ทำไมเราต้องบูชาชูชกหรือสัตว์อื่นๆด้วยครับ

กระผมเห็นด้วยครับ มีเรื่องเล่าให้ฟังสนุก ๆ นะครับ มี ผอ.โรงเรียนท่านหนึ่งในเขตพื้นที่ที่ผมทำงานอยู่ คนนี้เป็นศิษย์วัดพระงามรุ่นพี่ผม ศิษย์หลวงพ่อมหสาลี วันหนึ่งตอนเช้าผมนั่งอยู่กับพวกคนขับรถของเขต คุยเรื่องชูชกกั้น จะเรียกแกว่าพี่หนึ่ง นะครับ พี่หนึ่ง ก็มาคุยด้วย ก็ด่าเกจิอาจารย์เมืองนครปฐม ที่สร้างชูชกให้คนกราบไหว้บูชากัน กำลังดัง ว่า บวชเสียข้าวสุก มาสอนคนให้กราบไหว้ชูชกได้ไง ชูชกมันเป็นขอทาน ไปกราบไหว้มันได้อย่างไร มันมีความดีตรงไหน แล้วก็หันมาทางผม ว่าเราเป็นชาวพุทธ ควรจะไหว้พระพุทธเจ้า ไปโง่งมงายกราบไหว้มันได้อย่างไร ชูชกมันเป็นศัตรูของพระพุทธเจ้า ความเลวของมันมีคือ 1. มันเป็นขอทาน 2. ไม่รู้จักที่ตำที่สูง (ไปขอลูกของกษัตริย์มาเลี้ยง แล้วเฆี่ยนตี) 3. บ้ากาม เอาลูกสาวของเพื่อนทำเมีย เพื่อปลดหนี้ 4. ตะกละ กินจนท้องแตกตาย) พวกผมก็เลยหัวเราะกัน แต่ก็มานั่งคิดตามว่า มันก็จริงอย่างที่พี่หนึ่งท่านว่านะครับ หรือท่านสมาชิกทุกท่าน คิดอย่างไรครับ ก็ลองโพสต์มาเล่าสู่กันฟังได้ครับ
<!-- / message -->

 

เห็นด้วยทุกประการเรื่องที่ควรบูชาตาชูชกหรือไม่

ส่วนที่สร้างมา เขาสร้างเอาเคล็ดเรื่องการขอ

ของก็มีทั้งจริง และ ไม่จริง แหล่ะ

ขอได้ทุกอย่างป่านนี้คงไม่ต้องทำมาหากิน

นั่งนอนขอมันอย่างเดียวแล้ว

ขออภัยถ้าพูดตรงไป

ของจริงก็น่าจะมี สร้างออกมาฉลองศรัทธาญาติโยม นั่นแหล่ะ

 

มันน่าคิดดีนะสติปัญญาเป็นที่ตั้งดีที่สุดอ่านแล้วได้ข้อคิดดีหลายอย่างครับ

 

มีเก็บไว้บ้างก็ไม่เสียหาย เงินก็ได้ทำบุญ ใช่มั้ยครับ

 

ปัจจุบัน มีพระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์ เป็นสรณะครับผม

 

(deejai)ถือแม้จะมีของดีเลิศขนาดไหน ถ้าไม่มีศีลมีธรรมอยู่บ้างก็เหมือนมีเศษเหล็กเศษดินอยู่กับตัว แล้วแต่ความสบายใจเถิด อย่าไปลุ่มหลงกับรูปลักษณ์ภายนอก ^_^

 

เห็นด้วยอย่างยิ่งกับเจ้าของกระทู้ครับ เคยคิดเหมือนกันครับเกี่ยวกับเรื่องชูชกนี่อ่ะครับ อนุโมทนาครับ

 

ชูชกนั้นเคยทำบุญเอาไว้กับพระพุทธเจ้าองค์ก่อนก่อนโน้น และบุญนี้ส่งผลให้ชูชกขออะไรใครก็ให้ บุญในอดีตชาติส่งผลให้ชูชกได้เมียเด็กโดยที่ชูชกไม่ต้องร้องขอ

