ประสบการณ์ฝึกมโนของดิฉัน

จ๊ะเอ๋...ไม่เจอะกันนาน คิดถึงจังเร๊ย มัวแต่ปล่อยให้สังขารมันทรุด เลยไม่ค่อยมาตอบ(นี่ขนาดไม่ค่อยได้ตอบนะเนี่ยยังอ่านตามแทบไม่ทันกระทู้ยายผีป่าเนี่ย)

เป็นยังงัยบ้างจ๊ะน้องได อะไรถ้าหากว่ามันเครียดๆไป เดินสายกลาง หน่อยก็ดีค่ะ เห็นแค่เห็น รู้แค่รู้ แล้วดูให้ชัดว่า รู้เพื่ออะไร เห็นเพื่ออะไร เราจะเอาอะไรจากการได้เห็น ได้รู้

 

ขอบคุณๆยาย และทุกๆคน พักหลังเครียดๆไปหน่อยค่ะ คือสับสน จิตใจไม่เข้มแข็งเท่าที่ควร มีหลายๆอย่างๆที่ยังไม่ทราบว่าเพราะเหตุใด อันนี้ไว้ใกล้กลับเมืองไทย จะลองไปปรึกษา อ.ไก่ หลวงพี่เล็ก หรือ หลวงพี่สมปองดู ท้อไปพักใหญ่ ตอนนั้นเรื่องราวในอดีตที่เราไปทำผิดไว้ ไปทำกรรมไว้ มันย้อนกลับมาให้ได้รู้ได้เห็นอย่างจังๆ เรื่องเลี้ยงลูกผิดๆ บางสิ่งบางอย่างดิฉันฝึกเอง อ่านจากเวบบ้าง ถามเขาบ้าง แต่มีเรื่องหนึ่งที่ยังไม่หายข้องใจ เรื่องได้เสียงเอง กลัวว่าจะเป็นจิตหลอกจิตเราเอง แต่เสียงบางเสียงเนี่ยสอนเราเสมอ เสียงบางเสียงเนี่ยเป็นเจ้ากรรมนายเวร เสียงบางเสียงเนี่ยจากดวงวิญญาณ ( คืออันนี้เราเราพิสูจน์ไม่ได้ ) เลยเกิดอาการสับสนกะเรื่องที่เกิดขึ้น ขอเล่าบ้างเรื่องนะค่ะ มีอยู่ครั้งหนึ่งได้ยินเสียงผู้ชาย ท่านมาบอกว่าสามีเราไปเอาของรักของเขามา ให้สามีเราเอาไปคืน ตอนนั้นงงมากเลยไปถามสามี ๆเราว่าไม่ได้ไปเอาของใครมานะ ท่านเลยบอกกะเราว่าจะดลจิตใจให้เขารู้ พอวันรุ่งขึ้นตอนเลิกงาน สามีกลับมาหน้าตื่นเลย บอกว่ารู้แล้วว่าอะไร คือวุฒิการศึกษาของเพื่อนติดมากะเขาตั้งนานแต่ไม่ได้คืนเขาไป พอดิฉันถามกลับไปรู้ว่าได้ไงเป็นของเขาๆเลยบอกว่าคนๆนี้เพิ่งเสียชีวิต ต้องเป็นของเขาแน่ อันนี้ดิฉันถึงกะพูดไม่ออกเลย เลยทำการขอขมาเขา ตอนขอขมาเขาได้ยินเสียงนั้นมาว่า เขารู้สึกดีใจมากที่ได้รู้จักกับสามีดิฉัน แต่เขามีบุญน้อย ไม่มีโอกาสได้อยู่ร่วมกัน สับสนว่าจิตหลอกจิตเรา หรือที่ได้ยินเนี่ยจริงๆ แต่คิดว่าอันนนี้ไม่ใช่จิตหลอกจิตแน่ อีกอันหนึ่งเรื่องลูกดิฉันเอง ดิฉันพาไปยืนฉี่ข้างถนน แต่ตรงนั้นมีดวงวิญญาณท่านหนึ่ง ท่านมาเหมือนกะโกรธมาก บอกว่าเราเอาเขาไปทำตรงที่ท่านอยู่ อันนี้เลยไปทำการขอขมา ครั้งนี้ก็ได้ยินเสียงพูดอีกเหมือนเดิม ตอนหลังเดินผ่านที่นั้นก็เอากระดาษเงิน กระดาษทองไปไหว้เขา บางเรื่องนี้ถ้าไม่เก็บมาคิด เพียงกำหนดไว้ที่รู้ อาจจะทำไม่ให้กลัว แต่ดิฉันเก็บมาคิดหมด เลยเสียใจบ้าง

