พระโพธิสัตว์พญาช้างนาฬาคิรี(ธนปาล)พระพุทธเจ้าในอนาคต

............................."เดี๋ยวเอาแหวนไปคนละวง...เลือกเอาเองก็แล้วกัน" กาเผือกเอ่ยให้ด้วย

ความยินดีและภูมิใจ..ที่เขาได้ให้สิ่งมีค่าแก่คนในครอบครัว..เขาเป็นผู้ทื่ถูกระบุจากเจ้าของหนังสือให้

ได้รับแหวนพวกนี้...ความดีใจและเหตุการณ์ครั้งนี้ที่กำลังปรากฏทำให้เขาหวลระลึกถึงพ่อของเขาที่

ได้จากโลกนี้ไปแล้ว...หากพ่อของเขายังคงมีชีวิตอยู่..ก็คงดีใจเหมือนกับทุกคนในครอบครัว

นี้...เขาคิดว่าถ้าพ่อเขามาอยู่ ณ ที่นี้..เขาจะเป็นคนเลือกแหวนและสวมใส่ที่นิ้วมือให้กับพ่อ

ของเขาด้วยตนเอง...

.....................พ่อของกาเผือกเสียชีวิตไปนานแล้ว..โดยก่อนเสียชีวิตได้รับราชการเป็น เภสัชกร

ประจำอยู่โรงพยาบาลชัยนาทเช่นเดียวกับแม่ของเขา...เขาและไก่ตุ๋นจะสนิทกับพ่อของเขา

มาก...อาจจะเป็นเพราะเป็นผู้ชายสายเลือดเดียวกัน..ทำให้ค่อนข้างรู้จิตใจกันดี......

.....................หลังจากทุกคนรับแหวนจากไก่ตุ๋นที่ส่งให้ไปเลือกกันแล้ว...ด้วยความดีใจ.......

ทุกคนต่างก็นำผ้าขาวทั้งสองผืนที่เขียนตัวหนังสือไว้มาเวียนกันอ่าน..แล้วคิดกันไปต่าง ๆนานา

............................"เรื่องราวมันเป็นมาอย่างไรหนา ...อย่ากรู้จัง" กวางพี่สาวเริ่มเอ่ยขึ้น

............................"แม่ว่า..ดูมันลึกลับอย่างไรชอบกล" แม่เอ่ยตามหลังจากที่ขบคิด

............................"หนูก็คิดเหมือนแม่" เก้งน้องสาวคนเล็กคล้อยตามแม่

.....................แม่จึงหันไปทาง"แก่น"ลูกเขยคนหัวปี..แล้วเอ่ยถามความเห็น

............................"แล้วเรา...คิดอย่างไรแก่น..คนทางเหนือเขามีเรื่องเล่าแบบนี้ไหม"

....................แก่นเป็นคนเชียงใหม่..และได้มาพบรักกับกวาง...จึงได้แต่งงานกัน..และทำงานอยู่

ด้วยกันที่เชียงใหม่...แต่บัดนี้ได้ลาออกจากงานแล้ว...และได้มาอยู่รวมครอบครัวกับการเผือกและไก่

ตุ๋น....เขาผ่านไปจังหวัดน่านไม่บ่อยครั้งนัก..และไม่เคยได้ยินเรื่องราวของ"เมือง มีสุข"มาก่อนเลย...

แก่นจึงได้ตอบแม่ไปตามที่รู้เห็น

............................"ผมไม่เคยได้ยินเรื่องแบบนี้มาก่อนเลยแม่..เชียงใหม่กับน่านมันก็ไกลกัน

อยู่"......................

 

....................ตอนที่ 7 ดวงดาวแห่งความรัก................




......................ประมาณทุ่มเศษ..หลังจากสมาชิกในครอบครัวรับประทานอาหารเสร็จ..กาเผือก

เดินเข้ามาในห้องนอนอันเป็นสถานที่หลับนอนของกาเผือกและไก่ตุ๋น..ซึ่งนอนร่วมห้องเดียวกัน...เขา

นั่งลงบนเก้าอี้ที่อยู่ข้างโต๊ะเขียนหนังสือแล้วดึงบุหรี่ที่อยู่ในซอง...ที่วางอยู่บนโต๊ะขึ้นมาจุดไฟ...และก็

สูบมัน....เขาพ่นควันบุหรี่ออกจากปากและจมูกให้ล่องลอยไปตามสายลมอย่างปลดปล่อยอารมณ์...

ในขณะที่คนในบ้านกำลังสาละวนทำเรื่องต่าง ๆ อยู่.......

.....................อากาศค่อนข้างจะเย็นขึ้นเรื่อย ๆ จนเขารู้สึกหนาว..ในบรรยากาศแห่งความมืดใน

ฤดูหนาวแม้จะเป็นเพียงช่วงหัวค่ำก็ดูมืดสนิท.......เวลานี้กาเผือกจะมีความสุขเหมือนคนในบ้านที่

กำลังชื่นชมแหวนทองคำอยู่ก็หาไม่....เพราะว่าเขากำลังมีอะไรที่คิดอยู่ในใจ...ท่าทางขณะนี้ของ

เขาดูเงียบขรึมและสงบอยู่ภายในห้องคนเดียว....

.....................กาเผือกทอดแว่นตาออกวางไว้บนโต๊ะ..แล้วก็หยิบเอาคอนแทคเลนซ์ที่เขามีอยู่มา

ใสไว้ที่ตาทั้งสองข้างแทนแว่นสายตา...แล้วหยิบเสื้อกันหนาวสีดำตัวหนึ่งมาสวมใส่..แล้วแอบเดิน

ออกจากบ้านไปอย่างเงียบ ๆ โดยไม่บอกให้ใครรู้แม้แต่ไก่ตุ๋น...

.....................กาเผือกเดินออกจากบ้านมาตามถนนอย่างเหม่อลอยและครุ่นคิดอะไร

บางอย่าง....เดินมาจนกระทั่งถึงเขื่อนเรียงหินริมฝั่งแม่น้ำเจ้าพระยาฝั่งตะวันออกอันเป็นที่ตั้งของเมือง

ชัยนาท....เขาเลือกนั่งลงบนม้าหินยาวตัวหนึ่งทีมีพนักพิงอยู่ด้านหลัง..ซึ่งใหญ่พอที่จะนั่งได้

ประมาณ 4 คน...มันมีให้เลือกนั่งอยู่หลายตัวบริเวณนั้น...แล้วเขาหันหน้าสู่แม่น้ำเจ้าพระยาตรงหน้า

ของเขาซึ่งมีทิศทางไปทางทิศตะวันตก...

.....................สายลมหนาวพัดกรรโชกผ่านไปจนเสื้อกันหนาวที่สวมใส่ลู่ติดชิดกับลำ

ตัว...เขาหันกลับไปมองดูผู้คนที่อยู่ด้านหลังออกไปไม่ไกลนัก...ผู้คนยังคงมีอยู่มากทั้งนั่งเล่น

เดินเล่น..และหาซื้อของกินที่ร้านค้าบริเวณริมถนนนั้น....ผู้คนที่ผ่านไปมาดูแล้วไม่เกิดภาพอัน

สงบเปรียบเหมือนกับจิตใจของเขาที่เป็นอยู่เวลานี้...ที่กำลังครุ่นคิดจนสับสน......

.....................เสียงน้ำในแม่น้ำเจ้าพระยาด้านล่างบริเวณเขื่อนเรียงหิน..ซึ่งอยู่ห่างจาก

ปลายเท้าของเขาลาดลงไปประมาณ 4-5 เมตร ตีซัดชายฝั่งอย่างแรง..ทำให้เขาต้องหันไป

ดู...น้ำได้ถูกลมหนาวพัดอย่างแรงจนเกิดเป็นระลอกคลื่นพุ่งเข้ามาตีชายฝั่ง..ดังเป็นจังหวะ

คล้ายเสียงดนตรี..ขึ้น-ลง สูง-ต่ำ....และในที่สุดมันก็ค่อย ๆช้าลง..ช้าลง..จนพื้นน้ำสงบ.....

........................................."ใช่ซิ" เขาอุทานอยู่ในใจเหมือนคิดอะไรออก

............................."เพราะสายลมแรงที่พัดเอาน้ำที่กำลังไหลอย่างสงบ...จึงทำให้เกิด

ระลอกคลื่นใหญ่...แต่เมื่อสิ้นสุดกระแสลมอันเป็นต้นเหตุของการเกิดคลื่นเสียแล้ว...ในที่สุดน้ำ

ก็จะค่อย ๆสงบและไหลไปตามธรรมชาติของมันเอง...ก็คงเป็นเช่นเดียวกับจิตใจของเราเวลา

นี้...แต่เดิมมันสงบอยู่..แต่เพราะถูกกระแสความคิดบางเรื่อง..ปลุกให้มันตื่นขึ้นและครุ่นคิดจน

เกิดความไม่สงบ...............เมื่อเราหยุดกระแสความคิดนั้นเสีย....ใจของเราก็คงค่อย ๆ

สงบ......เหมือนกับกระแสน้ำตอนนี้" กาเผือกคิดได้ดังนี้..ความฟุ้งซ่านจากความคิดภายใน

ใจก็เริ่มสงบ...แม้จะไม่สนิทนัก...เขาเหลือบตามองขึ้นไปบนท้องฟ้าทางทิศตะวันตกเหนือแม่

น้ำเจ้าพระยา................

 

....................กาเผือกเห็นดวงดาวดวงหนึ่ง..มีสีเหลืองนวลอมฟ้ามีแสงสว่างสุกสกาวสวย

สดใส....เขาหยุดจ้องมองอย่างไม่กระพริบสายตา...ดาวมิได้เคลื่อนที่ไปไหนมันหยุดนิ่งอยู่กับ

ที่...เหมือนกับใจของเขากำลังหยุดขบคิดเรื่องราวต่าง ๆ ...เขารู้สึกว่า..ดวงดาวนี้ก็มีเสน่ห์อยู่

เหมือนกัน..ผู้คนที่ดูดาวก็คงจะมีความชุ่มชื่นหัวใจเหมือนกับเขาเวลานี้.....

....................เขาเริ่มถามตนเองว่า "ดวงดาวนี้คือดาวอะไร" แล้วเขาก็เริ่มขบคิดหาคำตอบอีก

ครั้ง...เขาระลึกถึงความทรงจำที่มีคนเคยพูดว่า "ดาวศุกร์จะปรากฏขึ้นสุกสกาวสว่างมากทางทิศ

ตะวันตกยามฤดูหนาว"...หรือว่า ดาวดวงนี้จะเป็นดาวศุกร์อย่างที่คนเขาพูดกัน..............

....................."ดาวศุกร์" เป็นดาวประกายพฤกษ์และเป็นดาวประจำเมืองที่มีความสวย

งามมากจนถึงขนาดชนชาวต่างชาติให้ฉายานามว่า "ดาววีนัส" อันหมายถึงดวงดาวที่เป็น

"เทพีแห่งความงาม" และเป็น "ดวงดาวแห่งความรัก"

.....................กาเผือกเองเขาก็คือ "ผู้ที่เกิดในวันศุกร์" เขาจึงได้รับอิทธิพลของดวงดาวนี้..

เปรียบเสมือนเขาเป็นผู้ที่มาจาก "ดวงดาวแห่งความรัก" จิตใจส่วนลึกจึงอ่อนโยน มีเมตตา

มองโลกในแง่ดี ชอบสิ่งสวยงาม หลีกเลี่ยงการใช้ความรุนแรง....อาจจะเป็นเพราะเขาเกิดวัน

ศุกร์..เมื่อเขาได้พบเห็นดาวประจำตัวของเขา...ดวงดาวจึงได้ดูดเอาจิตใจของเขาขณะนี้เข้า

ไปรวมกับดวงดาวเอาไว้....เขากลับมารำลึกถึงเหตุการณ์ในวันนี้ "ความรัก"อาหารของดาว

ศุกร์หรือส่วนหนึ่งของดาวศุกร์

....................."ความรักของ เมือง มีสุข กับ โนรี นรา"...เป็นเช่นใด..เขาทั้งคู่มีประวัติ

ความเป็นมาอย่างไร....กาเผือกเริ่มอยากรู้..เพื่อซึมซาบไว้ในหัวใจเพื่อจะนำมันไปสู่ "ดวง

ดาวแห่งความรัก"

....................กาเผือกตัดสินใจที่จะทำตาม......หนังสือขอร้องของ เมือง มีสุข ที่จะตามหาขวด

แก้วอีกซีกหนึ่ง ณ จุดจันทร์เสี้ยวแยกจากกัน...และตามหาโนรี นรา ..แม้ว่าขณะนี้นางคงจะ

เหลือเพียงโกฏกระดูก...แต่เขาก็จะนำสิ่งที่ เมือง มีสุข บอกไว้ไปให้นางที่โกฏกระดูก .......

ทั้งนี้เพื่อค้นหาความรักของ "เมือง มีสุข กับ โนรี นรา"...ให้สมกับเขาเป็นผู้ที่เกิดมาจาก

"ดวงดาวแห่งความรัก"....

