ประสบการณ์คนเห็นผีของสังขารไม่เที่ยง เรื่องที่๑

ที่ว่าผีมาให้คนมีบุญเห็นเพราะว่า
เวลาผีมาปรากฎให้เห็น
คนที่พบก็จะว่า ผีหลอกๆ
ก็จะไปทำบุญ หรือถวายสังฆทาน
ให้กับผีที่พบเจอ แล้วก็ผูกข้อมือ รดน้ำมนต์สุดแล้วแต่
ก็คือบุญเยอะ
ผีเขาก็ได้ส่วนบุญ ในการที่อุตส่าห์ลงทุนมาให้เจอ

ส่วนผม ถ้าเจอผมก็จะแผ่เมตตาให้เขา ไปสู่ที่ชอบๆ
ไม่ก็สวดมนต์ ไม่ก็คงสั่น อยู่ตรงนั้น
เขาก็ได้ผลบุญนิดหน่อย

เพราะฉะนั้น คงไม่คุ้มที่อุตส่าห์จะมาปรากฏตัว ให้ผมเห็น
(ว่าง่ายๆ มันจะมาหลอกผมเอาอะไรล่ะ)



การนับเลขทางทหาร
เขาไม่อ่าน เลขลงท้ายด้วยหนึ่งว่า เอ็ด
เพราะว่า จะไปออกเสียงคล้ายกับเลข เจ็ด
จะเป็นปัญหาในการสื่อสาร ทางวิทยุ หรือโทรศัพท์





(ผมไม่ได้ใบ้ อะไรนะ)

 

นั่นคงเพราะตอนเข้าค่ายตอน ม.๓ คุณ สังขารไม่เที่ยง ไม่ได้สวดมนต์บทนี้ก่อนนอน

กรณียเมตตสูตร / เมตตปริตร

กะระณียะมัตถะกุสะเลนะ ยันตัง สันตัง ปะทัง อะภิสะเมจจะ
กิจอันใด อันพระอริยเจ้าบรรลุบทอันกระทำแล้ว กิจอันนั้นกุลบุตรผู้ฉลาดในประโยชน์พึงกระทำ
สักโก อุชู จะ สุหุชู จะ
กุลบุตรนั้นพึงเป็นผู้อาจหาญ และซื่อตรงดี
สุวะโจ จัสสะ มุทุ อะนะติมานี
เป็นผู้ว่าง่าย อ่อนโยน ไม่มีอติมานะ
สันตุสสะโก จะ สุภะโร จะ
เป็นผู้สันโดษ เลี้ยงง่าย
อัปปะกิจโจ จะ สัลละหุกะวุตติ
เป็นผู้มีธุรกิจน้อย ประพฤติเบากายจิต
สันตินทริโย จะ นิปะโก จะ
มีอินทรีย์อันระงับแล้ว มีปัญญา
อัปปะคัพโภ กุเลสุ อะนะนุคิทโธ
เป็นผู้ไม่คะนอง ไม่พัวพันในสกุลทั้งหลาย
นะ จะ ขุททัง สะมาจะเร กิญจิ เยนะ วิญญู ปะเร อุปะวะเทยยุง
วิญญูชนติเตียนชนทั้งหลายอื่นด้วยกรรมอันใด ไม่พึงประพฤติกรรมอันนั้นเลย

สุขิโน วา เขมิโน โหนตุ สัพเพ สัตตา ภะวันตุ สุขิตัตตา
ขอสัตว์ทั้งปวง จงเป็นผู้มีสุข มีความเกษม มีตนถึงความสุขเถิด

เย เกจิ ปาณะภูตัตถิ
สัตว์มีชีวิตทั้งหลายเหล่าใดเหล่าหนึ่งมีอยู่
ตะสา วา ถาวะรา วา อะนะวะเสสา
ยังเป็นผู้สะดุ้ง ( คือมีตัณหา ) หรือเป็นผู้มั่นคง ( ไม่มีตัณหา ) ทั้งหมดไม่เหลือ
ทีฆา วา เย มะหันตา วา มัชฌิมา รัสสะกา อะณุกะถูลา
เหล่าใดยาวหรือใหญ่ หรือปานกลางหรือสั้นหรือผอมพี
ทิฏฐา วา เย จะ อะทิฏฐา
เหล่าใดที่เราเห็นแล้ว หรือมิได้เห็น
เย จะ ทูเร วะสันติ อะวิทูเร
เหล่าใดอยู่ในที่ไกลหรือที่ไม่ไกล
ภูตา วา สัมภะเวสี วา
ที่เกิดแล้ว หรือแสวงหาภพก็ดี