 

หลังจากที่ได้มานึกไปหลายวัน เกี่ยวกับเรื่องราวทั้งหมด ตั้งใจว่าไปเมืองไทยวันที่ 20 นี่ จะไปวัดท่าซุง ขอขมาท่านสมเด็จองค์ปฐม คุณพระศรีรัตนตรัย แล้วขอขมาหลวงพ่อปาน หลวงพ่อพระราชพรหมยาน หลวงปู่มั่น แล้วว่าจะเริ่มฝึกแบบจริงๆจังๆ ไปบ้านซอยสายลม คือเรื่องได้ยินเสียงเนี่ย ไม่ทราบว่าอุปทานหรือจริงอย่างไร บางเรื่องนี่จริง บางเรื่องเราพิสูจน์ไม่ได้ ( ไม่ได้ลบหลู่นะค่ะ ) ไว้ต้องไปถามพระดู แต่วันนี้ได้โทรถามท่าน อ.ไก่ ท่านว่าเริ่มมีความเป็นทิพย์ จะได้ยินเสียงแบบนี้ ให้เราถามกลับว่า เหตุเกิดเมื่อไร ชาติไหน เกี่ยวดองอะไรกัน ส่วนเสียงที่ได้ยินเนี่ย ถ้าไม่ต้องการได้ยินให้ พุทโธ ไปตลอด ...แต่ยากนิด ช่วงที่เรานอน ลืมเล่าไป เมื่อเช้านี้มีเสียงหนึ่งมาคุยด้วย ทำให้สะดุ้งตื่นเขาบอกว่าคือแฟนเก่าเราตอนเรายังเด็ก แต่เสียชีวิตลงไม่นานเนี่ย เขาต้องการมาพูดคุยด้วย สักพักเขาจะไปในที่ๆของเขา เหมือนมาบอกลา อันนี้ตั้งใจฟังอย่างมาก คือ 50 50...เลยรีบกดสายไปหาท่าน อ.ไก่ ด่วนเลย สรุปว่าช่ายเขา เลยแผ่เมตตาให้เขาไป คิดว่าบางส่วนเนี่ยมาจากผลของการมโนม แต่เรื่องเสียงที่ได้ยินเนี่ย ยังไม่แน่ใจจิตหลอกจิตหรือไม่ ส่วนบางเรื่องนี่ เช่น นึกถึงใคร แล้วเหมือนรู้ได้ทันทีว่าไปทำไรมา เกี่ยวพันอะไรกะเรามา เรื่องอนาคตเนี่ยรู้นิดๆ ( เรื่องอดีตชาติ กะ อนาคตชาติ คงต้องไปเรียนให้ถูกวิธีที่บ้านซอยสายลม ไม่กล้าพูดไรมาก เพราะกลัวอุปทาน แล้วบางเรื่องเนี่ยถ้ารู้แล้วปล่อยวางได้อ่ะ จะไม่เสียใจ บางครั้งรู้ว่าวันข้างหน้าใครจะเป็นไร ต้องระวังเรื่องอะไรเนี่ย เช่น อุบัติเหตุ อันนี้ยอมรับทำใจไม่ได้เท่าไร ) ไว้ไปสอบถามได้เรื่องอย่างไร จะมาเล่าค่ะ ..

