บทกวี ไฮกุ เรามาฝึก แต่ง กันเหอะ

เคิดถึง เด็กบ้าน ยาง จัง แหม คล้ายๆๆๆๆๆ[bw-cry]

 

พี่กระสือ แบล็คกราวนด์ที่เป็นรูปท้องทะเลสวยๆนั่น คุ้นๆนะ เซฟมาจากไหนน้อ

 

มิรู้จิ จำไม่ได้ ความจำสั้น อิ อิ

 

ควายกินหญ้ายามเย็น
เด็กเด็ก กลับจากโรงเรียนแล้ว
ควายจ๋าขอนั่งหน่อย

 

คล้ายๆใคร
ที่ ไม่คล้ายใคร
เพราะ
ใครไม่คล้าย
คล้ายไม่คล้าย คนคิดว่า คล้าย
คล้ายใครหนอ พอคล้ายไหม
พอพ่อเล่น
สงสัยใคร
คือ
ใครคล้ายอย่างใคร
ใครใคร่คล้าย
คล้ายๆใคร
คล้ายใครหนอ

 

ควายยิ้มดีใจ
รอเด็กน้อย
กลับมานั่งหลัง
ฟังเพลง ชมทุ่ง

 

ควายทำนาให้คน
ควาย มันไม่เคยบ่นซัก คำ
ยัง ใจดีอีกด้วย

 

ขี่หลังควาย
ขายควายช่วยแม่
ลูกชิ้นควาย

 

เกิดเป็นควาย
ต้องอดทน
อยู่กับคนจน
ต้องทำใจ ....

 

จะมีกี่คนที่เข้าใจ
ว่าอยาดเหงื่อควาย
คือข้าวที่กินทิ้ง
ของคน ......

 

มอง ทุ่งนายาม นี้
เมื่อวานฝนพึ่งตก จากฟ้า
ควายกินหญ้า เด็กขี่

 

ขอตัวก่อน นะ ซักครู่

 

.

กระท่อมน้อยหลังหนึ่ง
เปลวหมอก น้ำค้างจับ เลือนลาง
แต่ก็พอมองเห็น

 

กลุ่มหมอก ทาบทิวสน
ฉันมองเห็นบ้านหลังน้อย
ขอพักซักคืนนะ

 

หนาวจังบนดอยสูง
เห็นภาพกระท่อมมาแต่ไกล
ดีใจหลังเดินดง

 

อยากจะบอกเธอว่า
ข้างนอกทั้งเหนื่อยและหนาว
แต่ข้างในกลับอุ่น


......เฮ่ย...ชอบบทนี้จังเด็ดๆๆๆๆๆๆ....โดนๆๆๆๆๆๆ

 

กระท่อมน้อยในป่า
สายหมอกเยือกเย็นครอบคลุมทั่ว
อบอุ่นในบ้านน้อย

 

ครึ้ม...หมอกขาว... ราวป่า...
กระท่อม...คา...ไผ่ตง...ดงสนหนาว...
ดอกดิน...ดอกหญ้า...ป่าของเรา...
เหมือนเหงา...แต่...ไม่เหงา...
มีเงา...เป็นเพื่อน...

 

โห อ่านข้างต้นน้ำตาตกเผาะเลยค่ะ ขอยืมไปแปะข้างฝาเพลาคิดถึงบ้านป่า คิดถึงสามสาวตัวน้อยๆที่กระท่อมลายตะกวดหน่อยนะคะ ขอบคุนจ้า อิอิ คุ้นอีกแระ ใครน๊าลงทุนเปลี่ยนนามใหม่

 

น้ำค้างเกาะ... ยอดสน...ปนน้ำตา...

เหม่อ...มองจ้อง...หา... พา...

สับสน...

อ้าง...ว้าง...กลางป่า....

ไร้...

ผองชน...

ฤ

บ่ค้น...บ่ตามหา.... ผีป่าเฮย...( อิอิ!!!)