พระวังหน้า ที่หลวงปู่บรมครูเทพโลกอุดรเสก ถ้าต้องการที่จะได้.....

คราวนี้แม้ใครก็ไม่ได้ลอกหรอกครับ เพราะผมจะไม่ตอบแล้ว ผมกลัวตอบแล้วผิดน่ะ มันเสียฟอร์มเหมือนกันนะ อะอะอะ:z3

 

<TABLE class=tborder id=post1417175 cellSpacing=0 cellPadding=6 width="100%" align=center border=0><TBODY><TR><TD class=thead style="BORDER-RIGHT: #ffffff 0px solid; BORDER-TOP: #ffffff 1px solid; FONT-WEIGHT: normal; BORDER-LEFT: #ffffff 1px solid; BORDER-BOTTOM: #ffffff 1px solid"><!-- status icon and date --> เมื่อวานนี้, 08:38 AM <!-- / status icon and date --></TD><TD class=thead style="BORDER-RIGHT: #ffffff 1px solid; BORDER-TOP: #ffffff 1px solid; FONT-WEIGHT: normal; BORDER-LEFT: #ffffff 0px solid; BORDER-BOTTOM: #ffffff 1px solid" align=right>#19771 </TD></TR><TR vAlign=top><TD class=alt2 style="BORDER-RIGHT: #ffffff 1px solid; BORDER-TOP: #ffffff 0px solid; BORDER-LEFT: #ffffff 1px solid; BORDER-BOTTOM: #ffffff 0px solid" width=175>nanodent<SCRIPT type=text/javascript> vbmenu_register("postmenu_1417175", true); </SCRIPT>
สมาชิก

เข้ามาครั้งล่าสุด: เมื่อวานนี้ 05:57 PM
วันที่สมัคร: Jun 2008
ข้อความ: 128
ได้ให้อนุโมทนา: 166
ได้รับอนุโมทนา 732 ครั้ง ใน 117 โพส
<IF condition="">
</IF>พลังการให้คะแนน: 14



</TD><TD class=alt1 id=td_post_1417175 style="BORDER-RIGHT: #ffffff 1px solid"><!-- message -->ขอแก้ตัวอีกครั้งครับปิดตาองค์ซ้าย(ขาว)ปลอมองค์ขวา(เหลือง)แท้ ส่วนพิมพ์พระคะแนนมีแท้องค์เดียวคือองค์แรก(สีแดง)ครับ...

</TD></TR></TBODY></TABLE>

มาเฉลยดีกว่า ...

พระปิดตาปุ้มปุ้ย ๒ องค์นี้

องค์แท้คือองค์ขาวซ้ายมือ องค์เก๊คือองค์ขวาสีน้ำตาล ราคาองค์ละ ๓ บาท

พระสมเด็จหลังเบี้ย ๓ องค์นี้



องค์แรกรักแดงเก๊สนิทครับ ราคาองค์ละ ๓ บาท

องค์ที่ ๒ รักดำแท้ครับ เป็นองค์เดียวกับที่นายทหารนอกราชการผู้หนึ่งที่อยู่ย่านพุทธมณฑลสาย ๕ ให้บูชาองค์ละ ๕,๐๐๐ บาท

องค์ที่ ๓ รักน้ำเงินก็แท้ครับ

เป็นยังไงครับ นี่ขนาดแฟนพระวังหน้า ยังทายไม่ถูกเลยครับ สลับกันไปหมดองค์ว่าไม่แท้ องค์ไม่แท้กลับว่าแท้ แบบนี้นับประสาอะไรกับคุณๆที่กล่าวว่าพระวังหน้าที่เห็นๆมา และเข้าใจว่าเป็นพระมือผีทั้งหมด ยังย้ำคำเดิมครับ หากสนใจจริงๆ ก็ต้องเร่งศึกษาให้รู้ความจริง อย่าให้เขาหลอกเราได้ ยังมีสิ่งที่คนเหล่านั้นยังไม่เคยรู้ ยังไม่เคยเห็นอีกมาย แล้วคิดว่าความรู้ของตัวเองนั้นบรรลุแล้ว มีหลายเรื่องน้ำท่วมปากจริงๆ ต้องยอมให้กล่าวหาทั้งๆที่ไม่มีมูลความจริง จะพาไปดูก็เกรงว่าจิตเขาผู้นั้นหากเกิดความโลภขึ้นมา ปากที่เคยพร่ำว่ามือผีๆๆ จะกลับคำพูดกันไปหมด ไปทุ่มเทเงินทองกว้านเก็บไปหมดทุกอย่าง แบบนี้พระท่านถึงบังตา บังใจ บังปากให้เห็นแท้เป็นเก๊ เห็นเก๊เป็นเก๊ไงละเพื่อนๆ ผู้ศรัทธา และผู้มีปัญญาพิจารณาจึงได้ของแท้

 

อื้อฮือ คุณเพชรครับอย่างที่คุณเพชรว่าเลยครับ ผมลองเดาในใจ กลับตาลปัตรหมดเลย ดีนะเนี่ย ที่สุขุมนุ่มลึก รักษาฟอร์มไว้ได้

 

ท่านใดไปหาพระวังหน้า แบบไม่มีความรู้ ประสบการณ์ ไม่มีครูบาอาจารย์ช่วยตรวจทั้งทางรูป และทางนามให้ ก็อย่าวางใจไปซื้อมาลองเอง แล้ว เที่ยวไปถามคนอื่นว่า แท้ไม่แท้ หากมั่นใจว่าแท้คือแท้ ไม่แท้คือไม่แท้ ไม่ใช่ไปถามเอาจากผู้ไม่นิยมพระวังหน้าให้เขาลองภูมิเล่นๆ ตอบไม่ได้อึ๊กอั่กๆๆให้น่ารำคาญใจอยู่นั่น รู้ให้จริงเถอะ อย่าด่วนไปส่อง ซื้อพระก่อนเลย มาเรียนรู้จากกระทู้ไปก่อน พระยังไม่ต้องไปทำบุญ หรือบูชามาด้วยซ้ำไป อ่านไปเรื่อยๆจนจบจะเข้าถึงเอง...

 

กว่าจะมาเจอกับครูบาอาจารย์ที่รู้จริงๆ
กว่าจะรู้ในองค์ความรู้ต่างๆมาถึงวันนี้ ก็หลายปี
กว่าจะรู้เรื่องต่างๆก็เสียเงินเป็นหลักแสนบาท

.

