ท่านมีความเห็นอย่างไรกับ"เมืองลับแล"และเชื่อหรือไม่ว่ามีจริง

เห็นด้วยค่ะ เราเองก็เคยเจอตอนเด็กๆที่โคราช และมาเจออีกเมื่อไม่กี่ปีมานี้ที่อุบล เป็นเสียงเหมือนที่คุณได้ยินเลยค่ะ ตอนนั้นก็ทุ่มกว่าๆเราตามแม่เราเข้าไร่มัน แม่เข้าไปดูคนงานทำไร่ ทำสวนนะค่ะ ซึ่งไร่ของแม่อยู่ติดเขตเขมร หมู่บ้านนี้ก็อยู่ติดระหว่างเขมรและลาวค่ะ ไร่ที่มีอยู่แถวนั้นมีแต่ป่า ป่าเป็นป่าดงดิบก็ไม่เชิงค่ะ ไม่มีบ้านคนอยู่แถวๆนั้น อยู่ติดตีนเขาด้วย แม่ไปซื้อที่ทิ้งไว้ เพราะมันถูก เราก็ถือโอกาสตามไปดูไร่ด้วย พอก้าวขาเข้าไร เราเดินตามหลังแม่ พาไปดูต้นเงี้ยวหนาม ที่เหมือนในนรกนะค่ะที่เขาให้พวกคนใจบาปปีนนั้นแหละค่ะ
เกิดมาพึ่งเคยเห็น มันต้นใหญ่และมีหนามอันใหญ่ๆ เห็นแล้วน่ากลัว
พอดูเสร็จก็เดินตามแม่ๆ บอกอย่าเดินออกนอกถนน เพราะแถวนั้นมีระเบิด ที่เขมรสมัยนั้นมาฝังไว้นะค่ะ
ก็เดินตามแม่ ขณะที่เดินได้ยินเสียงเด็กๆ วิ่งตามหลังเราเฮ มาเชียวได้ยินชัดมาก ตามมาติดๆ เราก็หันหลังมอง ก็ไม่เห็นได้ยินอีกตลอดเวลาที่เดิน ก็วิ่งตามติดแม่ แล้วเล่าให้แม่ฟัง แม่บอกไม่มีไรหรอก แล้วก็เอยปากบอกเจ้าที่เจ้าทางว่า เรามาเยี่ยม เราก็อยู่กันจนถึงทุ่ม มืดแล้วนะตามชลบท กลัวก็กลัว ท้องก็เกิดเสียอยากเยี่ยวก็อดไว้ แต่อดไม่ไหว ก็นั่งแถวๆนั้นแหละ แต่ไม่ลืมบอกกล่าวเจ้าที่เจ้าทางก่อน ขณะเกือบเสร็จได้หูแว่วได้ยิน เสียงฆ้องตีมาแต่ไกล เสียงโฮร้อง เหมือนมีงานอะไรสักอย่างใกล้เข้ามาหาเราทุกที พอหันไปมองแม่มองคนอื่นๆ พวกเขาก็เหมือนไม่ได้ยิน ทั้งที่เสียงดังออกอย่างนั้น ก็วิ่งไปหาแม่ ถามแม่ว่า มีบ้านคนแถวนี้มั้ย แม่บอกไม่มี ป่าข้างหน้าเราเป็นเขตเขมรแล้ว เราก็เล่าว่าแล้วใครมาตีฆ้อง ตีกลอง โฮร้องเสียงดังมาแต่ไกล แม่ก็บอกว่าไม่ได้เห็นนะ
เราบอกใกล้เข้ามาทุกที่ไม่ได้ยินไง? แม่ก็ไม่พูดรีบพาออกจากป่ากลับบ้าน
แม่บอกว่าไม่ใช่คนหรอกที่ได้ยิน คนงานได้ยินกันมาหลายคนแล้ว แต่พอเดินตามเสียงไปก็ไม่เห็น คงเป็นวิญญาณ
แต่เราเชื่อว่าเป็นคนลับแล คงมีเมืองลับแลในป่านั้นนะ เขาคงมีงานอะไรสักอย่าง

 

เป็นเรื่องที่น่าสนใจมากเรื่องนึงเลยล่ะครับ

 

ไม่เคยเจอ
แต่
เชื่อว่า มี

 

ขอบคุณทุกท่านที่ให้ข้อมูลมาค่ะ ยิ่งอ่าน ยิ่งน่าติดตามค่ะ

 

ถ้าได้เจอชาวเมืองลับแล (เมืองบังบด) คงเป็นบุญไม่น้อยเลยค่ะ
เกิดมาชาตินี้ขอให้ประสบพบเจอด้วยเทอญ และขอให้ทราบด้วยว่าท่านนั้นเป็นชาวบังบด

