ความหมาย "ปฏิบัติธรรม" ที่แท้

นั่นซี่ แล้วรู้อะไรล่ะที่ว่ารู้ได้เฉพาะตน ดังนี้

 

มิใช่ถึง ด้วยการไปครั้งแรก

พระไตรปิฎก เล่มที่ ๑๓ พระสุตตันตปิฎก เล่มที่ ๕ มัชฌิมนิกาย มัชฌิมปัณณาสก์

การตั้งอยู่ในอรหัตตผล
[๒๓๘] ดูกรภิกษุทั้งหลาย
เราย่อมกล่าวการตั้งอยู่ในอรหัตตผล ด้วยการไปครั้งแรก เท่านั้นหามิได้
แต่การตั้งอยู่ในอรหัตตผลนั้น ย่อมมีได้ ด้วยการศึกษาโดยลำดับ
ด้วยการทำโดยลำดับ ด้วยความปฏิบัติโดยลำดับ.

ดูกรภิกษุทั้งหลาย
ก็การตั้งอยู่ ในอรหัตตผล ย่อมมีได้ ด้วยการศึกษาโดยลำดับ
ด้วยการทำโดยลำดับ ด้วยความปฏิบัติโดยลำดับอย่างไร?

ดูกรภิกษุทั้งหลาย
กุลบุตรในธรรมวินัยนี้ เกิดศรัทธาแล้วย่อมเข้าไปใกล้
เมื่อเข้าไปใกล้ย่อมนั่งใกล้ เมื่อนั่งใกล้ย่อมเงี่ยโสตลง
เมื่อเงี่ยโสตลงแล้ว ย่อมฟังธรรม
ครั้นฟังธรรมย่อมทรงธรรมไว้ ย่อมพิจารณาเนื้อความแห่งธรรมที่ทรงไว้แล้ว
เมื่อพิจารณาเนื้อความอยู่ ธรรมทั้งหลายย่อมทนได้ซึ่งความพินิจ
เมื่อธรรมทนความพินิจได้อยู่ ฉันทะย่อมเกิด
เมื่อเกิดฉันทะแล้ว ย่อมอุตสาหะ
ครั้นอุตสาหะแล้ว ย่อมไตร่ตรอง
ครั้นไตร่ตรองแล้ว ย่อมตั้งความเพียร
เมื่อมีตนส่งไปแล้ว ย่อมทำให้แจ้งชัดซึ่งบรมสัจจะด้วยกาย
และย่อมแทงตลอดเห็นแจ้งบรมสัจจะนั้นด้วยปัญญา.

ดูกรภิกษุทั้งหลาย
ศรัทธาก็ดี การเข้าไปใกล้ก็ดี การนั่งใกล้ก็ดี การเงี่ยโสตลงก็ดี
การฟังธรรมก็ดี การทรงธรรมไว้ก็ดี ความพิจารณาเนื้อความก็ดี
ธรรมอันทนได้ซึ่งความพินิจก็ดี ฉันทะก็ดี อุตสาหะก็ดี
การไตร่ตรองก็ดี การตั้งความเพียรก็ดี นั้นๆ ไม่ได้มีแล้ว

เธอทั้งหลายย่อมเป็นผู้ปฏิบัติพลาด ย่อมเป็นผู้ปฏิบัติผิด

ดูกรภิกษุทั้งหลาย
โมฆบุรุษเหล่านี้ ได้หลีกไปจากธรรมวินัยนี้ ไกลเพียงไร.