 

อ้าว งั้นก็แย่สิ
คิด(เข้าข้างตัวเอง)ว่าที่เห็นนั้นแท้หมด แต่ลืมนึกไปว่า มีของแท้ ก็ต้องมีของเทียมเลียนแบบ

.

 

จะว่ายาก ก็ยากมากๆ
จะว่าง่าย ก็ง่ายเช่นกัน
แล้วแต่ประสบการณ์และกรณีศึกษาครับ

สำหรับเรื่องพระวังหน้า
;20

 

ครั้งต่อไปหากยังมีรายการปรามาส ผมก็จะนำข้อความเดิมๆมา post ซ้ำอีก เพราะถือว่า รายการปรามาสนั้นก็แบบเดิมๆ ดังนั้นคำตอบก็แบบเดิมๆ ไม่ต้องไปรับข้อมูลใหม่หรอก แบบเดิมๆก็เพียงพอแล้วครับ...

 

เครื่องเบญรงค์ โดย นายสินชัย กระบวนแสง

เครื่องเบญจรงค์ เป็นเครื่องปั้นเคลือบที่เขียนลายโดยวิธีลงยา (enamel) เป็นงานที่เกิดขึ้นในประเทศจีน เมื่อปลายพุทธศตวรรษที่ ๒๐ ในรัชสมัยจักรพรรดิซวนเต๊อะ (Ha&uuml;an t&egrave; ครองราชย์ พ.ศ. ๑๙๖๙-๑๙๗๘) ราชวงศ์หมิง มีการผลิตครั้งแรกในแคว้นกังไซ มณฑลเจียงซี (ที่ไทยเรียกว่ากังไส) และพัฒนาต่อมาจนเป็นที่นิยมอย่างมากในรัชสมัยจักรพรรดิเฉิงฮั่ว (Ch&ecirc;ng Huaครองราชย์ พ.ศ. ๒๐๐๘-๒๐๓๐) การเขียนลายโดยวิธีลงยาดังกล่าว ใช้สีตั้งแต่ ๓ สีขึ้นไป มีชื่อเรียกในภาษาจีนต่างๆ กัน ส่วนที่เรียกว่า เบญจรงค์ เป็นการเรียกตามแบบไทย ในความหมายตามคำเรียกหมายถึง การเขียนลวดลายลงบนงานที่ผลิตด้วยสี ๕ สี โดยทั่วไปเป็นสีดำ สีขาว สีเหลือง สีแดง และสีเขียว (หรือสีคราม) ในรัชสมัยจักรพรรดิวั่นลี่ (Wan-li ครองราชย์ พ.ศ. ๒๑๑๖-๒๑๖๒) มีการผลิตเครื่องเคลือบแบบเบญจรงค์มากที่สุด การผลิตทำติดต่อมาถึงสมัยราชวงศ์ชิง(ปกครองประเทศจีนระหว่าง พ.ศ. ๒๑๘๗-๒๔๕๔)

ความสวยงามของเครื่องเคลือบเบญจรงค์ทำให้เป็นที่ต้องการของคนไทย จึงมีผู้สั่งทำเครื่องเคลือบชนิดนี้จากจีน โดยกำหนดรูปภาชนะเป็นแบบไทย เขียนลายเป็นตัวอย่างลงบนภาชนะแบบต่างๆ ส่งเป็นตัวอย่างให้ช่างจีนเขียนลวดลายกำหนดสีตามความนิยมของคนไทยเครื่องเคลือบเบญจรงค์ที่ทำจากจีน จึงให้ความรู้สึกในความเป็นของไทย ยิ่งกว่าเครื่องเคลือบจีนชนิดอื่นๆ แต่ช่างจีนซึ่งไม่คุ้นเคยกับลวดลายแบบไทย การเขียนจึงไม่เป็นไปตามแบบที่ต้องการแม้กระนั้นก็ยังเป็นที่นิยมของคนไทยในสมัยนั้น

เครื่องเบญจรงค์ชนิดที่มีความละเอียด มีความประณีตในการผลิต น่าจะสั่งเข้ามาเพื่อใช้ในราชสำนัก หรือเจ้านายข้าราชการชั้นสูง มักผลิตจากแหล่งจิ่งเต๋อเจิ้น ใกล้เมืองหลวงจีนเนื่องจากเป็นแหล่งผลิตที่มีชื่อเสียงและมีฝีมือดีส่วนชนิดที่รองลงมา มักสั่งทำจากแหล่งผลิตในมณฑลฝูเจี้ยนและมณฑลกวางตุ้ง

เป็นที่คาดกันว่าในช่วงที่เครื่องเคลือบแบบเบญจรงค์ เป็นที่นิยมกันในสมัยอยุธยานั้น ไทยน่าจะสั่งเครื่องเคลือบ โดยให้เคลือบรองพื้นเป็นสีขาวสีเดียว เพื่อให้ช่างไทยเขียนลวดลายตามต้องการ แล้วส่งกลับไปให้ช่างจีนตกแต่งลงยาแล้วเผาอีกครั้งหนึ่ง วิธีนี้น่าจะทำเฉพาะงานที่ต้องใช้ในราชสำนักหรือเจ้านาย หรือผู้มีสถานภาพสูงทางสังคมเท่านั้น

เครื่องเบญจรงค์อีกชนิดหนึ่งคือ เบญจรงค์พื้นดำ เริ่มทำขึ้นครั้งแรกในประเทศจีนในรัชสมัยจักรพรรดิคังซี (K'ang Hsi ครองราชย์ พ.ศ. ๒๒๐๕-๒๒๖๕) ราชวงศ์ชิง เครื่องเบญจรงค์พื้นดำ ไทยสั่งทำตามรูปแบบและลวดลายที่เคยผลิตแต่เดิมจากจีนเช่นเดียวกัน และได้รับความนิยมแพร่หลายมาก รวมทั้งเครื่องเบญจรงค์พื้นสีนวลคล้ายสีครีม ซึ่งเริ่มทำครั้งแรก ในรัชสมัยจักรพรรดิยงเจิ้ง (Yung Cheng ครองราชย์ พ.ศ. ๒๒๖๖-๒๒๗๘) ก็ได้รับความนิยม และสั่งให้ผลิตตามแบบและลวดลายไทยเข้ามาใช้ด้วย
http://guru.sanook.com/search/เครื่องเบญรงค์

http://www.wangdermpalace.com/exhibition/bencharong/index_thai.html<TABLE class=brown_text_normal cellSpacing=0 cellPadding=0 width=650 border=0><TBODY><TR><TD vAlign=center align=middle width=265><TABLE borderColor=#660000 cellSpacing=0 cellPadding=0 border=1><TBODY><TR><TD></TD></TR></TBODY></TABLE></TD><TD vAlign=top align=left width=385> เบญจรงค์

