ประสบการณ์ ธรรมะ พระเครื่อง หลวงปู่ดู่ พรหมปัญโญ วัดสะแก จ.อยุธยา

ความเป็นมาก่อนที่จะเป็นพิพิธภัณฑ์ หลวงปู่ดู่ พรหมปัญโญ
และสถานที่ปฏิบัติธรรม​

​

สืบเนื่องมาจาก หลวงปู่ได้มรณภาพ เมื่อวันที่ ๑๗ มกราคม พ.ศ.๒๕๓๓ มาแล้วนั้น ทางคณะศิษย์ได้เริ่มปรึกษาหารือกันที่จะสร้างพิพิธภัณฑ์ เพื่อเป็นอนุสรณ์สถานที่ท่านได้สร้างคุณธรรมความดี ตามแนวทางพระอริยะ พร้อมทั้งอบรมสั่งสอนพุทธศาสนิกชนทั่วไป ไม่เลือกชั้นวรรณะ อีกทั้งจะได้เก็บรวบรวมอัฐบริขาร อัฐิธาตุ และวัตถุมงคลต่างๆ ที่ท่านได้สร้างขึ้นไว้มากมาย เพื่อให้สานุศิษย์ทั่วไปได้ศึกษา โดยคณะศิษย์บางท่าน อยากได้ที่หน้าหอสวดมนต์ ข้างๆ หอระฆัง บริเวณที่จอดรถปัจจุบันขนาดเท่ากับอนุสาวรีย์หลวงปู่กลั่น อุปัชฌาย์ของท่านที่วัดพระญาติการาม บางท่านต้องการสร้างข้างกุฏิหลวงปู่ โดยรื้อหลังแรกออก ข้าพเจ้าไม่เห็นด้วย โดยให้เหตุผลว่า ถ้าสร้างเล็ก คงสร้างได้ครั้งเดียว จะเปลี่ยนใหม่คงทำได้ยาก และประโยชน์ใช้สอยก็คงไม่มาก แต่ถ้าใหญ่โตก็คงใช้พื้นที่มาก ซึ่งบริเวณนั้นก็ติดกับโบสถ์ ศาลา และหอสวดมนต์ ซึ่งถ้ามีงานพิธี ย่อมต้องการใช้พื้นที่มาก ถ้าทำสูงมากก็จะไปเบียดบังโบสถ์ หรือสูงกว่าโบสถ์ ซึ่งจะไม่นิยมทำกัน แต่ถ้าไปสร้างติดกุฏิก็จะไปทำลายหรือข่มกุฏิหลวงปู่อีก ถ้าหลวงปู่อยู่ ท่านคงไม่อนุญาตให้สร้างใหญ่โตเป็นแน่ ส่วนลึกๆ ในใจของข้าพเจ้า ต้องการประโยชน์ในการสร้างมากกว่า ที่จะเป็นที่รวบรวมอัฐบริขาร และวัตถุมงคลต่างๆ ของหลวงปู่เท่านั้น นั่นคือ สถานที่ปฏิบัติธรรม เนื่องจากทางวัดมีพื้นที่ไม่มากเหมือนกับวัดป่าทั่วๆ ไป ที่มีพื้นที่มากสมบูรณ์ไปด้วยต้นไม้นานาพันธุ์ เป็นสัดส่วนเหมาะสำหรับผู้ปฏิบัติธรรม และการเดินจงกรม เพื่อเปลี่ยนอิริยาบทบ้าง ข้าพเจ้าเคยไปวัดป่ามาแล้วหลายวัด ก็ชื่นชอบกับสถานที่อันเงียบสงบ กว้างขวาง แต่ถ้าเราหันมาดูวัดบ้านนอกทั่วๆ ไปในภาคกลางมีพื้นที่ไม่มากนัก เมื่อถึงฤดูฝนหรือหน้าน้ำ แทบจะไม่มีพื้นที่เหลือให้เป็นสัดส่วนในการใช้เป็นสถานที่ปฏิบัติธรรมเลย