ปีใหม่นี้ เขอทำความดีให้มากขึ้นกว่าเก่า เพื่อสั่งสมบุญ

 

อนุโมทนาคะ เมื่อก่อนเคยได้ยินมาบ้าง แต่ออกจะกลัวมากกว่า เพราะเค้าบอกว่าถ้ามีโอกาสได้เข้าไป จะออกไม่ได้ถ้าเค้าไม่อนุญาต (อันนี้ฟังคนอื่นเล่ามาอีกที)
โดยส่วนตัวชอบอ่านเรื่องแบบนี้มากคะ เพราะเกิดมายังไม่เคยได้สัมผัสเลย(ไม่ว่าจะสมาธิ เห็น หรือได้ยิน) อยากให้เอามาลงอีกเรื่อยๆนะคะ

 

เมืองลับแลเราเชื่อว่ามีจริงค่ะ จากเหตุการณ์สองเรื่องที่ได้พบเจอกับตัวเอง
เหตุการณ์แรกตอนนั้นอายุประมาณ 10 ขวบ ตอนนั้นยังเด็กเป็นเด็กต่างจังหวัดสมัยนั้นก็จะชอบสร้างกระท่อมเล็ก ๆ เล่นกันวันนั้นก็เป็นอีกวันที่เล่นแบบนี้แต่พอสร้างเสร็จยังไม่ได้รื้อ พ่อกับแม่ก็มาบอกให้รื้อก่อนหกโมงเย็นตอนนั้นยังเด็กก็ไม่สนใจเพราะพรุ่งนี้ต้องมาเล่นอีกขี้เกียจสร้างใหม่จึงไม่รื้อ พอตกกลางคืนก็นอนแล้วสักพักก็มีผู้ชายแก่ ๆ ใส่เสื้อสีขาวที่คนแก่สมัยก่อนชอบใส่กัน มาจับมือสองข้างเราไว้ คล้าย ๆ ผีอำแต่เราเห็นชัดมากรู้สึกโดนอำนานมากสักพักเราก็หลุดจากตรงนั้นรีบออกจากห้องนอนไปเคาะประตูห้องพ่อกับแม่ แล้วก็ร้องไห้เล่าให้ฟังเพราะกลัวมาก พ่อกับแม่ก็บอกว่าทำไมไม่เชื่อฟังบอกให้รื้อก็ไม่รื้อกระท่อมที่เล่นกันมันไปขวางทางเดินของเค้า แม่บอกว่าหลังรั้วบ้านเราเป็นทางเดินของคนกลุ่มนึงที่เค้าใชสัญจรไปมามาช้านานแล้ว พอเราไปสร้างกระท่อมขวางทางเค้าทำให้เราเจอลุงคนนั้นคล้าย ๆ จะมาสั่งสอนหรือมาบอกกล่าวให้รื้อ ตอนนั้นยังเด็กไม่คิดจะถามอะไรไปมากกว่านี้ก็เลยไม่ได้ถามพอตื่นเช้ามาก็รีบไปรื้อออกแล้วก็กราบขอขมา ทุกวันนี้ที่หลังบ้างไม่ว่าบ้านไหนทำรั้วก็จะไม่ทำชิดกันไปเลย พวกเราจะต้องเว้นช่องทางเดินเล็ก ๆ ไว้โดยการทุบอิฐที่ก่อรั้วออกเพื่อเปิดทางให้กับกลุ่มคนที่แม่เคยบอกพอโตขึ้นมาได้มาอ่านเรื่องเมืองลับแลจึงทำให้เราเริ่มจะเข้าใจในสิ่งที่แม่เคยห้ามไม่ให้เอาอะไรไปขวางทางบริเวณนั้น ปัจจะบันเราอายุ 28 ปีแล้วค่ะ .... เหตุการณ์ที่ 2 เกิดขึ้นตอนเราอายุ 23 ปี ตอนนั้นเรากับเพื่อนขับรถเดินทางกลับบ้านที่จ.มหาสารคาม ช่วงเวลาประมาณ 2 ทุ่มเราออกจากโคราชมาแล้วก็ขับมุ่งหน้าไปเรื่อย ๆ พอมาถึงแยก ๆ นึงก็มีเหตุการณ์ไม่คาดฝันเกิดขึ้นเมื่อเรากับเพื่อนเห็นผู้หญิงคนนึงเดินข้ามถนนในระยะกระชั้นชิด ตอนนั้นเพื่อนเราขับ 140 กม./ชม.