เบญจรงค์ เป็นชื่อเรียกเครื่องถ้วยชนิดหนึ่งที่มีใช้ในประเทศไทยตั้งแต่สมัยอยุธยาถึงรัตนโกสินทร์ประมาณรัชสมัยของพระบาทสมเด็จพระจุลจอมเกล้า เจ้าอยู่หัว เบญจรงค์เป็นเครื่องถ้วยที่สั่งทำเป็นพิเศษจาก ประเทศจีน โดยช่างไทย เป็นผู้ออกแบบให้ลาย ให้สี ตามรูปแบบของศิลปะไทย ส่งไปให้ช่างจีนผลิตใน ประเทศจีนและช่างไทย ตามไปควบคุมการผลิตด้วยจึงเป็นถ้วยชามที่มีรูปลักษณะแบบไทยโดยเฉพาะลวดลายสีสันแสดงเอกลักษณ์ของไทยอย่างชัดเจน

"เบญจรงค์" แปลว่า ห้าสี ชามเบญจรงค์จึงหมายถึง ชามที่เขียนสีห้าสี แต่ที่ปรากฎใช้สอย มีสีตั้งแต่ 3 สี ขึ้นไปจนถึง 8 สี สีหลักได้แก่ แดง เหลือง ขาว ดำ เขียว หรือน้ำเงิน และสีอื่นๆ ได้แก่ ม่วง แสด น้ำตาล ฯลฯ


</TD></TR><TR><TD vAlign=center align=middle><TABLE borderColor=#660000 cellSpacing=0 cellPadding=0 width=193 border=1><TBODY><TR><TD></TD></TR></TBODY></TABLE></TD><TD vAlign=top align=left>ลายน้ำทอง

"ลายน้ำทอง" จัดเป็นเครื่องถ้วยประเภทเดียวกับเครื่องถ้วยเบญจรงค์ แต่มีการเพิ่มสีทอง หรือแต้มสีทอง ระหว่างสีเบญจรงค์ หรือเขียนเส้นตัดสีทอง เริ่มมีใช้มาตั้งแต่สมัยรัชกาลที่ 1 แต่ได้รับความนิยมมากในสมัยรัชกาลที่ 2
</TD></TR></TBODY></TABLE>
http://www.wangdermpalace.com/exhibition/bencharong/index_thai.html


<TABLE class=brown_text_normal cellSpacing=0 cellPadding=0 width=570 border=0><TBODY><TR><TD vAlign=center align=middle width=240><TABLE borderColor=#660000 cellSpacing=0 cellPadding=0 width=159 border=1><TBODY><TR><TD></TD></TR></TBODY></TABLE></TD><TD vAlign=top align=left>สมัยกรุงศรีอยุธยา (พ.ศ. 2210 - 2310)
ในสมัยกรุงศรีอยุธยา ลวดลายของเครื่องถ้วยเบญจรงค์ที่เป็นที่นิยม กัน ได้แก่ ลายเทพนม-นรสิงห์ หรือเทพนม-ครุฑ เขียนบนพื้นดำ แทรก ด้วยลายกนกเปลว ลวดลายอื่นที่พบได้แก่ ราชสีห์ กินรี ฯลฯ ด้านในของ เครื่องถ้วยเคลือบสีเขียว ส่วนรูปแบบได้แก่ จาน ชามฝา และโถทรงสูง เป็นต้น
</TD></TR></TBODY></TABLE>

<TABLE class=brown_text_normal cellSpacing=0 cellPadding=0 width=570 border=0><TBODY><TR><TD vAlign=top align=middle width=242><TABLE borderColor=#660000 cellSpacing=0 cellPadding=0 width=149 border=1><TBODY><TR><TD></TD></TR></TBODY></TABLE>
</TD><TD vAlign=top align=left width=377>สมัยธนบุรี (พ.ศ. 2310 - 2325)

ในสมัยนี้ได้มีการสั่งผลิตเครื่องถ้วยเบญจรงค์จากประเทศจีน โดยใช้ ของสมัยอยุธยาเป็นต้นแบบ เครื่องถ้วยสมัยธนบุรี จึงมีชื่อเรียกอีกชื่อหนึ่งว่า "เครื่องถ้วยเลียนแบบสมัยอยุธยา" แต่ในการผลิตไม่มีช่างของไทยไปควบคุม เนื่องจากบ้านเมือง อยู่ในภาวะสงครามเกือบตลอดเวลา รูปแบบและลวดลาย จึงดูค่อนไปทางแบบจีน และการเคลือบด้านในเปลี่ยนจากสีเขียวเป็นสีขาว
</TD></TR></TBODY></TABLE>
<TABLE class=normaltext cellSpacing=0 cellPadding=0 width=630 border=0><TBODY><TR vAlign=top align=left><TD colSpan=2>สมัยรัตนโกสินทร์์

รัชสมัยพระบาทสมเด็จพระพุทธยอดฟ้าจุฬาโลกมหาราช (รัชกาลที่ 1) พ.ศ. 2325 - 2352

เครื่องถ้วยในสมัยนี้ มีลวดลายหลากหลายและมีสีสันสวยงามกว่าสมัยอยุธยา ลวดลายที่พบได้แก่ลายดอกไม้ ก้านต่อดอก และพุ่มข้าวบิณฑ์ เป็นต้น นอกจากนั้น ยังมีการเพิ่มสีทองในการตกแต่งลวดลาย สำหรับลวดลายที่เป็นที่นิยมกันในสมัยอยุธยา ซึ่งได้แก่ เทพนม-นรสิงห์ เทพนม-ครุฑ ไม่เป็นที่นิยมในสมัยนี้