ข้าพเจ้าเริ่มมาพบหลวงปู่ครั้งแรกเมื่อ พ.ศ.๒๕๑๖ และวันแรกที่มาพบหลวงปู่ก็ชักชวนและแนะนำให้ปฏิบัติธรรมกันเลย ไม่มีพิธีรีตรองมากนัก ที่กุฏิท่านบางวันก็มีหลายคน บางวันก็ไม่ค่อยมี วันไหนมีหลายคน ถ้ามีที่ว่างหลวงปู่ก็จะถามว่า แกจะทำงานไหม (นั่งสมาธิ) ถ้าทำท่านก็จะบอกให้ไปนั่ง ตรงนั้นบ้าง ตรงนี้บ้าง ภายในกุฏิ ทำให้ข้าพเจ้าเห็นความสำคัญของสถานที่ อีกอย่างหนึ่งที่หลวงปู่เคยบอกคือ ระวังอย่าส่งเสียงดัง หรือทำลายสมาธิคนอื่น มันจะบาป เมื่อมีหอสวดมนต์แล้ว แต่ลุกศิษย์ก็เพิ่มขึ้น ความสงบก็น้อยลง ยิ่งหลวงปู่ไม่ได้อยู่คอยตักเตือนและแนะนำด้วยแล้ว จะหาความสงบทำสมาธิได้ยากขึ้น ข้าพเจ้าจึงนึกถึงสถานที่ปฏิบัติธรรมเป็นสำคัญ และต้องการจุดที่สร้างในปัจจุบันนี้ แต่ก็ติดขัดที่ไม่ได้รับอนุญาตให้ใช้สถานที่เลยต้องรอต่อไป หลวงพี่ดำท่านถามว่า ออกแบบได้ไหม ก็ตอบท่านว่าพอได้ ทั้งๆ ที่ไม่ค่อยว่างเลย แต่จะปฏิเสธไม่ได้ ถือว่าทำให้หลวงปู่ด้วยความเต็มใจอย่างยิ่ง ทั้งๆ ที่ไม่เคยทำมาก่อน ครั้งแรกคิดอยากจะทำแบบจตุรมุขบ้าง ตรีมุขบ้าง แต่มาคิดอีกที ความละเอียดสวยงามคงสู้ของเก่าที่สวยๆ ไม่ได้ จึงเปลี่ยนใหม่โดยฉีกแนวไปเลย แต่ยังเน้นทรงจอมแห โดยป้องกันนกที่จะมาทำรังและเกาะถ่ายรด ทำให้สกปรกเป็นประการแรก เน้นการป้องกันโจรกรรมเป็นสำคัญ เลยทำทางเข้าทางเดียว ส่วนหน้าต่างก็ทำเป็นบานเลื่อน ระดับพื้นอาคารก็อยู่ระดับสายตา คนเดินผ่านไปมาหน้าพิพิธภัณฑ์เป็นประจำ ถือว่าเป็นการช่วยดูแลป้องกันไปในตัว ส่วนหลังคาเน้นเส้นอันอ่อนช้อย และประณีต หน้าบันก็จะใช้ปูนปั้นฝีมือช่างของอาจารย์สำรวย เอมโอษฐ์ แห่งจังหวัดเพชรบุรี ประดับด้วยถ้วยเคลือบสีต่างๆ รวมทั้งโครงจั่วด้านหน้า และด้านหลังก็จะประดับด้วยถ้วยเคลือบสีต่างๆ เช่นกัน

ส่วนชายคาทำรางน้ำคอนกรีตรอบอาคาร ป้องกันน้ำฝนที่จะตกจากชายคากระทบพื้นกระเด็นถูกเสาและผนัง ทำให้สกปรกสันหลังคาก็ใช้สแตนเลสเส้นเล็กๆ เชื่อมกันนกเกาะและป้องกันการถ่ายรดของนก

พื้นรอบอาคารปูหินอ่อนสลับทรายล้างกันลื่น แนวกำแพงปลูกต้นไม้สลับไม้น้ำในกระถาง แนวรอบอาคารปลูกไม้น้ำอย่างเดียว ส่วนด้านหลังมีแท่นรูปเหมือนหลวงปู่ดู่ ผนังด้านหลังเป็นรูปเหมือนหลวงปู่ดู่ เทด้วยปูนขาผสมผง ติดที่ผนัง บันไดทางขึ้นด้านหน้าเป็นรูปเหมือนหลวงปู่ดู่ยืนขนาดเท่าครึ่งบนแท่นหินอ่อน

