ธรรมหลังกึ่งกลางพุทธกาลเป็นต้นไป เป็นธรรมบัวบาน จะเปิดเผยครั้งแรกในยุคนี้นะ

.
เขียน ๒๐.๒๓

"อย่าเอาไม้สั้นไปรันขี้"


หัวหน้าแก๊งค์นาฬิเกร์ / ชาวหมู่บ้านในนิทาน
.

 

ธรรมะจากผีเสื้อ ...


มนุษย์นั้นเหมือนผีเสื้อ เหมือนอย่างไร? ก็เหมือนตรงที่เราจะต้องผ่านการกำเนิดใหม่จึงจะกลายเป็นผีเสื้อที่โบยบินได้อย่างอิสระ ถ้าเราไม่อาจกำเนิดใหม่ได้ เราจะเป็นได้แค่หนอนอ้วนๆ ตัวหนึ่ง หรือไม่ก็ดักแด้ไปตลอดกาล มนุษย์ถูกธรรมชาติสร้างมาให้ลองผิดลองถูก เพื่อเข้าใจปวงสัตว์อื่นๆ ก่อน เมื่อลองผิดลองถูกได้พอควรแล้ว จึงเข้าสู่การกำเนิดใหม่ เหมือนเจ้าชายสิทธัตถะที่ต้องตายไปเพื่อให้พระสมณโคดมได้กำเนิดขึ้น ซึ่งการเกิดขึ้นของพระพุทธเจ้าทั้งหลายนั้น ล้วนต้องผ่านการตายลงของความเป็นปุถุชนก่อนทั้งนั้น ไม่มีพระพุทธเจ้าองค์ใดเป็นปุถุชนหลงโลกเหมือนเช่นเดิม แม้ทรงกระทำตนเยี่ยงคนธรรมดาสามัญ แต่จิตของท่านก็พ้นจากปุถุชนไปแล้ว ตรงนี้ เรียกว่า "โคตรภูญาณ" คือ ญาณข้ามโคตรปุถุชน เราจะมีโคตรปุถุชนใดมา เป็นวรรณะไหนมา ข้ามพ้นได้หมดนะ หลุดพ้นไปจากทุกๆ วรรณะได้ทั้งหมดเลย ไม่ต้องเป็นทาส, ไม่ต้องเป็นไพร่ เพราะก้าวข้ามโคตรปุถุชนได้ ธรรมะที่แท้จริงทำให้ชีวิตเราเปลี่ยนได้ วรรณะเปลี่ยนไป โคตรเปลี่ยนได้ ญาณที่ทำให้เปลี่ยนก็คือตัวนี้ คือ "โคตรภูญาณ" นี่หละ พระพุทธเจ้าทุกๆ พระองค์ต้องผ่านญาณตัวนี้กันทั้งนั้น จึงจะพ้นจากความเป็นปุถุชน ก้าวไปสู่ญาณขั้นสูงต่อไปได้ เหมือนตายจากหนอน กลายเป็นผีเสื้อโบยบินแล้ว

