คำสาปแช่งของจระเข้

คำสาปแช่งของจระเข้

ค่อนข้างขี้เกียจมาเป็นปี อันนี้ค้างไว้นานล่ะ แต่เหตุการณ์ก็ต่อเนื่องเป็นระยะ ตั้งแต่เฮียเริ่มทำ กรรมฐาน

เฮียเล่าไว้

ผมมีเรื่องราวที่อยากเอามาเล่าสู่กันฟัง ผมตัดสินใจไปทำกรรมฐาน ครั้งแรกในชีวิต ที่ วัดอัมพวัน ช่วงนั้นเป็นช่วงเทศกาลกินเจ ผมก็ลองหันมากินเจ 10 วัน เป็นครั้งแรก ในแพลนคือ หลังจากเริ่มกินเจได้ 4-5 วัน ผมก็จะไปเข้ากรรมฐาน ที่วัดอัมพวัน 3 วัน ทั้งหมดยังเป็นช่วงกินเจ จนออกศีล

สาเหตุที่ตัดสินใจปฏิบัติธรรม เพราะ มีคนใกล้ตัว ที่สร้างแรงบันดาลใจให้ผมตัดสินใจ ทำความดีกับเขาบ้าง เพราะ มรสุมชีวิตที่ผมประสบมานั้น เกิดจากกรรม ของผมเองที่ทำเอาไว้ในอดีตชาติ หากทำกรรมฐาน (อย่างตั้งใจจริง อดทนจริง) เพื่อชดใช้กรรม ชีวิตจะเปลี่ยนไปในทางที่ดีขึ้น

แต่เขาก็ได้เตือนผมว่าจะต้องเจอ “มารมาขวาง” ต้องรับมือให้ทัน กับสิ่งที่จะเข้ามาขวางนี้ให้ได้ ขวางไม่ให้ได้ไปปฏิบัติธรรม เพื่อทดสอบความตั้งใจของผม ว่าตั้งใจชดใช้กรรมคืนเจ้ากรรมนายเวร จริงหรือไม่

และแล้ว “มาร” ก็มาเยือน เป็นไปตาม ขั้นตอนของกฎแห่งกรรม หรืออาจจะกล่าวได้ว่า เจ้ากรรมนายเวรมาคอยฉุดรั้ง ไม่ให้เราได้พบทางสว่าง พวกเขาคอยมาขวางในทุกรูปแบบ อาทิเช่น ทำให้เรามีเรื่องทะเลาะเบาะแว้งกับแฟนบ้าง ไม่เข้าใจกัน ใจร้อนรุ่ม ควบคุมอารมณ์ไม่อยู่

เลยออกไปสำมะเลเทเมา ในช่วงที่ลั่นสัจจะว่าจะกินเจ ตลอด 10 วัน ไม่อยากไปวัดแล้ว ไม่รักษาศีลแล้ว ไม่อยากทำดีแล้ว สรุปว่า คืนนั้นผมก็ดื่มเหล้า “ผิดสัจจะ” แฟนผมเคือง ที่ระดับ 5 ริกเตอร์ แฮะๆ

เพราะโทรศัพท์มาหาแล้วรู้ว่าผมประชดเขาด้วยการออกไปกินเหล้า ในช่วงที่กำลัง กินเจ แท้ๆ


แต่อย่างไรเสีย เมื่อคุยโทรศัพท์เคลียร์ในคืนนั้นแล้ว เช้าวันต่อมา คือวันที่แพลนจะไปทำกรรมฐานที่วัดอัมพวัน แล้วครับ ไปกับ คุณ 5 ริกเตอร์


ครั้งแรกที่จะไปวัดอัมพวัน เช้ามายังไม่ค่อยสร่างเท่าไหร่ เขาก็ขับรถมารับที่บ้านแล้วครับ

ใจไม่ค่อยอยากไป ไม่รู้ว่าไปแล้วจะได้อะไร ไม่ศรัทธา เฉยๆ ชินชากับเรื่องเลวร้ายที่ผ่านเข้ามาในชีวิต จนคิดว่าไปวัดแล้ว มันคงไม่มีอะไรดีขึ้นมาหรอก