</TD></TR><TR vAlign=top align=middle><TD><TABLE borderColor=#660000 cellSpacing=0 cellPadding=0 width=117 border=1><TBODY><TR><TD vAlign=top align=left width=113></TD></TR></TBODY></TABLE>

สมัยรัชกาลที่ 1
เครื่องถ้วยเบญจรงค์ลายประจำยาม

</TD><TD><TABLE borderColor=#660000 cellSpacing=0 cellPadding=0 width=133 border=1><TBODY><TR><TD></TD></TR></TBODY></TABLE>

สมัยรัชกาลที่ 1
เครื่องถ้วยลายน้ำทองลายก้านต่อดอก</TD></TR><TR><TD colSpan=2>

รัชสมัยพระบาทสมเด็จพระพุทธเลิศหล้านภาลัย (รัชกาลที่ 2) พ.ศ. 2352 - 2367

สมัยนี้เป็นสมัยที่เครื่องถ้วยเฟื่องฟูที่สุด ทั้งเบญจรงค์และลายน้ำทอง เนื่องจากพระบาทสมเด็จพระพุทธเลิศหล้านภาลัยและสมเด็จพระศรี สุริเยนทราบรมราชินี ทรงสนพระทัยในเครื่องถ้วย ได้ทรงคิดรูปแบบและลวดลายด้วยพระองค์เอง แล้วส่งไปผลิตในประเทศจีน พร้อมช่าง ศิลป์ไทย ลวดลายที่เป็นที่นิยมได้แก่ ลายพุ่มข้าวบิณฑ์ ลายนกไม้ ลายก้านแย่ง ลายก้านต่อดอก และลายกุหลาบน้ำทอง สำหรับลายครุฑยุดนาค ถือเป็นลายประจำพระองค์ของพระบาทสมเด็จพระพุทธเลิศหล้านภาลัย


</TD></TR><TR vAlign=top align=middle><TD vAlign=top align=middle>
<TABLE borderColor=#660000 cellSpacing=0 cellPadding=0 width=160 border=1><TBODY><TR><TD></TD></TR></TBODY></TABLE>

สมัยรัชกาลที่ 2
เครื่องถ้วยลายน้ำทองลายกุหลาบ</TD><TD vAlign=center>
<TABLE borderColor=#660000 cellSpacing=0 cellPadding=0 width=166 border=1><TBODY><TR><TD></TD></TR></TBODY></TABLE>

สมัยรัชกาลที่ 2
เครื่องถ้วยเบญจรงค์ลายก้านขด
</TD></TR><TR vAlign=top align=left><TD colSpan=2>

รัชสมัยพระบาทสมเด็จพระนั่งเกล้าเจ้าอยู่หัว (รัชกาลที่ 3) พ.ศ. 2367 - 2394

ในรัชกาลนี้ ยังมีการสั่งเครื่องเบญจรงค์และลายน้ำทองจากประเทศจีน เครื่องถ้วยบางชิ้น มีเครื่องหมายอยู่ที่ก้นชามทำให้ทราบว่าเป็น ของที่สั่งมาในสมัยรัชกาลที่ 3 ลวดลายที่นิยมกัน ก็คล้ายๆ กับในรัชสมัยพระบาทสมเด็จพระพุทธเลิศหล้านภาลัย แต่ไม่งดงามเท่า เนื่องจาก แหล่งเตาเผาในประเทศจีนเสื่อมโทรม สำหรับสีพื้นของเครื่องถ้วยนิยมใช้เป็นสีขาว


​

</TD></TR><TR vAlign=top align=middle><TD vAlign=top><TABLE borderColor=#660000 cellSpacing=0 cellPadding=0 width=107 border=1><TBODY><TR><TD></TD></TR></TBODY></TABLE>

สมัยรัชกาลที่ 3
เครื่องถ้วยลายน้ำทองเขียนลายในช่องกระจก

</TD><TD><TABLE borderColor=#660000 cellSpacing=0 cellPadding=0 width=166 border=1><TBODY><TR><TD></TD></TR></TBODY></TABLE>

สมัยรัชกาลที่ 3
เครื่องถ้วยเบญจรงค์เขียนลายครุฑบนพื้นขาว
</TD></TR><TR vAlign=top align=left><TD colSpan=2>

รัชสมัยพระบาทสมเด็จพระจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว (รัชกาลที่ 4) พ.ศ. 2394 - 2411

ในสมัยนี้เครื่องถ้วยเบญจรงค์และลายน้ำทอง ได้รับความนิยมน้อยลง เนื่องจากมีการนำเข้า เครื่องถ้วยและเครื่องแก้วจากประเทศทางยุโรป นอกจากนั้นยังนิยมสั่งเครื่องลายครามแบบจีน รวมทั้งเครื่องลายครามที่เขียนลายไทยจากประเทศจีนด้วย



</TD></TR><TR vAlign=top align=middle><TD>
<TABLE borderColor=#660000 cellSpacing=0 cellPadding=0 width=168 border=1><TBODY><TR><TD></TD></TR></TBODY></TABLE>

สมัยรัชกาลที่ 4
เครื่องถ้วยลายครามลายนกไม้นำเข้าจากประเทศจีน

</TD><TD>
<TABLE borderColor=#660000 cellSpacing=0 cellPadding=0 width=163 border=1><TBODY><TR><TD></TD></TR></TBODY></TABLE>

สมัยรัชกาลที่ 4
เครื่องถ้วยเบญจรงค์ลายดอกไม้
วาดลวดลายและเคลือบทับบนชามลายคราม
ที่นำเข้าจากประเทศจีน </TD></TR><TR vAlign=top align=left><TD colSpan=2>

รัชสมัยพระบาทสมเด็จพระจุลจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว (รัชกาลที่ 5) พ.ศ. 2411 - 2453

เป็นยุคสุดท้ายของเครื่องถ้วยเบญจรงค์และลายน้ำทอง เป็นสมัยที่นิยมเครื่องถ้วยที่สั่งเข้าจากประเทศทางยุโรป จีน และญี่ปุ่น นอกจากนี้ ยังมีการสั่งชามขาวเข้ามาเขียนลายเอง โดยเผาที่เตาเผาของกรมพระราชวังบวรวิชัยชาญ ส่วนลายที่นิยมเขียนมักเป็นเรื่องราวตามวรรณคดี ไทย พระอภัยมณี มัจฉาณุ อุณรุท เป็นต้น