 

ไปฝึกมโนมยิทธิที่บ้านสายลมมา แล้วครูเค้าบอกว่าจะฝึกตอนไหนอย่างไรก็ได้
ก็เมื่อวานมีสอบ ซึ่งเราไม่ได้อ่านมาเลยแต่ความจริงคะแนนก็ไม่กี่เปอร์เซนต์
แล้วก่อนสอบก็ทำอย่างที่ครูเค้าเคยบอกว่าไปกราบพระพุทธเจ้าที่วิมานพระองค์แล้วก็ขอให้พระองค์ช่วยถ้าเราทำไม่ได้
ทำมาได้หมดยกเว้นข้อสุดท้ายเป็นถูกผิด
อันนี้ไม่รู้จริงจริง ก็เลยลองกำหนดจิตให้ตัวเราที่อยู่ข้างบนถามพระพุทธเจ้าดู พระองค์บอกผิด
ก็กราบขอบพระคุณแล้ว ก็มาทำข้อสอบต่อ จะวงผิดอยู่แล้วน่ะ
เพื่อนนั่งข้างๆมองหน้าว่าทำไมไม่วงอีกจะส่งแล้วน่ะ
เราก็เลยบอกว่าไม่แน่ใจข้อสุดท้ายเพราะไม่ได้อ่านมา แต่จะตอบว่าผิด
เพื่อนมันบอกว่าข้อนี้ต้องตอบว่าถูก อ.เรียกเก็บกระดาษข้อสอบ
คิดในใจเอางัยดี จิตเราบอกพระพุทธเจ้าบอกผิด จิตเราเองก็บอกผิด ครูสอนเค้าบอกว่าให้เชื่อจิต
ที่สำคัญทีสุดก็คือพระพุทธเจ้า
แต่.....กรรมจริงๆ เพื่อนบอกว่าวงถูกไปเหอะมันอ่านมา
.......
อ.เฉลย บอกข้อสุดท้าย เฉลยว่าต้องตอบว่า ผิด
เฮ้อ...ไม่งั้นได้เต็มไปแล้ว
ชีวิต(cry)

 

ผมยังไม่ได้บวช กลัวผีครับ...แล้วก็ห่วงแม่ (พ่อกับแม่เลิกกัน แล้วพ่อก็เสียไปแล้ว) อยากบวช แต่ติดกลัว กับ ห่วงเนี่ยครับ...แล้วก็ปัจจุบันอ่านหนังสือธรรมะเนือง ๆ อยากนั่งสมาธิก็กลัวผี..ทำไงดีครับ..ต้องไปฝึกที่ซอยสายลมก่อนดีมัย้ กลัวแบบว่าไปไม่ถูกทาง แล้วมันจะเสียเวลาครับ...

จำได้ว่า เมื่อเรียน ป.5-ป.6 เนี่ย เคยวิ่งเล่นอยู่ แล้วก็วิ่งเข้าไปในบ้าน
เจอแม่ เลยหยุดวิ่ง แล้วถามแม่ว่า แม่ครับ ผมเกิดมาทำไม แล้วแม่เกิดมาทำไม แล้วคนอื่น ๆ เกิดมาทำไม เกิดมา แล้วก็แต่งงาน แล้วก็แก่ แล้วก็ตาย ...แค่นี้เองเหรอแม่.......

อิอิ....แม่ตอบว่า ...กรูจะไปรู้เร๊อะ...มึงไปบวชซะไป๊...555
มีน้องชาย น้องบวชไปแล้ว..15 วันครับ...
แต่ผมรู้สึกได้ว่า อยากบวชนาน ๆ ก็เลยนิ่ง ๆ อยู่ครับเนี่ย...

ไม่อยากให้รู้สึกว่าตัวเองดี ตัวเองเก่ง...แต่ก็อยากสร้างความมั่นใจให้ตนเอง..

อย่างเดียวที่ไม่กล้าทำสมาธิ กลัวผีครับ..มีอะไรให้อ่านมั่งครับ..เรื่องแก้ไขจุดนี้น่ะครับ..