สัพเพ สัตตา ภะวันตุ สุขิตัตตา
ขอสัตว์ทั้งปวงเหล่านั้น จงเป็นผู้มีตนถึงความสุขเถิด

นะ ปะโร ปะรัง นิกุพเพถะ
สัตว์อื่นอย่างพึงข่มเหงสัตว์อื่น
นาติมัญเญถะ กัตถะจิ นัง กิญจิ
อย่าพึงดูหมิ่นอะไรๆ เขา ในที่ไรๆ เลย
พยาโรสะนา ปะฏิฆะสัญญา นาญญะมัญญัสสะ ทุกขะมิจเฉยยะ
ไม่ควรปรารถนาทุกข์แก่กันและกัน เพราะความกริ้วโกรธด้วยความคับแค้นใจ
มาตา ยะถา นิยัง ปุตตัง อายุสา เอกะปุตตะมะนุรักเข
มารดาถนอมลูกคนเดียว ผู้เกิดในตนด้วยยอมพร่าชีวิตได้ฉันใด
เอวัมปิ สัพพะภูเตสุ มานะสัมภาวะเย อะปะริมาณัง
ุพึงเจริญเมตตา มีในใจ ไม่มีประมาณในสัตว์ฉันนั้น
เมตตัญจะ สัพพะโลกัสมิง มานะสัมภาวะเย อะปะริมาณัง
บุคคลพึงเจริญเมตตา มีในใจไม่มีประมาณไปในโลกทั้งสิ้น
อุทธัง อะโธ จะ ติริยัญจะ
ทั้งเบื้องบน เบื้องต่ำ เบื้องเฉียง
อะสัมพาธัง อะเวรัง อะสะปัตตัง
เป็นธรรมอันไม่คับแคบ ไม่มีเวร ไม่มีศัตรู
ติฎฐัญจะรัง นิสินโน วา
ผู้เจริญเมตตาจิตนั้น ยืนอยู่ก็ดี เดินไปก็ดี นั่งแล้วก็ดี
สะยาโน วา ยาวะตัสสะ วิคะตะมิทโธ
นอนแล้วก็ดี เป็นผู้ปราศจากความง่วงนอนเพียงใด
เอตัง สะติง อะธิฏเฐยยะ
ก็ตั้งสติอันนั้นไว้เพียงนั้น
พรัหมะเมตัง วิหารัง อิธะมาหุ
บัณฑิตทั้งหลาย กล่าวกิริยาอันนี้ว่า เป็นพรหมวิหาร ในพระศาสนานี้
ทิฏฐิญจะ อะนุปะคัมมะ สีสะวา
บุคคลที่มีเมตตา ไม่เข้าถึงทิฏฐิ เป็นผู้มีศีล
ทัสสะเนนะ สัมปันโน
ถึงพร้อมแล้วด้วยทัศนะ ( คือโสดาปัตติมรรค)
กาเมสุ วิเนยยะ เคธัง
นำความหมกมุ่นในกามทั้งหลายออก
นะ หิ ชาตุ คัพภะเสยยัง ปุนะเรตีติฯ
ย่อมไม่ถึงความนอน ( เกิด) ในครรภ์อีก โดยแท้ทีเดียว


ที่มา...

http://www.geocities.com/buddamontra/page16.htm


​

 

อนุโมทนาสาธุ....แล้วก็ขอบคุณกับคุณกองทัพเทพด้วย.....เพิ่งได้เห็นบทสวดมนต์นี้เป็นครั้งแรกค่ะ...ดีมาก ๆ เลยค่ะ....ถึงว่าล่ะคะ....ทำไมเราถึงเจอผีบ่อยมาก ๆ ค่ะ...เพราะเวลาเจอเราก็แผ่เมตตาธรรมดา คือ สัพเพ สัตตา สัตว์ทั้งหลายทั้งปวงที่เป็นเพื่อนทุกข์เกิดแก่จบตายด้วยกันทั้งหมดทั้งสิ้น.....สวดแบบนี้ตั้งแต่เล็กจนโตถึงทุกวันนี้เลยค่ะ....