 

....................เกือบเที่ยงคืน..คนในบ้านหลับสนิท..กาเผือกเดินขึ้นบ้านและตรงไปอาบน้ำเพื่อ

เตรียมเข้านอน..เขานอนห้องเดียวกับไก่ตุ๋น..เมื่อมาถึงที่นอนเขาเห็นไก่ตุ๋นกำลังหลับอยู่...กาเผือก

ค่อย ๆล้มตัวลงนอนข้าง ๆไก่ตุ๋น...โดยหันหลังตะแคงซ้านให้ไก่ตุ๋น..มือขวของเขาถือผ้าสองผืนของ

เมือง มีสุข เอาไว้.....

............................"กูรู้นะมึงคิดอะไรอยู่" เสียงเอ่ยเบา ๆของไก่ตุ๋นทำเอากาเผือกสะดุ้งเล็ก

น้อย...แล้วเอ่ยตอบ

............................"มึงยังไม่หลับอีกหรือวะ"

............................"มึงไม่ต้องเฉไฉ..ถ้ามึงไป..แล้วใครจะดูแลเรื่องปลูกบ้านใหม่" ไก่ตุ๋นพูด

ดักคอพี่ชายอย่างรู้ใจ....

....................บ้านใหม่ที่ไก่ตุ๋นเอ่ยถึง..คือ บ้านที่แม่รวบรวมเก็บเงินไว้ส่วนหนึ่ง..เพื่อนำไป

ปลูกบ้านบนที่ดินที่ซื้อเอาไว้...ด้วยบ้านที่อยู่ขณะนี้เป็นบ้านเช่า..จ่ายค่าเช่าเป็นรายเดือน..

ซึ่งค่อนข้างคับแคบไปสำหรับ 6 ชีวิตในครอบครัว...โดยบ้านหลังใหม่มีหมายกำหนดการณ์ที่

จะต้องขึ้นเสาเอกใน วันพฤหัสบดีที่ 1 มกราคม 2547 อันเป็นฤกษ์มงคล..ซึ่งเหลือเวลาอีก

เพียงเดือนเศษเท่านั้น..คำพูดของไก่ตุ๋นทำให้กาเผือกต้องหยุดคิดทบทวน...เพื่อประมวลการ

ตัดสินใจใหม่อีกครั้ง.....

 

......................ตอนที่ 8 ครุ่นคิดตัดสินใจ..................




......................รุ่งขึ้นของวันใหม่..กาเผือกตื่นขึ้นประมาณ 10 นาฬิกา..เหตุที่เขาตื่นสายมา

จากการครุ่นคิดถึงเหตุการณ์ที่ประสบมา..กับสิ่งที่ต้องกระทำ...และอีกหลายอย่างจนมาหลับเอา

ประมาณตีสามของวันใหม่...เขาลืมตาขึ้นมาโดยยังไม่ลุกจากที่นอน..ในขณะที่ไก่ตุ๋นได้ออกจากบ้าน

ไปธุระแต่เช้า.......

.......................กาเผือกนอนจ้องมองดูขวดแก้วและสร้อยที่อยู่ภายในพร้อมกับแหวนที่เหลืออยู่

11 วงที่วางไว้รวมกับผ้าสองผืนบนโต๊ะเขียนหนังสือ.......มันถูกวางไว้ใกล้กับแว่นตาและคอนแทก

เลนซ์....กาเผือกรู้สึกว่า "แม้เขาจะสายตาสั้น..แต่การมองวัตถุในขณะนี้โดยไม่ต้องใส่แว่น

ตา...มันทำให้ต้องจ้องมองดูนาน ๆ จึงเห็นชัด.....ทำให้เขาเกิดสมาธิดีเหมือนกัน".....เขา

ค่อย ๆเอื้อมมือขวาไปหยิบแหวนทองคำวงหนึ่ง..แล้วนำมาลองสวมใส่ที่นิ้วมือข้างซ้ายแต่ละนิ้ว...

และสามารถใส่ได้พอดีที่นิ้วชี้...เขาจึงสวมใส่แหวนวงนั้นไว้ที่นิ้วชี้ซ้ายอย่างพึงพอใจ...แหวน

วงนี้ช่างสุกใสเหมาะกับนิ้วยิ่งนัก...แม้ตัวแหวนจะไม่มีลวดลายใด ๆเลย.......

....................เขาครุ่นคิดต่อไปว่า.."เขาน่าจะทำอะไรกับแหวนพวกนี้"..เขาจึงลุกขึ้นจากที่

นอนแล้วล้างหน้าอาบน้ำแต่งตัว.......

..................................."กริ๊ง ๆ ๆๆๆๆๆๆ" เสียงโทรศัพท์ดังขึ้น

....................กาเผือกเดินมารับสาย

..................................."วันนี้ปีกหักเสียแล้วรึน้องกาเผือก..ไก่ตุ๋นอาหารจานโปรดของพี่ไป

ไหนเสียเล่า...ทำไมไม่มาให้พี่เคี้ยวเสียดี ๆ" เสียงหัวเราะเยาะเย้ยยั่วยวนท้าทายของแชมป์

หมากรุก........คู่ต่อสู้ของสองพี่น้องดังออกมาจากหูฟังโทรศัพท์...

.....................กาเผือกสะดุ้งและหัวเราะอย่างชอบใจที่รู้ว่าใครโทรมา...ก่อนจะกรอกเสียงลง

โทรศัพท์โต้กลับไป...

............................."เออ..เดี๋ยว...เดี๋ยวเจอกัน..เดี๋ยวจะไปยำให้ดู"

.....................หลังเสร็จสิ้นการสนทนา..กาเผือกได้ต่อโทรศัพท์เข้าหาโทรศัพท์มือถือของไก่ตุ๋น

ทันที

............................."เฮ้ย..เดี๋ยวเอามอเตอร์ไซด์กลับมาก่อน..แล้วมึงเอารถปิ๊คอัพไป...ไปยำพี่

ทนายแทนกูก่อน" (กาเผือกหมายถึงให้เล่นหมากรุกแทนกับพี่ทนาย)

.....................หลังจากไก่ตุ๋นนำรถจักรยานยนต์คันเก่งมาให้กาเผือก..กาเผือกก็ได้ขับออกไปข้าง

นอกบ้านเพียงคนเดียว....คนในบ้านไม่มีสิทธิ์รู้ว่าเขาออกไปไหน..แม้แต่ไก่ตุ๋นซึ่งบัดนี้ได้มานั่งโขก

หมากรุกในฐานะ "ผู้ท้าชิงตลอดปี"...แม้จะพ่ายแพ้จนสะบักสะบอมกลับบ้านแทบทุกครั้ง...แต่เขาก็มี

ใจสู้......มีบางกระดานของเกมหมากรุกที่เขาไล่คู่ต่อสู้เกือบจนแต้ม...........แต่ก็ต้องถูกพลิกล็อค

กลับเป็นผู้พ่ายแพ้เสียทุกครั้ง........"ไก่ตุ๋นอาหารจานโปรด"

.....................กล่าวฝ่ายกาเผือก..เมื่อขับรถมาแล้วได้ตรงไปที่ร้านทองแห่งหนึ่งในตัวเมือง

จังหวัดชัยนาท...และได้ขายแหวนทองไปจำนวน 9 วง โดยเหลือแหวนที่นิ้วชี้ซ้าย 1 วง กับอีก 1 วง

ในกระเป๋าเสื้อรวมเป็น 2 วง....เขาขายแหวนทองไปวงละ 7,200 บาทโดยเจ้าของร้านเมื่อได้เห็น

แหวนที่เขานำมาขาย...ต่างก็รู้สึกพอใจในเนื้อทองจึงรับซื้อไว้ในราคาสูงเป็นพิเศษสำหรับราคาทองวัน

นั้น....เขารวบรวมเงินจำนวน 64,800 บาทที่ได้จากการขายทองใส่ไว้ในกระเป๋ากางเกง..และขับรถ

กลับบ้าน....

.....................ไม่มีใครอยู่บ้าน...กาเผือกนำซองจดหมายในลิ้นชักโต๊ะออกมาหนึ่งซอง...เขานับ

เงินจำนวน 40,000 บาทใส่ซองไว้..และเขียนจดหมายฉบับหนึ่งใส่ไว้ในซองด้วยความว่า

............................"แม่เก็บเงิน 40,000 บาทไว้ใช้..ผมจะไปน่านและจะกลับมาให้ทัน

ก่อนปีใหม่ กาเผือก"...............................

 

....................กาเผือกรวบรวมเสื้อผ้าและของใช้ใส่กระเป๋า..เพื่อเตรียมตัวเดินทาง.........

............................"ปั้ก ๆ ๆ..บึ้น ๆ ๆ " เสียงเร่งเครื่องยนต์ของรถปื๊คอัพที่ไก่ตุ๋นขับวิ่งเข้ามา

จอดใต้ถุนบ้าน...ขณะนั้นเป็นเวลาประมาณบ่ายสองโมง..

....................ไก่ตุ๋นขึ้นมาบนบ้านพบเห็นกระเป๋าเสื้อผ้าที่วางอยู่.......และพฤติกรรมของกาเผือก

ก็เดาออกทันที...จึงเอ่ยขึ้น

............................."เฮ้ย..มึงจะไปจริง ๆหรือ"

............................."เออ..สิวะ" กาเผือกตอบยืนยันอย่างหนักแน่น

............................."แล้วแม่รู้รึเปล่า"

............................."ถ้ารู้มึงคิดว่าจะได้ไปรึ"

............................."ฮะฮ้า..งั้นกูไปด้วย" ไก่ตุ๋นหัวเราะชอบใจพร้อมกับขอตามไป

ด้วย...เพราะความที่ตนเองชอบชีวิตโลดโผนผจญภัยอยู่แล้ว

.............................."อ้าว...ที่เมื่อคืนทำเป็นค้านกู" กาเผือกค้าน

.............................."เปลี่ยนใจแล้ว..ไปเที่ยวผจญภัยมันกว่า..เดี๋ยวเอารถปิ๊คอัพออก...

กินบนรถนอนบนรถ..ประหยัดดี" ไก่ตุ๋นเสนอความเห็นอย่างเร่งด่วน..ทำให้กาเผือก

คล้อยตาม

.............................."เออจริงของมึง...แล้วจะจอดรถนอนที่ไหน"

.............................." ก็......ปั๊มน้ำมันทั่วไปไง..เดี๋ยวเอาหมอนกับผ้าห่มติดไปด้วย...

เวลาอาบน้ำก็อาบที่ปั๊ม..ทำแบบพวกรถบรรทุกมันนอนกันไง" ไก่ตุ๋นแสดงความคิดเห็น

อีกครั้ง

.............................."โอโห...งั้นก็แจ๋วเลยสิวะ..มึงเตรียมเก็บเสื้อผ้าเอารถออกเลย" กา

เผือกเอ่ยอย่างลิงโลดด้วยชอบใจในความคิดของไก่ตุ๋น

.....................รถยนต์กระบะปิ๊คอัพ..ยี่ห้อฟอร์ด สีดำตะกั่วสองประตู...ต่อหลังคาเป็นรถแวน...

ภายในห้องโดยสารกับท้ายกระบะเจาะต่อถึงกัน...และได้ติดตั้งเบาะหลังอีก 1 แถว...พร้อมกับปูวาง

เบาะไว้ที่พื้นกระบะท้าย...สามารถใช้นั่งและนอนได้...

.....................รถดังกล่าวได้ผ่านการซ่อมและเช็คเครื่องยนต์มาอย่างดีเมื่อสองเดือนที่แล้ว...

ขณะนี้ได้ถูกติดเครื่องยนต์ไว้รอที่หน้าบ้าน...เตรียมพร้อมที่จะออกเดินทางแล้ว...แต่ยังไม่ทันที่รถยนต์

จะออกไปไหน..."เก้ง"น้องสาวคนเล็กของบ้านก็เดินสวนม่เพื่อจะเข้าบ้าน...ไก่ตุ๋นหมุนกระจกด้านคน

ขับลง..เพื่อจะสั่งเสียน้องสาว....

............................."พี่ไก่ตุ๋น..จะไปไหนหรือ" เสียงถามจากน้องเก้งทำให้กาเผือกต้องยื่นหน้า

มาตอบแทน...

............................."เงินพี่ใส่ซองไว้ในลิ้นชัก..เดี๋ยวเก้งเอาให้แม่ด้วย..พี่จะไปธุระ"

.....................กาเผือกบอกน้องสาวเสร็จ..ก็หันมาทางไก่ตุ๋นพร้อมกับออกคำสั่ง

............................"ออกรถเหอะ...เดี๋ยวแม่มา"..................

 

......................ตอนที่ 9 กาเผือกผู้โบยบิน...................



.....................รถยนต์ของกาเผือกแล่นผ่านโรงพยาบาลชัยนาท..มุ่งไปทางเหนือบนเส้น

ทางสายชัยนาท-นครสวรรค์....ทันทีที่พวกเขาออกจากจังหวัดชัยนาท..ไก่ตุ๋นได้ปิดโทรศัพท์มือถือ...