_______________________________________________

ไม่มีการปฏิบัติลัดสั้น ในการเรียนพุทธศาสนา

แต่ถ้าท่านผู้ใดปฏิบัติแล้ว ถึงมรรคผลได้เร็วทันตา
นั่นหมายความว่า บุคคลผู้นั้นได้เพาะบ่มเรียนรู้พุทธศาสตร์ มาอย่างมากมายแล้วในชาติก่อนๆ
การถึงมรรคผล จึงมีขึ้นได้ในชาติปัจจุบัน

หากไม่เรียนธรรมตามลำดับ ก็อาจจะหลงทาง
เข้าสู่วิถีแห่งมิจฉาวิมุตติ เดินทางผิดไปจากธรรมวินัยของพุทธศาสนา
ดังพุทธพจน์ วรรคสุดท้ายที่ว่า

โมฆบุรุษเหล่านี้ ได้หลีกไปจากธรรมวินัยนี้ ไกลเพียงไร


เอวัง...

 

เรื่องที่รู้เฉพาะตน ถ้าตอบออกไปแล้วก็กลายเป็นเรื่อง
สาธารณะก็ต้องมานั่งถกกันอีกยาว
จึงไม่มีผู้รู้เฉพาะตนท่านใดที่จะ
แหลมเข้ามาเฉลย เพราะเฉลยไปคนฟังก็ไม่รู้อย่าง
ที่ผู้รู้เฉพาะตนรู้
เพราะเป็นการหยั่งรู้ด้วยพลังของปัญญาบริสุทธ์

หากนำมาบอกมาเล่าให้ผู้ยังหยั่งไม่ถึงได้ฟัง
ก็อาจเข้าใจได้แต่ไม่สามารถรู้รสชาติที่แท้จริง
ที่เกิดกับจิตโดยการหยั่งถึงด้วยปัญญา

 

สติปัญญาของใคร ที่มีการสะสมมาก่อน
และผนวดสนธิกับความเพียรปัจจุบันต่อเนื่อง
ย่อมมีโอกาสเข้าถึงปัญญาวิมุติ ถึงที่สุดแห่งธรรม

 

ปัจจัตตัง เวทิตพโพ วิญญูหี-ติ

หลักเขามีครับท่าน ตรงนี้ว่ารู้อะไร เขาหมายถึงโลกุตรธรรมครับ

แต่ชาวพุทธบ้านเรา ตีกินเยอะครับ มั่วเพียบ คิกๆๆ หนีไม่ออกไปไม่เป็นก็รู้เฉพาะตนๆๆ

 

คนละคนหรือคนเดียวกันครับ

 

ผู้คนจำนวนมากศรัทธา มีฉันทะที่จะศึกษาปริยัติ
มีพระอภิธรรมเป็นต้น แต่ไม่สนใจการปฏิบัติ
หรือไม่สามารถนำความรู้ในพระธรรมมาใช้
ปฏิบัติได้
ความรู้ที่ได้จากการศึกษาพระธรรมนั้น
เป็นเสมือนแผนที่ เป็นแนวทางสำหรับการปฏิบัติให้ข้ามโอฆะได้จริง
(โอฆะแปลว่าห้วงน้ำ หมายถึงกิเลส 4 ประเภทคือกาโมฆะ(กาม)
ภโวฆะ(ภพ) ทิฏโฐฆะ(ทิฏฐิ) อวิชโชฆะ(อวิชชา)
ว่าเป็นเหมือนห้วงน้ำ)
และความรู้ที่พระองค์ทรงรู้ก่อนแล้วนั้น
เราก็สามารถรู้ตามได้จริงหากปฏิบัติอย่างถูกต้องจนเกิดปัญญา
เมื่อนั้นความเข้าใจในธรรมจะกว้างขวางพิสดาร
(พิสดารหมายถึงลึกซึ้งละเอียดละออ) และสามารถชี้แจงแนะนำผู้อื่นได้เพราะมีความรู้ทั้งปริยัติ ปฏิบัติ และปฏิเวธ จึงใคร่สนับสนุนให้นักปฏิบัติได้ศึกษาพระธรรมบ้าง อย่างน้อยในส่วนที่เกี่ยวข้องโดยตรงกับหลักการเจริญวิปัสสนากรรมฐาน เพื่อที่จะได้รู้จักแผนที่ทางเดินที่ถูกต้อง ไม่เสียเวลาเดินทางผิดหรือเดินทางอ้อม และจะได้เป็นกำลังหนึ่งในการเผยแผ่พระพุทธศาสนา เพราะการศึกษาพระธรรมโดยมิได้ปฏิบัตินั้น ก็รู้ ก็เข้าใจเป็นส่วนๆ เรียกว่าแตกฉานในพระธรรมในหมวดต่างๆ
แต่ไม่เข้าใจว่าธรรมนั้นๆมีลักษณะสภวะของการปฏิบัติที่รู้ได้เห็นได้เป็นอย่างไร
อีกประการหนึ่งคือ
ผู้ที่ศึกษาพระธรรมมากๆ แล้วไม่ปฏิบัติ
บางท่านบางทีก็พูดธรรมะแล้วคนฟัง
ฟังไม่รู้เรื่อง คือถ่ายทอดให้ผู้อื่นเข้าใจไม่ได้
หรือฟังดูว่าเป็นเพียงแค่ความรู้ในตำรา หรือท่องจำ

