บทกวี ไฮกุ เรามาฝึก แต่ง กันเหอะ

แหงนเห็นมองไม้ผุ
ในป่าตอนนี้ ดูเงียบงัน
เหลือฉัน และ มดแดง

 

ไม่ได้มาหามดแดง
มาหามดแปลงกาย
ขอบคุณเหลือหลาย

 

มดแดงอ้าปากกว้าง
ทำท่าจะกัดฉันละซิ
โทษฐานอยู่ใกล้เกินไป

 

เอาไป นะ

 

แม่น้ำยาวสุดตา
แสงอาทิตย์ลับฟ้า
เรือน้อยลอยนิ่ง
ไม้พายนอนพักเหนื่อย
แอบอิงลำท้องเรือ

 

เย็นย่ำริมฝั่ง
มองเห็น ลำน้ำเป็นสีแดง
เรือน้อยสงบนิ่ง

 

เจ้าเรือน้อยลอยลำ
อยู่บนท้องน้ำที่กว้างใหญ่
สงบนิ่งลำพัง

 

5 7 5

ไม่เจอใครเลยนะ
มองไปไม่เห็นใคร จริงจริง
มองเรือทอดอาลัย

 

เรือ..หมดวันขอพัก
แอบอิง แผ่นน้ำโอบสัมผัส
เป็นเพื่อนไม่เดียวดาย

 

ท้องฟ้าสีแดง
ฉายแสงไปทั่ว
เปลี่ยนท้องน้ำเป็นสีแดง

 

สายชลสีส้มหม่น
พายเรือจอดทิ้งไว้ รอคน
เมื่อไรจะมากัน

 

แดดส่องต้องท้องน้ำ
ยามนี้มัน ดูสงบนิ่ง
สีแดง ดู จางจาง

 

อ้างว้างเดียวดายนะเออ
มีเพียงแค่เรือลอยลำ
กับท้องน้ำที่เวิ้งว้าง

 

เรือจอดรอคนขึ้น
มันพึ่งงพายมา เมื่อเช้านี้
ตอนนี้ก็เย็นแล้ว

 

ความมืดคลืบคลานมา
เรือน้อยจอดรอ ความมืด
รอสิ้น อัสดง

 

อัสดงทาพื้นน้ำ
เวิ้งว้างเงียบนิ่ง อยู่ริมฝั่ง
มองเรือ มอง แสงลับ

 

ฝั่งฝันอยู่ไม่ไกล
ข้ามารอรับพวกเจ้าไป
จงรีบตัดสินจัยย

...รอแล้วก็รอเล่า
ยังไม่มีใครไปกับข้า
เงียบ เหงา วังเวง... เซ็ง

 

ดวงอาทิตย์ลับฟ้า
ทางสู่อีกฟากฝั่งยังยาวไกล
เพียงเพื่อพบใคร .......... สักคน

 

เรือน้อยลอยลำอยู่
ริมฝั่งเพียงลำเดียวรอคอย
ผู้คนพาข้ามฝั่ง

 

สายน้ำไม่คืนกลับ
เจ้าเรือลำน้อยเทียบท่า
อาทิตย์ดับแสงรอจันทร์