ผลของการแยก กาย ใจ จิต

-ขนาดดับกามได้ 3-4 ปีแล้ว ยังหมกมุ่นแต่เรื่องกามตลอดเวลาขนาดนี้

-เพศชายโดยปกติเขาไม่สนใจในเพศเดียวกันเป็นนิสัยครับ

-ผมบอกเมื่อไหร่ว่ารู้ธรรมมากกว่าพระพุทธเจ้าครับ

-ผมด่าพระพุทธเจ้าเมื่อไหร่ครับ

ทั้งหมดที่คุณนำมาพูดนั้น เป็นการใส่ร้ายป้ายสี เป็นการโกหก คุณคิดดีแล้วหรือครับ

จิตใจที่ไม่ปกติมักจะนึกคิดหาวิธีทำร้ายผู้อื่นในทุกทางเพียงเพื่อความสะใจของตนเอง

โดยไม่คำนึงถึงผลที่จะตามมาว่าจะส่งผลเช่นไร และ ร้ายแรงขนาดไหน หัดคิดเสียบ้างครับ

สาธุครับ

 

ถ้าคุณอยากรู้ธรรมะพุทธคุรก็ต้องนับถือศาสนาพุทธ ไม่ใช่เอาปรัชญาบ้าบอคอแตกอะไรของคุณมาเผยแผ่ในเว็บธรรมะของชาวพุทธ โลโก้คุรก้เป็นรูปพระพุทธเจ้า ผมเตือนไว้ก่อนว่านรกน่ะมีจริง ทุกข์ยิ่งกว่านรกก็มี แค่คุณละทิฏฐิเลิกประกาศตัวเป็นพระพุทธเจ้าเท่านั้นแหละคุณก็จะไม่ตกนรก ผมเคยไปที่สำนักคุณครั้งนึง ผมนั่งอยู่ห่างจากคุณประมาณ 30-40 เมตรทางด้านขวามือของคุณ คุณสอนเรื่องที่ไม่ใช่แก่นธรรม พระไตรปิฎกบทแรกท่านก็กล่าวเรื่องคนตัดฟืนคุรเข้าใจไหม ธรรมะนั้นมี 2 ประเภทคือมิจฉาทิฏฐิ๑ และสัมมาทิฏฐิ๑ ในโลกปัจจุบันคนเรามีปัญหาเรื่องเงินไม่พอใช้ ก้เลยพาล พาลไปพาลมาก็ไปลงที่พระพุทธเจ้า พระพุทธเจ้าท่านนิพพานแล้วรู้ไหมคุณๆ คุณๆปฏิบัติตามคำสั่งสอนของท่านน่ะ และผมก็ไม่ใช่พระพุทธเจ้านะ อย่ามายัดเยียดให้ว่าเป็นพระพุทธเจ้าๆองค์โง่ๆ มีฤทธิืแต่ไม่ยอมใช้ฤทธิ์ต้องการเจรจาด้วยสันติ ผมไม่ใช่คนอย่างนั้น ถ้าผมมีฤทธิ์คนก็ตายครึ่งโลก ไม่เว้นแม้แต่ขันธ์หรือโอ๊ทธิเดชด้วย ธรรมะพุทธมีปรัชญาคือหลีกออกจากกาม ไม่ใช่หมกมุ่นในกามอย่างขันธ์ ในสมัยพุทธกาลท่านผ่านกามตรงจุดนั้นมาแล้ว ถ้าอยากมีความสุขที่แท้จริงก้ต้องพยายามหลีกออกจากกาม ทำได้โดยเจริญกาคตายะสติ ถ้าเอาอย่างพี่ พี่คิกเสพอยู่ 3 อย่างคือ 1.ดนตรี 2.วิชาการ 3.ธรรมะ ไม่รู้จะกล่าวอะไรอีกแล้ว พุดไม่ค่อยเก่ง แค่นี้นะ

 

คนเราเป็นไปได้ถึงเพียงนี้เชียวหรือ ไม่รู้แม้แต่ตนเองกระทำอะไรอยู่

บ่นเพ้อในเรื่องที่วุ่นวาย คุณคีย์บอร์ด คุณจะมานั่งใกล้ๆผมได้ไงครับ

ผมนั่งอยู่ที่บ้านมานานแล้ว ไม่ค่อยได้เข้าวัด ดูแลพ่อแม่อยู่ที่บ้านตลอด

ทำบุญกับพ่อแม่มากกว่าไปทำบุญที่วัด หรือ พระสงค์ อย่าทึกทักเอาเองเลยครับ

สาธุครับ

 

ชีวิตที่เกิดมา สะสมมาหลายสิ่ง จนกลายเป็นความเคยชิน เมื่อใดที่เผลอจะแสดงตัวตนออกมา

ในบางครั้ง กว่าจะรู้ตัว ก็ผิดพลาดไปมากมายแล้ว การนึกคิดที่มีนั้นนำพาให้ก้าวเดินไปในทุกวัน

อย่าลุ่มหลง หลงไหล กับสิ่งยั่วยวนที่เข้ามาเชิญชวนเลย มองตนเองให้ต่ำเข้าไว้ แล้วจะเห็นประโยชน์

หากเห็นตนเองอยู่สูง มีแต่จะนำพาให้ตนเองเกิดความลุ่มหลง จิตใจไม่ปกติ ต้องดิ้นรน ต้องแสวงหา

เป็นเหตุให้นำความเป็นทุกข์มาสู่ตนเอง ผู้คนได้นึกคิดว่าตนเองนั่นวิเศษกว่าผู้อื่นมามากมาย และ นานมากแล้ว

เรื่องใดที่เกิดขึ้นกับตน ก็นึกคิดว่าตนเองนั้นเป็นเพียงผู้เดียวที่ได้รับรู้ ที่ได้สัมผัส หารู้ไม่ว่ามีผู้อื่นพบเจอมามากแล้ว

สาธุครับ

 

ครับ ก็อณุโมทนาด้วยถ้าคุณเข้าใจแล้ว นั่นแหละคุณกล่าวสอนตัวเอง อย่างเช่นนะ พระโสดาบันไม่รู้วิสัยพระอนาคามี เป็นต้น

 

ข้อ 3 ที่ว่าหลงอย่างหมดใจน่ะ หมายความว่าอย่างไรครับ *_*