กาเผือกขับรถยนต์ไม่เป็น..จึงต้องเป็นหน้าที่ของไก่ตุ๋นในการขับขี่...โดยก่อนที่จะออกจากจังหวัด

ชัยนาท...พวกเขาได้แวะซื้อบุหรี่เป็นจำนวนถึง 2 ห่อเพราะเขาทั้งคู่ติดบุหรี่จนขาดไม่ได้....พร้อมกับ

ซื้อเครื่องดื่มและของจบเคี้ยวอื่น ๆไว้เป็นอาหารสำหรับเดินทาง......

.....................สองพี่น้องตื่นเต้นระทึกไปกับการเดินทางครั้งนี้..พร้อมกับความสุขสดชื่นเล็ก ๆ..

ด้วยมีเงินติดตัวไปในการเดินทางครั้งนี้จำนวนถึง 24,000 บาท..แม้จะไม่มากเกินไป..แต่ก็พอให้เขา

จับจ่ายใช้สอยในการเดินทางอย่างสุขสบาย.....

.....................ย้อนกลับมาที่บ้านของกาเผือกในจังหวัดชัยนาท...ทันทีที่แม่ของกาเผือกและไก่

ตุ๋นอ่านจดหมายของกาเผือกจบ...ก็มีสีหน้าเคร่งเครียดพร้อมกับบ่นขึ้น

............................."นึกสังหรณ์ใจอยู่แล้วเชียวว่า..พวกมันต้องไปกัน...มันนึกว่า..หาของของ

เขาได้ง่าย ๆเหมือนกับในหนังในนิยายมั้ง"

......................ในขณะที่แม่บ่นอยู่นี้...กวางและแก่นซึ่งกลับบ้านมาพร้อมกับแม่..หลังจากกา

เผือกและไก่ตุ๋นออกจากบ้านไปถึงสองชั่วโมง...ได้พยายามโทรศัพท์เข้ามือถือของไก่ตุ๋นเพื่อตามกลับ

บ้าน..แต่ก็โทรไม่ติด.......

............................."ต่อเท่าไรก็ไม่ติดแม่...มันคงปิดเครื่องไปแล้ว" กวางรายงาน

............................."โธ่..ลูกนะลูก..มันคิดอะไรของมันนะ"

............................."แม่ไม่ต้องห่วงพวกมันหรอก...เงินมันมี..มันคงคิดสนุกอยากไปเที่ยว

มากกว่า" กวางพี่สาวใหญ่แสดงความเห็น

.....................หลังจากกวางแสดงความเห็น...แม่ก็ได้แต่ถอนหายใจอย่างเหนื่อยอ่อน...พร้อม

กับเก็บเงินและจดหมายของกาเผือกไว้ในตู้...........

 

....................รถยนต์ปิ๊คอัพของกาเผือกและไก่ตุ๋น..วิ่งผ่านจังหวัดนครสวรรค์ กำแพงเพชร

และกำลังุม่งหน้าไปจังหวัดตาก...เขาทั้งคู่เลือกเส้นทางนี้เพราะคิดว่า..หากไปทางพิษณุโลก..การ

จราจรบนถนนเส้นนั้นมีรถวิ่งขวักไขว่มากมายยากแก่การระวังอุบัติเหตุ...เพราะจังหวัดพิษณุโลกเป็น

เมืองที่ค่อนข้างเจริญ...และเป็นเมืองท่องเที่ยว..โดยเฉพาะวัดของหลวงพ่อพระพุทธชินราชก็มีผู้คน

มากมายที่เดินทางไปสักการะ...ซึ่งข้อนี้เขาทั้งคู่คิดได้ถูก..เพราะตลอดทางที่เขาผ่านมาจนมุ่งหน้าไป

ยังจังหวัดตาก...พวกเขาสามารถนั่งรถชมวิวทิวทัศน์ไปเรื่อยเปื่อยอย่างค่อยเป็นค่อยไป...โดยไม่ต้อง

เคร่งเครียดในการขับรถ...แสดงให้เห็นถึงการจราจรปลอดโปร่ง..........

....................และในที่สุดเมื่อรถวิ่งเข้ามาในเขตจังหวัดตาก..ดวงตะวันได้ตกดินไปแล้ว...........

............................"เดี๋ยวแวะปั๊มข้างหน้ากินข้าวกันก่อนเถอะ" กาเผือกเอ่ยกับไก่ตุ๋น...หลังจาก

ได้เห็นป้ายร้านอาหารที่ติดตั้งอยู่บริเวณปั้มน้ำมัน

............................"เออ..ดีเหมือนกัน" ไก่ตุ๋นเอ่ยคล้อยตาม....และหักพวงมาลัยเลี้ยวซ้ายเข้า

ปั๊มน้ำมันหนึ่ง...ซึ่งตั้งอยู่ริมถนนด้านซ้ายมือ...ปากทางเข้าตัวจังหวัดตากและเคลื่อนรถเข้าไปจอด

หน้าร้านอาหาร

.....................สองพี่น้องลงจากรถยนต์..ทันทีที่ได้สัมผัสกับอากาศหนาวของภาคเหนือ...เขา

รู้สึกหนาวเย็นเยือกจนร่างกายสั่นสะท้าน...กาเผือกทนหนาวไม่ได้ด้วยร่างกายที่บอบ

บางกว่าไกตุ๋น..จึงต้องหยิบเอาเสื้อกันหนาวในรถมาสวมใส่

............................."ทำไมหนาวจังวะ" กาเผือกอุทานหลังจากสวมใส่เสื้อ

......................ทั้งสองเดินตรงมาที่ร้านอาหารพร้อมกับสั่งอาหารมากินกันอย่างเอร็ดอร่อย..และ

ไม่ลืมที่จะสูบ..ควันมะเร็งตบท้ายอย่างสบายอารมณ์

............................."จากนี่ไปลำปางอีกกี่กิโลพี่" กาเผือกถามชายเจ้าของร้าน

............................."170 กว่าโล..มีรถส่วนตัวไปไม่เกินสองชั่วโมงก็ถึง"

.......................หลังจากฟังเจ้าของร้านตอบ กาเผือกหันกลับมาถามไก่ตุ๋น

............................."มึงไหวหรือเปล่า..ถ้าไม่ไหวก็นอนนี่..พรุ่งนี้ค่อยไป"

............................."เออดีเหมือนกัน...จะได้นอนเอาแรงก่อน"

.....................หลังจากตกลงใจที่จะหยุดเดินทาง..ทั้งคู่ก็มองหาจุดจอดรถบริเวณปั๊มเพื่อจะนอน

พักผ่อน...และก็ได้เห็นรถบรรทุกคันหนึ่งจอดอยู่บริเวณหน้าห้องน้ำ...โดยห้องน้ำดังกล่าวอยู่ติดกับร่ม

ไม้ใหญ่บริเวณด้านหลังปั๊ม...ซึ่งเป็นสถานที่เหมาะสำหรับการจอดรถหลับนอน......โดยมีแสงสว่าง

สลัว ๆของหลอดไฟนีออนขนาดเล็กที่ติดไว้หน้าห้องน้ำนั้น.

.....................ไก่ตุ๋นขับรถไปจอดใกล้ ๆกับรถบรรทุก...ซึ่งเมื่อจอดแล้วก็ยังเหลือบริเวณที่ให้รถ

คันอื่นจอดได้อีกประมาณ 3 คัน...ทั้งคู่จัดการเร่งอาบน้ำทำธุระส่วนตัว..เพราะทนความหนาวไม่

ไหว..........

......................กาเผือกเลือกท้ายกระบะเป็นที่นอนหลังอาบน้ำเสร็จ..โดยไก่ตุ๋นได้ปรับเบะที่นั่งคน

ขับเอนหลังเพื่อนอน.......

............................"เฮ้ย..เปิดมือถือโทรกลับไปบอกแม่ดีไหม" ไก่ตุ๋นเอ่ยชวนกาเผือกขณะเอน

ตัวลงนอนบนเบาะ

............................"โทรกลับไปให้ถูกด่ารึไง" กาเผือกแย้ง

............................"เออจริงด้วย...แต่ถ้าเราโทรกลับเข้าบ้านแล้วฟังดูก่อน..ถ้าเป็นแม่รับ..เราก็

ปิดมือถือ...แต่ถ้าเป็นน้องเก้งรับ...เราก็บอกว่าเราอยู่ไหน" ไก่ตุ๋นเสนอแนะ

............................"ความคิดดี..งั้นลองเลย"

 

.....................ทันทีที่ได้รับเสียงสนับสนุนจากกาเผือก..ไก่ตุ๋นเปิดโทรศัพทฺมือถือ..แต่เมื่อเขา

เปิดเครื่อง..ก็มีสายต่อเข้ามาเป็นเบอร์โทรจากบ้านนั่นเอง...

............................"พี่ไก่ตุ๋นเหรอ..อยู่ไหนน่ะ..แม่ให้กลับบ้าน" เสียงเก้งน้องสาวคนเล็กดังออก

มาจากโทรศัพท์มือถือทันทีที่ไก่ตุ๋นกดรับสาย...

............................"อยู่จังหวัดตาก..ไม่ต้องห่วง" ไก่ตุ๋นตอบคำถามไปและก็ปิดโทรศัพท์มือถือ

ทันที...ด้วยเกรงว่าน้องสาวจะส่งโทรศัพท์ให้กับแม่พูดต่อ..

.....................ไก่ตุ๋นหันไปทางกระบะท้ายตรงทีกาเผือกนอนอยู่..พร้อมกับเอ่ยขึ้น

............................"เฮ้ย...แม่ให้กลับบ้านว่ะ"

............................"มึงไม่บอกกู..กูก็รู้อยู่แล้ว...นอนเถอะ" กาเผือกเอ่ยขึ้นโดยไม่ลืมตา....

......................กาเผือกและไก่ตุ๋นนอนโดยปิดกระจกทั้งหมด..แต่ได้แง้มกระจกไว้เพื่อให้อากาศ

ภายนอกเข้าประมาณ 2 นิ้ว...แล้วล๊อคประตูรถทั้งหมด...แม้อากาศจะเข้ามาในรถเพียงเล็กน้อย..แต่

เขาทั้งสองก็รู้สึกหนาวอย่างมาก...ด้วยความอ่อนเพลียจากการเดินทาง..ทำให้เขาทั้งคู่หลับในรถโดย

ง่ายเพียงแค่สามทุ่มเศษเท่านั้น........

......................สองพี่น้องหลับสนิทในรถยนต์จนถึงเวลาประมาณตีสามของวันใหม่..ซึ่ง

กำลังดึกสงัดเงียบเชียบไร้เสียงรบกวน...แต่แล้วเขาทั้งสองก็ต้องสะดุ้งตื่นอย่างตกใจเมื่อได้ยินเสียง

ร้องเอะอะโวยวาย....

......................เสียงนั้นดังมาจากรถตู้คันหนึ่งที่จอดเทียบใกล้กับรถที่เขาทั้งคู่นอนอยู่

คนบนรถตู้ไม่สามารถมองเห็นกาเผือกและไก่ตุ๋น........เพราะรถของเขาติดฟิลม์กรองแสงประมาณ

80 เปอร์เซนต์..มันมืดสนิทในตอนกลางคืน...สองพี่น้องพยายามเงี่ยหูฟัง..และสังเกตดูคนบนรถตู้คัน

นั้นโดยอาศัยแสงสว่างจากหลอดไฟนีออนเล็กหน้าห้องน้ำของปั๊ม..

............................"เอ๊..ต้อย ทำไมคุณเอารองเท้าไปตบหน้าลูก" เสียงดุตะคอกอย่างดัง

ของชายคนหนึ่งที่นั่งอยู่บนรถตู้คันนั้น

....................สิ้นเสียงของชายคนนั้น..ก็ตามด้วยเสียงของชายวัยรุ่นคนหนึ่งตะโกนขึ้นมา

อย่างดังในรถตู้

............................."มึง...ไม่ใช่แม่กู"

....................คำพูดดังกล่าวยังผลให้ผู้หญิงคนหนึ่งซึ่งถือรองเท้าส้นสูงอยู่ในมือขวา....

ใช้รองเท้าตีไปที่เด็กวัยรุ่นคนนั้นบริเวณศีรษะอีกทันที..พร้อมกับเสียงด่าอย่างดังลั่นรถ..ด้วย

ความโมโหสุดขีด

.............................."มึงมันเหี้ยนัก...เดี๋ยวกลับถึงกรุงเทพเมื่อไร..กูจะเล่นงานให้หนัก"

.....................ชายผู้เป็นพ่อได้ตรงเข้าไปดึงรั้งเอวของผู้เป็นแม่ให้ออกจากลูก..เพื่อไม่ให้

ตีทำร้ายลูกอีก...

.....................เสียงเอะอะโว้ยวายยังคงดังต่อเนื่อง..และรถตู้คันนั้นก็ขับกระชากตัวออก

ไปจากสถานที่นั้นอย่างเร็ว......