 

ธรรม ตามที่คุณ Neoworld พูดถึงนี่ พอจะบอกเป็นภาษาที่ชาวบ้านพอรู้เข้าใจได้บ้างมั้ยครับ ธรรมๆๆ นี่อะไร

 

"หมั่นพยายามตามรู้ลมหายใจ ตนเองให้มากในแต่ละวัน
เป็นสิ่งที่ลุงแมวเพียรกระทำอยู่"

ส่วนเรื่องความหมายของธรรมๆๆๆ
ที่มาจากดินยังไม่ถูกใจนั้น
ลุงแมวแนะนำให้ลองเช็คดูจาก
บริษัทขายส่งใหญ่ในระบบออนไลน์
หรือจากผู้ค้าปลีกรายย่อย ทีมีอยู่จำนวนมาก
ลองเดินๆ หาดูตามตลาดนัดก็มี ครับ

 

ดีแล้วงั้น ขอถามหน่อย เขาเป้นอะไร และจะทำยังไงต่อไป

 

จะรับไว้พิจารณานะครับ แต่ก็ยังหวั่นๆใจอยู่ว่า ถ้าเราเดินๆไปถามที่นั่นบ้างที่นี่บ้าง ก็เกรงๆว่า เขาจะว่าเราบ้า เออ เอ็งพูดเอง ธรรมๆๆ แต่ไม่รู้ว่าอะไร แล้วข้าจะรู้หรอ

​

 

เคสที่ยกมานั้น
ผู้ที่จะตอบได้ตรงกับความต้องการของผู้ปฏิบัตินั้น
ควรเป็นครูสอนกัมมฐานที่ผ่านประสบการณ์เรื่องนิมิต
ต่างๆ มาแล้วจะบอกได้ว่าคืออะไร??และควรจะวาง
จิตอย่างไร ในการก้าวต่อไปแต่คงอยู่ทิศทางที่ต้อง
หาทางวางเฉยต่อนิมิตต่างๆเพื่อให้เหลือแค่พลังสมาธิ
ล้วนเพื่อเข้าสู่การใช้ปัญญาพิจารณาขันธ์ 5 อย่างละเอียดเป็น
ลำดับถัดไป
ผู้สอนควรเป็นผู้ผ่านประสบการณ์มาโดยตรง

 

เห็นลุงแมว่า

ทำไปเพื่ออะไรครับน่า

 

ลมหายใจเข้า-ออกเป็นฐานของสติที่ดีกว่าไปกำหนด
ที่ฐานอื่นๆซึ่งมีทั้งหมด 40 ฐาน

ฐานอานาปานสตินี้ กำหนดสติและสัมปชัญญะ
ที่กำหนดจิตให้มีสมาธิได้ง่ายที่สุดโดยไม่ต้อง
อิงสถานที่ว่าต้องเหมาะสมไม่หรือไม่