​

</TD></TR><TR vAlign=top align=middle><TD><TABLE borderColor=#660000 cellSpacing=0 cellPadding=0 width=165 border=1><TBODY><TR><TD></TD></TR></TBODY></TABLE>

สมัยรัชกาลที่ 5
เครื่องถ้วยเบญจรงค์ลายเทวดา
ผลิตในประเทศญี่ปุ่น </TD><TD><TABLE borderColor=#660000 cellSpacing=0 cellPadding=0 width=163 border=1><TBODY><TR><TD></TD></TR></TBODY></TABLE>

สมัยรัชกาลที่ 5
เครื่องถ้วยเบญจรงค์ลายเทพนม-นรสิงห์
ส่วนฝามีรูปกระต่าย ผลิตในประเทศจีน</TD></TR></TBODY></TABLE>

 

<TABLE class=normaltext cellSpacing=0 cellPadding=0 width=630 border=0><TBODY><TR vAlign=top align=left><TD colSpan=2>รัชสมัยพระบาทสมเด็จพระจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว (รัชกาลที่ 4) พ.ศ. 2394 - 2411

ในสมัยนี้เครื่องถ้วยเบญจรงค์และลายน้ำทอง ได้รับความนิยมน้อยลง เนื่องจากมีการนำเข้า เครื่องถ้วยและเครื่องแก้วจากประเทศทางยุโรป นอกจากนั้นยังนิยมสั่งเครื่องลายครามแบบจีน รวมทั้งเครื่องลายครามที่เขียนลายไทยจากประเทศจีนด้วย





</TD></TR><TR vAlign=top align=middle><TD>
<TABLE borderColor=#660000 cellSpacing=0 cellPadding=0 width=168 border=1><TBODY><TR><TD></TD></TR></TBODY></TABLE>

สมัยรัชกาลที่ 4
เครื่องถ้วยลายครามลายนกไม้นำเข้าจากประเทศจีน



</TD><TD>
<TABLE borderColor=#660000 cellSpacing=0 cellPadding=0 width=163 border=1><TBODY><TR><TD></TD></TR></TBODY></TABLE>

สมัยรัชกาลที่ 4
เครื่องถ้วยเบญจรงค์ลายดอกไม้
วาดลวดลายและเคลือบทับบนชามลายคราม
ที่นำเข้าจากประเทศจีน

</TD></TR><TR vAlign=top align=left><TD colSpan=2>

รัชสมัยพระบาทสมเด็จพระจุลจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว (รัชกาลที่ 5) พ.ศ. 2411 - 2453​

เป็นยุคสุดท้ายของเครื่องถ้วยเบญจรงค์และลายน้ำทอง เป็นสมัยที่นิยมเครื่องถ้วยที่สั่งเข้าจากประเทศทางยุโรป จีน และญี่ปุ่น นอกจากนี้ ยังมีการสั่งชามขาวเข้ามาเขียนลายเอง โดยเผาที่เตาเผาของกรมพระราชวังบวรวิชัยชาญ ส่วนลายที่นิยมเขียนมักเป็นเรื่องราวตามวรรณคดี ไทย พระอภัยมณี มัจฉาณุ อุณรุท เป็นต้น​

</TD></TR><TR vAlign=top align=middle><TD><TABLE borderColor=#660000 cellSpacing=0 cellPadding=0 width=165 border=1><TBODY><TR><TD></TD></TR></TBODY></TABLE>

สมัยรัชกาลที่ 5
เครื่องถ้วยเบญจรงค์ลายเทวดา
ผลิตในประเทศญี่ปุ่น

</TD><TD><TABLE borderColor=#660000 cellSpacing=0 cellPadding=0 width=163 border=1><TBODY><TR><TD></TD></TR></TBODY></TABLE>

สมัยรัชกาลที่ 5
เครื่องถ้วยเบญจรงค์ลายเทพนม-นรสิงห์
ส่วนฝามีรูปกระต่าย ผลิตในประเทศจีน

</TD></TR></TBODY></TABLE>

จากข้อมูลนี้ เราพอจะหาความนิยมของพระสมเด็จปัญจสิริได้บ้าง

พระสมเด็จปัญจสิริ ที่สร้างในสมัยรัชกาลที่ ๖ ไม่เป็นที่นิยม สังเกตุจากการที่พระพิมพ์มีเพียง ๓ สี คือสีชมพู ขาว น้ำเงิน เป็นสีธงชาติไทย และจากนโยบายชาตินิยมสมัยนั้น

พระสมเด็จปัญจสิริ ที่สร้างขึ้นในสมัยรัชกาลที่ ๕ น่าจะต้องแบ่งเป็น ๓ ช่วง คือช่วงก่อนปี พ.ศ. ๒๔๑๕ ช่วงระหว่างปีพ.ศ. ๒๕๑๕(หลังจากสมเด็จโตสิ้นไปแล้ว)ถึงปีพ.ศ. ๒๔๒๘ และช่วงสุดท้ายคือช่วงปีพ.ศ. ๒๔๒๘(ภายหลังกรมพระราชวังบวรวิชัยชาญทิวงคตแล้ว)ถึงปีพ.ศ. ๒๔๕๓

สีของพระปัญจสิริยุคแรกธรรมชาติของสีจะไม่ชัดเจนแบ่งเป็นสีๆแถบใหญ่ๆให้เห็นชัดเจน คราบความเก่าต่างๆก็ฟ้อง

หากมีโอกาสได้เห็นพระสมเด็จพระปัญจสิริยุคแรกๆ และได้ฟังคำชี้แนะเพื่อประโยชน์ในการวิเคราะห์พระพิมพ์ของอาจารย์ปู่ประถม อาจสาครมาก่อน จุดนี้ถือเป็นศาสตร์ และศิลป์ในเวลาเดียวกัน เห็นองค์ยุคแรกของอาจารย์ปู่ประถมเพียงครั้งเดียวจะบอกความแตกต่างของพระปัญจสิริได้ และถือว่าเป็นสุดยอดของความรู้ในเรื่องศิลปการใช้พระเครื่องครับ ซึ่งความรู้ที่อาจารย์ปู่ได้เมตตาเล่าให้ฟังนั้นได้เคยบอกเล่าให้เพื่อนๆที่ติดตามกระทู้นี้มาไม่น้อยกว่า ๓ เที่ยวแล้วครับ หากสนใจก็ลองค้นหาเอานะครับ