.....................หลังจากรถตู้คันนั้นวิ่งออกไปแล้ว...ไก่ตุ๋นซึ่งกำลังนอนลืมตาอยู่บนเบาะคนขับได้

ผงกศีรษะหันกลับมาท้ายรถ...และมองมาที่กาเผือกซึ่งกำลังมองดูรถตู้คันนั้นที่กำลังจะหายไปในความ

มืดบนท้องถนน....แล้วสองพี่น้องก็หันกลับมามองหน้ากันอย่างเข้าใจความหมายแต่ละฝ่าย...

ว่า"กำลังคิดอะไรกันอยู่"...

.....................กาเผือกและไก่ตุ๋นล้มตัวลงนอนอีกครั้งอย่างช้า ๆ แต่เขามิได้มีกระใจที่จะหลับ

ต่อ...เพราะเหตุการณ์เมื่อครู่นี้..สะเทือนใจพวกเขาทั้งสองอย่างมาก...พวกเขาไม่เคยคิดว่า..จะ

พบเหตุการณ์แบบนี้มาก่อนเลย......ทั้งคู่จึงไม่สามารถข่มตาหลับลงได้.....

.....................เขาทั้งสองเริ่มคิดถึงแม่ของเขาว่า แม่ของเขาไม่เคยกระทำกับเขาทั้งสองคน

เยี่ยงนี้มาก่อนเลย...แม้ว่าจะโกรธหรือโมโหพวกเขาเพียงใด...รองเท้าเป็นของใช้สำหรับ

อวัยวะเบื้องต่ำ...แต่ผู้เป็นแม่เป็นของสูง........ทำไมแม่ผู้นั้นจึงสามารถใช้ของต่ำทำร้ายลูก

ตนเองได้....และทำไมหลังจากสิ้นสุดการกระทำของแม่...ลูกชายกลับใช้คำพูดที่หยาบคาย

นักต่อแม่ของเขา.........

.....................กาเผือกและไก่ตุ๋นเปรียบเทียบแม่ของเด็กคนนั้น..กับ....แม่ของพวกเขาแล้ว...

เขารู้สึกว่า "ภาพของแม่เขาที่ชุบเลี้ยงพวกเขามาช่างงดงามยิ่งนัก"

.....................พวกเขาเริ่มพิจารณาต่อไปถึงเหตุการณ์เมื่อครู่นี้..ก็พบว่า คนในรถตู้คันนั้นกำลัง

ตกอยู่ภายใต้อารมณ์โกรธ..........

.....................อารมณ์โกรธมีพลังถึงขนาดนี้เชียวหรือ...มันสามารถทำให้แม่ถึงกับสิ้นคิด

หยิบรองเท้าของตนมาตบหน้าลูก.....และทำให้ลูกถึงกับสิ้นคิดกล่าววาจาหยาบคายต่อแม่

ของเขา..การแตกแยกของคนบนรถตู้ก็มาจาก"ความโกรธ"

 

........................ตอนที่ 10 ศพเกลื่อนถนน..................





....................เช้าวันใหม่..หลังจากที่กาเผือกและไก่ตุ๋นตื่นขึ้นล้างหน้าอาบน้ำ..และกินอาหาร

เช้าที่ร้านอาหารเดิมเสร็จสิ้นแล้ว...ทั้งสองได้กลับมานั่งในรถอีกครั้งพร้อมกับกางแผนที่ที่อยู่ในรถออก

ดู...เส้นทางที่พวกเขาจะไปจังหวัดน่านจะต้องผ่านจังหวัดลำปาง...จังหวัดแพร่..แล้วมุ่งสู่จังหวัด

น่าน..ซึ่งระยะทางรวมจากจังหวัดตากที่พวกเขาอยู่ไปจนถึงจังหวัดน่านอยู่ราวประมาณ 400 กว่า

กิโลเมตร...พวกเขากะใช้เวลาในการเดินทางประมาณ 6 ชั่วโมง...โดยการขับรถยนต์ไปด้วยความ

ระมัดระวังด้วยความเร็วไม่สูงนัก....และแวะพักผ่อนไปด้วยการหยุดรถยนต์ตามปั๊มน้ำมันต่าง ๆ..เมื่อ

เกิดอาการเมื่อยล้าและอ่อนเพลีย...อันเป็นการวางแผนการเดินทางที่ดีที่นักเดินทางพึงปฏิบัติ

.....................ไก่ตุ๋นติดเครื่องยนต์และออกเดินทางตอนสองโมงเช้า...โดยกะเวลาถึงจังหวัดน่าน

ประมาณบ่ายสองโมง...เขาขับรถผ่านอำเภอสามเงาของจังหวัดตากอันเป็นที่ตั้งของเขื่อนภูมิพลซึ่ง

กักเก็บน้ำสายน้ำแม่ปิงไว้ใช้ในการผลิตกระแสไฟฟ้า....และมุ่งหน้าสู่จังหวัดลำปาง............

......................ไก่ตุ๋นขับผ่านไปได้ไม่นานนัก..พวกเขาก็พบกับ เหตุการณ์อันน่าสยดสยองและ

สลดใจ.....

.......................ตำรวจทางหลวงหลายนายได้ยืนอยู่กลางถนน.......พร้อมกับให้

สัญญาณโบกรถคันหน้าของเขาซึ่งมีอยู่ 3 คัน..โดยมีรถของเขาตามหลัง..ตามติดไปด้วยรถ

ยนต์ต่อท้ายของเขาอีก 4-5 คัน

.......................รถทุกคันขับขี่ผ่านบริเวณนั้น...ซึ่งเป็นทางโค้งลาดขึ้นเนินสูงช้า ๆ..เบื้อง

หน้าของเขามีรถยนต์จอดอยู่บนไหล่ทางด้านซ้ายและขวาหลายคัน..เพื่อหยุดดูเหตุการณ์..

บางคนลงจากรถยนต์ไปรวมกลุ่มกับกลุ่มคนหลายสิบคนที่กำลังมุงดูอยู่....ไฟหวอสีแดงบน

หลังคารถยนต์ตำรวจและของหน่วยกู้ภัยหลายคันส่องแสงแว่บวาบอยู่ไหล่ทางทั้งสองข้าง...

....................เขาทั้งสองคิดว่า "ต้องมีอุบัติเหตุเกืดขึ้นอย่างแน่นอน"..ไก่ตุ๋นเร่งเครื่องยนต์ขับ

ตามรถคันหน้าขึ้นโค้งเนินลาดชันไปอย่างช้า ๆ...และเมื่อรถของเขาแล่นขึ้นมาอยู่จุดสูงของเนิน

ถนน...และกำลังลาดลงเนินโค้งอีกด้านหนึ่ง...จึงเห็นเหตุการณ์ได้อย่างชัดเจน....

....................รถโดยสารปรับอากาศสีฟ้าแถบขาวคันหนึ่ง........หน้ารถยุบพังยับเยิน..ได้

ไปจอดเสียบรถบรรทุกพ่วงบนถนนฝั่งขวามือของเขา..โดยหน้ารถทัวร์อยู่บริเวณข้อต่อของ

รถบรรทุกหน้าและพ่วงหลัง...และรถบรรทุกด้านหัวตรงข้างได้มาอัดบีบตรงด้านหน้ารถทัวร์

บริเวณคนขับรถทัวร์โดยสารและแถบที่นั่งของผู้โดยสารด้านเดียวกับที่นั่งคนขับ...ส่วนพ่วง

ท้ายก็ได้มาอัดทางด้านซ้ายของรถทัวร์โดยสารบริเวณที่นั่งของผู้โดยสาร...เหมือนกับว่า"รถ

ทัวร์โดยสารวิ่งชนข้อต่อรถพ่วง......และถูกรถบรรทุกส่วนหัวและพ่วงท้ายกระแทกอัดขนาด

ข้างรถทั้งสองด้าน".........สภาพรถทัวร์โดยสารจึงเหมือนกระป๋องนมถูกทุบจนบุบยับเยิน....

.....................ไก่ตุ๋นขับผ่านรถโดยสารและรถพ่วงไปอย่างช้า ๆ..เขาเห็นหน่อยกู้ภัยหลายคน

กำลังช่วยเหลือผู้โดยสารที่ติดอยู่ในรถ...และช่วยงัดเอาผู้บาดเจ็บและศพที่ติดอยู่ในรถออกมา......

......................ไก่ตุ๋นขับผ่านไปอีกก็เห็น ศพจำนวนหลาย ๆสิบศพที่ถูกผ้าขาวห่อหุ้มร่างเอา

ไว้...โดยมีเลือดสีแดงฉานยังคงไหลนองออกมาจนผ้าสีขาวเป็นสีแดงเต็มไปหมด......ถัดมา

อีกก็พบรถพยาบาล 8-10 คัน จอดปฐมพยาบาลคนเจ็บ..โดยเปิดไฟหวอสีฟ้าบนหลังคารถอยู่ตลอด

เวลา...กว่าไก่ตุ๋นและกาเผือกจะผ่านบริเวณที่เกิดเหตุไปได้ใช้เวลา 10 นาทีกว่า.....

 

....................อุบัติเหตุช่างน่ากลัวยิ่งนัก..บุคคลที่นอนเรียงรายกลายเป็นศพเหล่านั้น...

เขาก็มีพ่อ แม่ พี่ น้อง ลูก หลาน หรือสามีภริยา เช่นกัน เพราะอุบัติเหตุทำให้เขาเหล่านั้นไม่มี

โอกาสได้กลับไปพบ พ่อ แม่ พี่ น้อง ลูกหลาน หรือ สามีภริยาของเขา...ซึ่งพ่อ แม่ พี่ น้อง ลูก

หลาน หรือสามีภริยาของเขาที่รออยู่ที่บ้าน...เมื่อทราบข่าวการตายของพวกเขา ก็คงเศร้า

สลดเสียใจ..และสะเทือนใจเป็นอย่างมาก.....

.....................เพราะความประมาทขับรถโดยไม่ระมัดระวังของคนขับรถเพียงคนเดียว...

แต่ยังความสูญเสียอันยิ่งใหญ่มาสู่คนโดยสารที่ตนเองในฐานะผู้ขับขี่..ที่พวกเขาฝากชีวิตไว้

กับตน..........ซึ่งตนควรจะต้องดูแลระมัดระวังรักษาความปลอดภัยและชีวิตของพวกเขา.....

พวกเขาต้องพลัดพรากจากกัน..ต้องสูญเสียชีวิต..สูญเสียอวัยวะ..ทรัพย์สินเสียหายก็เพราะ

"ความประมาทของตน".....

....................ไก่ตุ๋นพบผ่านเหตุการณ์เมื่อครูนี้ถึงกับมือไม้ แข้งขาอ่อนแรงลง...จนไม่สามารถจะ

เหยียบคันเร่งให้รถเร็วขึ้น....เขาภาวนาอย่าให้เกิดเหตุการณ์เช่นเมื่อครูนี้กับเขาเลย...และเขาก็ได้

เพิ่มความระมัดระวังในการขับขี่ขึ้น...

.....................ไก่ตุ๋นขับรถอย่างระมัดระวังผ่านจังหวัดลำปาง..และมุ่งเข้าสู่เส้นทางที่ไปจังหวัด

แพร่...เขาทั้งสองได้แวะกินข้าวเที่ยงที่ปั๊มน้ำมันแห่งหนึ่งบนเส้นทาง...และหยุดซื้อเสื้อมะฮ่อมที่

ขายอยู่ริมถนน...จนรถยนต์ผ่านจังหวัดแพร่มุ่งหน้าเดินทางสู่จังหวัดน่าน..

......................บ่ายสองโมงเศษ..เขาทั้งสองมาถึงจังหวัดน่านตามที่กะไว้..ไก่ตุ๋นขับรถสำรวจ

ถนนทุกสายที่อยู่ในตัวเมือง...และสังเกตที่ตั้งของเมืองกับแม่น้ำน่าน...พบว่าตัวจังหวัดน่านตั้งอยู่

บนฝั่งตะวันตกของแม่น้ำน่าน..โดยมีสพานข้ามไปฝั่งตะวันออกของแม่น้ำน่านอยู่สองแห่ง...

คือ ..ที่หน้าค่ายทหารที่ตั้งอยู่เหนือเมืองแห่งหนึ่ง..และใกล้กับสำนักงานป่าไม้จังหวัดซึ่งอยู่

ทางใต้ของเมืองอีกแห่งหนึ่ง...ซึ่งสะพานแห่งนี้จะเชื่อมต่อไปยังถนนที่จะมุ่งหน้าสู่อำเภอสันติ

สุขและอำเภอแม่จริม...

....................เนื่องจากการเดินทางมาเป็นเวลาหลายชั่วโมง..จากจังหวัดตากสู่จังหวัดน่าน..และ

เดินทางสำรวจตัวจังหวัดน่านอีก..ทำให้ไก่ตุ๋นและกาเผือกมีอาการอ่อนเพลียเมื่อยล้า..และหัวสมอง

มึนตือ...สองพี่น้องจึงมาจอดรถพักบนไหล่ถนนริมแม่น้ำฝั่งตะวันตกซึ่งอยู่ทิศใต้ของเมือง..แล้วลงจาก

รถมาสูบบุหรี่..บุหรี่ที่ก่อให้เกิดโรคมะเร็ง..โรคถุงลมโปร่งพองและโรคอื่น ๆอีกมากมาย.....โดย

ทั้งคู่อัดบุหรี่แต่ละครั้งเหมือนกับจะให้ควันบุหรี่มันเต็มปอดจริง ๆ..แล้วทั้งสองจึงพุ่นควันบุหรี่

ออกมาจากปากและจมูก..ซึ่งมันช่วยทำให้เขาทั้งสองรู้สึกผ่อนคลายเพียงเล็กน้อย..นี่ก็คง

เป็นข้อดีเพียงข้อเดียวของบุหรี่..............