" มีพราหมณ์ผู้หนึ่งนามว่าชูชก เป็นคนทลิทกขอทานอยู่ในบ้านพราหมณ์นามว่าทุนนวิฏฐะในแว่นแคว้นกาลิงครัฐ ได้เลี้ยงชีพโดยทางภิกขาจาร ได้สะสมทรัพย์ไว้ ๑๐๐ กหาปณะซึ่งตนขอทานได้มาแล้วนำไปฝากไว้ที่ตระกูลพราหมณ์แห่งหนึ่งซึ่งเป็นที่ชอบพอกัน ครั้นฝากทรัพย์ไว้แล้วจึงไปเที่ยวขอทานตามบ้านน้อยเมืองใหญ่อีกต่อไป

เมื่อชูชกได้เที่ยวขอทานไปนาน ตระกูลพราหมณ์นั้นก็ได้ใช้จ่ายทรัพย์ที่ชูชกฝากไว้นั้นจนหมดสิ้น ในเวลาชูชกกลับมาทวงก็ได้ยกธิดาของตนคนหนึ่งอันชื่อว่าอมิตตาปนาให้แก่ชูชกนั้น โดยเหตุที่ตนไม่สามารถจะใช้ทรัพย์ให้แก่ชูชกได้ ฯ ชูชกก็พานางอมิตตาปนาไปอยู่ในเคหสถานของตนซึ่งอยู่ในบ้านทุนนวิฏฐคาม ฝ่ายนางอมิตตาปนานับแต่เวลาได้ไปอยู่กับชูชกแล้วก็ตั้งใจปฏิบัติชูชกเป็นอย่างดี "

นี่คือเหตุที่ทำให้พวกที่บูชาชูชกที่เข้าถึงผลบุญของชูชก ขออะไรใครก็ให้ไม่ขอก็ให้ แถมยังได้เมียดีมาฟรีๆอีกต่างหาก น่าอิจฉามั้ยละ

การบูชาชูชกก็เพื่อที่จะได้รับบุญที่ชูชกไม่ได้ใช้แล้วทางด้านการขอก็ให้ไม่ขอก็ให้ แถมยังได้เด็กสาวสวยแสนดีมาเป็นเมีย
แต่ทั้งนี้ทั้งนั้นต้องไม่ลืมว่านี่ไม่ใช่สรณะของเรา
พระพุทธ ธรรม สงฆ์ เป็นสรณะอันประเสริฐสูงสุดของเรา

การบูชาพระสิวลีก็เช่นกัน ผู้ที่บูชาพระสิวลีก็จะกลายเป็นผู้มีลาภมากดุจพระสิวลีได้เช่นกัน

โบราณจารย์นั้นท่านรู้จริงแต่ท่านไม่ค่อยเปิดเผยรายละเอียดมากนัก
พวกเรารู้กันแบบครึ่งๆกลางๆก็เลยเข้าใจท่านกันแบบผิดๆครับ

http://www.geocities.com/barame10/10ve/05/ve0501.htm

http://palungjit.org/showthread.php?p=1412563

ถ้ายังข้องใจในเรื่องกรรมและผลของกรรมก็ลองคลิกลิ้งค์ข้างบนเข้าไปอ่านทั้งสองลิ้งค์ดูครับ บางทีอาจจะเข้าใจอะไรดีขึ้นมาบ้าง

 

แล้วการบูชาเบี้ยแก้หล่ะครับ
พี่ๆน้องๆ ถือว่าเป็นการบูชาสัตว์ด้วยหรือไม่
ถ้าถือเป็นการบูชาสัตว์ก็น่าคิดครับ เพราะเผอิญว่าผมก็ยังบูชาอยู่

 

ตามความคิดของผม ไม่ว่าจะเป็นเขี้ยวเสือ หนังเสือ หนังลูกวัว งาช้าง นอแรด เบี้ย คต ไม้มงคลชนิดต่างๆ

เมื่อเอามาทำเป็นเครืองรางต่างๆไม่ว่าจะทำเป็นรูปร่างใด ผมว่าคนบูชาก็ไม่ได้ยึดถือเอาสัตว์หรือไม้ชนิดนั้นๆว่าเป็นสรณะ