ประตูทางเข้าใช้ไม้สักชิ้นเดียว แกะสลักรูปทวารบาล พร้อมทั้งพญานาค (ซึ่งประจำปีเกิดของหลวงปู่) โดยเน้นฝีมือ และความเด็ดขาดของฝีมือช่างแกะ เหนือประตูด้านหน้าเป็นรูปหล่อพระปางประทานพรด้วยปูนขาว ปิดทองคำเปลว และที่ข้างๆ เพดานด้านซ้ายและขวา ก็มีรูปพระปางประทานพร อีกข้างละ ๒ องค์

พิพิธภัณฑ์ได้ทำพิธีวางศิลาฤกษ์ ในวันอาทิตย์ที่ ๒๐ สิงหาคม พ.ศ.๒๕๓๘ แรม ๑๐ ค่ำ เดือนเก้า ปีกุน เวลา ๑๑.๐๙ น. ประธานพิธีวางศิลาฤกษ์ หลวงปู่เจี๊ยะ จุนโท เจ้าอาวาส วัดป่าภูริทัตตปฏิปทาราม อำเภอสามโคก จังหวัดปทุมธานี

ข้อมูลจากหนังสือ : พรหมปัญโญนุสรณ์ (ปกเขียว)​

 

พื้นที่ก่อนสร้างพิพิธภัณฑ์และการก่อสร้าง






​

 

เมื่อแล้วเสร็จ



​

 

ภาพถ่ายในพิพิธภัณฑ์ แสดงให้เห็น ตู้แสดงอัฐบริขาร รูปปั้นพระพุทธรูป รูปปั้นคณาจารย์ต่างๆ
ตู้แสดงพระบูชา พระเครื่อง เครื่องราง และเหรียญต่างๆ ที่จัดแสดงอยู่ภายในพิพิธภัณฑ์



ข้อมูลจากหนังสือ : พรหมปัญโญนุสรณ์ (ปกเขียว)
​

 

ประสปการณ์อีกแล้ว เยี่ยมเลยน้องเคน

ส่วนมากของฟรีนี่ให้ไปคนเขามักไม่ค่อยเห็นคุณค่า เพราะเป็นของฟรีนี่แหละ คนเราติดค่านิยมมากไปหน่อย พระผงขาวๆนี่แหละช่วยชีวิตคนมามากมายแล้ว

เล่าบ้าง ... มีญาติธรรมเล่าให้ฟังเรื่องนี้ คือบ้านของเขาจะเลี้ยงหมาไว้ตัวหนึ่ง แล้วมันก็ซนมาก คือไปแอบขย้ำไก่ของบ้านตรงข้ามตายไปหลายตัว มีวันหนึ่งบ้านตรงข้ามคงทนไม่ได้เลยล่อหมามาที่บ้าน แล้วเอาขวานฟันเข้าไปที่คอ หมายจะฆาตกรรมกรรมมันให้ตาย แต่ปรากฎว่าหมาแค่ร้องเอ๋ง เฉยๆ แล้ววิ่งหนีไป ไม่เป็นแผลอะไรเลย เขาเล่าให้ฟังว่าที่หมาของเขาไม่เป็นอะไรเพราะว่า เขาเอาสายเชือกร่มของพระผงจักรพรรดิของหลวงตา (สายเชือกสีเหลืองๆ) มาผูกคอให้หมา หมายังโดนฟันคอเต็มๆไม่เป็นอะไรเลย นี่ขนาดแค่เชือกร่มนะครับ เพราะเวลาหลวงตาอธิษฐานจิตเคยได้ยินว่า พวกประคำ หรือ สายเชือกร่ม ท่านจะอธิษฐานให้เป็น 'สังวาลย์จักรพรรดิ' ด้วยครับ เล่าสู่กันฟังครับ...

 

หลายคนก็สงสัยเหมือนกัน วันนี้จะคลายสงสัยกันล่ะนะครับ

ปิดทองทำไม



ในทุกปีเมื่อมาถึงวันคล้ายวันเกิดของหลวงพ่อ ทางคณะศิษย์จะทำการสรงน้ำเพื่อแสดงกตเวทิตาต่อองค์หลวงพ่อ รวมทั้งการเลี้ยงพระโดยนิมนต์มา 9 รูป เพื่อสวดพุทธมนต์ ถวายภัตตาหาร เมื่อสรงน้ำท่านเรียบร้อยแล้ว หลวงพ่อจะเปลี่ยนชุดจีวรใหม่ที่คณะศิษย์นำมาถวาย นอกจากนี้ท่านยังเปิดโอกาสให้ทุกคนได้ปิดทองคำที่องค์ท่านเป็นกรณีพิเศษบางครั้งแม้ไม่ใช่พิธีการสรงน้ำ ท่านก็มีเมตตาให้ปิดทอง เพราะบางคนบอกว่าบนไว้ว่าเรื่องสำเร็จแล้วกลัวจะเสียสัจจะ ท่านจึงยอมอนุโลมตามโดยท่านยกตัวอย่างเรื่องของ ลพ.แช่ม วัดฉลอง จ.ภูเก็ต เป็นต้น

