ตอบปัญหาทางธรรม กฏแห่งกรรม-ภพภูมิ

เมื่อเราเห็นเหตุ เราย่อมเห็นหนทางแห่งการดับทุกข์
ทุกอย่างเกิดขึ้นเพราะอาศัยสติและปัญญา

 

สนทนาหลายช่องทาง..

ระ วัง จะ เมา ธรรม กัน นะ ขอรับ..

เอา พอ สม ควร แก่ เหตุ นั้น แล ขอรับ..

 

มันมีแค่ทางเดียวคือ ใจเรานี่แหละ

 

บน เส้น ทาง พรหมจรรย์ เผลอ เพลิน ประมาท นิด เดียว เสีย หาย มาก เลย นะ ขอรับ..

แม้ การ สนทนา หรือ คลุกคลี หมกมุ่น มากไป ยัง เป็น กิเลส เลย ขอรับ..

 

จิตที่ฝึกมาแล้วย่อมยังสติมั่นคง
เมื่อนั้น ย่อมยั้งกายและวาจาไม่ให้พลาดพลั้งได้

 

ปฏิบัติแบบไม่เอาอะไรเลยนั้นแล ขอรับ..

วางแม้กระทั่งคำว่าโพธิสัตว์..

ละแม้กระทั่งคำว่าพุทธภูมิ นั้นแล ขอรับ..


ทุกสิ่งไม่ควรยึดมั่นถือมั่น นะ ขอรับ..

 

ความเอาที่เรียกว่า ไม่เอา ยังมีอยุ่ อาศัยอยุ่เพื่อไม่เอาอะไร ก้ยังไม่พ้นสมมุติ
ปัจจัตตังย่อมรู้ได้เฉพาะตน จึงเป็นเหตุที่ไม่ควรไปใคร่รุ้จิตผู้อื่น

 

ถ้าตนเองยังไม่ถึงความหลุดพ้น แล้วจะพาใครหลุดพ้นได้ล่ะ ขอรับ..

จิตแม้จะฝึกดีเพียงใด ถ้ายังไม่ถึงวิมุติธรรม ย่อมมีพลาดได้เสมอ นะ ขอรับ..

 

พุทธองค์ตรัสว่า.. "ผู้ประพฤติธรรมติด อยู่เพียงสองสิ่ง คือ ความมี กับ ความไม่มี"

นะ ขอรับ..

 

ปัจฉิมเทศนา พระพุทธองค์ตรัสว่า..

"ภิกษุทั้งหลายเธอจงดำรงตนด้วยความไม่ประมาทเถิด"

นะ ขอรับ..

 

คำสอนพระศรีอาริย์ ลป ทวด ลป โต ลป ดู่ ลป ปาน เป็นต้น คงเชื่อไม่ได้เพราะท่านยังไม่สำเร็จ อย่างนั้นหรือ

 

ความไม่ประมาทในธรรม หมายถึงอะไร
ะป้นความไม่ประมาทในธรรมที่ผุ้อื่นมี หรือ ความไม่ประมาทในธรรมที่ตนมี กันเล่าหนอ

 

ความยึดอยู่ว่าไม่มี ยังถือว่าเป้นความมีอยุ่ไม้หนอ

 

บางครั้งก็ไม่ต้องการเข้าไปยุ่งเลย นะ ขอรับ..

แต่ ด้วย มีเมตตา ในจิต จึงต้อง ไป ช่วย แนะนำบ้างน่ะ ขอรับ..

ด้วยเห็นว่าเป็นบุคคลผู้มีวาสนาถึงพร้อมแล้ว ควรทำนิพพานให้แจ้ง น่ะ ขอรับ..

 

ได้บอกไปแล้วนะ ขอรับ..

"ความมี กับ ความไม่มี"

ขอจงใช้ปัญญาตน พิจารณา ตามสมควรแก่เหตุเถิด ขอรับ..

 

สนทนากันมาก็สมควรแก่เวลาแล้ว ขอรับ..

ต้องขอลา ขอรับ..

 

เมื่อแจ้งแล้ว ไม่มีคือไม่มี จะยัดเยียดความมีให้ก้ไม่ได้
ก้เป็นจริงเช่นนี้ ความจริงอื่นก้ไม่มีปรากฏเช่นนี้แลจึงไม่มีหลงเหลือความมีหลงเหลืออยุ่อีกต่อไปครับ

 

สาธุครับ

 

สุดท้าย ท้ายสุด ละกัน..


สภาวะนิพพาน สภาวะความพ้นไปของจิต(เจโตวิมุติ) เป็นอย่างไร หรือ ขอรับ..

 

พ้นจากสมมุติได้จึง เรียกว่าวิมุตติ