แล้วเวลาเจอผีแล้ว.....เค้าต้องแผ่เมตตาบทไหนถึงจะดีที่สุดคะ

 

เป็นนักเขียนได้สบายเลยนะครับคุณ" แขสังขาร "นามปากกานี้เป็นไงอิอิ

 

ก็ O.K.ค่ะ.....แต่ว่า สขมท. ที่คุณเด็นตั้งให้เมื่อก่อน...ก็น่าสนใจนะคะ

 

เจอตอนเป็นเด็กนักเรียนก็น่ากลัวอย่างนี้แหละ พี่ยังไม่เคยเห็นจริงๆด้วยตาเลย
เพราะตอนเด็กๆไปไหนก็แผ่เมตตาหรือระลึกพทธานุสติตลอด เดี๋ยวนี้ไม่กลัวแล้ว เพราะเราก็เคยเป็นผีมาเหมือนกัน พวกเดียวกันจะกลัวทำไม

บทสวดกรณียเมตตสูตร เป็นบทแผ่เมตตาที่ดีมากๆ มีในพระสูตรแต่จำไม่ได้แล้วว่าบทไหน กล่าวถึงตอนที่พระสงฆ์ไปจำพรรษาอยู่ในป่าแล้วโดนรบกวนจากภูติผีหรือเทวดาอะไรนี่แหละ จึงพากันไปเฝ้าพระพุทธองค์ ท่านจึงให้บทสวดนี้มา สวดย่อๆก็ได้ว่า "เมตตัญจะ สัพพะโลกัสมิง มานะสัมภาวะเย อะปะริมาณัง " ใช้ภาวนาเวลาขับรถก็ได้นะทำให้เดินทางปลอดภัย เพราะคนที่มีเมตตาเทวดาย่อมรักษาครับ

อนุโมทนากับคุณกองทัพเทพด้วยที่นำมาลงพร้อมคำแปล ;k04

 

ผมมีบุญมาบอก เขาจะบูรณะวัดสังเวช
โดยเฉพาะคุณสังขารไม่เที่ยง
ต้องรีบทำเลยนะครับ

http://wing41.rtaf.mi.th/index.php?option=com_content&task=view&id=706&Itemid=153&ccdate=6-2008


วัดสังเวชสร้างโดยพระเจ้ายอดเชียงราย กษัตริย์ผู้ครองนครเชียงใหม่ องค์ที่ ๑๐ แห่งราชวงศ์มังราย พ.ศ. ๒๐๓๐ - ๒๐๓๘ มีพระบัญชาให้พระนางอตปาวี อัครมเหสี เป็นประธานฝ่ายอานาจักร และพระมหาสมีญาณโพธิ วัดป่าแดง พระมหาเถระสุรศรี วัดเจ็ดยอด เป็นประธาน ฝ่ายศาสนจักร ร่วมกัน ก่อสร้างจนเสร็จสมบูรณ์

และพระราชทานนามว่า

 

ขอบคุณค่ะ ได้หลายเรื่องเลยเรื่องเล่าได้น่าขนลุกดีค่ะ แล้วขออนุญาตคัดลอกบทสวดมนต์นำไปใช้ด้วยนะคะ อนุโมทนา สาธุ สาธุ สาธุ ค่ะ

 

เอาไฟล์เสียงสวดกรณียเมตตสูตรมาฝากคุณแขค่ะ

เปิดดูไฟล์ กรณียเมตตสูตร.mp3

 

เรื่องของคุณแขน่ากลัวและตื่นเต้นดีครับ...ขอให้บุญกุศลทั้งหลายส่งผลให้วิญญาณที่สิงสถิตอยู่ ณ.ที่แห่งนั้นได้รับผลบุญและอยู่อย่างสุขคติทุกตนด้วยครับ...สาธุ

 

ขนหัวลุกเลยค่ะ น่ากลัวจัง