ต่อมาในภายหลังหลวงพ่อท่านไม่อนุญาติให้ปิดทอง เพราะบางคนไม่รู้กาลเทศะ นึกจะปิดก็ปิด บางครั้งจะขอปิดตรงหน้าอก อ้างว่าจะได้มีจิตเหมือนหลวงพ่อ ในที่สุดท่านจึงถามขึ้นว่า

"ก่อนที่แกจะปิด รู้ไหมว่าปิดทองทำไม แล้วได้อะไร หรือว่าปิดไปเรื่อย"

บางคนตอบว่าปิดเพื่อให้ได้บุญ ท่านถามกลับไปว่าบุญอย่างไร ถ้าตอบได้จึงจะให้ปิด เลยนั่งเงียบ และท่านจึงบอกว่าอยากปิดทองก็ให้ไปปิดพระพุทธรูป ต่อไปนี้จะไม่อนุญาติให้ปิดทองอีกต่อไป เมื่ออยู่ตามลำพังผู้เขียนได้เรียนถามท่านว่า "จะขอออกความเห็นได้ไหมครับ" ท่านตอบว่า "ได้" ผู้เขียนตอบว่า

"การปิดทองคำหลวงพ่อ ได้บุญเหมือนปิดพระทั้งหมดแสนโกฎิจักรวาล เพราะเวลาหลวงพ่อเสกของ ถวายของ หลวงพ่อเชิญพระมาหมด การปิดทองจึงมีอานิสงค์มาก หรือเวลาสรงน้ำก็เช่นกัน ใช่หรือไม่"

ท่านตอบว่า "ถูกต้อง"

ผู้เขียนเลยบอกไปว่า

"ดังนั้นถ้าเป็นพระของหลวงพ่อ ปิดทองคำ ย่อมได้อานิสงค์แบบเดียวกันใช่ไหม"

ท่านตอบว่า "ใช่แล้ว"

ผู้เขียนนึกขึ้นได้ว่าในการสร้างลูกแก้วสารพัดนึก ท่านบอกว่าให้ผสมทองคำเปลวลงไปด้วยเก้าแผ่นในผงพุทธคุณ ภายหลังเมื่อได้ถามท่านผู้รู้ท่านตอบว่า

"ธาตุทองแทนธาตุของนิพพาน เพราะมีความบริสุทธิ์สูงและมีคุณค่ามาก ตั้งแต่อดีตจนถึงปัจจุบันนี้"

จึงเข้าใจถึงความหมายของหลวงพ่อที่ลึกซึ้งมาก

ข้อมูลจาก หนังสือกายสิทธิ์ 2

 

เช่นกันครับป้าเมย์ สาธุ

 

ข้อควรคิด



การไปวัด ไปไหว้พระ ตลอดจนการสนทนาธรรมกับท่าน สมควรที่จะต้องมีความตั้งใจ และเตรียมให้พร้อมที่จะรับธรรมจากท่าน มิฉะนั้นแล้วอาจเกิดเป็นโทษได้ดังเรื่องต่อไปนี้

ปกติหลวงปู่ท่านมีความเมตตา อบรมสั่งสอนศิษย์ และสนทนาธรรมกับผู้สนใจตลอดมา วันหนึ่ง มีผู้มากราบนมัสการท่าน และเรียนถามปัญหาต่างๆ จากนั้นจึงกลับไป

หลวงปู่ท่านได้ยกเป็นคติเตือนใจให้ผู้เขียนฟังว่า

"คนที่มาหาเมื่อกี้ หากไปเจอะพระดีละก็ลงนรก ไม่ไปสวรรค์นิพพานหรอก"

ผู้เขียนจึงเรียนถามท่านว่า "เพราะเหตุไรครับ"

ท่านตอบว่า

"ก็จะไปปรามาสพระนั่นนะซิ ไม่ได้ไปเอาธรรมจากท่าน"

