บทกวี ไฮกุ เรามาฝึก แต่ง กันเหอะ

เกลื่อนกลาดหาดทรายขาว
รื่นเริง เรียงราย กันหลากหลาย
ซัดโถมเข้าใส่ .... มิรู้ตัว

 

เสียงคลื่นริมทะเล
สายลม แสงแดด หาดทราย
มา วันนี้ไม่เหมือนเดิม

 

กรี๊ดด อิเดย์ ผีไฮกุ เข้าสิง แต่งไปด้ายยยยยยย ............

 

ทะเลร้าย กลืนกิน
สังขาร เวลา ก็กลืนกิน
ความตาย ก็ยัง กลืนกิน

 

นอนเรียงราย รอคอย
จากที่เคยลอยคอ
ไร้ลม เหลือร่าง ข้างหาดทราย

 

ร่างกายเน่าเปื่อย
ชีวาดับสูญ
เสียชีพอย่าเสียสัตย์

 

สัตว์โลก มีเท่าไหร่
สัตว์โลก มีอีกเท่าไหร่ เท่าไหร่
สุดท้าย ก็ตายเท่านั้น

 

สืบจากศพ
จรรโลงใจเหลือ
จะหลับไหมคืนนี้

..... คืนนี้ถ้าฝันร้ายโทษพี่เขมรหลายเด้อ หึหึ .....

 

มันแสนอนาถ
ดูอย่างไร
ก็ไม่ต่าง จาก เศษไม้ เลย

 

สูงต่ำดำขาว
ความตายถึงหมด
นี่คือความเท่าเทียม

 

สูง ต่ำ ดำ ขาว รวย จน ไทย ฝรั่ง
ธรรมชาติ กับ ความตาย
คือ ตุลาการที่เที่ยงธรรมตลอดกาล

 

เศร้าไปทำไม
ในเมื่อความตาย และ มัจจุราช
มันไม่เคยเศร้าด้วย

 

เง้อ คาเมนใจตรงกัน แต่งคล้ายกันเลย

 

ทิ้งร่าง เกลื่อนกล่น
แนบผืนทราย

จิตเล่าร่องลอย
พลัดบ้าน ต่างถิ่น

เศร้า ทุกข์ใจ
คืนกลับ ได้ไม่

 

โศกสลด ใหม จะปลี่ยนภาพ ก็ได้ นะ เห็นเงียบไป หนึ่ง

 

อนิจจัง หาใดแน่นอน
สังขาร..หาเที่ยงไม่
แต่ ความดีคง เป็นอัตตา

 

เมื่อวานหายใจ
วันนี้ก็ยังหายใจ
พรุ่งนี้ ไม่แน่

 

คลื่นสาด ซัดล้อ
เล่นร่าง ม้วยมรณา

สัจธรรม เห็นแจ้ง
ชีวิต ไม่แน่นอน

 

ถึงอย่างไร ท้องทะเล
ก็ยัง ยิ่งใหญ่
เกิดจาก ธรรมชาติ ลงสู่ ธรรมชาติ

 

ชายหาดทรายขาว
เกลื่อนกลาดด้วยศพ
ไร้รอยชีวิต