แต่เขายึดถือเอาครูบาอาจารย์ที่เป็นพระสงฆ์ผู้เสกต่างหากว่าเป็นสรณะที่พึ่ง

ส่วนอานุภาพที่เกิดนั้นก็บันดาลได้แต่ไม่เกินกฎแห่งกรรม ก็ล้วนเกิดขึ้นจากการอธิษฐานบารมีของครูอาจารย์ผู้เสกต่างหาก ไม่ได้เป็นสัตว์หรือไม้เหล่านั้นทำให้เกิดผล รูปที่ทำออกมาเป็นเพียงแค่เป็นเคล็ดเป็นสื่อจูงใจ เช่นรูปเสือรูปสิงห์ก็มุ่งให้เป็นแรงจูงใจไปในทางมหาอำนาจเป็นต้น ก็เหมือนกับคนเราตั้งชื่อที่เป็นมงคลนั่นแหละย่อมพิจารณาถึงความหมายที่ดีเอาไว้ก่อน

คนที่บูชาเครื่องรางเขาไม่ได้นึกถึงเอาวัตถุที่ตนบูชาว่าเป็นสรณะ แต่เวลาอธิษฐานเขาระลึกถึงครูบาอาจารย์ผู้เสกทั้งนั้น โดยใช้วัตถุเป็นสื่อเป็นสะพานเกาะเกี่ยวให้ใจมุ่งตรงไปหาท่านผู้เสกที่เราเคารพนับถือ

อย่างผมเวลาอาราธนาเครื่องรางต่างๆผมไม่ได้นึกถึงรูปของเครื่องรางนั้นๆแต่มุ่งใจไปหาหลวงปู่หลวงพ่อผู้เสกทั้งหมดโดยกำหนดจิตระลึกถึงท่านเห็นเป็นภาพของท่านนั่งยิ้มนั่งมองเราด้วยความเอ็นดู ไม่เคยระลึกถึงรูปร่างของเครื่องรางนั้นๆสักที

แต่หากถามว่าสิ่งเหล่านี้เป็นพุทธแท้จริงหรือไม่ เป็นแก่นเป็นสาระหรือไม่ ผมรู้ครับว่าไม่ใช่ แต่เป็นกำลังใจสำหรับผู้ยังดิ้นรนในห้วงทุกข์ที่ยังไม่ถึงกระแสของพระโสดาบันครับ

 

ศรัทธาควรมีปัญญากำกับครับ ที่สุดแล้วเราก็ต้องปล่อยทุกอย่างไม่ยึดแม้แต่ตัวของเราเอง ขอโมทนาครับ

 

ระวังน่ะครับหากไม่ใช่ปัญญาพิจารณาให้แยบคายจะเป็นกรรมขัดขวางการปฏิบัติธรรมน่ะครับ
แม้ในทุกๆชาติของพระเทวทัตจะก่อกรรมชั่วมากมายก็จริงอยู่ แต่สุดท้ายก่อนจะโดนธรณีสูบได้ถวายคางของตนเป็นพุทธบูชานั่นคือการทำความดีด้วยจิตที่เคารพต่อพระพุทธเจ้าเป็นครั้งสุดท้ายแล้ว และในทุกชาติของพระเทวทัตก็มีส่วนที่จะทำให้พระพุทธเจ้าตอนที่เสวยพระชาติเป็นพระโพธิสัตว์ได้สร้างบารมีทุกชาติด้วย จะถือว่าเลวก็ไม่ได้น่ะครับ
เมื่อก่อนผมก็หมือนคุณรากแห่งธรรมนั่นแหล่ะเกลียด และมองว่าเป็นเรื่องงมงามไร้สาระนั่นแหล่ะ แต่มาใช้ปัญญามองตามพระพุทธองค์ถึงเข้าใจว่าถ้าไม่มีพระเทวทัตแล้วจะมีพระพุทธเจ้าองค์ปัจจุบันหรือ
ส่วนสัตว์ประเภทอื่นเช่นสิงห์ คติการสร้างก็ไม่เหมือนกัน สิงห์โบราณว่าเป็นสัตว์ป่าหิมพานต์มีอำนาจขั้นถึงขนาดบรรลือสีหนาทแล้วสัตว์ที่ได้ยินถึงเกรงกลัวหมด แต่แท้จริงก็เพื่อรำลึกถึงพระชาติที่พระพุทธเจ้าได้เสวยเป็นพระชาติเป็นสิงห์แล้วได้กระทำการถวายความคุ้มครองพระปัจเจกพุทธเจ้าด้วยความเคารพจนครบ 7 วันแล้วถึงสิ้นชีพ ส่วนจำพวกหิน คด นอแรด เขี้ยวเสือนั่นจริงอยู่เป็นของสัตว์เดรัจฉาน แต่เพราะในสมัยโบราณยังไม่มีการสร้างพระเพื่อพกติดตัว มีแต่หาสิ่งที่เป็นวัสดุธรรมชาติตามที่ผู้คนจะหามาติดตัว แล้วขอบารมีฤาษีบรรจุความศักดิ์สิทธิ์ให้หรือพระภิกษุผู้ทรงคุณทางสมถะและวิปัสนาอารธนาพระรัตนตรัยให้ของธรรมชาติเหล่านี้ให้มีความศักดิ์สิทธิ์ ใช้เป็นอุบายเพื่อระลึกถึงคุณของพระพุทธเจ้า พระธรรมและพระสงฆ์ไม่ให้ทำชั่วให้เลยเถิดจากการกระทำที่เกินความเป็นคนก็เท่านั่นเอง อีกอย่างผมก็เห็นด้วยกับความคิดเห็นของคุณศนิวารที่กล่าวถึงพวกเขี้ยวเสือ หนังเสือเป็นต้นเช่นกันครับ