 

....................ไก่ตุ๋นหยิบเครื่องดื่มโค้กกระป๋อง..ซึ่งเพิ่งแวะซื้อมาจากร้านค้าในตัวเมือง...และ

ยังคงเย็นอยู่ยกขึ้นดื่มอย่างกระหาย..หลังจากทิ้งบุหรี่ไปแล้ว...เขารู้สึกกระชุ่มกระชวยขึ้น...ส่วนกา

เผือกกำลังมองดูศึกษาลำน้ำน่าน...ที่รถวิ่งเลียบถนนผ่านมาเมื่อครู่นี้.....จากเหนือเมืองจนมาถึงใต้

เมือง.........และยืนนิ่งมองดูแม่น้ำน่านไปทางเหนืออีกครั้งอย่างใช้ความคิด..."นี่หรือแม่น้ำน่าน..

แม่น้ำที่ยิ่งใหญ่ของ เมือง มีสุข..ที่เขารักและผูกพันนับถือเป็นดุจแม่ของเขา"..กาเผือกคิดถึง

ตรงนี้ก็มีอาการขนลุกชันขึ้นทั้งตัว

....................แม่น้ำน่านเป็นลำน้ำที่ไม่ได้กว้างใหญ่เท่าใดนัดเมื่อเทียบกับแม่น้ำเจ้าพระยาที่กา

เผือกพบเห็น..."เขาอาศัยอยู่ริมฝั่งบริเวณใดของแม่น้ำ...และปล่อยขวดแก้วทรงมะม่วงนี้ให้

ลอยน้ำตรงบริเวณใด..เกิดอะไรขึ้นกับเขา" .... เป็นคำถามที่กาเผือกครุ่นคิด

....................กาเผือกและไก่ตุ๋นอยู่ที่ริมแม่น้ำน่านราวสองชั่วโมง...แสงสว่างของดวงตะวันเริ่ม

จางหายไปทางทิศตะวันตก...อันเป็นเครื่องบอกเวลาว่าในไม่ช้า..ความมืดและความหนาวเย็นกำลัง

เริ่มปกคลุมไปทั่วจังหวัดน่าน....ซึ่งมันจะทวีความหนาวยิ่งกว่าเมื่อคืนนี้ที่จังหวัดตาก....

....................กาเผือกถามความเห็นไก่ตุ๋น

............................"เฮ้ย..หาโรงแรมนอนกันดีไหม..จะได้มีผ้าห่มหนา ๆห่มนอน..หนาวว่ะ"

....................ไก่ตุ๋นส่ายหน้าช้า ๆ อันเป็นการปฏิเสธแล้วอธิบาย

............................"กูห่วงรถ..เดี๋ยวใครขโมยไปจะไปตามหาที่ไหน"

.....................กาเผือกฟังคำอธิบายและคิดตาม..........จึงรู้สึกว่าคำพูดของไก่ตุ๋นมีเหตุผล...

เพราะว่าการนอนในดรงแรม..คือ การที่เขาทั้งสองอยู่ห่างรถ..หากมีใครใช้กุญแจผีไขเอาของมีค่าใน

รถหรือขโมยรถไป...พวกเขายากที่จะป้องกันได้....ดังนั้นปั๊มน้ำมันจึงเป็นที่พึ่งสุดท้ายในการจอดรถ

และหลับนอน..........

 

..............ตอนที่ 11 ติดตามหาร่องรอยเมือง มีสุข...........



.....................ย่างเข้าวันที่สามของการเดินทาง........วันนี้ตรงกับวันที่ 25 พฤศจิกายน

2546...กาเผือกและไก่ตุ๋นออกจากปั๊มใกล้ตัวเมืองน่าน..และเริ่มตั้งหลักค้นหาร่องรอยของเมือง มี

สุข..เพื่อนำไปสู่การตามหาขวดแก้ว ณ จุดจันทร์เสี้ยวแยกจากกัน

.....................ถิ่นที่อยู่ของ เมือง มีสุข...สองพี่น้องได้สอบถามเด็ก ๆ และวัยรุ่นที่จังหวัดน่าน..

เกี่ยวกับคนชื่อ"เมือง"..หรือไม่ก็คนที่มีนามสกุล "มีสุข"..แต่ไม่มีใครรู้จัก

.....................พวกเขาติดต่อที่อำเภอเมืองน่าน..ถามหาประวัติของอำเภอและรายชื่อของปลัด

อำเภอเมื่อ 80 ปีที่แล้ว...โดยเข้าใจว่า "ปลัดเมือง มีสุข" เป็นปลัดอำเภอเหมือนตำแหน่งปลัดอำเภอ

ทั่วไปในปัจจุบันนี้...แต่ไม่มีผู้ใดยืนยันว่า ..มีคนชื่อนี้ดำรงตำแหน่งปลัดอำเภอดังกล่าวเลย...เพราะ

คนที่ทำงานบนอำเภอนี้ต่างก็เป็นคนรุ่นใหม่ทั้งหมด...จึงไม่สามารถสืบสาวราวเรื่องได้

....................กาเผือกให้ไก่ตุ๋นขับรถสำรวจดูตามวัดต่าง ๆในตัวจังหวัดน่าน..เพื่อเข้าไปดูที่เก็บ

ศพหรืออนุสาวรีย์ที่เก็บกระดูกคนตาย ซึ่งโดยทั่วไปจะมี ชื่อ นามสกุล ปีเกิด ปีตาย เขียนไว้บนป้าย

หน้าที่เก็บศพหรืออนุสาวรีย์นั้น ๆ...วัดที่พวกเขาไป คือ วัดท่าช้าง..วัดช้างเผือก..วัดพระเนตร ..วัด

ดอนแก้ว..วัดพระเกด..วัดหัวเวียงใต้..และวัดอื่น ๆที่อยู่ตำบลในเวียง..อำเภอเมืองน่าน จังหวัดน่าน...

พวกเขาตระเวณหาเบาะแสจนทั่ว...และกลับมาหยุดพักที่ริมแม่น้ำน่านสถานที่เดียวกับเมื่อวานนี้......

.....................กาเผือกเริ่มเฉลียวใจว่า "บางทีฝั่งตะวันตกของแม่น้ำน่าน..อาจจะไม่ใช่ถิ่นที่

อยู่ของ เมือง มีสุข...หรือว่า..มันควรจะเป็นฝั่งตะวันออก.."..เขาจึงคิดว่าวันพรุ่งนี้เขาจะต้อง

ตระเวณไปตามหมู่บ้านที่อยู่ฝั่งตะวันออก.........

.....................การเที่ยวตามหาบุคคลที่เราไม่เคยรู้จักและต่างท้องที่ที่เราไม่เคยมา....

ย่อมเป็นเรื่องยากอย่างยิ่งที่เราจะค้นหาพบ....

.....................ไก่ตุ๋นเริ่มออกอาการท้อแท้..ซึ่งต่างจากกาเผือกที่ยังมุ่งมั่นที่จะตามหา...

เหมือนกับว่า"เป็นหน้าที่ของเขาที่จะต้องกระทำ"...ความรู้สึกลึก ๆของเขา..เหมือนกับ

ว่า.."เขาเคยทำหน้าที่นี้อยู่....หน้าที่ที่มีต่อ เมือง มีสุข"....

 

....................เขาทั้งสองค้นหาอยู่ฝั่งตะวันตกของแม่น้ำน่านจนค่ำ..และได้พักรถจอดนอนที่

ปั๊มน้ำมันนอกตัวเมือง..ซึ่งเป็นคนละปั๊มกับเมื่อคืนนี้..และหลับไปด้วยความอ่อนเพลีย.....

....................จนกระทั่งเที่ยงคืน..รถที่พวกเขานอนอยู่ได้เกิดเสียงดัง"ปึ้ง"..ที่บริเวณด้าน

ท้ายตรงปลายเท้าของกาเผือกซึ่งนอนหลับอยู่.........พร้อมกับการสั่นสะเทือนไปทั้งคันรถ

อย่างแรง...จนทั้งสองสะดุ้งตกใจตื่น...

.....................เขาทั้งสองหันไปที่ต้นเสียงก็เห็นท้ายรถบรรทุกคันหนึ่ง..กำลังวิ่งออกไป

จากท้ายรถของพวกเขาอย่างเร็ว...และหายไปในความมืดบนท้องถนน

.....................กาเผือกและไก่ตุ๋นรีบลงจากรถมาตรวจดูที่บริเวณท้ายรถพบว่า........กระบะและ

กันชนท้ายรถตรงนั้น....ซึ่งอยู่ด้านซ้ายของรถยุบลงไป...ทั้งสองถึงกับอารมณ์เสีย

............................"ไอ้ห่าเอ้ย..ชนแล้วหนี..ซวยเลยกู" กาเผือกตะโกนด่าคนขับรถ

บรรทุกพร้อมกับบ่น

....................ส่วนไก่ตุ๋นส่ายหน้าพร้อมกับครางเบา ๆ

............................."อื้อฮื่อ..เพิ่งซ่อมมาใหม่ แท้ ๆ"

.....................ในขณะที่รถจอดอยู่...รถบรรทุกได้ขับเข้ามากลับรถในปั๊มน้ำมัน..แล้วก็ถอยหลังมา

ชนท้ายรถของพวกเขาเบา ๆ..แต่เพราะความแข็งของเหล็กรถบรรทุกที่ชน...มันได้ดันให้เหล็กบริเวณ

กันชนและกระบะท้ายของรถพวกเขาซึ่งเหล็กอ่อนกว่าบุบยุบไป...คนขับซึ่งรู้ตัวว่าได้ถอยชนรถพวก

เขา..และกลัวมีปัญหาจึงขับรถหนีไปโดยเร็ว...ซึ่งยากจะติดตามมาดำเนินคดีให้ชดใช้...อันทำให้เห็น

ถึง"การขาดสามัญสำนึกในการรับผิดชอบการกระทำของตน...ซึ่งมีอยู่มากในสังคมไทย

เรา".............

.....................วันรุ่งขึ้น..กาเผือกและไก่ตุ๋นตกลงกันว่า....."คืนนี้จะต้องพักหลับนอนใน

โรงแรมแห่งใดแห่งหนึ่งในตัวจังหวัดน่าน..เพราะที่จอดรถในโรงแรมน่าจะปลอดภัยจากการ

ถูกชนมากกว่าปั๊มน้ำมัน...โดยจะต้องเลือกเอาดรงแรมที่มียามดูแลรถของเขา"

......................เช้าวันนี้ได้เกิดหมอกปกคลุมทั่วทั้งจังหวัดน่าน..ดวงอาทิตย์ถูกหมอกบังจนไม่

สามารถส่องแสงสว่างให้เห็นได้..จึงเกิดความมืดครึ้มตั้งแต่เช้ามืดจนถึงเที่ยงวัน..

......................ช่วงระยะเวลาดังกล่าวไก่ตุ๋นไม่สามารถขับรถต่อไปได้..เพราะมองทางไม่เห็น...

จึงได้นำรถมาจอดเหนือปั๊มบริเวณไหล่ถนน..แล้วนั่งอยู่ในรถมองดูรถยนต์ที่เคยชินต่อเส้นทางเปิดไฟ

หน้ารถขับผ่านไปมาเนื่องจากมองไม่เห็นทาง...

......................ไก่ตุ๋นนั่งรออย่างหงุดหงิด..เขาจึงหยิบบุหรี่ขึ้นมาสูบอย่างกระหาย...แล้วหยิบ

โทรศัพท์มือถือขึ้นมาเปิดเครื่องและโทรกลับบ้านที่ชัยนาท

......................ณ บ้านชัยนาท

..............................."กริ๊ง ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ" เสียงโทรศัพท์ในบ้านดังอยู่นาน..แต่ไม่มีใครรับ

สาย..เนื่องจากไม่มีคนอยู่บ้าน

................................"ไม่มีใครอยู่บ้าน" ไก่ตุ๋นพูดขึ้นมาลอย ๆเพื่อทำลายความเงียบ

................................"มึงคิดถึงบ้านเหรอ" กาเผือกเอ่ยพร้อมกับมองหน้าน้องชาย

................................"เออว่ะ..กูจะหลับจะนอนก็ไม่สบายตัว..ไม่เหมือนอยู่ที่บ้านเลย" ไก่ตุ๋น

โอดครวญ

................................"ถ้าอย่างงั้น..ขับรถไปหาโรงแรมก่อนดีกว่า...เรื่องอื่นค่อยว่ากัน" กา

เผือกเสนอความคิดเห็น

................................"รอให้หมอกบางตาก่อน" ไก่ตุ๋นเอ่ยรับ..ก่อนที่จะสูบบุหรี่ต่อ

.....................ทั้งสองพี่น้องเพียรพยายามหาเบาะแสเมือง มีสุข...แต่เพราะไก่ตุ๋นเริ่มท้อ..ทำให้

ดึงกำลังใจของกาเผือกในการค้นหาตกลงไป....กาเผือกคิดว่า."เขาจะอยู่ที่จังหวัดน่านคืนนี้..เป็นคืน

สุดท้าย...และวันรุงขึ้น..เขาจะค้นหาเป้าหมาย..คือ สถานที่ที่จันทร์เสี้ยวแยกจากกัน..โดยกะ

เวลาแค่เที่ยงวันซึ่งจะค้นหาพบหรือไม่ก็ตาม..เขาจะกลับชัยนาททันที..........

