บทกวี ไฮกุ เรามาฝึก แต่ง กันเหอะ

ผีแค่ผ่าน .....
มาทักทาย
ใจไม่เคยคิดทำร้าย

ใจที่กลัวแต่ว่า
ใครจะทำร้าย
น่ากลัวกว่า ....
ผีที่ไม่มีตัวตน

 

คิดถึงเธอเมื่อจากมา

ที่ร่ำลา เพราะจำเป็น

แม้ยากเย็น จะมาเคียง

<!-- Mozilla work around for focusing on QR in WYSIWYG mode --> <script type=\"\&quot;\&quot;text/javascript\&quot;\&quot;\" src="clientscript/vbulletin_quickreply.js"></script><!-- END WYSWIWYG QUICK REPLY --> <!-- currently active users --> <table class="tborder" align="center" border="0" cellpadding="6" cellspacing="1" width="100%"> <tbody><tr> <td class="tcat" colspan="2"> Currently Active Users Viewing This Thread: 3 (3 members and 0 guests) </td> </tr> <tr> <td class="alt1" colspan="2"> bubu', aimmy, กระสือข้างส้วม+</td></tr></tbody> </table>

 

คนแค่ผ่าน ....
มาทักทาย
ใจไม่เคยกลัวผีร้าย

ใจที่กล้า เพราะว่า
ผี ใจไม่ร้าย
น่ารักคล้าย ....
คนที่มีตัวตน

 

ขอแจมหน่อยนะคะ....

ธรรมชาติแปรผันได้
ใจใครเล่าเจ้าเอย
ไม่แปรเปลี่ยน

 

คิดถึงเธอตลอดเวลาที่มี
ไม่รู้ว่าการจากลานี้
เมื่อไหร่จะได้เจอ...

 

มีพบต้องมีพราก .......

มีจากต้องมีเจอ ......

คงซักวัน ซักปี ซักชาตินี้ หรือชาติหน้า .....

 

นกแม่เพ้อละเมอหา...

ข้างกายข้าฯ...ยังคง...เดียวดาย...

หาเหยื่อ...ไม่ได้... นกน้อยในรัง...ตายแน่ๆเร้ย!!!

 

นกสีน้ำ...วาดไว้...ลายศิลป์... นก...ความจริง...เริงร่า...ตามยะถา...

คน....ลวงหลอก...เล่นลิ้นไปวันๆ...

นึกว่าฉัน...คือ...เหยื่อ... เชื่อไม่ได้...

คนกวน...ชวน...โมโห... มาชกหน้ากันเลยดีไหม?!!!

 

แอบๆ..แยบยลนัก!!!

จะรัก...หรือ...จะลวง...บ่วงสิเนหา!!!

นกเอย...ไร้มิตร...ชิดกายา...
หยุด...โหยหา... เกาะคอนนิ่ง... พักพิงกาย

เวลา...ยัง...ไม่สาย... บินได้...(ก้อ)...จะบิน...ถ้าไม่สิ้นแรง...

(เออ!... ใครแฝงมาแกล้งหลายๆชื่อ...เจอกระทืบจมน้ำของแน่ๆ จ๊ากส์!!!)

 

นกน้อย...คอย...เดียวดาย

แสน...สับสน...บนกิ่ง...คอน...

ตะวันเริ่ม...รอนลับ...

นกน้อย...เอย... ฝนจะตกเปียกเจ้าได้นา.... หาร่มไม้ใบบังเกาะใหม่เถิดเจ้า?

 

นก...คือนก...มีปีกผกผิน

นก...คือนก... หากินประทังท้อง

นก...คือนก... ต้องมีรัง.. ทำรังด้วยตัวเอง... ทำรังแต่พอตัว... สุขแล้วดอกนา!

 

นกจากไป จิตใจหมองเศร้า

นกคงไม่ลืมเรา

ทิ้งให้เศร้า เหงาเดียวดาย..

 

เจ้านกใจร้าย เอาหัวใจเราไปทำไม

เมื่อเจ้าจากไปไกล

เอาหัวใจเราคืนมา..

 

บอกจะดูแล ..แค่เพียงคำลวง..

รู้ไหมใจนั้นแสนหวง

ถ้าไม่ห่วง..ขอทวงคืนมา..

ให้ใจ..นกไปไม่เห็นคุณค่า

ขอใจคืนมาหาคนดูแล

 

เก็บใจนกไว้ ดูแลให้อย่างดี..

แต่มาวันนี้ รู้อีกที นกมีหลายใจ

ให้ไว้ทำไม มีใครต่อใครมากมาย

คืนใจนกไปไว้ให้แจกจ่ายให้พอ

ส่วนเราก้อเฝ้ารอ..ให้นกง้อขอคืนรัง

 

นกมิเคยหลายรักดอกนา

นก...เพียงอ่อนล้า....เหนื่อยอ่อน....

นก....มิกล้า....เปลี่ยนไป....แม้ใจ....จะ...ขาดรอน

ยอมเกาะคอน....เดียวดาย....แม้ไม่มาเคียง!!!

 

ทิ้ง!...นกนาง...นานเนิ่น...เมินหมาง?!!!


จะ...รนราน...งอนง้อ... ฤ พ่อนกชาย!!!


อย่าริหมาย...มาดีกัน...มันง่ายไป?!!!

คิดหรือว่านกนางตาบอดมาหลอกให้งง! ปลอมมา?!!! Get lost!

 

เอ้า!!!แต่งภาพนี้ทีดิ๊พ่อนกชาย...

 

กาลเวลา...ผ่านเลย

ทรามเชย...ใกล้...โรยรา...

เออหนอ...ผีป่า... ใกล้ตายแล้วเอย!!!

 

สายลมพัดโชย
ใจหนอ ใจโหยหา
วันเวลาเก่าๆ อยากเอามันกลับคืน