 

ของทุกอย่างมีข้อเด่น ข้อด้อย อยู่ที่การนำมาประยุกต์ใช้กับชีวิตครับ

ธรรมมะนั้นคือ คุณากร เป็นของสุดยอดครับ

 

คิดมากระวังจิตตกนะครับ...

 

ขอยกคำสอนของท่าน อ.ชุม ไชยคีรี โดยก่อนที่ท่านจะให้พระเครื่อง
วัตถุมงคล แก่ใคร ท่านจะเทศนาสั่งสอนก่อน โดยสรุปประเด็นที่ว่า
"คุณพระเป็นที่พึ่ง ที่ระลึก กำจัดภัยได้จริงแก่ผู้เข้าถึง"
ทีนี้คำถามมีอยู่ว่า"เข้าถึงคืออะไร"
ก็ตอบง่ายมากๆแต่ทำได้ยากคือ "เข้าถึงอำนาจคุณพระ"
ก็อาจจะยังมีคำถามต่อมาอีกว่า "ถ้าเข้าถึงแล้วก็ไม่ต้องมีพระเครื่อง
เครื่องรางของขลังแล้วซิ"
คำตอบก็คือว่า "ถูกต้องนะครับ"
จึงอาจจะมีคำถามต่อมาอีกว่า "งั้นจะมีวัตถุพระเครื่อง เครื่องรางของขลังไปทำไมล่ะ"
คำตอบก็คือ "คุณพระเป็นนามธรรม ซึ่งไม่สามารถจับต้องได้ แต่เพราะมนุษย์เรา
ยังเป็นผู้ติดยึดอยู่ในรูปวัตถุนั่นเอง จึงต้องมีวัตถุ พระเครื่อง เครื่องรางของขลัง
ที่เป็นวัตถุที่จับต้องได้เกิดขึ้นเพื่อให้เป็นที่พึ่งที่ระลึกยึดเหนี่ยวจิตใจ ให้จิตยึดเกาะ"

 

ผมว่าท่านเจ้ของกระทู้ไม่ได้โฟกัสไปที่ชูชกเท่าไหร่นะครับ แต่เป็นการโฟกัสลงไปที่พวก ปะการังแดง ลูกแก้วพญานาค(ทดสอบทางเคมีธรรมดาๆก็รู้แล้วว่าเป็นสารสังเคราะห์ที่คนทำขึ้นเอง) คตหอย เขี้ยวเสือ งาช้าง อะไรพวกนั้นมากกว่านะครับ เพราะล้านแต่เป็นสิ่งที่มาจากสัตว์เดรัจฉาน แต่มีคนกลุ่มหนึ่งพยายามบอกว่ามันเป็นสิ่งสูงส่งและศักดิ์สิทธิ์ต่างๆนาๆ ทั้งๆที่มันเป็นสิ่งที่อยู่ต่ำกว่าพระพุทธเจ้ามากมายนัก

 

เห็นด้วยทั้งสองอย่างนั่นละครับ
คนที่บูชาชูชกเพราะเขาไม่มีทางออก เหมือนที่เขาบอกแหละชูชกขออะไรก็ได้หมด
เป็นตัวช่วยในการสร้างบารมีของพระโพธิสัตว์ด้วย