 

....................ในขณะที่คิดอยู่นี้..กาเผือกมองดูแหวนทองที่สวมใส่อยู่ที่นิ้วชี้ซ้ายของ

เขา...แล้วหยิบผ้าขาวสองผืนที่เมือง มีสุขเขียนไว้ขึ้นมาอ่านทบทวน...อย่างพิจารณาอีก

ครั้ง...เขาไตร่ตรองดูแล้วรู้สึกว่า "อักษรหนังสือในผ้าขาวทั้งสองผืนที่เขียนขึ้นโดย เมือง มี

สุข..นั้น..เหมือนกับว่า.."เขากำลังยืนยันต่อคนอ่านด้วยตัวหนังสือว่า "แม่น้ำน่าน"นั้นเป็นแม่

น้ำที่มีชีวิตมีจิตวิญญาณและรับเขาเป็นลูกของแม่น้ำน่าน"...

.....................และกาเผือกได้ประมวลเหตุการณ์ทีเขาพบเห็นตอนที่ขวดแก้วหมุนวนพร้อม

กับเกลียวน้ำจากใต้นำเจ้าพระยาขึ้นสู่เหนือพื้นน้ำ..และหยุดนิ่งอยู่กับที่ไม่ไหลไปตามน้ำ..

พร้อมกับขวดยังได้ลอยตรงมาหาเขา..หรือว่า "เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นจะเป็นการกระทำของ"แม่

น้ำน่าน"...ซึ่งแม้ว่าตรงบริเวณนั้นมันคือ "แม่น้ำเจ้าพระยา"ซึ่งผ่านการรวมตัวของสายน้ำ 4

สาย คือ ปิง วัง ยม น่าน..ที่ปากน้ำโพ จังหวัดนครสวรรค์.....หากจิตวิญญาณของแม่น้ำน่าน

ซึ่งเป็น 1 ใน 4 ยังคงมีอยู่...ปรากฎการณ์ที่เกิดขึ้นเชื่อว่ามาจาก "แม่น้ำน่าน"

.....................กาเผือกวางผ้าทั้งสองผืนลง..และหยิบขวดแก้วขึ้นมาลูกคลำ..พร้อมกับ

เขย่าขวดเพื่อให้สร้อยข้อมือภายในขวดกระทบกับขวดแก้วจนมันเกิดเสียงดังขึ้น "กลึ๊ง

ๆๆๆๆ" .......กาเผือกลองเขย่าแรง ๆ และเบา ๆ หลายครั้ง..และเขาก็หยุดเขย่าทำท่าเหมือน

คิดอะไรออก...เขาหันไปทางไก่ตุ๋น..เมื่อสังเกตว่า หมอกได้สลายไปแล้ว...เขาจึงพูดอย่างรีบ

เร่ง...

............................"เฮ้ย...ไปที่แม่น้ำน่านตรงที่เมื่อวานก่อน..เร็ว"

............................"ไปทำไมอีกวะ" ไก่ตุ๋นถามอย่างเบื่อหน่ายสถานที่นั้นแล้ว

............................"ไปเถอะน่า...กูคิดอะไรออกแล้ว" กาเผือกย้ำอย่างหนัก

แน่น...............

 

...................ตอนที่ 12 ปาฏิหาริย์แม่น้ำน่าน.................




.....................ไก่ตุ๋นสตาร์ทเครื่องรถ..แล้วจึงขับออกไปตามคำสั่งของกาเผือก..จนมาถึง

บริเวณริมฝั่งแม่น้ำน่านฝั่งตะวันตก...ไก่ตุ๋นดับเครื่องยนต์แล้วเดินลงถนนเลาะไปตามตลิ่งเพื่อไปที่แม่

น้ำน่าน..โดยมีกาเผือกถือขวดแก้วกับผ้าขาวเดินนำหน้าไป...

......................พวกเขาเดินมาถึงแม่น้ำน่าน..กาเผือกนั่งชันเข่าลงโดยมีไก่ตุ๋นนั่งอยู่ข้าง ๆ...กา

เผือกใช้มือซ้ายแตะที่ผิวน้ำและจุ่มมือลงไปแช่..เขารู้สึกว่า... น้ำในแม่น้ำน่านเย็นมาก..เหมือนกับมี

ใครเอาน้ำแข็งมาแช่ไว้..........

............................"โอโห..เย็นเจี๊ยบเลยวะ" เขาอุทานบอกกับไก่ตุ๋น

.......................ไก่ตุ๋นจึงได้เอามือจุ่มน้ำลงบ้าง..ก็รู้สึกเช่นเดียวกับกาเผือก

....................เป็นครั้งแรกที่สองพี่น้องได้สัมผัสกับแม่น้ำน่าน...ที่ไม่มีแม่น้ำอื่นเจอปนรวมเช่น..

แม่น้ำเจ้าพระยา...เขาจึงเอาน้ำนั้นวั๊กลูกหน้าลูบตาก่อนที่จะกระทำอะไรบางอย่างต่อไป.......


....................กาเผือกจับขวดแก้วค่อย ๆ วางลงในแม่น้ำน่าน..ก็พบว่า..ขวดแก้วนั้นลอย

อยู่เหนือน้ำ....เขาจึงจับขวดแก้วนั้นกดจมลงไปใต้ผิวน้ำและปล่อยมือออกจากขวดแก้ว.....

ขวดแก้วนั้นก็ลอยขึ้นมาอีก..

.....................เขาเริ่มสงสัยบางสิ่งบางอย่างจึงได้เอ่ยกับไก่ตุ๋นถึงความสงสัยของเขา

............................"แล้วขวดใบนี้..มันจมอยู่ใต้น้ำได้อย่างไรในตอนนั้น"

.....................ไก่ตุ๋นมองหน้ากาเผือกโดยไม่พูด...เพราะเขาก็คิดหาคำตอบเหมือนกันว่า.."ขวด

ใบนี้จมอยู่ใต้น้ำได้อย่างไร"...เพราะโดยทั่วไปขวดต่าง ๆ เมื่อปิดฝาขวดเอาไว้..แล้วโยนลง

น้ำ...ขวดมันจะลอยน้ำ....ขวดใบนี้แม้จะใส่แหวนทอง 16 วง ผ้าขาวสองผืนและสร้อยข้อมือ

ทอง....แต่ของเหล่านี้ก็ไม่ใช่จะหนักมากจนทำให้ขวดจมอยู่ใต้น้ำได้...หรือว่า .."แม่น้ำน่าน

จะปกป้องขวดใบนี้ไว้ไม่ให้ลอยขึ้นเหนือน้ำให้ผู้ใดพบเห็น...นอกจากเขา"กาเผือก".."

....................กาเผือกเริ่มคิดว่า......"เขาจะต้องมีความสำคัญอย่างใดอย่างหนึ่งเกี่ยวกับ

ขวดใบนี้อย่างแน่นอน"

....................กาเผือกตั้งจิตสงบนิ่ง...อย่างกับที่เขาเคยสัมผัส..ปรากฏการณ์เรื่อง "สายลมพัด

สายน้ำ..จนเกิดคลื่น...แต่เมื่อลมสงบน้ำก็ค่อยสงบ"...เขาเริ่มตัดกระแสความคิดเรื่องต่าง ๆ..เพื่อให้

จิตสงบโดยเร็ว...ให้จิตหยุดนิ่งเหมือนกับดาวศุกร์ที่เขาเห็นในคืนก่อนบนท้องฟ้าเหนือเมืองชัยนาท

ก่อนออกเดินทางมาจังหวัดน่าน...แล้วพนมมือประกบกับขวดแก้วพร้อมกับอธิษฐานกับแม่น้ำน่าน...

โดยทำความรู้สึกเหมือนกับว่า "แม่น้ำน่านมีชีวิตมีจิตวิญญาณเช่นเดียวกับที่ เมือง มีสุข รู้สึก

และสัมผัสมาแล้ว"..แล้วเอ่ยขึ้น

............................"ผมขอเคารพบูชาแม่น้ำน่านด้วยใจบริสุทธิ์..หากขวดใบนี้แม่น้ำน่าน

เป็นผู้นำพามาให้ผม...เพื่อให้เป็นไปตามคำอธิษฐานของ เมือง มีสุข ลูกของแม่น้ำน่านแล้ว...

ขอแม่น้ำน่านช่วยเปิดทางให้ผมค้นหาสิ่งของให้พบโดยเร็วด้วยเทอญ"......

.....................ทันทีที่กาเผือกอธิษฐานอยู่ในใจจนจบ..ความเงียบเริ่มเข้ามาแทนที่..ทั้งความนิ่ง

เงียบในใจเขา..และสิ่งแวดล้อมที่อยู่รอบข้างขณะนั้นเงียบเชียบ

.....................ปรากฏการณ์ได้เกิดขึ้น...น้ำในแม่น้ำน่านทั้งสายน้ำหยุดไหลเป็น

อัศจรรย์....กาเผือกและไก่ตุ๋นมองตากัน..และมองไปที่พื้นน้ำอีกครั้ง..ก็เกิดเกลียวหมุนของ

น้ำปรากฏเป็นวงขึ้นต่อหน้าเขาทั้งสอง..พร้อมกับสายลมที่พัดกระหน่ำมายังร่างของเขาทั้ง

สองอย่างแรง...เหมือนกับจะพัดพาร่างเขาทั้งสองให้ลงไปอยู่ในเกลียวหมุนวนของน้ำที่อยู่

เบื้องหน้าพวกเขา.......

.....................เกลียวหมุนของน้ำได้หมุนวนแรงขึ้นเรื่อย ๆ..พวกเขาใจจดจ่อว่าจะมีอะไร

โผล่ขึ้นมา..เหมือนตอนที่พบขวดแก้วใบนี้ไหม...พวกเขาจึงจ้องมองดูอยู่ตรงศูนย์กลางของ

เกลียวหมุนตลอดเวลา...จนมันเริ่มสงบขึ้น....

.....................ไม่มีสิ่งใดโผล่ขึ้นมา..แต่น้ำที่หมุนเป็นเกลียวนั้นเริ่มใส...และได้เกิดภาพ

เคลื่อนไหวใต้พื้นน้ำที่ใสนั้น........โดยมีภาพของนกสีขาวตัวหนึ่งรูปร่างเหมือนอีกา....กำลัง

บินอยู่ใต้พื้นน้ำนั้น....

......................กาเผือกตาลุกวาวจ้องมองดูอย่างตื่นเต้น..แล้วชี้มือให้น้องชายดู..พร้อม

กับพูดอย่างตื่นตระหนก

............................."เฮ้ย...มึงเห็นไหม...นั้น..นั้น ..มีนกสีขาวเหมือนอีกาบินอยู่ในน้ำ"

.......................ไก่ตุ๋นเพ่งมองตามที่กาเผือกชึ้..แต่เขากลับไม่เห็นอะไรอย่างที่กา

เผือกบอก...จึงได้ต่อว่าพี่ชาย

.............................."มึงจะบ้าแล้วมั้ง..นกอะไรของมึงจะไปบินอยู่ในน้ำ..นกไม่ใช่ปลา

นะโว้ย..กูไม่เห็นจะมีอะไรเลย"

.............................."ก็มึงดูดี ๆ สิ" กาเผือกยังคงย้ำในสิ่งที่เขาเห็น

.....................กาเผือกยังเห็นภาพในน้ำต่อไปว่า...มีผู้ชายคนหนึ่งเลือดแดงฉานเต็มตัว

และกำลังจะจมน้ำ...นกสีขาวตัวนั้นได้บินโฉบลงไปจับที่คอเสื้อของชายคนนั้น...แล้ว

พยายามกระพือปีกบินขึ้นเพื่อจะดึงเอาชายผู้นั้นขึ้นจากน้ำ...เขาเห็นเพียงเท่านี้ภาพเหล่านั้น

ก็อันตรธานหายไป.............

.....................กาเผือกเริ่มเชื่อว่า "แม่น้ำน่าน" คือ แม่น้ำที่มีชีวิตและจิตวิญญาณและแม่น้ำ

น่านกำลังจะบอกปริศนาอะไรบางอย่างแก่เขา..."นกกาเผือกสีขาว" หรือว่า "นกตัวนั้นคือ

เขาเอง...กาเผือก"...และชายผู้นั้น คือ "เมือง มีสุข" ภาพนั้นคือภาพเหตุการณ์เมื่อ 80 ปีที่

แล้วหรือ.............