 

คนอื่นอาจจะไม่ได้คลั่งไคล้พระปัญจสิริแบบผม ซึ่งมองกันว่าเป็นพระลิเก พระสายรุ้ง พระเบญจรงค์ อันนี้ไม่ว่ากัน แล้วแต่ความชอบ และความเข้าใจ ศาสตร์ชั้นสูงแบบนี้คนไทยไม่รู้เรื่อง แต่คนต่างชาติกลับเข้าใจกันดี ใช้ประกอบกับความเข้าใจในศาสตร์การบำบัดเรียกว่า colour healing หนังสือ text book ที่มีจำหน่ายใน Asia Book หรือ Kinokuniya หากได้ศึกษาจึงจะเข้าใจในความลึกซึ้งของศาสตร์นี้ เพราะจะเชื่อมโยงไปในเรื่องของสีแห่งจักรา ๗ จุดในร่างกายเรานั่นเอง.....

อีกทั้งนำมาผสมโหราศาสตร์ในเรื่องมหาทักษายุคศาสตร์ และความรู้ในเรื่องของธาตุซึ่งเป็นความรู้ของจีน ก็อาจจะไม่ใช่เรื่องง่ายสำหรับผู้ที่ไม่เข้าใจ ไม่แปลกครับ

 

คลั่งไคล้เหมือนกันครับ แต่รุ่นแรกนี่หายากจริงๆครับ ....

 

เบญจรงค์รุ่นแรกเป็นยังไงขอรับ ขอชมเพื่อเป็นบุญตาบ้างเผื่อเจอจะได้ดูออกครับ ชอบเหมือนกันครับ

 

ผมมีอยู่ 2 องค์ครับ เป็นพระสมเด็จธรรมดา(สี่เหลี่ยม) 1 องค์ และพระสมเด็จคะแนน (ขอบด้านบนโค้ง) 1 องค์ครับ

พยายามควานหาอยู่เหมือนกัน เผื่อฟลุ๊คเจอ แต่ควานเท่าไหร่ยังไม่เจออีกเลย ผู้ที่มีบางครั้งก็ไม่ทราบเหมือนกันว่า เป็นพระปัญจสิริรุ่นแรกครับ

 

กล้องในมือถือ ไม่ค่อยดี ถ่ายไม่ค่อยชัดครับ

 

จริงๆดูไม่ยาก สำหรับพระสมเด็จ เนื้อปัญจสิริ หากว่าได้เห็นองค์จริงๆ(ยิ่งถ้าผ่านตามาหลายองค์มากก็ยิ่งดี)แล้ว ของเทียมเลียนแบบยังทำได้ไม่ถึงฝีมือช่างหลวง
แต่เรื่องการดูอย่างไร คงบอกไปไม่ได้ เนื่องจากเป็นดาบสองคม เกรงว่าข้อมูลที่ออกไป จะไปถึงกลุ่มคนที่ไม่หวังดีครับ

.

 

55555เหมือนรู้เลยครับ วันก่อนมีน้องท่านหนึ่งนำมาให้ชมผมบอก นี่มันรุ่นแรกนี่ เค้าก็บอกไม่ทราบครับ 5555ไม่น่าบอกเลยน่าจาบี้ไปเลยว่าองค์นี้พี่ขอ หุ หุ หุ

 

เรื่องสมเด็จปัญจสิริ รุ่นแรกๆ หายากมาก ของเก๊ทำไม่เหมือนครับ และอธิบายยาก ต่างจากที่เคยเห็นที่เขาเอามาวางขายกันเกร่ออย่างสิ้นเชิงเลยครับ ผมคิดว่าน่าจะอยู่เมืองนอกเยอะพอสมควร

 

<TABLE cellSpacing=0 cellPadding=4 width="100%" border=0><TBODY><TR><TD class=headline vAlign=baseline align=left>กองทุนเปิด VS กองทุนปิด
http://www.manager.co.th/MutualFund/ViewNews.aspx?NewsID=9510000094308
</TD></TR></TBODY></TABLE><TABLE cellSpacing=0 cellPadding=0 width="100%" border=0><TBODY><TR><TD bgColor=#cccccc height=1></TD></TR></TBODY></TABLE><TABLE cellSpacing=0 cellPadding=4 border=0><TBODY><TR><TD class=body vAlign=baseline align=left>โดย ผู้จัดการออนไลน์</TD><TD class=date vAlign=baseline align=left>11 สิงหาคม 2551 10:05 น.</TD></TR></TBODY></TABLE><TABLE cellSpacing=0 cellPadding=4 width="100%" border=0><TBODY><TR><TD vAlign=center align=middle></TD></TR></TBODY></TABLE><TABLE cellSpacing=0 cellPadding=4 width="100%" border=0><TBODY><TR><TD class=body vAlign=top align=middle><TABLE cellSpacing=0 cellPadding=0 width="100%" border=0><TBODY><TR><TD class=body vAlign=baseline align=left><TABLE cellSpacing=0 cellPadding=0 align=center border=0><TBODY><TR><TD vAlign=top align=middle><TABLE cellSpacing=0 cellPadding=0 width=250 border=0><TBODY><TR><TD vAlign=top align=middle width=250> </TD></TR></TBODY></TABLE></TD></TR><TR><TD vAlign=top align=middle height=5></TD></TR></TBODY></TABLE> “แล้วกองทุนเปิดกับกองทุนปิดมันแตกต่างกันยังไงครับ?”ลูกค้ารายใหม่ตั้งคำถาม หลังจากฟังต้นกล้าอธิบายรายละเอียดเกี่ยวกับกองทุนรวมไปบ้างแล้ว