เอ้า! แบกความไม่เชื่อถือไปตลอดทาง แต่ไม่บอกให้คนพาไปรู้

แต่ก็คิดนะว่า อยากกลับตัวเป็นคนดี ลองดูซิว่าจะเป็นไง พอไปถึงวัด งง ไม่คุ้นกับระเบียบปฏิบัติ เด็กใหม่ ทำอะไรก็ไม่ค่อยถูกต้องนัก แถมยังมีผู้เข้ามาปฏิบัติเป็นกลุ่มใหญ่จากโรงงานมาอีก

กลุ่มผู้ชายจากโรงงาน ด้วยความที่มาเป็นกลุ่มเขาจะจับกลุ่มคุยเล่น ในช่วงปฏิบัติและเวลาเข้าห้องพัก ซึ่งผมก็นอนห้องเดียวกันกับเขาทั้งหลายนั้น

เขามาแบบโรงงานสั่งให้มา มาแบบไม่ตั้งใจ ยิ่งทำให้ผมเสียสมาธิ เขาทั้งคุย ทั้งเล่น ดีครับ ถือว่าเป็นการฝึกจิตใจ ฝึกสมาธิของผม ซึ่ง “ตรงนี้มารมาแกล้งทดสอบผมอีกขั้นนึง”

แต่ด้วยความตั้งใจจริง บวกกับ คุณ 5 ริกเตอร์ แนะนำทริคการเดินจงกรมและนั่งสมาธิให้ผมระหว่างช่วงพัก ผมฝึกเดินจงกรม และนั่งสมาธิจนรู้ว่า ลมเข้าท้อง ลมออกจากท้อง

เมื่อเริ่มจับการหายใจได้ คราวนี้ย้ายมาปฏิบัติที่ศาลาสุธรรมภาวนา พอช่วงลงนั่งสมาธิ ผมรู้สึกว่าลมหายใจนั่น หายใจช้าๆและสม่ำเสมอ เหมือนตอนเรานอนหลับ รู้สึกสงบดีมากๆ

ณ ขณะนั้น กงกรรมกงเกวียน ก็เริ่มต้นขึ้น จากความสงบเมื่อครู่นี้ ผมกลับมองเห็นจระเข้ ตัวใหญ่มาก มาลอยคอที่ท่าน้ำ สายตาจ้องมองมาที่ผม ผมจึงกำหนดเห็นหนอ เห็นหนอ แล้วก็ดึงเข้าสู่สมาธิต่อ ผมคิดว่าอุปาทานแน่ๆ ไม่ติดใจอะไร

หลังจากนั้น ทุกครั้งที่ทำกรรมฐาน พอถึงช่วงลงมานั่งสมาธิ ผมจะเห็นแต่จระเข้ตัวใหญ่มาลอยคอริมท่าน้ำทุกครั้ง ครบกรรมฐาน 3 วันก็ลาศีล ตามปกติ กลับมาบ้านยังพยายามปฏิบัติต่อ ก็ยังเห็นแต่จระเข้ แต่ยังไม่เห็นอะไรมากกว่านั้น


จนผมไปปฏิบัติที่วัดอัมพวันในครั้งที่ 2 ในช่วงนั่งสมาธิ ผมก็เห็นอีก คราวนี้ เหมือนผมจมอยู่ใต้น้ำ เห็นจระเข้ตัวเดิมลอยอยู่บนผิวน้ำ แล้วค่อยๆจมลง คิดว่าคงจะตายแน่เลย


ผมมองเห็นตรงกลางหน้าอกจระเข้มีหอกปักอยู่ แล้วมีเลือดไหลออกมาตลอดเวลา ผมก็กำหนดเห็นหนอ เห็นหนอ ภาพนั้นหายไป


พอเริ่มปฏิบัติในช่วงบ่าย คราวนี้ ผมเห็นผู้ชายคนนึงยืนอยู่บนแพกลางแม่น้ำ มือถือหอกด้ามยาว ชูขึ้นเหนือหัวแล้วแทงลงน้ำเต็มแรง ผมรู้ทันทีว่า นั่นคือตัวผม

ผมกำลังใช้หอกแทงจระเข้ตัวใหญ่มากๆ ที่ถูกดักเข้ามาในแพ ผมไปยืนคร่อมจระเข้ตัวนั้น เอาหอกแทงทะลุอกของมันจนเต็มแรง แล้วจระเข้ก็ตาย