ขอโทษด้วยนะครับ ถ้าดูแล้ว โพสอะไรแย่ๆ อย่างนี้ออกไป...แต่ว่าเนี่ย จากใจจริง กล้าพูดเพราะรู้สึกปลอดภัย กับบอร์ดนี้น่ะครับ..
ขอคำแนะนำด้วยครับผม

 

ได้แต่ชาญ 3 มันไม่ไป 4 ซักที (กลัว)

 

เก่งๆ กันทุกคนเลย

 

แล้วสถานการณ์ฝึกสมาธิตอนนี้ของพี่ได

เป็นอย่างไรบ้างครับ...อยากให้เล่า แหะๆ

 

ช่ายจะตกใจ (b-wow)

 

ผมจะพยายามทำตัวให้ดีขึ้นนะคับ แหะๆ (ที่จริงโดนคุม กลัวจะโดนตบกบาล)

 

กลัวโดนฝ่อๆๆๆ มาหายใจรดต้นคอ ใช่หรือป่าววะ อิอิ

 

อยากฝึกบ้างจัง เราต้องเริ่มจากไหนหรอค่ะ
อนุโมทนา สาธุ.......

 

ตั้งแต่เกิดมาและจำความได้ ดิฉันก็เคยถามพ่อกับแม่เหมือนกันว่าเกิดมาทำไม
สงสัยเหมือนกับที่คุณสงสัยเลย แถมยังรู้สึกไม่อยากเกิิดอีก ตะหาก รู้สึกว่าทำไมโลกนี้มันมีแต่ทุกข์ รู้สึกตอนนั้นอายุ 5-7 ขวบนี่แหละ
และสิ่งนี้เองเป็นจุดสำคัญที่ฉันต้องศึกษาศาสนาพุทธ และปฏิบัติธรรม เพื่อให้ได้คำตอบ และจะได้ไม่เกิดอีก
เรื่องผีเนี่ย ฉันก็กลัวเหมือนกัน กลัวมาก ไม่กล้าดูหนังผีเลย
จนกระทั่งล่าสุด เจอผี กับตัว กลัว ก็กลัว แต่ก็ประคองสติได้
เลยเล่าคำสอนของหลวงพ่อ ฤาษีให้เขาฟัง เขาก็หายไป เรื่องนี้เล่าไว้ในบอร์ด
http://www.palungjit.org/board/showthread.php?t=44535
เข้าไปอ่านได้นะคะ

 

มาแล้ว....มาเล่าต่อ หลังจากที่ได้ยินเสียงบ่อยอ่ะ พอดีได้กลับเมืองไทยเลยโทรไปถาม อ.ไก่ ท่านบอกว่าเวลาได้ยินให้จับพุทโธ แล้วให้ไปไหว้ครูสะ ตกลงเลยรีบนั่งรถไปวัดท่าซุงเลย ตอนไปก็ไปเล่าเรื่องให้แม่ชีฟัง อยุ่ดีๆแม่ชีท่านนั้นบอกให้ไปหาแม่ชีแต๋ว ท่านยืนรอ เลยถามท่านบอกใจดพานไหว้ครู ให้นำตั้งจิตอธิฐานต่อหน้าสมเด็จองค์ปฐม จากนั้นก็พาเข้าห้องฝึกเลย แจ่มกว่าที่ฝึกแยอะเลย พอกลับมากรุงเทพ มาเจอะพี่คนที่เขาเก่งมโนม เขาเลยแนะนำให้
1. ฝึกเองไม่ได้ไหว้ครู ตอนทำที่บ้านก็จัดแค่แจกันดอกไม้ 3 สี ไม่ได้มีพาน เงินก็เอาแบบใส่กระปุกเอา ไปเมืองไทยก็เอาไปทำบุญที่บ้านซอยสายลม พี่เขาเลยบอกว่าให้จัดพานเลย ทำครั้งแรก ครั้งหน้าค่าครูเราเอาหยอดกระปุกไว้ก็ได้ ถึงเวลาก็นำมาทำบุญที่บ้านซอยสายลมเอา
2. ต้องหมั่นอุทิศส่วนบุญส่วนกุศลให้บ่อย ถ้าได้ยินเสียงให้รีบอุทิศส่วนบุญส่วนกุศล ให้กำหนดรู้ไว้ ใช้สติ แต่บางทีหลับๆเนี่ยสะดุ้งตื่นเพราะได้ยินเสียง พี่เขาเลยแนะนำให้จับอาณา ...อืม หายจริงๆ พอจับอาณาสติเริ่มกลับมาไง เสียงน้อยลง ไม่เอาความกลัวไปนำหน้า
3. คงเป็นวิบากกรรมเก่าเราด้วย เจ้ากรรมมาจริงๆ ปกติเป็นคนชอบปวดขาข้างขวาไม่ทราบสาเหตุ พอดีโดนพี่เขาทักว่า ขาขวาไม่เจ็บไม่ปวดบ้างเลยเหรอ เราเลยถามกลับไปว่ารู้ได้ไง ( จะปวดบ่อย นึกว่าอ้วน แต่ปวดข้างเดียว) เขาว่าไปทำเขามา แล้วเขาถามอีกว่าหน้าอกเราอ่ะมีปานไหม อันนี้เรื่องจริง คือมี ตรงหัวใจ ปานสีน้ำตาลรูปสามเหลี่ยม พี่เลยบอกว่านั้นไง รอบที่ตัวเราเอามีดไปแทงไว้ เรื่องแก้คงแก้ไม่ได้อ่ะ ได้แต่ทำตอนนี้ให้ดีที่สุด ขอขมาท่านเจ้ากรรมนายเวรทุกภพทุกชาติ แล้วอุทิศส่วนบุญส่วนกุศลบ่อยๆ เรื่องปวดขาค่อยๆลดลงมา เศษกรรมยังเหลืออยู่ ค่อยๆใช้กันไป
สรุปก็คือ ถ้าฝึกเอง ขอแนะนำให้ไปบ้านซอยสายลม หรือวัดท่าซุง หรืออาจจะให้ใครนำขึ้น แต่ทางทีดีคือจัดพานไหว้ครูครั้งแรกด้วย ส่วนเสียงที่ได้ยิน พยายามกำหนดรู้ไว้ ( คุณยายผีป่า อ.ไก่ กับพี่ที่สอน และเพื่อน บอกไว้ตอลอด ) ใช่สติดีๆๆ .....กะเดี่ยวสแกนรูปมาฝาก อิอิอิ