ความบริบูรณ์พร้อมโดยธรรมนั้นจะขาดความไม่สมบูรณ์ไป ไม่ได้เลย เพราะความไม่สมบูรณ์นี้เอง จึงมีโอกาสในการเลือก, การลอง, การเรียนรู้, ลองผิดลองถูกกันไป ทำให้เข้าใจจริตของสัตว์ได้ ไม่ใช่เข้าใจแต่ธรรมะ เพราะมีเหตุนี้จึงมีความเข้าใจจริตสัตว์จึงโปรดสัตว์ได้ ถ้าขาดสิ่งนี้ ก็จะไม่เข้าใจจริตของปวงสัตว์ โปรดสัตว์ไม่ได้ เห็นไหม ขาดไม่ได้ จะไม่บริบูรณ์ จะบริบูรณ์ได้ก็ต้องมีความไม่สมบูรณ์เป็นธรรมดา เพราะความไม่สมบูรณ์นี่แหละที่เปิดโอกาสให้กว้างขึ้น ให้เราได้เลือก ได้ทดลอง ได้เรียนรู้อะไรมากมาย ตามเจตจำนงค์อิสระของเรา บางคนลองเรียนรู้สิ่งผิดๆ เพื่อจะค้นหา "สิ่งใหม่ๆ" ถ้าเลือกแต่สิ่งที่ถูกต้องอยู่แล้ว เขาก็จะไม่พบเจอปริศนาธรรมใหม่ๆ ได้เลย นึกออกไหม? เพราะสิ่งที่ถูกอยู่แล้วก็เหมือนปริศนาธรรมซึ่งถูกคนคลี่คลายออกแล้ว ไม่เหลือปริศนาธรรมใดให้ตรัสรู้อีก จึงถูกนำมาโปรดสัตว์ในวงกว้างแบบมหายาน ถ้าอยากได้ปริศนาธรรม ก็ต้องกล้าหาญที่จะเรียนรู้สิ่งที่ยังไม่ถูกคลี่คลาย สิ่งที่ยังไม่ถูกต้อง สิ่งที่ถูกเรียกว่าผิดหรือไม่ดีทั้งหลายด้วย และเมื่อเราคลี่คลายได้เมื่อไร จะไม่มีความผิดบาปอีกต่อไป เพราะเป็นแค่ปริศนาแค่นั้น ผู้ไม่รู้ในปริศนาธรรม ย่อมหลงผิด ผู้รู้แจ้งในปริศนาธรรมนี้ ย่อมหลุดพ้นจากความหลงผิด และชี้ทางที่ถูกต้องแก่สัตว์อื่นได้

แลเมื่อนั้นเราก็จะโบยบินไปอย่างอิสระเหมือนผีเสื้อออกจากดักแด้!

 

ดีๆๆๆๆๆๆๆชอบๆๆๆๆๆๆๆ

ไม่กระทำ โดย กระทำ
ไม่ต้องใช้ โดย ใช้
ไม่ต้องมีคำสั่ง โดยสั้ง
ไม่ต้องปกครอง โดย ปกครอง....รวมเป็น อนิจจัง สุขขัง อนัตตา..สิ่งไม่เที่ยงเป็นสุขอย่างยิ่ง...อิอิ

 

โอ ขอคารวะ ท่าน พระศรีอารยะ หมายเลข 5 ผมขอฝากเนื้อฝากตัวด้วยคนนะครับ ขอให้ผมถูกรางวัลลอตเตอร์รี่รางวัลที่1งวดนี้ด้วยเทอญ..ขอบคุณครับ อิอิ..

 

แจ๊คสะแปโร่พูดว่า....พูดโกหกโดยการบอกความจริง...แปลเป็นไทยว่า...ถึงคนพูดเขาจะพูดความจริง แต่คนฟัง มีนิสัยโกหกเชื่อใครไม่ได้ ก็จะตีความ จริง นั้น ว่า เขาโกหก

และที่เลวร้าย กว่า ยังมีพวกที่ เวลาเขามาพูดโกหกหลอกลวง ดันไปเชื่อถือ ว่า เขาเอาความจริงมาพูด....อันนี้..เรียกว่า ปัญญารู้น้อย...อิอิ

 

นี่คือตัวอย่าง ของพวกจิตต่ำ ครับ แต่ปากคาบตำรามาเพียบ อ้างบ่นว่าตนเองมีความสามารถมากมาย แต่ ดันไม่รู้ตัวว่า ความสามารถมากมายอยู่กับพวกจิตต่ำ มันจะมีประโยชน์ อะไรกันเล่า อิอิ

 

ต้องนับถือท่านเทพธรรมบาลศรีอารยะ5ดอกไม้เย็น นี่ เป็นตัวอย่าง ท่าน..ว่าคนตรงๆ จี๊ดๆเลย

ไม่ใช้คำ ต่ำๆ แบบ ค้างคาวตายกระต่ายเน่า หรอก...อิอิ ดูความแตกต่างได้ชัดเจนเลย

นับถือท่านดอกไม้เย็นนะ ...แต่ ไม่ค่อยชอบ นิดๆ อิอิ

 

