บทกวี ไฮกุ เรามาฝึก แต่ง กันเหอะ

ทะเล ก็ยัง เป็น ทะเล
มนุษย์ ก็ยัง เป็นมนุษย์
ความตาย ก็ยัง เป็นความตาย

ทะเล ทำหน้าที่
มนุษย์ ทำหน้าที่
ความตาย ก็ยังทำหน้าที่

นี่แหละ ทะเล
นี่แหละ มนุษย์
นี่แหละ ความตาย

มองเห็น ทะเล
มองเห็น มนุษยื
มองเห็น ความตาย


สุญสลาย ฉับพลัน ช้า เร็ว ไม่ แน่ นอน

 

เศษ ซาก ความทรงจำ
มวล มนุษย์ ดุจ ใบใม้ไหว บนระลอกคลื่น
ถูกซัด เกยหาด ไร้แรงต้าน

 

ทิ้งรอยในใจ
ไร้ร่องรอยใดใด
สรรพสิ่งใช่ทุกสิ่ง

ธรรมชาติเตือนไว้

 

เวิ้งว้าง ว่างหาย
กระหน่ำวอดวาย
น้ำตาท่วมทลาย
กระอักท้น ใจมะลาย

 

อะไรเอ่ยยิ่งใหญ่
อะไรเอ่ยทรงพลัง
คงไม่ใช่ มนุษย์แน่เลย

 

ธรรมชาติก็คือธรรมชาติ
มนุษย์ก็อยู่กับธรรมชาติ
ใยถึงอยากแปลกแยก

 

คราเอาคืน...โถมใส่ไร้ปราณี
กลับศูนย์..เริ่มต้น

ย่ำยีธรรมชาติมานาน
วันนี้ขอคืน

 

ธรรมชาติ เอย
อยาก ถามเจ้าว่า
เจ้า คือ มิตร หรือ ศตรู

 

เวิ้งว้างว่างเปล่า
ป่นปี้ไปหมด
สิ้นสุดสารพัน

 

ไร้การกล่าวเตือน ให้ระวัง
รอจังหวะ กระชากชีวิตวาย
ใครแกร่ง ขืนได้
รอดตาย ทิ้งรอยช้ำ
จดจำ มิรู้ลืม

 

ทะเลบางครั้งร่ำให้
บางครั้งสงบ บางครั้งบ้าคลั่ง
บางครั้ง หยั่งยาก ผันแปรดุจเกลียวคลื่น

 

เวลาเปลี่ยน ผันเวียน
ร่างเน่า คลุ้ง
รอ..ใคร ๆ เก็บไปที

 

ฟองน้ำบน บนเกลียวคลื่น
ใบไม้ บนเกลียวคลื่น
ความตาย บน เกลียวคลื่น

 

ครืนครืนเสียงคลื่นฟาด
กรี๊ดร้องเสียงระงม
เงียบสงัดลมหายใจ

 

เอ้า เอานี้รูปบ้าง ภาพของใครก็ไม่รู้ยืมหน่อยนะ

 

อุ้ยเปลี่ยนพร้อมกัน เลือกแล้วกันจะเอาอันไหนก่อนคาเมนคับ

 

ลีลาลิงป่า
หยอกล้อบนต้นใม้
มองแล้ว น่าอ็นดู

 

หยอกล้อบนกิ่งไม้
จ้องมอง หมู่พฤกษา
คือ วิถีแห่ง วานร

 

ลิงป่าหนุ่มสาว
ลิงสาวสงสัย
ลิงหนุ่มแอบ สะกิด

 

เอาหางสะกิดสาว
การเกี้ยวพา ก่อเกิด
สืบทอดเผ่าพันธุ์ วานร