 

ขอแก้นิด ตรงที่บอกว่าหลวงปู่ปานมานำอ่ะ จริงๆแล้วครุฝึกบอกมาว่าเป็นท่านท้าวสักกะ เลยกราบขอขมาท่านหลวงปู่ปานและท่านท้าวสักกะ

 

หง่ะ จบเร็วจังคะ่ เยอะกว่านี้นี่ค่ะพี่ได รออ่านอยู่่น่ะค่ะ

 

ต่อ.....วันที่ไปฝึกณาณ 8 บ้านซอยสายลม รอน้องแนนกับพี่ซุปมาเล่า อิอิอิ...ต่อ คืนก่อนกลับโดนทดสอบ แบบว่าจ๋อยไปเลย ก่อนนอนได้ยินเสียงเบาๆอีก เลยอุทิศส่วนบุญส่วนกุศลให้ จากนั้นฝึกมโนมขึ้นไปไหว้พระ ไปที่จุฬามณีก่อน จากนั้นไปวิมานสมเด็จองค์ปฐม จากนั้นลากลับแล้วเลยเข้านอน ที่ทำอาณานอน มาสะดุ้งตื่นตอนตี 2 ...ตอนตื่นมานะเหมือนมีไรเคลื่อนออกจากตัวเราเลย เคลื่อนออกไปทางหัว พอผ่านไปจุดไหนจุดนั้นจะเย็นกับโล่งไปหมด โห...นึกว่ากำลังจะตาย สงสัยว่าเป็นไร ( ยังนึกไม่ออกว่าเข้าณาณ สติหายไปเลย) โทรตามน้องตอนตี 2 เนี่ยแหละ น้องรับแล้วปิดมือถือสะนี่ โทรไงก็ปิดไปเรียบร้อย เอาแล้ว นึกว่าตายแน่งานนี้ ไม่ได้กลับไปหาลูกแน่ เลยเอาหนังสือมาสวดมนต์สะ สวดไปสวดมา อืม มันเกิดไรขึ้น มันไม่เจ็บไม่ปวด เรากำลังจะตายแล้วหรือ ตอนนั้นพูดไม่ออกเลย สติเริ่มกลับมา เอาแล้ว เริ่มนึกถึงพระเลย เอาหล่ะส่งจิตขึ้นไปเลย ขอบารมีไปที่วิมานสมเด็จองค์ปฐม เงอะ...ทุกทีไปได้ ไงงวดนี้ไม่ได้ไม่รู้ โห..ตอนนั้นปลงแบบสุด ตายแน่แท้ สรุป เลยกำหนดจิตจับรูปสมเด็จองค์ปฐมไว้ เพราะตอนนั้นขึ้นไปไม่ได้ จับไว้ตั้งนานราวๆ 15 นทีได้ โห...เท่านั้นบารมีท่านมาสว่างเลย จนรู้สึกเลยว่ามาประทับที่กระหม่อม เลยนั่งทำอาณาไปเรื่อยๆ ตอนหลังกำลังณาณลดลงมาเอง จนออกจากณาณเอง สงสัยโดนทดสอบ ..แต่ก่อนเคยได้แต่คิด จิตไม่ได้ได้รับ ( จิตแข็ง ) ...ตอนนี้ฝึกมโนมไปไหว้พระ ไปดูอดีต ส่วนเรื่องที่ไปทำเขามาชาติที่แล้วคงแก้ไขไม่ได้ ได้แต่ทำบุญอุทิศส่วนกุศล ให้ท่านทั้งหลายมาอนุโมทนา คงผ่อนหนักไปเป็นเบาได้สักวัน ^__^

