อเราก็คงหยุดตอนของพวกเขา

ไว้ชั่วคราวเพื่อนำเสนอในตอนต่อของ เมือง มีสุข และ โนรี นรา ในอดีตต่อไป

 

น้อมส่ง..ดวงจิตอันเกษมของหลวงปู่เรืองสู่แดนนิพพาน..สาธุ...

 

จะเข้ามาโพสต่อ...จำรหัสเพิ่งได้จ้าาา...นานมากจริงๆ...ขอโทษทุกท่านที่ติดตามอ่านกระทู้นี้ครับ...