พอรู้ตัว ผมก็กำหนดเห็นหนอ เห็นหนอ กลับคืนสู่การกำหนดลมหายใจ พอง ยุบ ที่ท้อง รอให้ครบเวลา เพื่อจะได้แผ่เมตตาให้กับจระเข้ตัวนั้น


แต่ผมก็ไม่ได้สนใจอะไรอีก เรื่องดังกล่าว ผมเกือบจะลืมไปเสียสนิท เพราะกลับมาบ้านก็ไม่ได้ปฏิบัติต่อเนื่อง ห่างจนเลิกปฏิบัติไปเลย สวดมนต์ก็สวดน้อยวันลง จนในที่สุดก็ไม่สวด


จนมาเมื่อเช้า วันที่ 25 ธันวาคม 2552 ผมตื่นขึ้นมา รู้สึกเจ็บหน้าอกข้างขวา เจ็บมาก เจ็บเหมือนโดนอะไรมาแทงทะลุอก เจ็บสะท้านตั้งแต่ด้านหน้า ปวดร้าวมายันด้านหลัง เลยลงนอนหลับตานึก เจ็บหนอ เจ็บหนอ แล้วผมก็เห็นภาพจระเข้โดนแทงกลางอก ค่อยๆจมลงไปนอนตายใต้แม่น้ำ ขณะที่ผมเขียน มันก็ยังเจ็บครับ


ปัจจุบันนี้ ไม่ได้สวดมนต์ ทำกรรมฐานเลย ทั้งๆที่ระลึกกรรมได้แล้วว่าเจ้ากรรมนายเวรในอดีตชาติคือใคร เพราะขาดความเพียรจริงๆ



เฮียเล่าไว้เท่านี้ แต่ต่อจากนี้ อรจะเล่าค่ะต่อนะค่ะ ด้วยฉายา คุณ 5 ริกเตอร์ นี่ล่ะค่ะ หึๆ


หลังจากนั้นคำสาปก็เริ่มขึ้น เฮียบอกว่า มีอาการกลัวน้ำ (เฮ๊ย แฟนอิชั้นไม่ใช่นะ ห้ามคิด .. อิอิ)


กลัวน้ำที่ว่าคือ จากคนที่เคยว่ายน้ำข้ามแม่น้ำป่าสักได้ ในสภาพมือนึงถือของได้ อีกมือว่ายน้ำได้ กลับกลัวน้ำที่มองไม่เห็นพื้นท้องน้ำ ถ้าลงสระว่ายน้ำเห็นพื้นสระ และตื้นๆแค่อก ก็จะทำใจลงได้


เฮียบอกว่า ตั้งแต่เจอจระเข้ ในกรรมฐาน มีเสียงเตือนว่า “อย่าลงน้ำ จะตายเพราะน้ำ”

อะป้องกันไว้ก่อน ทริปไป scuba diving งดถาวรตั้งแต่บัดนั้นมา

ลงเรือก็เลี่ยงด้วย เพื่อความปลอดภัย

ใครกล้าเสี่ยง? ไม่รู้ล่ะเราไม่กล้าอะ


กิจกรรมจึงเปลี่ยนเป็น ขี่ม้าซะส่วนใหญ่เพื่อชดเชย อะไรที่เสียไป

ตั้งแต่ปี 2552 แล้วที่ไม่ได้ลงน้ำเลย


จนเมื่อต้นเดือน พฤศจิกายน 2553

ไปขี่ม้าตามปกติ แต่ต้องพักค้างคืน เพราะต้องถ่ายภาพตีตราม้า ตอนเช้า รีสอร์ทที่พักอยู่หน้าหาดบ้านกรูด ทับสะแก ตื่นมาก็เห็นทะเลเลย

เฮียมี ความตั้งใจจะมาแช่น้ำทะเลที่ ชายหาดช่วงเช้า เพราะก่อนหน้านี้ มีอาการแพ้ มด แมลง เป็นผื่นขึ้นที่หลัง หวังว่าน้ำทะเล จะรักษาให้แผลหายไวขึ้น


เรางัวเงียตื่นแต่เช้า เพราะความอยากลงน้ำทะเลของเฮีย เฮียลงไปแช่น้ำที่ชายหาดแต่ลงไปตื้นๆ น้ำแค่เข่า เรานั่งอยู่หาดไม่ลงเล่นน้ำ ถือกล้องถ่ายโน้นนี่เรื่อยเปื่อย