เพราการขลุกรู้อยู่กับการเคลื่อนไหวของลม
หายใจเราในอิริยาบทใดๆก็ได้เมื่อนึกได้
ทำทากจนเคยชินแม้จะเพียง ครึ่งนาทีหรือ
1นาทีก็สามารถฝึกจิตให้ค่อยๆสงบเชื่องขึ้น
ได้ทีละน้อยๆ

 

ที่ทำที่ว่านั่น ^ มันโยงเข้ากับที่พูดนี่ V ยังขอรับ

 

.....................ท่านสมาชิก หงุดหงิด เพราะว่า....การสรุป ออกมาเป็นข้อข้อของ จขกท นี่นะสิ ที่อ่านแล้ว ก้ รู้สึกว่า อะไรกันนี่ ใครมาสรุปอะไรแบบนี้ ทำไม...พระสูตรทั้งหลาย ยังไม่กล้าสรุป มนุษยออกมาเป้นอย่างนี้ได้เลย...ถ้ากล่าวถึงมรรค ยังค่อยยังชั่ว แต่ผล นี่ เหมอนท่านสมาชิกท่านอื่นกล่าวแหละ มันเป็น ปัจจัตตังรู้ได้เฉพาะตนคุณ จขกท จะรู้ได้ยังไง ว่าผู้ ภาวนา จะมีจิตอย่างนี้ จะปฎิบัติอย่างนี้ และใครที่ภาวนา จะต้องมีจิตอย่างนั้นปัญญาอย่างนั้น เสมอไป มัน แคบไปหน่อย.....สมาชิกเลยหงุดหงิด .

 

.................คือ ถามย้อนแย้งมัน ไม่มีประโยชน์หรอก ทั้งทั้งที่ จขกท ก็รู้อยู่แล้ว ว่า สมาชิก เข้ามาแสดงความเห็นของเขา เพื่ออะไร....สมาชิกเข้ามาเพื่อ แสดงออกว่า การภาวนา ผลการภาวนา มันสรุปแบบที่ จขกท ว่ามา เท่านั้น จริงหรือ? สมาชิกก็ตอบตัวเองได้ว่า ไม่ใช่หรอก ส่วนนึงอาจจะถูก แต่ แม้แต่พระสูตรเอง ยังไม่บอกเลยว่า จะต้องเป็นอย่างนี้อย่างนี้ ปริยายของ มรรค ผลเลยกว้างขวางไม่คับแคบ.....สมาชิกเลยยกคำว่า ปัจจตตัง ขึ้นมาเพื่อ บอก จขกท นะ สิครับลองคิดดูว่า จริงหรือเปล่า

 

.

ใครที่มีไอดีหลายอัน ใช้อันเดียวนะ คิกๆๆ อย่ากลัวกล้าๆหน่อย

เหมือนเคยว่าแล้วนะ ปจฺจตฺตํ เวทิตพฺโพ วิญฺญูหี-ติ หลักหมายถึงโลกุตรธรรม มรรค ผล นิพพาน

แล้วปัจจัตของท่านรู้อะไรรู้เฉพาะตน

 

ก็สนทนากันกันไง ว่าที่ย้อนแย้งนั่นน่า ออกแนวไหน

 

รู้เฉพาะตน มันเป็นเรื่อง ความมั่นใจ คอนฟิเด้นท์...ความมั่นใจว่า อย่างงี้อย่างงี้ มันใช่จะถ่ายทอดให้ใครรับไปได้...คำสอนนะถ่ายทอดได้ แต่ความเชื่อความมั่นใจว่า...ถ่ายทอดให้กันได้เหรอ? ความกล้าหาญ ความรักชาติถ่ายทอดกันได้เหรอ ปัจจัตตัง ที่ไม่ใช่โลกุตรธรรมที่ถมเถไป ไม่ต้องถึงขนาดโลกุตรธรรมหรอก อันนั้นยิ่งกว่ามากครับ