 

คือว่าตอนแรกไดเลยนะ กลัวผีจับใจ เลยนอนแล้วภาวนา สัมมะอะระหัง ตลอด ตอนหลังมารู้ว่าเป็นวิชาธรรมกาย ช่วงหลังมาฝึกมโนมก็ยังสลับกับของวิชาธรรมกายไป ทำทุกที่ค่ะ เดิน นอน ( ยกเว้นนั่ง เพราะเมืองจีน เขาจะหาว่าบ้าเอา) ไดไม่ค่อยได้นับกำลังณาณ ระดับกับณาณนะค่ะ เพราะรู้สึกจะเหมือนๆกันทุกณาณ ยากที่จะนับ ...ปล่อยไปเรื่อยๆ แต่ถ้ารู้สึกช่วงไหนที่อึดอัดจะไม่สนใจ ปล่อยไป ทนนั่งนิด จะเปลี่ยนจากหยาบไปละเอียด แต่ลองถาม อ.ไก่ ท่านว่าณาณ 3 หยาบ แต่ติดอยู่คือผ่านไปละเอียดไม่ได้ คุณยายผีป่าก็บอกแบบนี้ ท่านว่าให้ลองไปหาอ่านกระโถนข้างธรรมของหลวงพี่เล็กดู ท่านมีบอกไว้ ถ้าครายผ่านไปได้ก็จะผ่านไปละเอียดถึงณาณ 4 แต่ของไดติดที่นี่ คือได้ยินเสียงจะตกใจ คุณยายกับท่านอ.ไก่ และเพื่อนๆบอกให้ตั้งสติดีๆ ตอนหลังทำสติให้ดีๆ จับอาณาไม่ให้ขาด ตอนนอนบางครั้งก็จับไปจนหลับ รู้สึกกลัวก็รีบจับอาณาไว้ก่อนเลย ถ้าตอนทำสมาธิได้ยินเสียง จะแผ่เมตตาแล้วจับอาณา เสียงที่ได้ยินจะเบาลงเรื่อยๆ จนหมด ( เคยนะนอนจับอาณา ได้ยินคำนี้จริงๆ ไม่รู้ครายพูด เสียงชาย จะว่าจิตเราพูดก็ไม่น่า เพราะเหมือนหูได้ยิน " นอนจับอาณา อยากตายแล้วไปพรหมเหรอ แบบว่านอนกะลูกๆก็พูดไทยไม่ได้ แฟนเราก็พูดไทยไม่ได้ เสียงชายฟังชัดมาก ตกใจจิ นึกว่าเรากลายตัวเราอยากไปพรหม ทิฐิของตัวเราเอง เลยไม่กล้าจับอาณานอน ตอนหลังมาคิดได้ ทำอาณาตลอด ) ..ถ้ามีโอกาสงวดหน้าไปเมืองไทยจะไปเข้าฝึกเต็มกำลัง ตอนนี้เหมือนจะไปแต่ขอไปฝึกที่วัดดีกว่า ไม่กล้าทำเองให้พระกับครูนำจะดีกว่า