วันนั้นค่ำๆก็ขับรถถึงบ้านที่สระบุรี เป็นที่เรียบร้อย ด้วยความเหนื่อย หัวถึงหมอนก็หลับเป็นตายเลย แล้วความฝันก็เกิดขึ้น


ในฝัน


เรายืนอยู่ที่หาดบ้านกรูด แบบเมื่อเช้านี้เลย เฮียยืนอยู่ในทะเล กำลังเดินขึ้นมาจากทะเลที่น้ำสูงแค่เข่า เฮียยิ้มให้เรา และแล้วทุกอย่างก็เกิดขึ้นเร็วมาก แต่จะเล่าให้ละเอียดนะค่ะ แต่มันเร็วมาก เราไม่ได้ยืนดูเหตุการณ์เฉยๆ แต่มันเกิดขึ้นเร็วมาก


ตอนนั้น ก็มีคลื่นซัดมาโดนเฮีย คลื่นสูงท่วมหัวซัดเฮียเต็มๆ หายไปกับคลื่น พอคลื่นหายไป เฮียนอนราบอยู่กับพื้นทราย สีหน้ายังมีสีเลือดเหมือนคนสลบไปเท่านั้นเอง


แต่ก็มีคลื่นซัดเข้ามาโดนเฮียอีกครั้ง แต่เมื่อคลื่นหายไป สีหน้าเฮียเปลี่ยนไปทันที เฮียยังสลบอยู่ แต่หน้าซีดเผือก เหมือนคนที่จมน้ำมานานแล้ว ซีดขาว ปากซีด


คลื่นลูกที่สาม ตามมาติดๆ และซัดเฮียเข้าไปอีก ครั้งนี้ หน้าเฮียกลายเป็นหน้าคนที่ตายไปแล้ว ไม่มีลมหายใจแล้ว ตอนนั้น เรารู้แล้วว่า นี่เป็น “ศพ” เรารู้สึกใจหาย สูญเสีย เสียใจมาก ปนกัน มันคงเป็นอาการช็อค

ยังไม่ทันได้คิดอะไรมาก


เราเห็นดวงวิญญาณเฮียที่นอนอยู่ในร่างนั้น ลอยขึ้นมา ลอยขึ้นมาในท่าเดียวกับที่นอนราบอยู่

เราตกใจมาก เห็นแล้วว่า วิญญาณกำลังออกจากร่าง เหมือนมีใครดึงวิญญาณออกเลย รู้สึกถึงสิ่งที่ไม่ดี ที่จู่โจมเข้ามา


ในใจบอกตัวเอง “ไม่นะ ไม่นะ ไม่นะ” คิดได้เท่านั้น
มีเสียงหนึ่งดังขึ้น ไม่ได้บ่งบอกว่า เป็นเพศ ชาย หรือ หญิง

“กรูบอกแล้วใช่ไหม ว่าอย่าลงน้ำ!!!!!!!”


แต่วินาทีเดียวกัน เรารีบเข้าไปคว้า ข้อมือของวิญญาณเฮียไว้ ปากเอ่ยออกไปอย่างไม่ได้คิด ไตร่ตรองอะไรเลย มันพูดออกไปโดยอัตโนมัติ ว่า

“อะระหัง สัมมาสัมพุทโธ ภะ..........” (รู้สึกว่า ทำไมปากหนักจัง ขยับปากสวดได้อย่างยากเย็น กว่าจะพูดได้แต่ละคำ)

วิญญาณเฮีย กลับลงมาที่ร่างเล็กน้อย เกือบจะคืนมาทั้งหมด เราดีใจมาก ที่เห็นอย่างนั้น



จึงรีบสวดมนต์ เริ่มใหม่อีกครั้ง “อะระหัง สัมมาสัมพุทโธ ภะคะวา....”
“พุทธัง ภะคะวันตัง....” วิญญาณเฮียกลับเข้าร่าง 100 % แล้ว

สีหน้า เริ่มย้อนกลับแบบในหนังเลย

สีหน้า น่ากลัวแบบศพที่ตายมานานแล้ว

เป็น หน้าซีด

และเป็นสีหน้ามีเลือดฝาด เหมือนคนปกติ


แต่ปากเรายังสวดมนต์ต่อ ในช่วงที่เอ่ยถึง ภะคะวันตัง.... เราเหนื่อยมาก เพราะกว่าจะเอ่ยได้แต่ละคำ ปากหนักมากๆ ขยับแทบไม่ได้เลย

