นิพพาน คือ เหมือนในหนัง ไซอิ๋ว ใช่ไหม

พึ่งเห็นแก่การได้รับในสิ่งที่มิพอใจ เป็นเหตุมาจากความอยากให้เป็นไปดังใจหนอ อันประกอบด้วย โทสะ และโลภะ หนอ

 

หวัดดี ภะกุ้ง
ซำบายดีบ่

 

ดูพระสูตรนี้ประกอบ.

*ความสำคัญผิดเป็นเหตุให้เกิด(นันทิ) อุปาทาน.
ปุถุชนผู้ไม่มีการสดับ ไม่เห็นพระอริยเจ้า ไม่ฉลาดในธรรมของพระอริเจ้า ไม่ได้รับการแนะนำในธรรมของพระอริยเจ้า

ไม่เห็นสัปปบุรุษ ไม่ฉลาดในธรรมของสัปปบุรุษ ไม่ได้รับการแนะนำในธรรมของสัปปบุรุษ. ย่อมรู้สึกซึ่งดิน โดยความเป็นดิน, ครั้นรู้สึกซึ่งดินโดยความเป็นดินแล้ว ย่อมสำคัญมั่นหมายซึ่งดิน, ย่อมสำคัญมั่นหมายในดิน, ย่อมสำคัญมั่นหมายโดยความเป็นดิน, ย่อมสำคัญมั่นหมายว่าดินของเรา, ย่อมเพลินอย่างยิ่งซึ่งดิน.
ข้อนั้นเพราะเหตุไรเล่า? ข้อนั้นเรากล่าวว่า เพราะความไม่กำหนดรอบรู้ซึ่งดิน.

ธรรมอื่นอีก ๒๓ อย่าง คือ น้ำ ไฟ ลม ภูตสัตว์ เทพ ปชาบดี พรหม อาภัสรพรหม อภิภู อากาสานัญจายตนะ วิญญานัญจายตนะ อากิญจัญญายตนะ เนวสัญญายตนะ รูปที่เห็นแล้ว เสียงที่ได้ยินแล้ว สิ่งที่รู้สึกแล้วทางจมูก ทางลิ้น ทางกาย สิ่งที่รู้แจ้งแล้ว เอกภาวะ นานาภาวะ สิ่งทั้งปวง และนิพพาน.

แต่ละอย่างได้ตรัสว่า สัตว์ย่อมสำคัญผิดโดยความเป็นของตน แล้วเพลิดเพลินเฉพาะต่อสิ่งนั้นๆ เพราะความไม่รอบรู้ต่อสิ่งนั้นๆ อันเป็นเหตุให้เกิดนันทิ(อุปาทาน).



อ่านแล้วตีให้ลึกกว่าคำว่า ดิน นะ

แล้วทวนไปที่วรรคที่ว่า ธรรมอื่นอีก 23 อย่าง ไม่มีอันไหนรอดพ้นนะ

 

แล้ว ทำความเข้าใจเรื่อง ความไวของจิต

การส่งกระแสจิตถึงกัน และการตอบรับในระดับจิต

ถ้า สมาธิ ไม่ได้ทำมา ก็ลำบาก

อ้อ แล้วตีความเรื่อง คนสอนเราถ้าเขาได้แค่ไหน เราก็ได้แค่นั้น อีก 1

 

· คติเตือนใจ พระพุทธเจ้าตรัสไว้ว่า “สิ่งที่บุคคลไม่ควรเข้าใกล้ 4 ประการ”
1. บุคคลไร้ยางอาย 2. หญิงชายไร้สัจจะ
3. พระที่ไร้ศีล 4. กำแพงหินที่ผุพัง

ตรงข้อ สอง คำว่า สัจจะ ในทางพุทธะเราตีความกันแค่ไหน แค่คำพูพเท็จ
หรือ ว่า สัจจะ อื่นที่พระพุทธองค์ชี้ว่านี่คือ สัจจะ

ขู่เล่นๆ เอาไปพิจารณาให้ดีนะ

 

นั่นแหละ นั่นแหละ ตัวทุกข์
เห็นความไม่นิ่งไหม ความไม่เที่ยงไหม
ถึงต้องสอดส่ายหาความสุข
ส่อยส่ายทอดอารมณ์เรื่อยเปื่อย

 

[๑๐๐] ๑. บุคคลที่ควรรังเกียจ ไม่ควรสมาคม ไม่ควรคบไม่ควรเข้าใกล้ เป็นไฉน ?