.....................ในขณะที่เกิดภาพต่าง ๆขึ้น...ไก่ตุ๋นกลับมองไม่เห็นอะไรเลย..หรือว่าแม่น้ำน่าน

ไม่ต้องการให้เขาเห็น...อาจเป็นเพราะเขาไม่มีความเกี่ยวข้องในเรื่องนี้

......................หลังจากปรากฏการณ์ต่าง ๆสงบลง...ไก่ตุ๋นมีความคิดว่า..พี่ชายของตนอาจจะ

ตาฝาดเรื่องภาพในน้ำ....เพราะจากเหตุการณ์ที่ผ่านมาทุกครั้ง...เขาทั้งคู่จะประสบพบเห็นอะไรด้วยกัน

มาตลอด....แต่เหตุการณ์ภาพในน้ำครั้งนี้ กาเผือกเห็นแต่ไก่ตุ๋นไม่เห็น.........ไก่ตุ๋นจึงเอ่ยชวนกา

เผือกในการหาที่พักในคืนนี้

............................"ไปหาโรงแรมกันดีกว่า"

............................"เออ..รีบไปกันเถอะเดี๋ยวจะมืด" กาเผือกรับตามคำชวน..แล้วก็รีบขึ้นจากริม

แม่น้ำน่านตรงไปที่รถทันที

....................กาเผือกเริ่มมีความมั่นใจว่า..เขาต้องหาสิ่งของ...ของเมือง มีสุข พบอย่าง

แน่นอน..ด้วยเชื่อว่า "แม่น้ำน่านที่แสดงปาฏิหาริย์ต่อหน้าเขาต้องเปิดทางช่วยเขาอย่างแน่

นอน..................
..

 

....................ตอนที่ 13 แหวนทองคำนำทาง................





.....................ไก่ตุ๋นขับรถเข้าไปในตัวเมืองจังหวัดน่าน..และหาโรงแรมจนพบ...โรงแรมดัง

กล่าวมีสถานที่จอดรถ..มียามรักษาการณ์เฝ้ารถ..พร้อมให้สัญญาณจราจรแก่รถที่เข้าออกโรงแรม..

.....................ห่างจากบริเวณที่ยามอยู่..ไปทางใต้เล็กน้อยจะมีกลุ่มจักรยานยนต์รับจ้าง..หรือ

เรียกอีกอย่างหนึ่งว่า "วินมอเตอรไซด์"..ซึ่งจะคอยเข้าคิวรับส่งคนในโรงแรมที่มาพักและไม่มีรถส่วน

ตัวขับมา.....

.....................ไก่ตุ๋นขับรถเข้าไปจอดบริเวณที่จอดรถของโรงแรม..และเปิดประตูออกมาจากรถ

เป็นคนแรก...เขาหยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมาเพื่อดูเวลาที่ปรากฎอยู่ในจอโทรศัพท์มือถือ....ณ เวลานี้

คือ 15.00 นาฬิกา...ด้วยทรงผมที่ยาวจนถึงครึ่งหลังและรูปร่างที่อ้วนใหญ่ของไก่ตุ๋น..ทำให้เขาเป็น

จุดสนใจของยาม.....และพวกขับมอเตอร์ไซด์รับจ้าง.....พวกเขาจึงได้เอ่ยขึ้นโดยเข้าใจว่า"ไก่ตุ๋นเป็น

ผู้หญิง".............

............................"เฮ้ย..มึงดูป้าคนนั้นสิ..ท้องแล้วยังขับรถได้อีก"

.....................กลุ่มคนขับมอเตอร์ไซด์รับจ้างทั้งกลุ่มจึงหันกลับไปพิจารณามองไก่ตุ๋นอย่าง

พินิจ...

............................"ผู้หญิงท้องอะไรมีหนวด..ผู้ชายอ้วนต่างหาก" หนึ่งในกลุ่มแย้ง

ขึ้นหลังจากที่ดูใบหน้าของไก่ตุ๋นแล้วเห็นหนวดของเขาขึ้นดำ...

............................"ผู้ชายอะไรวะ...ไว้ผมยาวเพื่อยเลย" อีกหนึ่งคนที่เห็นไก่ตุ๋นได้ติขึ้น

.....................ไก่ตุ๋นได้ยินเสียงพูดแว่วมาจึงได้หันไปทางต้นเสียง.....ปรากฎว่าทุกคนใน

วินมอเตอร์ไซด์เงียบกริบ..พร้อมกับหลบสายตาของไก่ตุ๋นโดยหันไปทางอื่นอย่างพร้อม

เพรียง......

......................กาเผือกและไก่ตุ๋นถือกระเป๋าเดินเข้าไปในโรงแรม..และตรงไปที่เคาน์เตอร์ประชา

สัมพันธ์ของโรงแรม...พบเห็นพนักงานสาววัยราว 20 ปีเศษอยู่สองคน..และพนักงานชายหรือบ๋อย

โรงแรมอายุไม่เกิน 20 ปีอีกหนึ่งคนนั่งอยู่ข้าง ๆกัน...

......................กาเผือกมาถึงที่เคาน์เตอร์..ส่วนไก่ตุ๋นหลีกเดินไปนั่งบนโซฟาร์รับแขกของโรง

แรมที่อยู่หน้าเคาน์เตอร์ดังกล่าวเล็กน้อย....

......................ทันทีที่กาเผือกมาหยุดอยู่หน้าเคาน์เตอร์..สาวน้อยที่อยู่ซ้ายมือของเขาหลังป้าย

ประชาสัมพันธ์ที่วางอยู่บนเคาน์เตอร์ได้เอ่ยขึ้น

............................."เปิดห้องหรือคะพี่..มาจากไหนคะ"

.....................คำทักทายของเธอช่างไพเราะสมกับตำแหน่งประชาสัมพันธ์ของโรงแรม...ทำให้

กาเผือกรู้สึกยินดีกับคำพูดดังกล่าว...จึงได้ยิ้มเล็กน้อยก่อนเอ่ยตอบเธอไป

............................."ชัยนาทครับ"

.....................สาวน้อยคนนั้นมีสีหน้าตื่นเต้นเล็กน้อย..ก่อนเอ่ยถามกาเผือกต่อด้วยความสงสัย..

เพราะเธอไม่เคยเห็นคนชัยนาทมาก่อนเลย..

.............................."โอโห ทำไมมาไกลจัง..มาธุระอะไรหรือคะ"

.............................."ตามหาญาติครับ" กาเผือกไม่กล้าตอบความจริง

.............................."ญาติของพี่อยู่ที่จังหวัดน่านหรือคะ...แล้วอยู่แถวไหนคะ"

.............................."ไม่รู้เหมือนกันครับ"

.............................."อ้าว...." เธออุทานแล้วก็หัวเราะเบา ๆกับกาเผือก..ก่อนที่จะหยุด

สนทนา..เพราะเพื่อนที่นั่งข้างเธอได้เอ่ยขึ้น

.............................."พี่คะ...ขอบัตรประชาชนด้วยค่ะ"

....................กาเผือกหยิบบัตรประชาชนออกมาจากกระเป๋าเสื้อ..โดยใช้นิ้วหัวแม่มือซ้ายกับนิ้วชี้

ซ้ายจับบัตรส่งให้เธอ

....................หญิงสาวที่ขอบัตรมองดูที่นิ้วชี้ซ้ายทีสวมแหวนทองของกาเผือก..ในขณะที่

รับบัตร..และได้หยุดใช้ความคิดอยู่ครู่หนึ่ง...แล้วเธอก็อ่านชื่อที่บัตรนั้นพร้อมกับเขียนชื่อ"กา

เผือก".....ลงบนสมุดจดบันทึกการเช่าห้องพักของโรงแรม.....

....................ในขณะที่เธอกำลังเขียนชื่อของเขาอยู่..กาเผือกก็ได้สังเกตเห็น"แหวน

ทอง"ที่สวมใส่อยู่ที่นิ้วนางข้างขวาของเธอ....

....................."แหวนทองที่นิ้วชี้ซ้ายของกาเผือก" กับ "แหวนทองที่นิ้วนางข้างขวาของ

เธอ"..มันเป็นแหวนที่เหมือนกัน..ไม่มีลวดลายใด ๆ และสีของมันเหมือนกับทองคำร้อย

เปอร์เซนต์ที่เหลืองอร่ามนวลสดใส..มันคือ "แหวนปลอกมีด" ที่มาจากที่เดียวกัน...

.....................เมื่อเธอเขียนเสร็จ..เธอได้มองดูแหวนที่นิ้วของเธอและที่นิ้วของกาเผือก...

ซึ่งเป็นอาการเดียวกันกับ กาเผือก...

.....................สาวน้อยคนแรกเธอสังเกตเห็น"แหวนทั้งสองวง"..ที่อยู่ที่นิ้วของเพื่อนเธอและ

ของกาเผือก...ว่า "มันเหมือนกันมาก"..เธอจึงได้จับมือของเพื่อนเธอมาวางคู่กับมือซ้ายของ

กาเผือก..แล้วเอ่ยขึ้นอย่างสงสัย

............................"เอ๋..พวงผกา..ทำไมแหวนของเธอถึงเหมือนแหวนของพี่เขาจัง"

....................กาเผือกมองหน้าเจ้าของแหวน..ในขณะที่เธอก็กำลังจ้องเขาอยู่..และได้เอ่ย

ถามขึ้น

............................"พี่ได้แหวนนี้มาอย่างไรคะ"

....................กาเผือกไม่ตอบคำถามเธอ...แต่ได้ถามเธอในคำถามเดียวกันกลับไป...

............................"แล้วน้องล่ะ..ได้แหวนวงนี้มาอย่างไรครับ"

....................เธอหยุดจ้องหน้ากาเผือกสักครู่...ก่อนตอบคำถามที่ทำให้กาเผือกถึงกับใจ

เต้นระทึก

............................"คุณยายให้ใส่ไว้เพื่อรอคนมาตามหา"

....................กาเผือกเริ่มหายใจติดขัด..อันเนื่องมาจากการเต้นระทึกของหัวใจ...ด้วยคิด

ว่า.."คนที่คุณยายของหญิงเจ้าของแหวนรออยู่อาจเป็นเขา"..และแท้จริงคุณยายของพวง

ผกาอาจเป็น "โนรี นรา"...เขาจึงถามพวงผกากลับไปทันที

............................"คุณยายของน้องชื่อ...โนรี นรา หรือเปล่าครับ"

....................หญิงสาวเจ้าของแหวนนั่งนิ่งตะลึงอย่างตกใจกับคำถามของกาเผือก..และ

จ้องหน้ากาเผือกอย่างเอาจริงเอาจัง......พร้อมกับถามกาเผือกอย่างเน้นคำ

............................"พี่รู้จักชื่อ โนรี นรา ได้อย่างไรคะ"

 

.....................ในขณะที่พวงผกากำลังรอคำตอบจากกาเผือกอยู่.....เพื่อนของเธอซึ่งกำลัง

ฟังอย่างสนใจจึงได้เอ่ยขึ้นอย่างตื่นเต้น

............................"หรือว่า..ตำนานของเมือง มีสุข เมื่อ 80 ปีที่แล้วมีจริง"

............................"มีจริงอยู่แล้ว..ลำเพย..แหวนที่ฉันใส่อยู่..เมือง มีสุข เป็นคนให้ยาย

ฉันเอง"

............................."หา" เพื่อนของเธอที่ชื่อลำเพยอุทานขึ้นอย่างตื่นเต้น........ด้วยลำ

เพยเอง...เป็นคนต่างจังหวัดทางภาคเหนือ..และเพิ่งมาอยู่จังหวัดน่านได้ไม่เท่าไรนัก...ลำเพยเคยได้

ยินคนร่ำลือกัน..ถึงเรื่องราวอันเหลือเชื่อของบุรุษผู้นี้

.....................กาเผือกตั้งใจฟังอย่างจดจ่อ...และได้เรียกไก่ตุ๋นที่นั่งรออยู่ที่โซฟาร์มาร่วมรับฟัง

ทันที...หลังจากที่เขาได้ยินคำว่า "เมือง มีสุข" บุรุษลึกลับที่ทำให้พวกเขาเดินทางมาไกลถึง

จังหวัดน่าน....เพราะเขารู้สึกว่า "เรื่องที่เขาติดตามอยู่กำลังจะถูกเปิดเผยขึ้นแล้ว".....

............................"แหวนวงนี้ยายฉันบอกว่า..ตอนยายอายุ 7 ขวบ เมือง มีสุขได้ให้

ยายไว้...และบอกว่า..จะมีคนสวมแหวนแบบนี้มาพร้อมกับขวดแก้วรูปทรงมะม่วงเพื่อตาม

หา..สถานที่จันทร์เสี้ยวแยกจากกัน....ให้ยายสวมแหวนนี้ให้เขาเห็นแล้วบอกคำพูดปริศนาแก่

เขา...เกี่ยวกับสถานที่จันทร์เสี้ยวแยกจากกัน" พวงผกาเริ่มเล่า

....................คำบอกเล่าของพวงผกาทำให้กาเผือกเข้าใจได้ทันทีว่า "คุณยายของพวงผกา

นั้นไม่ใช่ โนรี นรา..แต่มีความรู้สึกได้ทันที ณ บัดนี้ คนที่คุณยายของเธอรออยู่ คือ เขานั่น

เอง......แต่เขายังไม่แสดงตัว......โดยต้องการรู้บางสิ่งบางอย่างก่อน..เขาจึงเอ่ยถามพวง

ผกาต่อไป..