ในโลกของความจริง


กลางดึกตอนนั้น เฮียเขย่าตัวเรา ปลุกให้ตื่น “อร อร เป็นอะไรหรือเปล่า”

เราลืมตาขึ้น อย่างยากเย็นปากยังสวดมนต์อยู่ไม่หยุด สติเริ่มกลับคืนมา ปากกำลังเอ่ย ท่อน “ภะคะวันตัง..” นั่นอยู่เลย

เราจึงเข้าใจว่า ทำไมปากจึงหนักเหรอเกิน เพราะ เราพยายามสวดมนต์ออกมาจริงๆ ทั้งๆที่นอนหลับอยู่นั่นเอง



เฮียตื่นเพราะได้ยินเสียงของเรา งึมงำๆ อะไรซักอย่างอยู่ จึงปลุก เพราะเข้าใจว่าเราอาจจะหิวน้ำดึกๆ หรือเปล่า พอเราเข้าใจว่าอะไรเป็นอะไรแล้ว เราก็หยุดสวดมนต์ ถึงแค่ “ภะคะวันตัง..” คำนั้น ....


เราบอกเฮียว่า “อรฝันไม่ดี” ทั้งที่ยังง่วงแสนง่วง ก็ยังคิดทัน

ในหัวกำลังจะสั่งให้พูดว่า อรฝันร้าย แต่กลับคิดทันทีว่า ยังไม่บอกเฮียตอนนี้

และคำว่า “ฝันร้าย” มันไม่เป็นมงคลด้วย เขายังมีลมหายใจอยู่ตรงนี้ จึงพูดว่า “ฝันไม่ดี” ดีกว่า

แหม... ทุกวินาทีคิดเยอะมาก แฮะๆ ประชดตัวเองเล็กน้อย


เช้ามายังไม่เล่าให้เฮียฟัง เพราะลืมเสียสนิท จนอีกคืนมานอนบ้านแม่เฮีย เรานอนอยู่กะแม่เฮีย สองคน แล้วก็ดันจำได้ขึ้นมา เล่าให้แม่ฟัง และอีกวันถึงเล่าให้เฮียฟัง


ว่า เขาเตือนแล้ว ว่าอย่าลงน้ำ


แม้แต่น้ำทะเลตื้นก็ยังห้าม เรายังรู้สึกอีกอย่างหนึ่งคือ จะไม่มีการเตือนอีกต่อไปแล้ว


เฮียยังไม่ได้ทำกรรมฐานอีกเลย เราจำไม่ได้แล้วว่า เฮียทำกรรมฐานที่บ้าน ครั้งสุดท้ายเมื่อไหร่


ก็หวังว่า การปฏิบัติธรรมของเรา จะพอช่วยเขาได้บ้าง


ที่เรายังไม่เข้าใจ ในปฏิกิริยาการโต้ตอบของจิตเรา คือ ทำไมตอนที่เห็นวิญญาณออกจากร่าง เราจึงรีบไปคว้าข้อมือวิญญาณเฮีย และสวดมนต์ทันที สมองเราไม่ทันคิดอะไรเลย มันทำออกไปแบบ reaction ตอนนี้ก็ยัง งง ว่า ทำไมจึงสวดมนต์


แต่ทำให้เราอุ่นใจว่า ในยามคับขัน สิ่งที่เราไม่เข้าใจสิ่งนี้ช่วยให้เราผ่านมันไปได้ด้วยดี



แต่คำสาปของจระเข้ ก็ยังอยู่ และคำเตือนสุดท้าย คือ ไม่มีโอกาสในครั้งต่อไปอีกแล้ว




มันอาจจะเว่อร์ แต่เราฝันว่าจะเราจะได้เจอผู้ชายคนนี้ ทั้งที่ไม่เคยเจอกันมาก่อน น่าขำ แต่บ่ายก็ได้เจอกันจริงๆ เป็นการพบกันครั้งแรกในฝัน และเจอกันครั้งที่ 2 ในความจริง