“กองทุนปิดมักจะเป็นกองทุนรวมที่กำหนดอายุโครงการที่แน่นอนไว้ และจะเปิดเสนอขายหน่วยลงทุนเพียงครั้งเดียว โดยบริษัทจัดการจะไม่รับซื้อคืนหน่วยลงทุนจนกว่าจะครบอายุโครงการ...ซึ่งกองทุนปิดส่วนใหญ่ ผู้ลงทุนจะรู้ผลตอบแทนล่วงหน้าว่าหลังจากถือไปจบครบอายุแล้ว จะได้ผลตอบแทนเท่าไหร่ แต่ก็ต้องขึ้นอยู่กับนโยบายการลงทุนของกองทุนนั้นด้วยนะครับ เพราะตามหลักเกณฑ์กองทุนที่จะสามารถโฆษณาผลตอบแทนได้ จะต้องลงทุนในสินทรัพย์ที่ระบุผลตอบแทนชัดเจน เช่น กองทุนหนึ่งลงทุนในพันธบัตรรัฐบาลอายุ 1 ปี โดยพันธบัตรดังกล่าวระบุดอกเบี้ยหน้าตั๋วเอาไว้ที่ 3.5% ดังนั้น หลังจากหักค่าบริหารจัดการแล้ว บริษัทจัดการก็สามารถบอกผลตอบแทนที่ผู้ลงทุนจะได้รับหลังจากครบอายุการลงทุนแล้ว”

ต้นกล้าอธิบายต่อว่า “กองทุนปิดอีกประเภท หลังจากเปิดเสนอขายหน่วยลงทุนครั้งแรกแล้ว บริษัทจัดการอาจแต่งตั้งบริษัทเสนอซื้อเสนอขายเพื่อทำหน้าที่เสนอซื้อเสนอขายหน่วยลงทุนของกองทุนปิด หรืออาจนำหน่วยลงทุนไปจดทะเบียนในตลาดหลักทรัพย์แห่งประเทศไทย เพื่อให้ผู้ถือหน่วยลงทุนสามารถทำการซื้อขายหน่วยลงทุนของกองทุนปิดในตลาดรองได้ โดยผ่านบริษัทนายหน้าซื้อขายหลักทรัพย์ (Broker) ตามราคาตลาด ซึ่งอาจจะมีต่ำหรือสูงกว่ามูลค่าทรัพย์สินสุทธิของกองทุนปิดนั้นก็ได้”

“หมายความว่า...ถ้าผมเดือนร้อนต้องการใช้เงิน ก็สามารถขายหน่วยลงทุนได้ โดยไม่ต้องรอให้ครบอายุใช่ไหมครับ?”

“ถูกต้องครับ… แต่อย่างที่ผมพูดไปว่า มูลค่าที่เราขายตอนนั้นอาจจะสูงหรือต่ำกว่ามูลค่าที่เราซื้อมาครั้งแรกนะครับ อันนี้เราต้องรับความเสี่ยงได้ด้วย”“ครับผม...”

“งั้นผมอธิบายต่อถึงกองทุนเปิดเลยนะครับ...สำหรับกองทุนเปิดมักจะเป็นกองทุนรวมที่ไม่กำหนดอายุโครงการไว้ แต่ก็มีระยะเวลาจำกัดในการเสนอขายครั้งแรกเช่นกัน และหลังจากนั้น บริษัทจัดการก็จะเปิดขายและรับซื้อคืนหน่วยลงทุนของกองทุนเปิดตามระยะเวลาที่กำหนดไว้ในโครงการ เช่น รับซื้อคืนหรือเปิดขายหน่วยทุกวันทำการ สัปดาห์ละครั้งหรือเดือนละครั้ง ขึ้นอยู่กับลักษณะของสินทรัพย์ที่กองทุนไปลงทุน อย่างเช่น กองทุนมันนี่มาร์เกต ที่ผมอธิบายไปก่อนหน้านี้
ส่วนใหญ่จะเปิดให้ผู้ถือหน่วยสามารถซื้อขายได้ทุกวัน เพราะกองทุนประเภทนี้จะลงทุนในสินทรัพย์ที่มีสภาพคล่องสูง...ซึ่งกองทุนเปิดเอง ก็ต้องรับความเสี่ยงในกรณีที่ผู้ถือหน่วยต้องการขายเช่นกัน เพราะมูลค่าในวันที่ขายอาจต่ำกว่ามูลค่าที่ซื้อมาครั้งแรกเช่นกัน”

“แบบนี้...ก่อนลงทุนเราต้องทำความเข้าใจด้วยใช่ไหมครับว่า กองทุนที่เราซื้อไปนั้น เป็นกองทุนประเภทไหน?…จะได้ไม่มีข้อกังขาภายหลัง”

“ถูกต้องครับ...” ต้นกล้าเสริม “อ้อ!!! ผมลืมบอกไปอีกข้อหนึ่งว่า กองทุนบางกองอาจจะไม่ใช่กองทุนปิด แต่ก็กำหนดเงื่อนไขเอาไว้ว่า ผู้ถือหน่วยจะสามารถขายหน่วยลงทุนนั้นได้ ก็ต่อเมื่อลงทุนไปถึงระยะเวลาหนึ่งเท่านั้น เช่น กองทุนที่มีเงื่อนไขทางภาษี ไม่ว่าจะเป็นกองทุนแอลทีเอฟ ที่กำหนดให้ผู้ลงทุนต้องถือหน่วยลงทุนให้ครบ 5 ปีปฏิทินจึงจะสามารถขายหน่วยลงทุนออกมาได้ หรือกองทุนอาร์เอ็มเอฟ ที่ผู้ลงทุนต้องถือไปจนกว่าจะอายุครบ 55 ปี บริบูรณ์”
“ฟังแล้วยิ่งต้องคิดให้รอบคอบก่อนลงทุนนะครับ”

“แน่นอนครับ เพราะถ้าไม่เข้าใจจริงๆ ก็จะเกิดคำถามอีกหลายต่อหลายคำถามตามมา โดยเฉพาะเมื่อกองทุนนั้นไม่เป็นไปอย่างที่ผู้ซื้อคาดหวังไว้”ต้นกล้าย้ำตามคำพูดของลูกค้า

“กองทุนรวมนี่ไม่ใช่เรื่องง่ายเลยนะครับ”

“ใช่ครับ...แต่โอกาสก็มากับความยากนี่แหละครับ เพราะถ้าเรามัวแต่ฝากเงินออมทรัพย์ไว้แบบง่ายๆ เพียงอย่างเดียว เราก็จะสูญเสียโอกาสสร้างกำไรให้เงินไปอีกเยอะเลยละครับ”

“อันนี้ผมเห็นด้วยครับ”

...การพูดคุยให้ข้อมูลกับลูกค้ารายใหม่รายนี้ กินเวลาไปนานพอสมควร เพราะกว่าที่จะเข้าใจตรงกันก็ล่วงเลยเวลาทำการแบงก์ไปแล้ว...แต่ต้นกล้าก็ไม่รู้สึกเหน็ดเหนื่อยแต่อย่างใด เพราะงานนี้เป็นงานที่เขารัก ที่สำคัญไปกว่านั้น...เขาอยากให้นักลงทุนทั่วไป เข้าใจการลงทุนในกองทุนรวมอย่างแท้จริง

และระหว่างทางกลับบ้าน ต้นกล้าเตรียมแผนที่จะทำอะไรบางอย่างในช่วงวันหยุดสุดสัปดาห์นี้...เขาแวะซื้อพวงมาลัยดอกมะลิพวงใหญ่ ก่อนกลับบ้านด้วย...