............................"ถ้าคุณยายของน้องไม่ใช่ชื่อ โนรี นรา ...แล้ว โนรี นรา เป็นใคร"

.....................พวงผกามองหน้ากาเผือกอย่างสงสัยอยู่ครู่หนึ่ง..แล้วจึงเอ่ยต่อ

............................"หนูไม่รู้ว่า..พี่รู้จักชื่อนี้ได้อย่างไร...แม้แต่คนเมืองน่านก็ไม่มีใคร

รู้จักชื่อนี้...มีเพียงคนในครอบครัวของหนูกับลำเพยที่หนูเคยเล่าให้ฟังเท่านั้น...ไม่มีใครเคย

เห็นนางนอกจากยายของหนูที่ยังมีชีวิตอยู่เท่านั้น"

............................"แล้วผู้หญิงคนนี้เป็นใครครับ" กาเผือกยังคงเฝ้าถามถามเดิม

............................"ยายบอกว่า...นางเป็นผู้หญิงที่มากับเสียงเพลงขลุ่ย..ที่นางเป่าได้

ไพเราะมาก...นางเป็นคนเมืองใต้.....เมือง มีสุข นำนางมาสู่เมืองน่าน..นางเป็นผู้หญิงสวย

งามผุดผ่องดุจจันทร์เพ็ญและเยือกเย็น....ยายเห็นนางดูนางแล้วมีความสุขมาก....แล้วพี่รู้จัก

ชื่อนี้ได้อย่างไร"

....................กาเผือกหยุดคิดอยู่ครู่หนึ่ง..แล้วจึงเอ่ยตัดบทโดยไม่ตอบคำถาม

............................"ถ้าผมบอกน้องว่า..ผมเป็นคนที่คุณยายของน้องรอคอยอยู่..น้องจะ

พาผมไปพบคุณยายได้ไหม"

....................พวงผกาฟังกาเผือกแล้ว..จ้องมองตาที่อยู่หลังแว่นตาอย่างชั่งใจ..และได้เห็น..

แววตาที่บ่งบอกถึงการเอาจริงเอาจัง...จึงเอ่ยถามเขาอย่างตรงไปตรงมา

............................"ถ้าอย่างนั้น...ที่พี่มานี่ไม่ใช่มาตามหาญาติ..แต่มาหาสถานที่จันทร์

เสี้ยวแยกจากกันอย่างงั้นหรือ"

....................กาเผือกพยักหน้าแทนคำตอบ...พวงผกาจึงถามต่ออย่างสงสัย

............................."งั้นแหวนที่นิ้วชี้ของพี่...พี่ได้มาจากไหน"

....................กาเผือกเห็นว่า...ณ บัดนี้ คงได้เวลาที่เขาจะแสดงบางสิ่งบางอย่าง..เพื่อยืนยันตัว

เองว่าเขาคือ..คนที่คุณยายของพวงผการออยู่...เขาจึงยกกระเป๋าเสื้อผ้าที่ได้ใส่ขวดแก้วรูป

ทรงมะม่วงพร้อมกับผ้าสองผืนเอาไว้ออกมาเปิด..และหยิบของสิ่งเหล่านั้นออกมาแสดง

โดยวางบนเคาน์เตอร์ต่อหน้าเธอ..

...................ทันทีที่พวงผกา ลำเพย และบ๋อยที่ประจำเคาน์เตอร์เห็นขวดแก้วรูปทรง

มะม่วงและผ้าขาวทั้งสองผืน...ก็มีอาการตื่นตระหนกพร้อมกับสายตาที่ลุกโชน....

............................"ขวดแก้วรูปทรงมะม่วงมีจริง ๆหรือนี่" พวงผกาอุทานขึ้นก่อนที่จะ

หยิบขวดใบนั้นขึ้นมาลูกคลำอย่างตื่นเต้น...

.....................และเมื่อเธอได้เห็นสร้อยข้อมือทองคำที่อยู่ภายในขวด...เธอถึงกับขนลุกตั้ง

ชัน..และเอ่ยอธิบายด้วยอาการแห่งความดีใจ

............................"สร้อยข้อมือทองคำนี้เป็นลายดอกทานตะวัน.....ที่เขาเอาแหวน

ทองคำหลายวงด้วยกันไปมอบให้ช่างทองทำขึ้น.......เพื่อนำไปแต่งงานกับ โนรี นรา ตามที่

ยายเล่าให้ฟัง"..........................

 

....................หลังจากนั้นพวงผกาและลำเพยเพื่อนของเธอ..ก็ได้ฟังคำบอกเล่าจากกาเผือก

และไก่ตุ๋นโดยละเอียดถึงความเป็นมาที่พวกเขาได้พบขวดแก้วใบนี้มาสู่เขาอย่างปาฏิหาริย์....พวงผกา

และลำเพยได้อ่านหนังสือบนผ้าขาวทั้งสองผืน...แล้วพิจารณาประมวลเหตุการณ์ก่อนที่จะวิจารณ์เป็น

ลำดับต่อมา

............................"หรือว่า..แม่น้ำน่านจะมีชีวิตมีจิตวิญญาณอย่างที่คนเล่ากันต่อ ๆมา

ในตำนานเมือง มีสุข" ลำเพยเอ่ยขึ้นหลังจากเป็นผู้ฟังอยู่นาน

....................พวงผกาจึงเอ่ยต่อ

............................"วันที่เขาหายสาบสูญไปในแม่น้ำน่าน ไม่มีใครรู้ว่าเขาอยู่หรือตาย..

เพราะเขาไม่โผล่ขึ้นมาจากแม่น้ำน่านเลย...ก่อนที่เขาจะจมน้ำได้ถูกคนพม่าที่อยู่สองฝั่ง

ระดมยิงปืนใส่เขา...จนเลือดแดงฉานไหลปนกับน้ำ..ได้มีนกกาเผือกสีขาวบินโฉบลงมาคาบ

คอเสื้อเขา..แล้วพยายามจะกระพือปืกบินดึงเขาขึ้นจากน้ำ....เขาได้ชูขวดแก้วให้นกกาเผือก

ดู...แล้วขว้างออกไป...แล้วร่างขอเขาค่อย ๆ จมลงไปในแม่น้ำน่านพร้อมกับนกกาเผือก...ได้

มีแสงสว่างดุจดวงอาทิตย์ส่องมาจากใต้น้ำบริเวณที่เขาจมลงแล้วหายไป....เจ้านกกาเผือก

บินพุ่งขึ้นสู่เหนือน้ำขึ้นบนท้องฟ้าและบินวนรอบ ๆบริเวณที่เขาจมน้ำพร้อมกับเส่งเสียงร้อง

อย่างดังก่อนที่ม้นจะบินตามขวดแก้วที่ลอยตามน้ำไป"

....................กาเผือกฟังพวงผกาบอกเล่าต่อจากลำเพยอย่างตั้งใจ..เขารู้สึกว่าที่พวง

ผกาเล่ามานั้น....ช่างเหมือนกับ.."ภาพที่เขาเห็นในแม่น้ำน่าน..ก่อนที่เขาจะมาที่โรงแรมแห่ง

นี้"..............

 

........................คุณยายผู้ร่วมเหตุการณ์...................




....................ในที่สุดพวงผกาก็ตกลงที่จะพากาเผือกและไก่ตุ๋นไปพบกับคุณยายของเธอ

ในวันรุ่งขึ้น......คุณยายของพวงผกามีชื่อว่า "นางมั่น คงเมือง" มีอายุ 87 ปี (พ.ศ.2546) แท้

จริงแล้วเป็นลูกพี่ลูกน้องกับ "เมือง มีสุข" โดยแม่ของคุณยายเป็นน้องของขุนทัพ..หรือเป็นอาของ

เมือง มีสุข....
.....................พวงผกานั่งเบาะหน้าของรถยนต์คู่มากับไก่ตุ๋น..โดยมีกาเผือกนั่งเบาะหลัง..เธอพา

เขาไปทางเหนือตัวเมืองน่านฝั่งตะวันตก..แล้วข้ามสะพานแม่น้ำน่านหน้าค่ายทหาร..ไปยังฝั่งตะวัน

ออกของแม่น้ำน่าน..........และขับรถขึ้นไปทางทิศเหนืออีกหลายกิโลเมตร...ผ่านป่าไม้ที่ขึ้นทึบ..

ท้องทุ่งและเชิงเขา..เมื่ออ้อมเขาไปทางทิศตะวันออก..ก็ถึงบ้านทรงไทยหลังหนึ่งชั้นเดียวใต้ถุนสูง..

สร้างขึ้นด้วยไม้สักทั้งหลังอย่างสวยงาม...บ้านหลังนี้เป็นบ้านหลังเดียวที่อยู่บริเวณนั้น...โดยไม่มีบ้าน

อื่นปลูกอยู่ใกล้เคียงบริเวณนั้นเลย..มันจึงเป็นที่แปลกใจของกาเผือกและไก่ตุ๋น...ว่า"มีบ้านแบบนี้มา

ปลูกหลบซ่อนอยู่หลังเขาได้อย่างไร"....แต่ถึงอย่างไรก็ตามก็ยังมีสมาชิกหรือคนในครอบครัวอยู่ใน

บ้านหลังนี้ถึง 7 ชีวิต........

....................กาเผือกและไก่ตุ๋นเดินตามพวงผกาขึ้นไปบนบ้าน..และตรงไปหาคุณยายมั่นซึ่ง

กำลังนั่งอยู่นอกชานบ้าน...พวกเขาสังเกตดูคุณยายวัย 87 ปีแล้วยังดูแข็งแรงเกินกว่าคนชราภาพทั่ว

ไป...หลังจากพวงผกาบอกเล่าแก่คุณยายรับทราบแล้ว....กาเผือกได้ ..ส่งขวดแก้วรูปทรงมะม่วง

ซึ่งภายในมีสร้อยข้อมือทองคำอยู่..พร้อมกับแสดงแหวนทองให้คุณยายดู......

............................"แหวนทองในขวดแก้วนี้มี 16 วงใช่ไหม" คุณยายซักถามกาเผือก

............................"ใช่ครับคุณยาย" กาเผือกตอบ

............................"ความจริงแล้ว..อ้ายเมือง(พี่เมือง)ใส่มันไว้ 17 วง..แต่เขาได้เปิด

ขวดแก้วออกแล้วนำออกมาให้ยายหนึ่งวง...แล้วบอกว่า..จะมีคนสวมแหวนในขวดนี้แล้วนำ

พาขวดแก้วมาถามหาสถานที่จันทร์เสี้ยวแยกจากกัน...ยายไม่ได้ออกไปไหน...แต่ก็รอคนที่

อ้ายเมืองเอ่ยถึง..ก็ไม่เคยมีมาหา.....ยายจึงให้หนูพวงผกาหลานยายใส่แหวนทองวงนี้ไว้ให้

คนที่อ้ายเมืองเอ่ยถึงได้เห็น..ซึ่งมันก็เป็นความจริงตามที่อ้ายเมืองบอก" คุณยายมั่นเล่า

ขยายความให้กาเผือกฟัง

....................กาเผือกจึงเอ่ยถามเรื่องที่อยากรู้อย่างเต็มกำลัง

............................"แล้ว...สถานที่จันทร์เสี้ยวแยกจากกัน..มันอยู่ที่ไหนครับคุณยาย"

............................"ยายเองก็ไม่รู้...อ้ายเมืองบอกแต่เพียงคำปริศนาไว้ว่า..สถานที่

จันทร์เสี้ยวแยกจากกันมันเป็นปรากฏการณ์ในคืนฤดูหนาว..เขาบอกเพียงเท่านี้"

.....................กาเผือกนิ่งอึ้งในคำปริศนานั้น..เพราะเขาเข้าใจว่ามันน่าจะเป็นสถานที่..แต่

คุณยายบอกปริศนาว่า.."มันเป็นปรากฏการณ์ทำให้เขาจนปัญญาในการขบคิด"...เขาจึงขอ

ทราบความเป็นมาของ เมือง มีสุข และเหตุการณ์ต่าง ๆที่เกิดขึ้นกับเขา....และบัดนี้ตำนาน

ของ เมือง มีสุข ลูกของแม่น้ำน่าน..ซึ่งยืนยันชีวิตจิตวิญญาณของแม่น้ำน่าน..และเป็นที่มา

ของเรื่องเล่า"ความทรงจำของฉันเพื่อเธอ"....กำลังจะถูกเปิดเผยอย่างละเอียดจากคำบอก

เล่าของคุณยายผู้ร่วมเหตุการณ์.............