ถ้าใครได้อ่านเรื่อง เด็กม่อฮ่อม กับ สัมพเวสีฝากบอก ก็จะเข้าใจดี ว่า มีหลายครั้ง ที่วิญญาณต่างๆ พ่อเฮียที่เสียชีวิตไปแล้ว หรือเทวดา หรือเจ้าที่เจ้าทาง มักจะสื่อผ่านเรา ไปถึง เฮีย และแม่เฮีย แต่นั่น หมายถึงความผูกพันกันมาก่อน เพราะไม่มีสิ่งใดเกิดขึ้นโดยบังเอิญในโลกนี้

ปล. เรื่องวิญญาณของพ่อเฮีย ที่ห่วงลูก ยังไม่ได้เล่าอะค่ะ ติดไว้ก่อน

 

ติดตามอ่านอยู่นะ เคยเข้ามาทักทายตอนน้องอรหายเงียบไป ค้นกระทู้เก่าๆขึ้นมาหน้าแรกเผี่อว่าน้องอาจจะมาอ่านเจอเข้า และแล้วก็เป็นจริงจนได้ น้องอรมีเรื่องมาเล่าให้ฟังอีก เป็นกำลังใจให้chearrchearrค่ะ

 

สวัสดีค่ะพี่ไก่ต่อ มีอีกเยอะค่ะ แต่ขาดแรงบันดาลใจในการเล่าไปอะค่ะ แฮะๆ แต่พยายามนะค่ะ ขอบคุณพี่ไก่ต่อ ที่ยังรอกันอยู่นะค่ะ ^^

คุณพระรักษา เทวดาคุ้มครองนะค่ะ

 

อ้าว....อ่านมาจนจบ ยังนึกอยู่ว่าชื่อใครน๊าคุ้นจัง คุณอรน่ะเอง ติดตามอ่านอยู่ค่ะ

 

สวัสคีค่ะ พี่ peerakul อรตอบ mail แล้วนะค่ะ

ตอนนี้เฮียนิ่งค่ะ ไม่สวดมนต์ ไม่ทำกรรมฐาน แต่ยังปฏิบัติดี ปฏิบัติชอบ ไม่ดื่มเหล้าถาวร ลั่นสัจจะเลิก ตั้งแต่ สามปีที่แล้วแล้วค่ะ แต่ก็ยังได้ไปไหว้พระ ทำบุญอยู่เรื่อยๆ

แต่หากกลับมาทำครั้งใด ก็จะเห็นจระเข้ทุกครั้ง

 

มาอ่านด้วยคนค่ะ

ขอบคุณที่ลงให้อ่านนะคะ

 

ขอเป็นกำลังใจให้ด้วย
น่าจะลองฝึกต่อนะครับ เพื่อแผ่เมตตาเยอะๆ จนเขาอาจยอมใจอ่อนสักวัน
ทำจิตให้เข้มแข็งเข้าไว้นะครับ

 

ตอนนี้ เฮียไม่ปฏิับัติค่ะ ไม่สวดมนต์ ยังทำบุญแบบไปไหว้พระ ทำบุญที่วัดอยู่เป็นประจำอยู่ค่ะ อรรู้ว่านั่นไม่พอที่จะชดใช้กรรมได้ แต่เราฉุดลากใคร ไม่ได้

บุญถึงพร้อม เขาคงได้กลับมาปฏิบัติอีก ตอนนี้เขาเลิกเหล้า รักษาศีลห้า ใจเย็นลง ก็โอเค ในระดับนึงค่ะ ช่วงกินเจ ก็ไม่ผิดศีล ไม่ศีลขาดระหว่างทางแล้ว

คนนี้น่ะ ต้องค่อยเป็นค่อยไป พอรู้สึกว่าถูกบังคับ จะแอนตี้ทันที ^^

ทางอรก็แผ่เมตตาช่วยทุกวันเลยค่ะ ทำกรรมฐานก็แผ่ช่วย เพราะเชื่อมั่นว่า วันนึงเขาจะต้องกลับมาทำกรรมฐาน หรือสวดมนต์ บ้าง

 