บุคคลบางคนในโลกนี้ เป็นผู้ทุศีล มีธรรมอันลามก ผู้ประกอบด้วย

กายกรรมเป็นต้น อันไม่สะอาด และมีสมาจาร อันผู้อื่นหรือตนพึงระลึกได้ด้วย

ความระแวง ผู้มีการงานอันปกปิด ผู้มีใช่สมณะแต่ปฏิญาณว่าตนเป็นสมณะ

มิใช่ผู้ประพฤติพรหมจรรย์แต่ปฏิญาณว่าคนประพฤติพรหมจรรย์ ผู้เน่าใน ผู้

อันราคะชุ่มแล้ว ผู้รุงรัง บุคคลเห็นปานนี้ ควรรังเกียจ ไม่ควรสมาคม ไม่ควร

คบ ไม่ควรเข้าใกล้

อันนี้ยังไม่มีการแปลความไปข้างหนึ่ง

 

เข้าใจครับ เตือนเฉยๆ ขออีกบรรทัดเดียว

สัปปุริสธรรม ๗ คือ ธรรมของสัปปบุรุษ ธรรมของคนดี ต้องรู้จัก เหตุ ผล คน ตน ประมาณ กาล บริษัท

ก็ขออย่าให้หลงไปนานนัก นี่ก็หลายกระทู้แล้ว

 

แต่ละอย่างได้ตรัสว่า สัตว์ย่อมสำคัญผิดโดยความเป็นของตน แล้วเพลิดเพลินเฉพาะต่อสิ่งนั้นๆ เพราะความไม่รอบรู้ต่อสิ่งนั้นๆ อันเป็นเหตุให้เกิดนันทิ(อุปาทาน).
-----------------
ขอบคุณค้าบ
ยังปฏิบัติเหมือนเดิม ไม่ได้เปลี่ยนแปลง
แต่ยังไม่ต้องการตัดสินใคร เพราะไม่มีปัญญารู้ไปตัดสินใคร
รู้แต่ว่า ตัวเองมีเป้าหมายใด ก็เดินไปตามนั้น
ในนี้มีกัลยาณมิตรมากมาย ที่มีเมตตา
ไม่ได้ ยึดถือสันโดษ เป็นสรณะ
แต่ยึด พระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์ เป็นที่สุดของชีวิต
ไม่เคยค้านพระไตรปิฎก
พระท่านก็สอนให้ดูตัวตน ให้ดูจิต ดูใจ ไม่ใช่สันโดษสอนคนเดียว
ทั้งหลายทั้งปวงก็อยู่ในตนนั้นแล
สิ่งที่ควรทำคือปล่อยวาง
อย่าส่งจิตออกนอก
ใครเขาจะดี จะเลว อย่าไปตัดสินเขา ให้เขาตัดสินตัวเอง
โลกนี้ก็คือมายา ถ้าตัดสินคนอื่นเราก็คือผู้กำกับเขา





<!-- / message -->

 

แย่จัง ตามกระทู้ไม่ทัน หุหุ

 

อย่าเข้าใจผิดสิ ว่าเราตัดสินเขา เขาอาจจะกลับมาดีก็ได้

แต่เราต้องรู้จัก กาล อย่าให้ไร้ขอบเขต คือ นอกจากจะไม่ได้
อะไรตามที่เราหวังดีแล้ว ยังทำให้เขาเหนี่ยวแน่นเข้าไปอีกถ้า
เขาคิดว่าชนะ และใช่ นึกออกไหมว่าใครเสียไปแล้วบ้าง

แต่ก็ไม่ได้บอกว่าเสียไปเลย หรือ ให้เลิกคบไปเลย หมายถึง
ให้รู้ กาล จังหวะจะโคน แล้วก็รู้ ตน อีกคำในการเป็นสัปปบุรุษ(อย่าติดคำว่าบุรุษนะ)

เอ๊ะ รู้สึก copy มาขาดไป 1 ตัว มีคำว่า รู้สติ ด้วย

 

ทุกสิ่งจะตอบได้เมื่อตนเองถึงจุดหมายปลายทางแล้วเท่านั้น
คนดี คนเลว ล้วนสมมุติเกิดจากจิตปรุงไป
หากส่งจิตออกนอก ก็อยู่นอกกาย

 

ไปถึงไหนกันน่ะ

 

สงสัยมาทำกระทู้ของภะกุ้ง เน่าอีกละ
เรามันเน่าแท้หนอ
ขอโทษภะกุ้งละกัน
มายาหนอ มายา
จิตนี้รักมายา ยิ่งชีพ
จิตนี้สละได้ทุกสิ่งเพื่อมายาหนอ

 

ไปถึงไหนกันน่ะ
---------
ไม่รู้เหมือนกัน ปัญหาชีวิตของเด็กๆ อะ
<!-- / message --><!-- sig -->

 

เมตตาเรามีอยู่แด่ใจของผู้นั้น แต่เรามิเมตตาต่อ โลภะ โทสะ โมหะ ซึ่งดำรงอยู่ ณ ผู้นั้น
แม้แต่เราเอง เราก็มิได้เมตตา ต่อ โมหะ โทสะ โลภะ ซึ่งดำรงอยู่ แก่เรา

 

ปัญหามีทุกที่ ทุกเวลา
ปัญหาคือบททดสอบ
แต่อย่าอินกับปัญหา

 

ไปนอนดีกว่า
ขอบคุณทุกท่านที่เมตตาและห่วงใย
ขอโทษภะกุ้ง
เจริญในธรรมค่ะ
สาธุ สาธุ

 

ความเจริญจงบังเกิดแก่ทุกท่าน ราตรีสวัสดิ์