หลวงปู่เคยเตือนพวกเราไว้ว่า

"การไปอยู่กับพระอรหันต์ อย่าอยู่กับท่านนาน เพราะเมื่อเกิดความมักคุ้นแล้ว มักทำให้ลืมตัว เห็นท่านเป็นเพื่อนเล่น คุยเล่นหัวท่านบ้าง ให้ท่านเหาะให้ดูบ้าง ถึงกับออกปากใช้ท่านเลยก็มี การกระทำเช่นนี้ ถือเป็นการปรามาสพระ ลบหลู่ครูอาจารย์และเป็นบาปมาก ปิดกั้นทางมรรคผลนิพพานได้ จึงขอให้พวกเราสำรวมระวังให้ดี"

 

โอ้โห ตะลึงเลยครับ โดนยิงไม่รู้ตัว !

บารมีหลวงปู่ทวด - หลวงปู่ดู่จริงๆครับ สาธุๆๆ

 

ขอก๊อปเรื่องในกระทู้ที่ คุณเด็กบางแค link มาให้ชมกันในกระทู้นี้นะครับ

เมื่อวันที่ 1 พ.ย. ต้อนรับลอยกระทง ประมาณ 03:00 น. เพี่อนผมได้ขับรถมาจากพัทยา ผ่านไฟแดงสี่แยกบ้านโรงโป๊ะมาก็สังเกตุเห็นรถเก็งสีดำตามมาเรื่อยๆเพื่อนผมก็ไม่ได้สนใจอะไร จนเมื่อขับมาถึงบริเวณศูนย์พระเทพฯ (วิ่งขวาอยู่ ) สังเกตุเห็นรถเก็งสีดำจี้ทางซ้ายขึ้นมา และได้ยินเสียง ปึ้มๆ 2 ครั้งติดกันพร้อมกับที่รถสั่นทั้งคัน ก็นึกว่ารถเสียหรือเปล่าพอดีถึงหน้าปัมพ์ JET พอดีก็เลยจอด แต่ช่วงที่จะก้าวลงจากรถเพื่อนผมรู้สึกว่ามันตึงๆหลังพิกลก็เลยเอามือคลำดู อ้าว!มีอะไรแบนๆติดหลังอยู่พอเอามาดูถึงรู้ว่าตัวเอง ถูกยิง ! ในขณะนั้นได้เห็นคนขับมอเตอร์ไซค์รับจ้างที่ขับตามมาชี้มือไปมากับพนักงานปัมพ์แล้วก็รวมตัวกันรีบเดินมาที่ตัวเพื่อนผมและช่วยกันตรวจเช็คร่างกายเพื่อนผมว่าลูกปืนทะลุหรือเปล่า จังหวะนั้นผมขับตามมาถึงพอดีจึงได้รับรู้เหตุการณ์ต่างๆ และเมื่อตรวจร่างกายแล้วปรากฏว่ากระสุนระคายผิวนิดๆ ซึ่งไม่น่าเชื่อว่ายิงไม่เข้า ส่วนสภาพรถมีรอยถูกยิงสองรอยเข้าที่บริเวณมือจับเปิดประตู ตรงดิ่งเข้ากลางแผ่นหลัง หนึ่งนัดและหัวลูกปืนมาหยุดที่สะโพกขวาหนึ่งนัด





รอยลูกปืนที่รถ



ลูกปืนทะลุหลังพนักพิงคนขับ

 

ที่เห็นหัวลูกปืนแบนๆนั้นนะแหละที่ติดอยู่กลางหลังเพื่อนผมครับทั้งๆที่เสื้อขาดกระจุย อยากรู้ใช่ไหมละครับว่าในคอของเพื่อนผมมีอะไรบ้าง ( ไม่อย่างนั้นผมว่าไม่ตายก็ต้องพิการแน่นอน )

1 ตะกรุดมหาจักรพรรดิ์หลวงปู่ดู่
2 องค์กลางหลวงปู่ทวดพิมพ์สี่เหลี่ยมหลังสถูปไม่รู้ว่าวัดใด
3 หลวงปู่ทวดพิธีเปิดโลก 2532 ( แท้ 100 % ) องค์นี้แหละที่ผมเชื่อว่าทำให้เพื่อนผมรอดตายราวกับปาฏิหาริย์



ข้อมูลจาก http://www.siamamulet.net/phpboard/qb.php?Qid=247148

สาธุๆ กราบๆบารมี หลวงปู่ทวด - หลวงปู่ดู่