คุณดอกไม้ครับ ผมชอบอะไรที่พิสูจน์ได้ ไม่ว่าจะเป็นทางวัตถุ หรือ ในเรื่องทางจิต
ดังนั้น ผมจึงศรัทธาพระธรรมคำสั่งสอนขององค์พระสัมมาสัมพุทธเจ้า อย่างหมดใจ
ไม่ได้พูดเอาเท่ห์ รู้สึกอย่างแบบนั้นจริงๆ แบบซื่อๆ ไม่ได้คิดจะสร้างภาพอะไรทั้งนั้น
ด้วยความรู้สึกนี้ ผมจึงขอความกรุณา สื่อให้ จขกท.ช่วยพิจารณาด้วยน่ะครับ ว่า
ความเข้าใจของท่านในแง่วิทยาศาสต์ทางจิต ตรงกันกับที่ผมเข้าใจไหม?
ถ้ารู้สึกอึดอัด ก็ไม่เป็นไรนะครับ ไม่ต้องตอบก็ได้ ผมอยากถามสั้นๆแค่ว่า
กรรมฐานของพุทธแท้ๆคืออะไร? ขอสั้นๆ ที่เป็นรูปธรรม และ ปฏิบัติได้จริง
หวังว่า จขกท. จะให้ความกระจ่าง และไม่เข้าใจผิดว่าเป็นการลองภูมินะครับ

 

คุณ โอเอสอา ครับ ถ้าคุณถามแบบนี้ ดอกไม้เย็นจะไม่ค่อนสนใจตอบ หรอกครับ เพราะเขานำเสนอ ธรรมโดยรวม ของทุกพระพุทธเจ้า อยู่แล้วครับ..อีกอย่างท่านดอกไม้เย็นก็เป็นแค่คน นำเสนอแนวคิด(ปัญญารู้ของตนเองที่สั่งสมมานานหลายอสงไขยเท่านั้นครับ)..คุณ โอเอสอา ต้อง อ่าน เอาผ่านเหมือน นักท่องเที่ยว เท่านั้นครับ อย่าหยิบจับ อะไรมาเป็นประเด็นนะครับ..หาดูตอนจบ บทสรุปในใจตน จะดีกว่านะครับ...อิอิ (ขอโทษด้วยที่ร่วม วง)

 

ถ้าเป็นอย่างนั้นจริง อย่างที่คุณวรณ์นิกล่าวไว้ ผมคงจะเข้าเว็บผิด
แต่ก็ยังหวังอยู่ครับว่า ทั้งหมดที่ จขกท. นำมาเล่าสู่กันฟังนั้น
จะไม่ไช่นิทานอิงธรรมะ แต่ถ้าใช่ ผมก็คงต้องขอลาเว็บนี้ไป
มันคงไม่ไช่ ที่ชอบๆ ของคนแบบผมน่ะครับ

 

อย่าคิดแบบนั้นสิครับ คนอื่นเขา ก็มีกรรมของเขา มีเส้นทางของเขา ตัวคุณก็เช่นกัน

ผมขอตอบแทน คุณดอกไม้เย็นว่า...กรรมฐานของพระพุทธเจ้า คือ กายใจ เท่านี้เอง
แต่ส่วนของท่านดอกไม้เย็น เขาจะนำเสนอเน้นที่ ใจ หรือจิตคนที่สามารถ ปรุงแต่งไปได้ต่างๆนา คือ จิตสร้างได้ทุกอย่าง (หลงได้ทุกกรณี)...ท่านดอกไม้เย็นแค่นำเสนอ ในมุมของ การที่จิต เตลิดเปิดเปิง สร้างภพภูมิ อะไรๆก็ได้ ถ้าหลงทาง ซึ่งคนที่หลงทาง มีมากมาย ก่ายกอง ไม่เว้นพระ หลังที่พระพุทธเจ้าท่าน เสด็จปรินิพพานแล้ว สาวกยัง เตลิดแตกแยก ตามความคิดของตน ...จนมาถึงทุกวันนี้ พุทธแปลง มีมากมาย บางสำนักเน้นสมมุติที่ต่างกันไปต่างๆนาๆ..หาแท้จริงได้ยากครับ