********************************

วันนี้ต้นกล้าตื่นเช้าเป็นพิเศษ...หลังจากอาบน้ำอาบท่าเสร็จเรียบร้อยแล้ว เขาก็เดินลงมาข้างล่าง พร้อมกับซ่อนของบางอย่างเอาไว้ข้างหลัง...ต้นกล้าหันซ้ายหันขวา มองหาคุณนายสุขใจ แต่ก็ไม่เจอ ก่อนจะเดินตรงเข้าไปในครัว สวนหลังบ้าน...แต่ก็ไม่เจอเช่นกัน

ต้นกล้าได้ยินเสียงข้าวต้มมัด สุนัขตัวโปรดของบ้านนี้ ส่งเสียงมาจากหน้าบ้าน เหมือนกันกำลังเล่นอยู่กับใคร เลยตัดสินใจออกไปดู

“มาอยู่นี่เองคุณนายสุขใจ” ต้นกล้ารำพึงออกมา...เขายืนนิ่งอยู่หน้าประตูบ้านสักพัก สายตาของเขามองไปที่คุณนายสุขใจ ซึ่งกำลังนั่งไกวชิงช้าอย่างมีความสุข โดยมีพ่อนั่งอยู่ข้างๆ ทั้งสองท่านกำลังหยอกล้อกับเจ้าข้าวต้มมัดอยู่อย่างมีความสุข...

“น่ารักจริงๆ พ่อกับแม่เรา” ต้นกล้านึกในใจ ก่อนจะเดินออกมา พร้อมๆ กับรอยยิ้มมุมปากที่ผุดขึ้นมาโดยไม่รู้ตัว

“แม่ครับ…พ่อครับ”

“อ้าวต้น...ตื่นเช้าจังเลยลูก” คุณนายสุขใจกล่าวทักทาย “เอ...วันนี้ต้องมีอะไรพิเศษแน่เลย ลูกชายเราถึงได้ตื่นเช้าแบบนี้...จริงไหมพ่อ?”

“นั่นนะซิ…แล้วนั้นซ่อนอะไรไว้ข้างหลังเหรอลูก” พ่อถามพลางเอี้ยวตัวมองไปข้างหลังเพื่อหาคำตอบ...แต่ยังไม่ทันที่พ่อจะเห็นอะไร ต้นกล้าก็คุกเข่าลงต่อหน้าพ่อกับแม่ แล้วยื่นพวงมาลัยดอกมะลิที่ซ่อนเอาไว้ข้างหลังออกมา...

เขาส่งมันให้แม่“แม่ครับ...ต้นรักแม่ครับ” พูดจบต้นกล้าก็ก้มกราบลงไปที่ตักคุณนายสุขใจ “สุขสันต์วันแม่ครับ”

คุณนายสุขใจน้ำตาคลอเบ้าด้วยความปลื้มปีติ...เธอเอามือทั้งสองข้างขึ้นมาลูบที่หัวลูกชายสุดที่รักด้วยความถะนุถนอม ก่อนจะดึงตัวต้นกล้าเข้ามากอด “ขอบใจมากจ๊ะลูก...แม่ก็รักลูกจ๊ะ” ถึงตอนนี้น้ำตาแห่งความสุขพรั่งพรูออกมาจากตาทั้งสองข้าง ต้นกล้าเองก็น้ำตาคลอเช่นกัน...ส่วนพ่อที่นั่งดูอยู่ข้างๆ ก็เปี่ยมไปด้วยรอยยิ้มแห่งความปลื้มปีติเช่นกัน

หลังจากสองแม่ลูกกอดกันกลมอยู่พักหนึ่ง ต้นกล้าก็ขยับตัวมาที่พ่อ แล้วก้มลงกราบที่ตักเช่นกัน “พ่อครับ...ต้นรักพ่อครับ” เขาเงยหน้าขึ้นมา ฉีกยิ้มแล้วพูดต่อว่า “แต่วันนี้ ขอยกให้แม่วันหนึ่งนะครับ”

พ่อหัวเราะ...ก่อนจะพูดต่อว่า “ไม่เป็นไรลูก...พ่อก็รักลูกเหมือนกัน” ต้นกล้ากับพ่อกอดกันกลม ทั้งสองคนตบหลังกันและกันตามประสาผู้ชายที่แสดงความรักให้กัน...หลังจากนั้น ต้นกล้าก็ขยับตัวมานั่งแทรกกลางระหว่างพ่อกับแม่ โดยมีข้าวต้มมัดนั่งมองอยู่ใกล้ๆ...สงสัยข้าวต้มมัดจะอิจฉาอยู่ไม่น้อย

...อ่านต่อฉบับวันจันทร์หน้า

</TD></TR></TBODY></TABLE></TD></TR></TBODY></TABLE>

 

สมเด็จเจ้าคุณกรมท่า ที่คุณหนุ่มเปิดให้ทำบุญนี้ก็ใช่ว่าคนปัจจุบันจะสร้างได้เท่า หรือเข้าใจว่าเหตุใดจึงมีพระนามว่า พระประธาน อันนี้ความรู้ของอาจารย์ปู่เนื้อๆ พิมพ์นี้ผมรักมากเป็นพิเศษ จะบอกให้ว่า เอาไปลอกแบบได้ไม่เหมือนครับ เห็นองค์จริงกันแล้ว มาวิเคราะห์กันสิว่า ทำไมถึงได้จัดสร้างได้งดงามแบบนี้ ทั้งคราบความเก่า คราบรักในตำแหน่งต่างๆ พระเนตรที่โปนโต พระดอษฐ์ พระเนตร พระกรรณ สุดยอด...