คุณอร 5 ริกเตอร์ดูเฮียอย่าให้ลงน้ำอีกนะคะ
เดี๋ยวจะซื้อสระเป็ดไปฝากคราวหน้า เอาไว้ว่ายน้ำหลังบ้าน
พ่วงด้วย life vest jacket แถมห่วงยางอีกอัน กันพลาด
อยากให้เฮียไปปฏิบัติจังเลย ลุ้น ลุ้น...
จะว่าไปเป็นคู่ที่น่ารักดีนะคะ เกื้อหนุนกันดี (และตีกันบ้างเพื่อเปลี่ยนบรรยากาศ)

ตกลงตำนานพื้นบ้านเรื่องไกรทอง ก็อาจจะมีเค้าโครงความจริงอยู่บ้างซิเนี่ย

 

5555 คุณตี้ค่ะ เรื่องไกรทอง อรแซวเฮียบ่อยๆค่ะ ไปเป็นไกรทองมาก่อนป่าวเนี้ย อิอิว

อีกอย่าง เฮียมีห่วงยางขนาดใหญ่ พกติดตัวตลอดค่ะ ^^

 

อีกอย่าง เฮียมีห่วงยางขนาดใหญ่ พกติดตัวตลอดค่ะ ^^


ฮาก๊ากหัวโขกจอเลย คุณอรทำกันได้ กำหนดขำหนอไม่ทัน
ถ้าเฮียเป็นไกรทอง ตี้ก็ต้องเรียกคุณอรใหม่เป็น คุณตะเภาอร 5 ริกเตอร์
ก็เขายกลูกสาวให้คนที่ปราบชาละวันได้ งานนี้คุณอรมีเอี่ยวเต็มๆ

 

อิอิ ฮาใหญ่เลยคุณตี้อะ ^^

แซวเฮียเล่นอยู่ว่า ไกรทองป่าวเนี้ย แต่อย่างไรเสีย (ไม่เกี่ยวกับไกรทองนะค่ะ) เฮียติดกรรม กาเม มาจากอดีตชา่ติ มากกว่า 60 % ค่ะ ต้องใช้กรรมนั้น ซึ่งเห็นว่า เสียใจจนเสียคนเลย
เพราะมีหลายอย่างมาซ้ำเติมทุกอย่างในช่วงเวลานั้น


อรอ่านหนังสือให้เฮียฟัง เรื่อง การผิดศีลข้อ กาเม โดยหลวงพ่อจรัญ ท่านเคยบอกไว้ว่า กรรมฐานจะช่วยให้ได้ชดใช้กรรมนั้น ได้ยกตัวอย่าง ด๊อกเตอร์คนนึง มีเมียกี่คนก็มีชู้ทั้งหมด คนใหม่นี้ก็จะมีชู้ ถ้าไม่ปฏิบัติกรรมฐาน ชดใช้กรรมทีดรมที่ผิดศีลข้อกาเม มาจากอดีตชาติ พอด๊อกเตอร์คนนั้น ปฏิบัติอย่างตั้งใจ สม่ำเสมอ ก็ไม่มีปัญหาครอบครัวอีกเลย

พอเฮียได้ปฏิบัติธรรม ก็อโหสิกรรมให้เธอคนนั้นไปแล้วค่ะ

ปล. เมื่อคืน เฮียกลับมาสวดมนต์เป็นวันแรกแล้วค่ะ ปลื้มใจมากๆ เลย อิอิ

 

ผมเคยเป็นทหาร ไปปฏิบัติราชการชายแดน ผมเคยวางกับระเบิดดักข้าศึกนับร้อยลูก ตอนไปฝึกสมาธิวิปัสสนากรรมฐานที่วัดอัมพวัน ผมเห็นภาพทหารเวียตนาม มีทั้งขาขาดข้างเดียว บางคน 2 ข้าง บางคนตาย ปัจจุบันเมื่อตื่นนอน หรือนั่งนานๆ จะมีอาการปวดข้อเท้า ที่ส้นเท้า เวลาเดินจะต้องเขย่งเท้า แต่สัก 10 นาที อาการก็จะหายไปเป็นแบบนี้ทุกวัน คงจะมีสภาพเหมือนคนที่ถูกระเบิดตัดขาไป

 

สวัสดีค่ะ อรยังจำเรื่อง ระลึกชาติของคุณ marine ได้ค่ะ เพราะ ขั้นตอนการระลึกชาติ เป็นไปตามลำดับขั้นตอน ตรงกัน