ผมแค่อยากบอกว่า ทุกอย่างที่เราคิดไม่ได้ คนอื่นคิดได้(แปลกๆ)สิ่งที่เรายังไม่รู้(คนอื่นดันอุตริไปสร้างไปรู้...อิอิ) มันเป็นแบบนี้แหล่ะครับ อะไรแท้จริง ยังเถียงกันเลยครับ

 

กรรมฐานเป็นอุบายเฉยๆ
อย่าไปยึดติดอะไรมากครับ

 

คนอ่านพระธรรม อ่านพระไตย...เขาก็ จะหยิบในสิ่งที่เขาเข้าใจได้ในจุดนั้นๆ มาเป็นจุดขายของเขาเพื่อจะเรียกร้องศรัทธาแก่ตนเอง เพื่ออยากเป็น อะไรก็แล้วแต่เขาเถอะ ตามกรรมครับ
แต่สักวัน ความจริงต้อง ปรากฏครับ..พูดไปก็จะหาว่าเรา ดูถูกดูหมิ่น ปรามาสเขา ครับ..เพราะลูกสิด คนที่หลงเชื่อศรัทธา เป็นเดือดเป็นร้อน ออกมารักษาหน้า แทน

เอาแค่ เครื่องรางของขลังนี่...ยังไม่มีใครกล้าว่าเลย เพราะเงิน มันไม่เข้าใครออกใคร เงินมันทำให้คนหน้ามืดตามัว ไปหมดครับ..อิอิ..ทำออกมาแต่ละรุ่น ฟันกำไรไปกี่ร้อนล้านพันล้านล่ะครับ...เนี่ย พุทธแปลง

 

เรื่องไม่จริง ก็เป็นนิทาน
เรื่องจริง ก็เป็นนิทาน
ทุกเรื่อง คือนิทาน ฟังหูไว้หู เพื่อ ความบันเทิง

แต่ถ้าคิดจะเอา ตัวเอง เข้าไปเล่นเป็นตัวละครในนิทาน..จึงต้อง พิจารณาที่ตัวเองให้ดีๆครับ เพราะ...ถ้าแสดงไม่ผ่าน คือ...ติดแหง็ก..นั่นเอง

ดังนั้น ดูหนังดูละคร ให้ย้อนดูตัวครับ สิ่งไหนดีก็ เอามาทำตามได้ สิ่งไหนไม่ดีก็คอยบอกเตือนตัวเอง อยู่เสมอ ว่า อย่าเอามาเป็นเยี่ยงอย่าง แก่คนอื่นๆ ต่อไป ครับ

 

ส่วนท่านดอกไม้เย็นนี่...ให้ท่านได้ระบาย ถ่ายทอด สิ่งที่อยู่ในจิตใจท่าน ออกมาให้หมดครับ
ไม่งั้น จะต้องแบกข้าม กัปน์ กันเลยทีเดียว อิอิ...เอ ให้เป็นหมายเลข5 พระศรีอารยะ นี่ ท่านดอกไม้เย็น จะจบ มั้ยนะ ในกัปน์นี้...อิอิ

เอาเป็นว่า ถ้าท่านดอกไม้เย็น รวมความรู้ทั้งหมด สรุปลงมาที่กายใจ ได้ในกัปน์นี้ ก็จะจบลงในกัปน์นี้ แหล่ะ ผมให้พรครับ...อิอิ

 

ท่านอาจารย์ดอกไม้เย็น สู้ๆๆ ขอเป็นกำลังใจให้นะครับ
ทุกเรื่องไม่มีอะไรเป็นเรื่องใหญ่เรื่องเล็ก เพราะทุกเรื่อง ล้วนอยู้ในใจ..ถ้าตราบใดที่ใจเราใหญ่กว่า(ซึ่งมันก็ใหญ่อยู่แล้ว เรื่องจึงเข้ามาอยู่ในใจเราได้) ดังนั้น เรา จึง สามารถ จัดการได้ ทุกเรื่อง นั่นเอง ทำจายห้ายยยยหญ่ายยยยๆๆๆๆๆเข้าไว้....อิอิ

 

ใจคือ....นิพพาน
นิพพาน มีได้ทุกเรื่อง มีได้ทุกสมมุติ ทุกสมมุติเกิดในนิพพาน...ดังนั้น นิพพานจะเป็นทุกข์ หรือนิพพานจะเป็นสุข มันจึงเป็น บทสรุปในใจ ที่เรียกว่า...ความเข้าใจ.ซึ่งความเข้าใจ จะไม่มีคำว่า ความไม่รู้...ไม่มีคำว่าความสงสัย..ไม่มีคำว่าความอยาก..