ซึ่งถ้าจะให้เบรคคงไม่ทันแล้วเรากับเพื่อนร้องกรี๊ดขึ้นพร้อมกันเพราะคิดว่าชนแน่นอนแต่ ณ ตอนนั้นเหมือนทุกอย่างหยุดเหมือนเวลาถูกหยุดไว้ตรงนั้น รถเรากับเพื่อนหยุดแต่ผู้หญิงคนนั้นยังคงเดินข้ามถนนอย่างเชื่องช้าเหมือนไม่รู้สึกตกใจที่รถของพวกเราจะชนเค้า เค้าเดินผ่านรถเราไปช้า ๆ แล้วหันมามองเรากับเพื่อน ตอนนั้นเรากับเพื่อนไม่ได้คุยกันแต่เห็นเหมือนกันทุกอย่างเรามองกระจกมองข้างไม่มีรถซักคันตามมาเลนส์ตรงข้ามก็ไม่มีรถซักคันทั้งที่ก่อนที่ทุกอย่างจะหยุดแบบนี้มีรถวิ่งตามรถพวกเรามาเยอะมาก พอผู้หญิงคนนั้นข้ามไปถึงเกาะกลางถนน เหมือนเวลาถูกสั่งให้เดินต่อรถเรากับเพื่อนหลุดออกจากตรงนั้นเหมือนถูกดึงแล้วปล่อยออกมาอย่างแรงความเร็วก็ 140 เหมือนเดิมพวกเราไม่ได้เบรคและไม่ได้ชนเค้าซึ่งถ้าเป็นคนจริง ๆ มันเป็นไปไม่ได้เค้าโผล่มาจากข้างทางเมื่อไหร่ไม่รู้ห่างจากรถพวกเราแค่ 1-2 เมตรแต่เรากับเพื่อนไม่ชนเพราะเหมือนเวลาโดนหยุดทุกอย่างหยุดมีแต่เค้าที่เคลื่อนไหวได้คนเดียว พอหลุดจากตรงนั้นมาเรากับเพื่อนไม่คุยไม่มองหน้ากันต่างคนต่างเงียบ พอขวัญเริ่มหายกระเจิงเราจึงบอกเพื่อนว่าแวะปั๊ม ๆ ๆ ๆ พูดอยู่แค่คำนี้ย้ำไปย้ำมา พอเจอปั๊มเราก็แวะพอรถจอดสนิท นั่นเป็นครั้งแรกที่เราหันหน้ามาคุยกัน เราถามเพื่อนว่าเมื่อกี้มึงเห็นอย่างที่กูเห็นมั้ย เพื่อนก็พยักหน้าเราสองคนตกใจไม่หายแต่ก็ไม่อยากคิดอะไรมากคิดกันว่าดีแล้วที่เราไม่ชนเค้า และคุยกันว่ามันเป็นไปไม่ได้ที่จะไม่ชน ... พอขากลับเราเลือกกลับตอนกลางวันเพื่อมาดูแยกนั้นอีกทีปรากฎว่าไม่มีสี่แยกนั้นที่เราเจอผู้หญิงคนนั้นเลย ตอนนั้นต่างก็นึกว่าถูกผีหลอกเพราะพอผู้หญิงคนนั้นข้ามถึงเกาะกลางถนนเค้าก็หายไปเลยทุกวันนี้เรายังจำหน้าเค้าได้เพราะเค้าหันหน้ามาให้เรากับเพื่อนเราเห็นแบบเต็ม ๆ เลยค่ะ ...พอมาอ่านกระทู้เรื่องเมืองลับแลจึงเชื่อว่าเราได้ผ่านไปอีกมิตินึงแน่ ๆ เลยเพราะสี่แยกนั้นในเวลาปกติมันไม่มีแล้วรถที่วิ่งมา 140 กับคนที่กำลังจะเดินตัดหน้ารถในระยะกระชั้นชิดแค่ 1-2 เมตร มันจะเบรคทันได้ไง...และในต่างจังหวัดแบบนั้นเวลาเกือบ 3 ทุ่มผู้หญิงที่ไหนจะมาเดินข้ามถนนมืด ๆ คนเดียวเพราะคนต่างจังหวัดนอนกันเร็วค่ะ...

 

เข้ามาอ่านเอาความรู้ค่า ^_^

ตามประสาคนอยากรู้อยากเห็นนะค่ะ ^_^

 

พี่น้องครับ.....ช่วยกันใช้ภาษาไทยให้ถูกหน่อยนะครับ ช่วยเขียนให้ถูกด้วย สะกดอย่างไร จะรักษาพระศาสนาหรือ แค่ภาษาของตนก็ไม่ขวนขวายให้ถูกต้อง แล้วจะสอนลูกหลานได้อย่างไร