อาการที่ปวดแบบนี้ อร เป็นลักษณะคล้ายๆกันค่ะ ที่ทุก เที่ยงคืน ถึงตี่หนึ่ง ทุกคืน ตอดต่อกันเป็นปี จะปวดข้อเท้า ปวดเข้าไปในเส้นเอ็น จนขยับเท้าไม่ได้ ปวดจนน้ำตาไหล จนได้ทำกรรมฐาน จึงหาย และเจ้ากรรมนายเวร ได้ตามมาบอกทีหลังว่า นั้นคือกรรมที่ทำกับแมลงปอ และแมลงสาบ

อนุโมทนาบุญ ด้วยนะค่ะ ^^

 

วันนี้ เฮียฝากบอก ขอบคุณทุกคนด้วยค่ะ เพราะทำให้ เฮียรู้สึกอยากกลับมาสวดมนต์ทุกวัน (ทำมาได้ 3 วันติดกันแล้วค่ะ) เมื่อคืนเห็นว่าทำกรรมฐานไปนิดนึง ไม่นานเท่าไหร่

และจะพยายามทำให้ได้ทุกวัน ต้องขอบคุณทุกคนที่ช่วย ไซโค นะค่ะ ^^

 

สวัสดีครับ แวะมาอ่านครับ หายไปนานเลยนะ อยากแนะนำบทสวดพระบรมมหาจักรพรรดิครับ มีประโยชน์มากทั้งผู้สวดเองและยังสวดให้คนที่เรารักก็ได้ครับ เวลาป่วย หรือมีปัญหาชีวิตต่างๆ

บทสวดพระมหาจักรพรรดิ

 

สวัสดีค่ะ คุณ aries ขอบคุณที่ไม่ลืมกันะค่ะ ^^ แวะมาอ่านเรื่องของท่านอื่นเรื่อยๆค่ะ แต่เกิดอาการขี้เกียจพิมพ์เรื่องกรรมฐานของตนเองค่ะ ขออ่านๆ ประสบการณ์ผู้อื่นเป็นระยะ ค่ะ เร็วๆนี้อาจจะ เขียนเรื่องเพื่อน คนนึงที่เราเจอกันในอดีตจนถึงปัจจุบันค่ะ อาจจะนะค่ะ อิอิ

และขอบคุณสำหรับบทสวดมนต์ด้วยนะค่ะ คุณพระรักษา เทวดาคุ้มครองค่ะ

 

denceedencee ดีใจด้วยจังเลยที่เฮียกลับมา สวดมนต์แล้ว มาเป็นกำลังให้เฮียค่ะ นะคะน้องอร

 

ขอบคุณค่ะพี่ไก่ต่อ

แต่ก็ไม่ได้ทำสม่ำเสมอค่ะ กรรมฐานก็ทำได้ไม่เต็ม ชั่วโมง แต่ก็ดีกว่าที่เขาไม่เริ่มทำอะไรเลย เรื่องสวดมนต์ เห็นว่าจะพยายามสวดให้ได้เกือบทุกวัน ค่ะ

เดี๋ยวจะให้เฮียมาอ่านในเวบนี้จะได้มีกำลังใจ สวดมนต์ ทำกรรมฐานค่ะ ที่จริงอรเองก็เล่าให้ฟังว่าเพื่อนๆในนี้ อยากให้เฮียปฏิบัติต่อไป พอได้ยินก็เห็นเขาโทรบอกว่า สวดมนต์แล้วนะ ทำกรรมฐาน ทำได้แต่นั่งสมาธิอย่างเดียว นั่งไม่นาน แต่ก็ยินดีที่เขาหันมาสนใจ มากขึ้นค่ะ

 

โอ้ เป็นฝันที่น่ากลัว บวกตื่นเต้น เราก็เคยฝันประมาณแต่มันเหมือนจริงมากๆเลยค่ะ ฝันว่ามีผญ.ยืนคร่อมเราบนเตียงนอน ครั้งแรกจะพาไปด้วย พยายามดึงแขน ครั้งที่สองพยายามจะบีบคอ ทั้งสองครั้งเราสวดมนต์อัตโนมัติ เหมือน จขกท.เลยค่ะ ครั้งที่สาม ได้ยินแต่เสียง(มาดี) ครั้งที่สี่มานั่งดูที่ข้างเตียงเฉยๆหลังจากไปทำสังฆทานให้