ความเข้าใจ มีแต่คำว่า...พอเพียง สมควรแล้ว..นั่นเอง

 

ท่านดอกไม้เย็นนี่ ท่านเป็นครูอาจารย์ของผม มาหลายอสงไขยละ...นานมวกๆ
ถึงเวลาแล้วล่ะที่ อาจารย์ดอกไม้เย็น จะมาเรียกผมว่า ครูอาจารย์บ้าง..อิอิ
หัดเล่นละคร เปลี่ยนบทบาทบ้าง จะได้ เข้าใจ ในมุมมอง มุมอื่นๆ ...อิอิ


ว่าไง ดอกไม้เย็นเด็กน้อย นับถือผู้ใหญ่ ทำได้มั้ย....อิอิ

 

สุดท้ายนี้ ผมขออธิบาย คุณของธรรมบัวบาน สักครั้งว่า..

ธรรมบัวบาน ไม่ไช่ธรรมบัวที่ยังไม่บาน ธรรมของบัวที่ยังไม่บานคือ ธรรมที่ยังปฏิบัติบนเส้นทางอยู่ ยังไม่ถึงจุดหมาย แปลว่า ยังไม่เข้าใจ...จึงเป็นธรรมที่ช่วยใครไม่ได้ แต่ยังช่วยตัวเองอยู่

แต่ธรรมบัวบาน คือ ธรรมที่เข้าใจแล้ว ช่วยตนเองจบแล้ว...เป็นธรรมที่มีเอาไว้ ช่วยคนอื่น ช่วยสังคม ช่วยโลก....เป็นทำที่นำธรรมมาใช้กับโลก...เพื่อเปลี่ยน เพื่อช่วยให้ ทุกสิ่ง ทุกสรรพสัตว์ หลุดพ้นจากทุกข์ เข้าถึง ความจริงเดียวกันได้ นั่นคือ คุณค่าของชีวิต คุณค่าของการเกิดมา...

มันจึงเรียกว่า..เบิกบาน ธรรมเบิกบาน ผู้เบิกบาน...ที่แท้จริง

 

ปล. มีอีกอย่างนึง ที่ ไม่มีใครกล้า เอาพระสัทธรรมที่แท้จริง มากล่าวถึง..นั่นเพราะ พระสัทธรรมที่แท้จริง มันมีผลต่อผู้ที่กล้ายกมากล่าว มาพูด มาแสดง....เพราะพระสัทธรรมที่แท้จริง มันมีหน้าที่ ชำระอวิชชาทุกความไม่จริง มันจึงเหมือนเป็นพิษร้ายแรงที่ทำลายแม้คนที่กล้ายกมากล่าว ถ้าคนกล่าวยังไม่บริสุทธิ์

ดังนั้น คนที่กล่าวธรรมส่วนมาก จึงมักจะอ้อมค้อม เลียบๆเคียงๆ ไม่รับผิดรับชอบใดๆ ในสิ่งที่ตนเองยกมาแสดง เพราะ มันอันตรายมาก ความบริสุทธิ์ของพระนิพพาน

ใครที่ยังไม่กล้ากล่าวธรรมที่บริสุทธิ์ ก็คือคนที่สกปรกกับอวิชชาอยู่...จะอยากแสดงธรรมอะไรยังไง..มันก็ได้แค่ที่ทำอยู่นั่นแหล่ะ..ถ้าไม่กล้าเอา กายใจเข้าแลก เข้าทดสอบกับ ความบริสุทธิ์ของพระสัทธรรม ...ก็ได้แค่ มาถึงแค่ปากประตูทางออก เท่านั้นเอง...ป๊อด

พระสัทธรรมความจริง มันเหมาะสมแต่กับ...คนจริง เท่านั้น...ถ้าป๊อดล่ะก็ อย่าหวัง เสียเวลาเกิดมาเปล่าๆ