 

เราก็กลัว กลัวที่สุดในกลุ่มเลย ( เพื่อนในพลังจิต ) แบบว่าเร็วมาก แบบว่าปากเร็วมาก คาถาใส่เลย ....ตอนนี้ก็พอทราบมาว่าไม่ดี เขาน่าสงสาร แต่ก้ยังกลัวอยุ่ดี เสียงมาปุ๊ป คาถาไปก่อนเลย ตอนหลังมาขอดทษเขา อุทิศส่วนบุญให้ แต่ต้องหัดบ้างเรื่องเรื่องปากเร็ว คาถามาเร็วมาก ( เสียงมา คาถาไป ทำนองนั้น ) ตอนนั้นไปเที่ยวอิตาลี โห..ลูกเราบอกว่าเห็นลุงนั่งบนแอร์ ( แอร์แบบตั้ง) โห..นึกไว้เลย มีไรแน่ๆตรงนั้น ตกลงเจอะเลยคืนนั้น เสียงหัวเราะกังวาลมาก สวดชินบัยชรสลับท่อนกันหมด ปกติสวดได้ ตอนนั้นอ่ะสวดผิดท่อนหมดเลย จากหน้าไปกลาง มาเริ่มต้นใหม่จากหน้าไปท้าย นิมนต์หลวงพ่อพ่อทุกวัด... พยายามฝึกเข้า เราห็มีห่วง แต่คนเราเอาแน่ไรไม่ได้ จริงๆๆ ทำหน้าที่ตรงนี้ให้ดีที่สุด ฝึกสมาธิบ้าง เริ่มจากน้อยๆไปก่อน ถ้าอยากฝึกมโนมก็ไปวัดท่าซุง อ.ไก่ หรือ บ้านซอยสายลม หรือให้ใครนำให้ แต่อย่าลืมไหว้ครู พอเริ่มซึมซับเข้าไป อะไรๆจะค่อยๆตัดได้เอง ตอนแรกเราก็เป็น คิดเรื่องตาย ใจเราคิดแต่จิตไม่คิด คิดว่าทุกข์ ปากก็ว่าทุกข์ตาม แต่สงสัยจิตไม่ได้คิดเลย พอมาได้มโนม โห...ภาพมาเห็นๆเลย รู้เลยเรื่องเวรกรรม จิตคิดเลย หดหู่ตอนนั้นแบบสุดเรื่องตาย รับไม่ได้ ( นอกเรื่องหน่อยนะ ยาว อิอิอิ ) กลัวตาย ห่วงหมด ...เดินไปเดินมาจิตหดหู่ จิตรับไม่ได้ เลยเดินไปตั้งหนังสือที่บ้านแม่ที่เมืองไทย กองยังกับภูเขา สุ่มเลือกมาอ่านหนึ่งเล่ม ไม่ได้มองด้วยนะ เปิดไปตรงกลาง โห...เจอะ คำสอนที่ว่า การระลึกตาย ไม่ช่ายพอระงึกแล้วจิตใจหดหู่ ระลึกไว้เผื่อความไม่ประมาท ซึ้งเลย หายหดหู่เป็นปิดทิ้ง เลยฝึกมโนมเพื่อกลับไปดูเหตุ - ผล -ปัจจบัน - ดับทุกข์ ( ชาติที่แล้วไปทำไรมา กรรมส่งมาให้เป็นยังไง เศษกรรมมาส่งผลอะไรให้กับเราบ้างในชาตินี้ พอไปเห็นไม่อยากจะสร้างกรรมต่อไปอีก จะทำหน้าที่ปัจจุบันให้ดี ศีล ทาน ภาวนา )

 

(b-smile) 555+
พี่ไดด้วยความเร็วจัด ปฏิกิริยาตอบสนองอย่างรวดเร็ว